0113-KDIPT1-2.4012.546.2020.2.JSZ - Miejsce świadczenia usług dźwigowych na rzecz kontrahentów z Niemiec i Hiszpanii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na rzecz kontrahentów z Niemiec i Hiszpanii - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na rzecz kontrahentów z Niemiec i Hiszpanii.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 października 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka. Sp. z o.o. jest podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce i prowadzi działalność gospodarczą, świadcząc pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane (główny kod PKD 43.99.Z).

Firma... w okresie od 29.10.2019 do 16.06.2020 świadczyła odpłatnie usługi dźwigowe na rzecz spółek zarejestrowanych dla celów VAT w Niemczech oraz w Hiszpanii, które z kolei sprzedawały te usługi polskim nabywcom (firmy te były głównymi wykonawcami, spółka... była podwykonawcą). PKWiU świadczonej usługi - 43.99.90.0. Podmioty z Niemiec i Hiszpanii nie posiadają w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności i nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Usługi świadczone były wyłącznie na terenie Polski na podstawie zlecenia i dotyczyły prac związanych z turbinami wiatrowymi. Prace polegały na wynajmie dźwigu wraz z operatorem do wykonywania określonych prac związanych z generatorami energii wiatrowej, polegających na nałożeniu (za pomocą dźwigu) wszystkich elementów turbiny wiatrowej na fundamenty, bez ich montażu (tj. bez stałego mocowania turbin do podłoża), pod nadzorem klienta.

Prace wykonywane były w okresach powyżej 30 dni dla pojedynczych zamówień:

Dla klienta z Niemiec:

29.10.2019-09.05.2020

Dla klienta z Hiszpanii:

01.02.2020-05.03.2020

19.02.2020-08.04.2020

11.12.2019-16.06.2020

W celu udokumentowania tych usług firma. Sp. z o.o. wystawiała faktury sprzedażowe, w których wykazała podatek od towarów i usług na podstawie przepisów art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi związane z nieruchomością. Kontrahent niemiecki oraz hiszpański odwołując się do rzeczywiście wykonywanych czynności oraz zapisów ustawy zawartych w artykule 28b. 1, który mówi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, a także w artykule 28j, który określa, że nie był to krótkoterminowy wynajem środków transportu, ponieważ przekraczał okres 30 dni, zakwestionowali prawidłowość wystawionych faktur i do chwili obecnej nie rozliczyli swojego zobowiązania wobec firmy w części dotyczącej podatku od towarów i usług.

Kontrahenci z Niemiec i Hiszpanii są zdania, że firma... sp. z o.o. była odpowiedzialna jedynie za udostępnienie dźwigów wraz z operatorem. Nie odpowiadała za terminowość i jakość wykonywanych przy użyciu dźwigów robót. Była to praca pod nadzorem klienta. Personel ściśle przestrzegał instrukcji głównego klienta, nie mógł podejmować samodzielnych decyzji budowlanych. Możliwe jest zatem ustalenie na podstawie faktów, że odpowiedzialność za wykonanie pracy spoczywała na głównym zleceniodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że kontrahenci z Niemiec i Hiszpanii, o których mowa we wniosku, są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Firma... odpowiedzialna była za udostępnienie dźwigów wraz z operatorem do świadczenia usług polegających na podnoszeniu i nakładaniu elementów turbiny wiatrowej, bez ich montażu. Firma..., wykonując przedmiotowe czynności, nie ponosiła żadnej odpowiedzialności za wykonane prace dotyczące danej nieruchomości. Polecenia dotyczące sposobu wykonywania prac na terenie budowy wydawane były przez personel Głównego Zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy firma. Sp. z o.o. prawidłowo zafakturowała usługi, jako usługi związane z nieruchomością i w fakturach zawarła polski VAT, czy winna zafakturować wg ogólnej zasady (art. 28b ust. 1 ustawy), zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli w tym przypadku Niemcy i Hiszpania?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeanalizowaniu stanowiska kontrahentów z Niemiec i Hiszpanii, istotą umowy był najem, a nie wykonanie usługi na nieruchomości (nieruchomość nie była przedmiotem umowy, na której wykonywane były usługi). Należało zakwalifikować wykonane usługi do długoterminowego najmu dźwigów wraz z operatorem i miejsce opodatkowania należało określić na podstawie zasady ogólnej, tj. art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług".

W myśl art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Powołany przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2, i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

I tak, według art. 28e ustawy - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że dla uznania usługi za związaną z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

* usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna co do jej indywidualnego położenia;

* przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości a nie jakiejkolwiek;

* ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;

* zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.

Zatem przez usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy, należy rozumieć wszelkie usługi bezpośrednio związane z konkretną nieruchomością, tj. nieruchomość ta musi stanowić centralny i nieodzowny element usługi, a efekt lub charakter samej usługi musi być związany z tą konkretną, zindywidualizowaną nieruchomością.

Z kolei, na mocy art. 28j ust. 1 ustawy, będącego zastrzeżeniem art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Ustawodawca w przepisie art. 28j ust. 2 ustawy, wprowadził z kolei pojęcie krótkoterminowego wynajmu środków transportu, przez które rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy zauważyć, że świadczone przez Zainteresowanego usługi na rzecz kontrahentów z Niemiec i Hiszpanii - jak wskazał Wnioskodawca - polegały na wynajmie dźwigu wraz z operatorem do wykonywania określonych prac związanych z generatorami energii wiatrowej, polegających na nałożeniu (za pomocą dźwigu) wszystkich elementów turbiny wiatrowej na fundamenty, bez ich montażu (tj. bez stałego mocowania turbin do podłoża), pod nadzorem klienta. Wnioskodawca odpowiedzialny była za udostępnienie dźwigów wraz z operatorem do świadczenia usług polegających na podnoszeniu i nakładaniu elementów turbiny wiatrowej, bez ich montażu. Spółka wykonując przedmiotowe czynności, nie ponosiła żadnej odpowiedzialności za wykonane prace dotyczące danej nieruchomości. Polecenia dotyczące sposobu wykonywania prac na terenie budowy wydawane były przez personel Głównego Zleceniodawcy. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 28e ustawy.

Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że dźwig był wynajmowany przez Wnioskodawcę przez okres przekraczający 30 dni. W związku z powyższym, wynajem przedmiotowego dźwigu nie stanowił krótkoterminowego wynajmu środków transportu, o którym mowa w art. 28j ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, skoro - jak wynika z wniosku - Wnioskodawca świadczył przedmiotowe usługi na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i Hiszpanii, będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy oraz z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby do usług świadczonych przez Wnioskodawcę znalazły zastosowanie wyjątki od ogólnej zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, a w szczególności art. 28e ustawy, to stwierdzić należy, że miejscem świadczenia i opodatkowania usług wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. na terytorium Niemiec i Hiszpanii. Tym samym przedmiotowe usługi świadczone na rzecz ww. kontrahentów nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.