0113-KDIPT1-2.4012.50.2019.1.MC - Opodatkowanie podatkiem VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest:

* Spółką z siedzibą w Polsce, prowadzącą na terytorium Polski działalność usługową polegającą na pozyskiwaniu klientów dla instytucji pożyczkowych w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2018 r. poz. 993; dalej także: Pożyczkodawcy),

* zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,

* pośrednikiem kredytowym w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2018 r. poz. 993) zarejestrowanym w rejestrze pośredników kredytowych Komisji Nadzoru Finansowego.

Usługi Wnioskodawcy są świadczone za pośrednictwem portalu internetowego, a sposób ich świadczenia jest ściśle określony w:

* umowach o pośrednictwo - zawieranych z poszczególnymi Pożyczkodawcami,

* regulaminie świadczenia usług - dostępnym na portalu internetowym Wnioskodawcy.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca zobowiązuje się względem Pożyczkodawców, że dołoży wszelkich starań, aby skojarzyć Klienta i Pożyczkodawcę oraz doprowadzić do zawarcia umowy.

Poszczególne etapy procesu udzielenia pożyczki wyglądają następująco:

* Wnioskodawca umożliwia Klientowi wypełnienie wniosku o pożyczkę, który dostępny jest na portalu internetowym Wnioskodawcy;

* Wnioskodawca dobiera dla Klienta indywidualnie dopasowane oferty Pożyczkodawców, z którymi współpracuje, posiłkując się preferencjami wyrażonymi przez Klienta we wniosku;

* wniosek kierowany jest za pośrednictwem systemu IT Wnioskodawcy do Pożyczkodawcy (Wnioskodawca zapewnia Pożyczkodawcom dostępu do systemu IT poprzez dedykowany portal internetowy);

* na podstawie otrzymanego wniosku Pożyczkodawca podejmuje decyzję o udzieleniu pożyczki.

W celu zwiększenia ilości składanych wniosków kredytowych Wnioskodawca wykorzystuje otrzymane od Pożyczkodawców materiały marketingowe.

Należy wskazać, że:

* Wnioskodawca nie jest upoważniony do akceptowania bądź odrzucania wniosków o pożyczkę w imieniu Pożyczkodawcy, jednak

* podjęcie decyzji o przekazaniu do Pożyczkodawcy wypełnionego przez Klienta wniosku leży w gestii Wnioskodawcy.

Wnioskodawca za świadczone usługi otrzymuje od Pożyczkodawców wynagrodzenie prowizyjne, którego wysokość uzależniona jest od liczby zawartych za jego pośrednictwem umów pożyczek.

W przypadku odrzucenia wniosku Klienta przez Pożyczkodawcę kontaktowanie się przez Pożyczkodawcę z Klientem bez udziału Wnioskodawcy stanowi naruszenie warunków umowy o pośrednictwo.

Warunki współpracy określone w umowach o pośrednictwo zapewniają, że Pożyczkodawca udziela Klientowi pożyczki na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki, na których udziela pożyczek w tym czasie swoim klientom bezpośrednio, z uwzględnieniem wszelkich promocji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych korzystającymi ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych korzystającymi ze zwolnienia z podatku VAT.

W opinii Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174; dalej: ustawa o VAT), zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług pośrednictwa, zatem w tym zakresie można posiłkować się definicją językową tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN przez pośrednictwo rozumie się: * "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakiś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy".

Natomiast m.in. w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 TSUE odnosząc się do pojęcia pośrednictwa wskazał, że: * " (...) pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy".

TSUE doprecyzował również, że pośrednictwo może obejmować między innymi:

a. wskazywanie stronie okazji do zawarcia takiej umowy,

b. kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, - przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Dodatkowo w świetle orzecznictwa TSUE usługa pośrednictwa powinna mieć następujące cechy:

W ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wyżej wskazane warunki:

a. Wskazywanie stronie okazji do zawarcia takiej umowy

W opinii Wnioskodawcy poprzez:

* umożliwienie Klientom wypełnienia wniosku kredytowego udostępnionego na portalu internetowym Wnioskodawcy, a następnie

* przesyłanie zweryfikowanych wniosków o pożyczkę wybranym Pożyczkodawcom

- Wnioskodawca wskazuje zarówno Klientom (zainteresowanym wzięciem pożyczki), jak również Pożyczkodawcom (zainteresowanym udzieleniem pożyczki) okazję do zawarcia umowy pożyczki.

Bez działalności Wnioskodawcy, jako łącznika między Klientem a Pożyczkodawcą strony umowy pożyczki mogą nie dostrzec możliwości jej zawarcia. Dopiero Wnioskodawca poprzez prowadzony portal internetowy łączy potrzebę Klienta z ofertą Pożyczkodawcy wskazując, możliwość zawarcia umowy na konkretnych warunkach.

Za uznaniem, że głównym elementem świadczenia, jest wskazanie stronom możliwości zawarcia umowy przemawia fakt, że zgodnie z umową o pośrednictwo kredytowe:

* bez udziału Wnioskodawcy Pożyczkodawca nie może kontaktować się z Klientem z wykorzystaniem danych przesłanych przez Wnioskodawcę,

* w przypadku odrzucenia wniosku przez Pożyczkodawcę dalszy jego kontakt z Klientem bez udziału Wnioskodawcy stanowi naruszenie umowy o pośrednictwo.

Powyższe wskazuje, że umownie chronioną istotą usługi, za którą otrzymywane jest wynagrodzenie, jest stworzenie przez pośrednika (Wnioskodawcę) możliwości zawarcia umowy.

b. Kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz Klienta warunków świadczeń wzajemnych

Należy wskazać, że w ramach świadczonych usług Wnioskodawca:

* nie tylko inicjuje kontakt pomiędzy Klientem a Pożyczkodawcą poprzez udostępnienie formularzy wniosków, a następnie ich przekazanie do odpowiednich Pożyczkodawców, ale także

* zapewnia Klientom uzyskanie pożyczki na najlepszych dostępnych u danego Pożyczkodawcy warunkach.

Wprawdzie Wnioskodawca nie negocjuje każdorazowo umów pożyczek zawieranych między Klientem a Pożyczkodawcą, jednak zgodnie z umowami pośrednictwa zawartymi z Pożyczkodawcami ustalił, że Pożyczkodawca udzieli Klientowi (uzyskanemu za pośrednictwem Wnioskodawcy) pożyczki na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki, na których udziela pożyczek w tym czasie swoim klientom bezpośrednio, z uwzględnieniem wszelkich promocji.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca określając warunki współpracy z Pożyczkodawcami, już na tym etapie ustalił na rzecz Klientów korzystne dla nich warunki świadczenia realizowane przez Pożyczkodawców.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca, w pewnym stopniu negocjował na rzecz Klienta warunki udzielanych dla niego pożyczek.

c. Wnioskodawca nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów

Wnioskodawca w żadnym przypadku nie jest stroną zawieranych pomiędzy Klientami a Wnioskodawcami umów pożyczek, ani nie ma żadnego interesu w treści tych umów.

Świadczenie Wnioskodawcy ogranicza się do zapewnienia kontaktu między Klientami a Pożyczkodawcami i jest świadczeniem przedmiotowo odmiennym od świadczenia będącego przedmiotem umowy między Pożyczkodawcami a Klientami (udostępnienie kapitału).

d. Pożyczkodawcy wypłacają Wnioskodawcy wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa.

W wyroku NSA z dnia 3 marca 2015 r., sygn. I FSK 2135/13 sąd potwierdził istotność sposobu kalkulowania wynagrodzenia w kontekście uznania świadczonych usług za usługi pośrednictwa: "(...) istotą pośrednictwa jest otrzymywanie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy".

Należy podkreślić, że za świadczone usługi na podstawie umów pośrednictwa Pożyczkodawcy wypłacają Wnioskodawcy wynagrodzenie, którego wysokość uzależniona jest od liczby skutecznie zawartych umów na podstawie przesłanych przez Wnioskodawcę wniosków.

Uzależnienie wysokości wynagrodzenia od efektu prac Wnioskodawcy wskazuje, że istotą umowy o pośrednictwo:

* nie jest samo przekazanie danych potencjalnych Klientów, ale

* działanie pośrednika, polegające na odpowiednim dopasowaniu potrzeb Klientów do ofert przedstawianych przez Pożyczkodawców.

Dopiero należyte wykonanie czynności pośrednika skutkujące zawarciem umów pożyczek pozwala na otrzymanie prowizyjnego wynagrodzenia.

e. Czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca:

* nie ogranicza się do pasywnego udostępniania informacji o produktach finansowych i danych Klientów, lecz

* aktywnie uczestniczy w kontakcie pomiędzy stronami wskazując im okazję do zawarcia umowy poprzez udostępnienie narzędzia (portal internetowy Wnioskodawcy), które łączy Klientów z Pożyczkodawcami.

Dzięki zamieszczeniu na portalu internetowym Wnioskodawcy formularzy wniosków o pożyczkę, Klienci mają możliwość wyrażenia zainteresowania nabyciem konkretnego produktu finansowego podając nie tylko podstawowe dane osobowe, ale także ujawniając swoje potrzeby i preferencje co do umów pożyczek, których zawarciem są zainteresowani.

Dodatkowo Wnioskodawca dokonuje wstępnej weryfikacji wniosków, a następnie samodzielnie decyduje które oferty Pożyczkodawców spełnią oczekiwania Klienta oraz wysyła wnioski wybranym przez siebie Pożyczkodawcom. Wnioskodawca aktywnie pozyskuje Klientów podejmując działalność marketingową w celu zwiększenia zainteresowania portalem internetowym oraz produktami oferowanymi przez Pożyczkodawców.

Natomiast przesyłając wnioski poprzez system informatyczny do Pożyczkodawców Wnioskodawca, nie tylko przekazuje dane klientów, ale wskazuje Klientów zainteresowanych konkretną pożyczką o określonych parametrach, których preferencje są dopasowane do oferty Pożyczkodawcy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że to dzięki aktywności Wnioskodawcy dochodzi do samego zawarcia umowy między Klientem a Pożyczkodawcą.

Wszystkie wskazane elementy świadczenia Wnioskodawcy jednoznacznie wskazują, że ostatecznie czyni on wszystko, co niezbędne do zawarcia umowy pożyczki między Klientem a Pożyczkodawcą.

Finalnie należy także podkreślić, że fakt wykonywania czynności pośrednictwa przy wykorzystaniu serwisów internetowych nie wpływa na możliwość zastosowania zwolnienia, co zostało wskazane w wyroku NSA z 26 czerwca 2013 r. o sygn. I FSK 922/12, w którym sąd stwierdził, że: * "W dobie nowoczesnych technik komunikacji możliwe jest świadczenie usług pośrednictwa w nabywaniu szeroko rozumianych usług finansowych (ubezpieczeniowych i bankowych) przy wykorzystaniu sieci Internet i nowoczesnych narzędzi elektronicznych".

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane przez Niego czynności nie mają charakteru czynności wyłącznie w zakresie:

* udostępnienia informacji stronom transakcji finansowej,

* nie ograniczają się do usług promocji,

* usług marketingowych, czy też

* świadczenia usług hostingowych, tj. do udostępniania miejsca na stronie internetowej.

W ramach świadczonej usługi Wnioskodawca zapewnia narzędzie umożliwiające kontakt między stronami transakcji poprzez:

* umożliwienie Klientowi wypełnienia wniosku,

* "sparowanie" oczekiwań Klienta z ofertą Pożyczkodawcy,

* przesłanie wniosku do Pożyczkodawców celem dalszego procesowania umowy pożyczki,

a w konsekwencji umożliwia zawarcie umowy pożyczki.

Odnosząc powyższe uwagi do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w wyniku działań podejmowanych przez Wnioskodawcę dochodzi do świadczenia przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w udzielaniu pożyczek, zwolnionych z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych przepisów ustawy wynika, że usługą jest każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy więc rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych świadczonych przez Zainteresowanego.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Trzeba też zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "pośrednictwa" w świadczeniu usług finansowych. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy".

Pośrednictwo obejmuje zatem czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie "w imieniu" oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", należy odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy tym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

W powołanych wyżej orzeczeniach TSUE wskazał zatem przykładowe elementy wchodzące w skład usługi "pośrednictwa". Zgodnie z orzecznictwem Trybunału, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy,

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Ponadto, treść cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Omawiane zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza TSUE w wyroku w sprawie C-2/95, w którym orzekł, że "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje czynności, których celem jest dążenie do zawarcia umów pożyczek pomiędzy Pożyczkodawcami a Klientami, przy czym pośrednik (Wnioskodawca) nie ma żadnego interesu co do treści umowy. Za przedmiotowe usługi Wnioskodawca otrzymuje od Pożyczkodawców wynagrodzenie prowizyjne.

A zatem przedmiotowe czynności stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Tym samym mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy i korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Ww. przepisy art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we..., ul....,..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.