0113-KDIPT1-2.4012.500.2020.1.KW - VAT od przekazania towarów w ramach działań promocyjno-marketingowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania towarów w ramach realizowanych działań promocyjno-marketingowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania towarów w ramach realizowanych działań promocyjno-marketingowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) zamierza prowadzić działalność polegającą na sprzedaży m.in. sprzętu wędkarskiego, różnego rodzaju przynęt i zanęt na ryby, wyposażenia biwakowego (namioty, łóżka), ubrań z brandem Spółki, a to wszystko zwane w dalszej części wniosku "sprzętem wędkarskim" bądź "towarami". Spółka w związku z prowadzoną działalnością podejmie różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjno-marketingowe, będące realizacją strategii marketingowej przedsiębiorstwa. Prowadzone akcje reklamowe i promocyjno-marketingowe będą miały na celu zachęcenie kontrahentów i ostatecznych konsumentów do zakupu towarów ofertowanych przez Spółkę, a co za tym idzie spowodują zwiększenie obrotów z tytułu sprzedaży.

W ramach działań marketingowych, Spółka planuje podjęcie współpracy z blogerami i influencerami z kraju i zagranicy (głównie nieprowadzącymi działalności gospodarczej). Zdaniem Spółki, jednym ze skutecznych sposobów dotarcia do nowych odbiorców jest właśnie promocja towarów poprzez blogi tematyczne, które zazwyczaj skupiają określone grono potencjalnych klientów, zainteresowanych konkretną tematyką. Promowanie towarów przez blogerów, influencerów pozwala - przy skutecznej kampanii - na przedstawienie oferty sprzedaży, zaprezentowanie walorów towaru, zdobycie i rozpowszechnienie pozytywnych komentarzy i tym samym zdobycie nowej grupy odbiorców. Towary byłyby co prawda przekazane blogerom i influencerom nieodpłatnie, ale bloger zobowiąże się zamieścić na swoim blogu link do towaru wraz z jego opisem, recenzją i zdjęciami.

W związku z tym Wnioskodawca planuje przekazywać nieodpłatnie towary należące do Spółki, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 10,00 zł netto (pojedyncze sztuki towarów sporadycznie nie przekraczają wartości 10 zł, ale one nie są przedmiotem zapytania niniejszego wniosku). Łączna wartość przekazanego jednej osobie (jednemu blogerowi/influencerowi) towaru będzie przekraczała w roku podatkowym kwotę 100 zł i Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą ustalić tożsamość tych osób.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, a nabywane towary wykorzystuje do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, o których mowa we wniosku.

Towary przekazane blogerom/influencerom stanowią próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumianą jako egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

Przekazanie towaru blogerowi/influencerowi ma na celu promocję tego towaru poprzez umieszczanie przez niego wpisów, zdjęć i pozytywnych opinii na temat przekazanego towaru. Zaspokojenie potrzeb blogera/influencera jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru, jednakże to nie bloger/influencer ma być odbiorcą końcowym towaru, gdyż jest on jedynie narzędziem (zabiegiem) marketingowym, przy pomocy którego do zakupu towaru będą zachęcani odbiorcy ostateczni (konsumenci). To właśnie oni są dla Wnioskodawcy grupą docelową.

Przekazywany blogerom/influencerom sprzęt wędkarski będzie oznaczony jako "produkt nie do sprzedaży", "produkt bez wartości handlowej" lub tym podobne. Przekazywany sprzęt wędkarski będzie produktem końcowym (ze względu na charakter i przeznaczenie nie może być inaczej).

Umieszczenie na nich oznaczenia "produkt nie do sprzedaży", "produkt bez wartości handlowej" itp. nie uprawnia blogerów/influencerów do jego sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie jednak dysponował narzędziami do kontrolowania takich sytuacji. Sprzęt wędkarski w momencie wydania staje się własnością blogera/influencera. Blogerami/influencerami są głównie mężczyźni, którzy są pasjonatami wędkarstwa i którzy prowadzą m.in. blogi tematyczne. Ilość odsłon, osób obserwujących wyświetlanych na ich profilach jest wskaźnikiem tego jakie zainteresowanie jest danym blogerem/influencerem. Zaspokojenie potrzeb blogera/influencera nie jest jednak celem Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że taki sposób marketingu jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi promocji. Przekazując sprzęt wędkarski blogerowi/influencerowi, Wnioskodawca w zamian oczekuje od niego odpowiedniej promocji marki w mediach społecznościowych, pozytywnych opinii, recenzji, umieszczania zdjęć itp. A takie działania znajdą odzwierciedlenie w zwiększonej ilości sprzedawanych towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów, w ramach realizowanych przez nią działań promocyjno-marketingowych, związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, podlegać będzie opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów, w ramach realizowanych przez nią działań promocyjno-marketingowych, związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3).

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mewa w ust. 3, rozumie się identyfikowane jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

Z cytowanych przepisów wynika, że w odniesieniu do towarów, co do zasady opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów. Przy czym za odpłatną dostawę towarów można uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Niemniej jednak w przypadku, gdy przedmiotem przekazania są prezenty o małej wartości lub próbki, to czynność przekazania towarów nie jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu. Warunkiem braku opodatkowania tego typu czynności jest przede wszystkim okoliczność, że przekazanie musi nastąpić na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto, w odniesieniu do prezentów ustawodawca wprowadził kryterium ilościowe, wskazując, że "mała wartość" towaru to kwota nieprzekraczająca w roku podatkowym 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osoby obdarowanej, a w przypadku towarów, których nie ujęto w ewidencji, jednostkowa cena nabycia (bez podatku), lub w przypadku jej braku, jednostkowy koszt wytworzenia towaru, określony w momencie jego przekazania, nie może przekroczyć kwoty 10 zł.

Tak więc, w kontekście powyższego opisu, należy stwierdzić, że przekazywane nieodpłatnie blogerom/influencerom towary w postaci sprzętu wędkarskiego nie spełniają definicji prezentu o małej wartości, o którym mowa w cyt. art. 7 ust. 4 ustawy.

W odniesieniu zaś do próbki, ustawodawca w art. 7 ust. 7 ustawy zdefiniował co należy rozumieć przez próbkę, aby jej przekazanie nie powodowało obowiązku naliczenia podatku VAT. Przepis ten wskazuje, że próbka to egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, która pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru. Podkreślenia wymaga, że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za "próbkę", i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT. Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią "przekazanie próbek towarów" należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga fakt, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna, tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, że brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem "próbki", przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika.

Prezentowane towary Spółki będą odpowiednio opisywane i eksponowane w mediach społecznościowych, a poprzez takie działania następuje zwiększenie sprzedaży oraz rozpoznawalności Wnioskodawcy, wywoływanie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie jego produktów znanymi i popularnymi na rynku. Zatem warunek określony w art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług mówiący o tym, że przekazanie towaru jako próbki ma na celu promocję tego towaru należy uznać za spełniony.

Można również uznać, że przekazanie egzemplarzy sprzętu wędkarskiego nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie tego towaru, w tym wypadku blogera/influencera. Wymienione we wniosku osoby, którym Wnioskodawca przekazuje towar co prawda mogą wykorzystywać go nie tylko w sytuacjach oficjalnej prezentacji na blogu, ale też na co dzień w sytuacjach prywatnych, niemniej jednak nie jest to celem przekazania towarów blogerowi/influencerowi. W definicji próbek określonej w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT jest wyraźnie mowa o tym, że przekazany towar "zasadniczo" nie służy zaspokajaniu potrzeb osobistych odbiorcy końcowego. Zaspokojenie potrzeb osobistych blogera/influencera będzie miało drugorzędne, a nie zasadnicze znaczenie. Zaspokojenie potrzeb odbiorcy końcowego, niezwiązane z promocją towaru, wyłącza możliwość uznania towaru za próbkę, nie mamy jednak z taką sytuacją do czynienia w opisywanym przypadku, gdyż nie można pomijać okoliczności, że pośrednie zaspokojenie potrzeb blogera/influencera jest nieodłącznym elementem promocji sprzętu wędkarskiego. W tym przypadku zaspokojenie potrzeb blogera/influencera jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać potencjalnych odbiorców do zakupu promowanego towaru. Taka forma zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego nie przeszkadza w uznaniu towaru za próbkę.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przekazywane blogerom/influencerom egzemplarze sprzętu wędkarskiego sprzedawanych przez Wnioskodawcę stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy. Skoro zatem, przedmiotem przekazania w przedmiotowej sprawie są próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy, to czynność przekazania sprzętu wędkarskiego blogerom/influencerom nie będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Z powyższego wynika, że w odniesieniu do towarów, co do zasady opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów. Przy czym, za odpłatną dostawę towarów można uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (...).

Za odpłatne świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 2 ustawy - uznaje się również:

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Dla ustalenia zatem, czy konkretne nieodpłatne świadczenie/dostawa podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia/dostawy. Przez nieodpłatne czynności służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Kwestia "odpłatności" była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 Apple & Pear Development Council v. Commissioners of Customs & Excise "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem". Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność polegającą na sprzedaży m.in. sprzętu wędkarskiego, różnego rodzaju przynęt i zanęt na ryby, wyposażenia biwakowego (namioty, łóżka), ubrań z brandem Spółki. W związku z prowadzoną działalnością Spółka podejmie różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjno-marketingowe, będące realizacją strategii marketingowej przedsiębiorstwa. Prowadzone akcje reklamowe i promocyjno-marketingowe będą miały na celu zachęcenie kontrahentów i ostatecznych konsumentów do zakupu towarów ofertowanych przez Spółkę, a co za tym idzie spowodują zwiększenie obrotów z tytułu sprzedaży. W ramach działań marketingowych, Spółka planuje podjęcie współpracy z blogerami i influencerami z kraju i zagranicy (głównie nieprowadzącymi działalności gospodarczej), którym będzie przekazywać nieodpłatnie towary należące do Spółki, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 10 zł netto, natomiast łączna wartość przekazanego jednej osobie towaru będzie przekraczała w roku podatkowym kwotę 100 zł, a Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą ustalić tożsamość tych osób. Zdaniem Wnioskodawcy, taki sposób marketingu jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi promocji. Przekazując sprzęt wędkarski blogerowi/influencerowi, Zainteresowany w zamian oczekuje od niego odpowiedniej promocji marki w mediach społecznościowych, pozytywnych opinii, recenzji, umieszczania zdjęć itp. A takie działania znajdą odzwierciedlenie w zwiększonej ilości sprzedawanych towarów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w świetle przedstawionych okoliczności sprawy w pierwszej kolejności należy przeanalizować charakter czynności zachodzących między Wnioskodawcą a blogerem/influencerem. W związku z czym, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że przekazanie przedmiotowego sprzętu wędkarskiego blogerowi lub influencerowi będzie miało charakter nieodpłatny.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany będzie przekazywał swoje towary blogerowi/influencerowi, w zamian za szereg czynności promocyjno-marketingowych, tj. odpowiednią promocję marki w mediach społecznościowych, pozytywne opnie, recenzje, umieszczanie zdjęć itp. Zatem w tej sytuacji będzie dochodziło do świadczenia wzajemnego, którego nie sposób uznać w okolicznościach sprawy za świadczenie nieodpłatne.

Należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie zawierają ograniczeń, co do formy zapłaty, a zatem wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Jeżeli w obrocie gospodarczym następuje zamiana towaru na towar, towaru na usługę i odwrotnie, a także zamiana usługi na usługę mamy do czynienia z transakcjami barterowymi.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że wydawanie sprzętu wędkarskiego blogerowi/influencerowi w ramach realizowanych przez Spółkę działań promocyjno-marketingowych, w zamian za usługi o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym itp., podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym w niniejszej sprawie nie wystąpi nieodpłatna dostawa towarów na rzecz blogera/influencera i w konsekwencji analiza przesłanek wynikających z przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy, objętych zakresem zadanego pytania, staje się niezasadna.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że będzie dochodziło do nieodpłatnego przekazania próbek blogerom/influencerom i czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy również podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.