0113-KDIPT1-2.4012.348.2020.2.KT - Dokumentacja uprawniająca do 0% stawki VAT dla WDT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest spółką prawa polskiego, posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, gdzie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług (dalej: "VAT"), jako podatnik VAT czynny, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka składa deklaracje VAT za okresy miesięczne. Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w branży automotive pod marką.... Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT w Polsce polegającą na produkcji i sprzedaży komponentów dla pojazdów użytkowych (dalej: "Wyroby").

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz kontrahenta (dalej: "Nabywca") mającego siedzibę na terytorium Niemiec (dalej: "WDT"), posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który jest przekazywany Wnioskodawcy przed dokonaniem WDT. W ramach WDT realizowanych na rzecz Nabywcy Wyroby transportowane są bezpośrednio do niego na terytorium Niemiec.

Poza ww. dostawami Spółka wraz z Nabywcą uczestniczy również w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych stosując tzw. procedurę uproszczoną (dalej: "WTT"), która polega na objęciu obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy krajowej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu oraz uznaniu, iż doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Spółka jako pierwszy w kolejności podatnik w WTT dokonuje na rzecz Nabywcy (drugiego podatnika w WTT) WDT. Wyroby są transportowane bezpośrednio między Spółką, z terytorium Polski, a ostatecznym nabywcą, na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE. Ostateczni nabywcy są podatnikami zarejestrowanymi na potrzeby podatku od wartości dodanej i transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach członkowskich UE, do których są transportowane Wyroby.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą, w obu ww. przypadkach Wyroby będące przedmiotem WDT są transportowane przez Nabywcę, który jest odpowiedzialny za organizację transportu, w ramach którego angażuje zewnętrznych przewoźników.

Każda faktura dokumentująca WDT Wyrobów wystawiana przez Wnioskodawcę zawiera numer dokumentu WZ (niem. lieferschein) zawierający specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Dowodami gromadzonymi przez Wnioskodawcę w celu potwierdzenia, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT zrealizowanego przez Wnioskodawcę zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego kraju UE są:

* w przypadku WDT, w ramach którego Wyroby wysyłane są bezpośrednio do Nabywcy na terytorium Niemiec - lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy przyjmujący Wyroby potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą odbiór Wyrobów na terytorium Niemiec. Lista ma charakter zbiorczy tj. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych przez Spółkę. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy. Spółka będzie w posiadaniu również innych dokumentów dotyczących dostaw wykazanych na liście WDT:

* w przypadku WDT realizowanego przez Spółkę w ramach WTT - lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy w ramach WTT. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, nazwę ostatecznego nabywcy Wyrobów, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą wywiezienia Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenia ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Lista ma charakter zbiorczy tj. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych w ramach WTT przez Spółkę. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy. Spółka będzie w posiadaniu również innych dokumentów dotyczących dostaw wykazanych na liście WDT:

Wnioskodawca potwierdza, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium Niemiec lub ostatecznemu nabywcy Wyrobów w innym kraju członkowskim UE poprzez powiązanie ze sobą ww. dokumentów.

W pierwszym przypadku (dostarczenie Wyrobów bezpośrednio Nabywcy na terytorium Niemiec), dokument CMR można powiązać z fakturą dotyczącą WDT poprzez numer dokumentu WZ, znajdujący się zarówno na dokumencie CMR jak i fakturze dotyczącej WDT. Lista WDT zawiera natomiast numery dokumentów WZ.

W drugim przypadku (WTT) fakturę dotyczącą WDT można powiązać z listą WDT dokonanych na rzecz Nabywcy dostaw w ramach WTT, na której Nabywca potwierdza wywiezienie Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenie ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE, poprzez numer dokumentu WZ znajdujący się zarówno na fakturze jak i na liście WDT.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał:

Na wstępie Wnioskodawca zwraca uwagę, że bierze udział w dwóch typach transakcji:

* w wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, w ramach których dostarcza Wyroby na rzecz Nabywcy (jest związany z nim umową, otrzymuje od niego płatności za zrealizowane WDT);

* w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych, w ramach których sprzedaje Wyroby na rzecz Nabywcy (jest związany z nim umową, otrzymuje od niego płatności za zrealizowane WDT), natomiast Nabywca dokonuje sprzedaży i dostarcza Wyroby na rzecz ostatecznego nabywcy. To Nabywca (nie Wnioskodawca) jest związany z ostatecznym nabywcą umową, otrzymuje od niego płatności za zrealizowane dostawy. Wnioskodawca nie zawarł żadnych umów z ostatecznymi nabywcami i nie będzie otrzymywał od nich żadnych płatności.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą, płatność za dokonane WDT następuje w terminie 30 dni od dnia wystawienia faktury. W ramach systemu informatycznego, z którego korzystają Wnioskodawca i Nabywca, faktura dokumentująca dostawę jest generowana i przesyłana do Nabywcy w momencie wystawienia dokumentu WZ, tj. w momencie wydania Wyrobów z magazynu Wnioskodawcy do transportu realizowanego w ramach WDT. W konsekwencji dokonywanie płatności przez Nabywcę następuje zawsze po wysyłce Wyrobów z magazynu Wnioskodawcy, zarówno w przypadku WDT na rzecz Nabywcy, jak również w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w ramach WTT. W zdecydowanej większości przypadków zapłata następuje po dostarczeniu Wyrobów do Nabywcy/ostatecznego nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Nie można jednakże w praktyce wykluczyć pojedynczych przypadków, kiedy to Nabywca dokona zapłaty za Wyroby, które fizycznie w danym momencie będą znajdować się w trakcie transportu, przed ich fizycznym dostarczeniem do Nabywcy/ostatecznego nabywcy. Niezależnie od tego, dokonanie płatności w takim momencie będzie stanowiło dowód zawarcia umowy sprzedaży między stronami. Będzie stanowiło również potwierdzenie wykonania przez Spółkę zobowiązania wynikającego z umowy tj. sprzedaży towarów, w ramach których mają one zostać dostarczone na terytorium innego kraju UE. Takie potwierdzenie płatności będzie uzupełniało listę WDT (zarówno dokonanych bezpośrednio do Nabywcy, jak i dokonanych do Nabywcy w ramach WTT) i wraz z pozostałym dokumentami opisanymi we wniosku będzie stanowić dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Zgodnie z powyższym, zapłata będzie dokonywana przez Nabywcę zawsze po wysyłce Wyrobów z magazynu Wnioskodawcy i w zdecydowanej większości przypadków po dostarczeniu Wyrobów do Nabywcy/ostatecznego nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (termin płatności to 30 dni od dnia wystawienia faktury). Jednocześnie mając na uwadze opisany sposób wystawiania i przesyłania faktur oraz ustalone terminy płatności, nie można wykluczyć w przyszłości pojedynczych przypadków, kiedy to Nabywca dokona zapłaty za Wyroby będące w trakcie transportu, przed ich fizycznym dostarczeniem do Nabywcy/ostatecznego nabywcy. Niezależnie od tego dokonanie płatności w takim momencie będzie stanowiło dowód zawarcia umowy sprzedaży między stronami, będzie stanowiło również potwierdzenie wykonania przez Spółkę zobowiązania wynikającego z umowy tj. sprzedaży towarów, w ramach których mają one zostać dostarczone na terytorium innego kraju UE. Takie potwierdzenie płatności będzie uzupełniało listę WDT (zarówno dokonanych bezpośrednio do Nabywcy, jak i dokonanych do Nabywcy w ramach WTT) i wraz z pozostałym dokumentami opisanymi we wniosku będzie stanowić dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Nabywca dokonuje płatności za dokonane na jego rzecz dostawy w formie zbiorczej, tj. jednym przelewem opłaca zawsze więcej niż jedną fakturę dokumentującą dane WDT. Do każdej zbiorczej płatności Nabywca przesyła Wnioskodawcy w formie pisemnej (pocztą e-mail) informację ze wskazaniem numerów faktur, których dotyczyła dana konkretna zbiorcza płatność. Tym samym Wnioskodawca będzie w stanie powiązać otrzymaną płatność z fakturami dokumentującymi WDT. W oparciu o przelew i ww. informację ze wskazaniem numerów faktur dokumentując WDT, Wnioskodawca ustala, które należność za WDT ujęte w księgach Wnioskodawcy, zostały zapłacone.

Zgodnie z powyższym, Nabywca dokonuje płatności za dokonane na jego rzecz WDT w formie zbiorczej, a następnie przesyła Wnioskodawcy w formie pisemnej (pocztą e-mail) informację ze wskazaniem numerów faktur, których dotyczyła dana zbiorcza płatność. Tym samym Wnioskodawca będzie w stanie powiązać otrzymaną płatność z fakturami dokumentującymi WDT. W oparciu o przelew i ww. informację ze wskazaniem numerów faktur dokumentując WDT, Wnioskodawca ustala, które należność za WDT ujęte w księgach Wnioskodawcy, zostały zapłacone. W ramach WTT Wnioskodawca nie będzie natomiast posiadał potwierdzeń płatności dokonanych przez ostatecznych nabywców na rzecz Nabywcy. Wnioskodawca nie jest bowiem stroną umowy pomiędzy Nabywcą a ostatecznymi nabywcami. Potwierdzenia płatności dokonywanych przez ostatecznych nabywców będą gromadzone przez Nabywcę.

Nabywca podał Wnioskodawcy nadany mu przez właściwe dla niego państwo członkowskie (Niemcy) numer identyfikacyjny, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Otrzymany od Nabywcy numer identyfikacyjny Wnioskodawca stosuje zarówno w przypadku WDT na rzecz Nabywcy, jak również w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw na rzecz Nabywcy w ramach WTT.

W związku z dokonywanymi transakcjami opisanymi we wniosku, Wnioskodawca składa i będzie składać informacje podsumowujące VAT-UE.

Sporządzana i przesyłana przez Wnioskodawcę informacja podsumowująca VAT-UE, będzie zawierała prawidłowe dane, zgodnie z wymogami nakładanymi przepisami ustawy o VAT. W przypadku stwierdzonych błędów, zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie dokonywał korekt informacji podsumowujących VAT-UE i w razie konieczności należycie na piśmie wyjaśni uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty dokumentujące transakcje opisane we wniosku przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Na liście WDT dokonanych na rzecz Nabywcy pracownik Nabywcy potwierdza pieczątką oraz podpisem z datą dostarczenie Wyrobów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Pracownik Nabywcy potwierdzenia dokonuje po dostarczeniu Wyrobów ostatecznemu nabywcy, na podstawie posiadanych dokumentów np. dokumentów transportowych, wiadomości e-mail, potwierdzeń odbioru towarów, które jednoznacznie potwierdzają tę okoliczność. Wnioskodawca zaznacza jednak, że nie ma wglądu do dokumentów gromadzonych przez Nabywcę w celu potwierdzenie przez niego dostarczenia towarów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Jednakże w przypadku wątpliwości dotyczących dostaw dokonanych w ramach WTT, Wnioskodawca może na żądanie otrzymać od Nabywcy potwierdzenie płatności dokonanej na rzecz Nabywcy przez ostatecznego nabywcę lub dokumenty transportowe potwierdzające dostarczenie towarów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Wnioskodawca zastrzega jednak, że co do zasady nie gromadzi tych dokumentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dokumenty gromadzone przez Wnioskodawcę dotyczące WDT, w ramach których Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium Niemiec stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony?

2. Czy dokumenty gromadzone przez Wnioskodawcę dotyczące WDT, w ramach których Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski przez Nabywcę i dostarczone ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE niż Polska stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony?

3. Czy mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie VAT"), zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a Rozporządzenia VAT w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Gromadzone przez Zainteresowanego dokumenty dotyczące WDT, w ramach których Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium Niemiec stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Ad. 2)

Gromadzone przez niego dokumenty dotyczące WDT, w ramach których Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski przez Nabywcę i dostarczone ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE niż Polska stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie w ustawowym terminie spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Ad. 3)

Mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia VAT, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a Rozporządzenia VAT w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych WDT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Wnioskodawca poniżej prezentuje wspólne uzasadnienie w zakresie Ad. 1) i 2)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez odpłatną dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod pojęciem towarów dla celów VAT, rozumie się z kolei rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez WDT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT sformułowania "w szczególności" oznacza, że wymieniony w tym przepisie katalog dokumentów ma charakter otwarty. Podatnik ma zatem prawo wykorzystać również inne dokumenty niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w celu potwierdzenia wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE.

W tym miejscu należy również przywołać uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z 11 października 2010 r. (sygn. akt. I FPS 1/10), w której to NSA stwierdził, że: "(...) przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 u.p.t.u., na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Mając na uwadze powyższe, dla zastosowania przez Wnioskodawcę stawki VAT 0% w WDT wystarczy, aby Wnioskodawca dysponował jednym z dowodów wskazanych w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i uzupełnił go dodatkowo dowodem wskazanym w treści przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Ad. 1)

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje oraz opis stanu faktycznego, dowodami, w posiadaniu których będzie Wnioskodawca, w celu potwierdzenia, że Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium Niemiec są:

* lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy przyjmujący Wyroby potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą odbiór Wyrobów na terytorium Niemiec. Lista ma charakter zbiorczy, tzn. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych przez Spółkę. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy;

* faktura dotycząca WDT wystawiana przez Wnioskodawcę;

* list przewozowy CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego Wyroby oraz przez pracownika przewoźnika otrzymującego Wyroby, który potwierdza wydanie Wyrobów będących przedmiotem konkretnego WDT do przewozu z terytorium Polski na terytorium Niemiec (w przypadku niektórych WDT Wnioskodawca otrzymuje od Nabywcy skan jego egzemplarza listu przewozowego CMR podpisanego również przez pracownika Nabywcy, który potwierdza otrzymanie Wyrobów przez Nabywcę na terytorium Niemiec, w pozostałych przypadkach CMR nie zawiera podpisu pracownika Nabywcy);

* dokument WZ;

* potwierdzenie płatności za sprzedane Wyroby, będące przedmiotem konkretnego WDT, w formie wyciągu bankowego generowanego z systemu bankowego banku obsługującego Spółkę.

Wnioskodawca potwierdza, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium Niemiec poprzez powiązanie ze sobą ww. dokumentów.

Dokument CMR można powiązać z fakturą dotyczącą WDT poprzez numer dokumentu WZ, znajdujący się zarówno na dokumencie CMR jak i na fakturze dotyczącej WDT. Lista WDT zawiera natomiast numery dokumentów WZ.

Dodatkowo w oparciu o potwierdzenie płatności w formie wyciągu bankowego Wnioskodawca jest w stanie powiązać otrzymaną od nabywcy zapłatę za Wyroby z fakturą dokumentującą WDT tych Wyrobów.

Tym samym lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy, na której Nabywca potwierdza, że Wyroby będące przedmiotem WDT zostały dostarczone do Nabywcy na terytorium Niemiec i na tym terytorium odebrane, stanowić będzie jednoznaczny, bezsprzeczny i bezpośredni dowód, iż Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium Niemiec.

Ponadto ww. dokument zostanie uzupełniony o fakturę dotyczącą WDT, list przewozowy CMR, dokument WZ oraz potwierdzenie płatności za sprzedane Wyroby, będące przedmiotem konkretnego WDT.

Przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako jeden z dokumentów uprawniających do zastosowania stawki VAT 0% wskazuje m.in. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju. Ustawa o VAT nie precyzuje jednak jakie dane lub formę powinien mieć dokument, aby uznać go za dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towarów na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju. W związku z czym należy przyjąć, że każda forma tego dokumentu, również elektroniczna czyni zadość wymogom ww. przepisu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.415.2018.1.WH, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że " (...) powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy".

W związku z tym, również potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów otrzymane w formie elektronicznej powinny być uznane za dowody potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towarów na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Tym samym, mając na uwadze opis stanu faktycznego, przywołane przepisy ustawy o VAT, uchwałę NSA oraz stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, należy uznać, że gromadzone przez Wnioskodawcę dowody, stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT. Tym samym łączne zgromadzenie tych dowodów spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Ad. 2)

Mając na uwadze regulacje powołane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy oraz opis sprawy, dowodami, w posiadaniu których będzie Wnioskodawca w celu potwierdzenia, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT zostały wywiezione z terytorium Polski przez Nabywcę i dostarczone ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE niż Polska są:

* lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy w ramach WTT. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, nazwę ostatecznego nabywcy Wyrobów, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą wywiezienia Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenia ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Lista ma charakter zbiorczy, tzn. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych przez Spółkę w ramach WTT. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy;

* faktura dotycząca WDT wystawiana przez Wnioskodawcę;

* dokument WZ;

* potwierdzenie płatności za sprzedane Wyroby, będące przedmiotem konkretnego WDT, w formie wyciągu bankowego generowanego z systemu bankowego banku obsługującego Spółkę.

Wnioskodawca potwierdza, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone ostatecznemu nabywcy Wyrobów w innym kraju członkowskim UE poprzez powiązanie ze sobą ww. dokumentów.

Fakturę dotyczącą WDT można powiązać z listą WDT poprzez numer dokumentu WZ znajdujący się zarówno na fakturze jak i na liście WDT, na której pracownik Nabywcy potwierdza wywiezienie Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenie ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE.

Dodatkowo w oparciu o potwierdzenie płatności w formie wyciągu bankowego Wnioskodawca jest w stanie powiązać otrzymaną od nabywcy zapłatę za Wyroby z fakturą dokumentującą WDT tych Wyrobów.

Tym samym lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy w ramach WTT, na której Nabywca potwierdza wywiezienie Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenie ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE, stanowić będzie jednoznaczny, bezsprzeczny i bezpośredni dowód, iż Wyroby będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE.

Ponadto ww. dokument zostanie uzupełniony o fakturę dotyczącą WDT, dokument WZ oraz potwierdzenie płatności za sprzedane Wyroby, będące przedmiotem konkretnego WDT.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego, przywołane przepisy ustawy o VAT, uchwałę NSA oraz stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, należy uznać, że gromadzone przez Wnioskodawcę dowody, stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT. Tym samym łączne zgromadzenie tych dowodów spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Ad. 3)

Zgodnie z art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej "W celu wykonania kompetencji Unii instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich".

Natomiast, zgodnie z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa VAT") pod pewnymi warunkami Państwa członkowskie zwalniają dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę lub przez nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie natomiast z art. 131 Dyrektywy VAT "Zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (tj. również te przewidziane dla WDT w art. 138 Dyrektywy VAT przyp. aut.) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć".

Z kolei na podstawie art. 273 Dyrektywy VAT "Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic".

Z powołanych przepisów Dyrektywy VAT jednoznacznie wynika, że zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0% VAT w przypadku Polski) przewidzianego dla WDT, określają Państwa członkowskie i może on zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach unijnych.

Nowo dodany art. 45a Rozporządzenia VAT wprowadza zmiany w zakresie dowodów wymaganych do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów poprzez wprowadzenie instytucji domniemania pozwalającej uznać, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego. Zgodnie z treścią nowego przepisu, domniemanie to będzie miało zastosowanie w następujących przypadkach:

Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Należy jednak zauważyć, iż mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 ww. regulacji, niezmienione pozostają przepisy Dyrektywy VAT, w tym art. 131 i 273 Dyrektywy VAT, które uprawniają państwa członkowskie do nałożenia obowiązków, które uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku i dla unikania oszustw podatkowych z tytułu WDT, w tym uprawniają Polskę do określenia wymogów do stosowania stawki 0% VAT dla WDT podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Innymi słowy przepisy Dyrektywy VAT, które umożliwiły Polsce wprowadzenie w ustawie o VAT przepisów art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i 11 ustawy o VAT, mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia VAT, dalej będą obowiązywały i będą mogły być stosowane przez polskich podatników VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, środki wykonawcze wprowadzone Rozporządzeniem VAT nie będą miały wpływu na ważność przepisów ani interpretacji, przyjętych uprzednio przez Polskę w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla WDT. Brak kompletu dokumentów wskazanych w nowych przepisach wyłącza jedynie domniemanie w nim zawarte. Natomiast polskie przepisy dotyczące prawa do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT wciąż będą obowiązywać. Oznacza to, że podatnik wciąż może uzasadnić prawo do stosowania stawki 0% VAT do dokonanych dostaw na podstawie przepisów zawartych w ustawie o VAT.

Również ustawodawca, w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 208) potwierdza stanowisko Wnioskodawcy wskazując, iż "Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama, jak obecnie".

Co więcej, stanowisko to zostało potwierdzone w objaśnieniach (ang. Explanatory Notes on the EU VAT changes in respect of call-off stock arrangements, chain transacyions and the exemption for intra-Community supplies ofgoods) wydanych przez Grupę ds. przyszłości podatku VAT i Grupę ekspercką ds. podatku VAT, działające przy Komisji Europejskiej, które wskazały, że po wejściu w życie art. 45a Rozporządzenia VAT, Państwa członkowskie w dalszym ciągu będą mogły stosować krajowe przepisy dotyczące podatku VAT, o ile nie są one sprzeczne z Dyrektywą VAT oraz nie naruszają one domniemania z art. 45a Rozporządzenia VAT (tj. przepisy krajowe nie wymagają więcej dokumentów niż Rozporządzenie VAT do zastosowania domniemania). Grupy w swoich zaleceniach podkreśliły, że Państwa członkowskie w swojej kompetencji mają swobodę w kształtowaniu krajowych regulacji i to od nich zależy w jaki sposób zaimplementują przepisy zawarte w Rozporządzeniu VAT.

Dodatkowo, w powołanych powyżej objaśnieniach zostało również podkreślone, iż brak posiadania przez podatnika kompletu dokumentów wskazanych w nowych przepisach automatycznie nie pozbawia go prawa do stosowania stawki 0% VAT do dokonanych WDT. W ocenie Grupy Eksperckiej, organ podatkowy powinien przed pozbawieniem podatnika prawa do stosowania stawki 0% VAT, przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia, czy towary, których dostawa dotyczy, zostały wywiezione poza terytorium kraju.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, Państwa Członkowskie, mimo istnienia nowych regulacji, będą miały w dalszym ciągu możliwość indywidualnego kształtowania warunków stosowania zwolnienia dla WDT, konsekwentnie Polska ma prawo kształtowania zasad stosowania stawki 0% VAT do WDT.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a Rozporządzenia VAT, zgromadzenie dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 0% VAT do dokonywanych WDT, gromadząc jedynie dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT (przy założeniu spełnienia również innych wymogów wynikających z ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że ze względu na charakter postawionych we wniosku pytań, tut. Organ przedstawił stanowisko łącznie na wszystkie pytania.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe. Cechą wszystkich transakcji łańcuchowych jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie. Przy czym, w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy.

Jak wskazuje art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy tym w myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej "rozporządzeniem 2018/1912". Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Natomiast z dniem 1 lipca 2020 r. ustawa z dnia 28 maja 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1106) zmieniająca w art. 2 pkt 10 lit. a ustawę o podatku od towarów i usług nadała ww. art. 42 ust. 1 następujące brzmienie:

"Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Jednocześnie dodając do ustawy obowiązujący od 1 lipca 2020 r. art. 42 ust. 1a w brzmieniu:

"Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego".

Należy zauważyć, ze warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na podstawie zaś art. 42 ust. 4 ustawy w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Podkreślenia wymaga także fakt, że od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, które w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy zatem rozporządzenia od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje domniemanie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Jednocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Z okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz Nabywcy mającego siedzibę na terytorium Niemiec, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który jest przekazywany Wnioskodawcy przed dokonaniem WDT. W ramach WDT realizowanych na rzecz Nabywcy Wyroby transportowane są bezpośrednio do niego na terytorium Niemiec.

Poza ww. dostawami Spółka wraz z Nabywcą uczestniczy również w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych stosując tzw. procedurę uproszczoną. Spółka jako pierwszy w kolejności podatnik w WTT dokonuje na rzecz Nabywcy (drugiego podatnika w WTT) WDT. Wyroby są transportowane bezpośrednio między Spółką, z terytorium Polski, a ostatecznym nabywcą, na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE. Ostateczni nabywcy są podatnikami zarejestrowanymi na potrzeby podatku od wartości dodanej i transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach członkowskich UE, do których są transportowane Wyroby.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą, w obu ww. przypadkach Wyroby będące przedmiotem WDT są transportowane przez Nabywcę, który jest odpowiedzialny za organizację transportu, w ramach którego angażuje zewnętrznych przewoźników.

Każda faktura dokumentująca WDT Wyrobów wystawiana przez Wnioskodawcę zawiera numer dokumentu WZ, zawierający specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Dowodami gromadzonymi przez Wnioskodawcę w celu potwierdzenia, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT zrealizowanego przez Wnioskodawcę zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego kraju UE są:

* w przypadku WDT, w ramach którego Wyroby wysyłane są bezpośrednio do Nabywcy na terytorium Niemiec - lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy przyjmujący Wyroby potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą odbiór Wyrobów na terytorium Niemiec. Lista ma charakter zbiorczy tj. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych przez Spółkę. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy. Spółka będzie w posiadaniu również innych dokumentów dotyczących dostaw wykazanych na liście WDT:

* w przypadku WDT realizowanego przez Spółkę w ramach WTT - lista WDT dokonanych na rzecz Nabywcy w ramach WTT. Lista zawiera datę jej sporządzenia, nazwę Wnioskodawcy, nazwę Nabywcy, nazwę ostatecznego nabywcy Wyrobów, ilość i numer indeksu Wyrobów będących przedmiotem danej WDT oraz numer dokumentu WZ. Listę Wnioskodawca przesyła do Nabywcy. Pracownik Nabywcy potwierdza na liście pieczątką oraz podpisem z datą wywiezienie Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenie ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Lista ma charakter zbiorczy tj. obejmuje swoją treścią co najmniej kilka WDT z danego okresu dokonanych w ramach WTT przez Spółkę. Nabywca przesyła następnie Wnioskodawcy skan listy. Spółka będzie w posiadaniu również innych dokumentów dotyczących dostaw wykazanych na liście WDT:

Wnioskodawca potwierdza, że Wyroby będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium Niemiec lub ostatecznemu nabywcy Wyrobów w innym kraju członkowskim UE poprzez powiązanie ze sobą ww. dokumentów.

W pierwszym przypadku (dostarczenie Wyrobów bezpośrednio Nabywcy na terytorium Niemiec), dokument CMR można powiązać z fakturą dotyczącą WDT poprzez numer dokumentu WZ, znajdujący się zarówno na dokumencie CMR jak i fakturze dotyczącej WDT. Lista WDT zawiera natomiast numery dokumentów WZ.

W drugim przypadku (WTT) fakturę dotyczącą WDT można powiązać z listą WDT dokonanych na rzecz Nabywcy dostaw w ramach WTT, na której Nabywca potwierdza wywiezienie Wyrobów z terytorium Polski i ich dostarczenie ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE, poprzez numer dokumentu WZ znajdujący się zarówno na fakturze jak i na liście WDT.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą, płatność za dokonane WDT następuje w terminie 30 dni od dnia wystawienia faktury. W zdecydowanej większości przypadków zapłata następuje po dostarczeniu Wyrobów do Nabywcy/ostatecznego nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Nie można jednakże w praktyce wykluczyć pojedynczych przypadków, kiedy to Nabywca dokona zapłaty za Wyroby, które fizycznie w danym momencie będą znajdować się w trakcie transportu, przed ich fizycznym dostarczeniem do Nabywcy/ostatecznego nabywcy. Niezależnie od tego, dokonanie płatności w takim momencie będzie stanowiło dowód zawarcia umowy sprzedaży między stronami. Będzie stanowiło również potwierdzenie wykonania przez Spółkę zobowiązania wynikającego z umowy tj. sprzedaży towarów, w ramach których mają one zostać dostarczone na terytorium innego kraju UE. Takie potwierdzenie płatności będzie uzupełniało listę WDT (zarówno dokonanych bezpośrednio do Nabywcy, jak i dokonanych do Nabywcy w ramach WTT) zapłata będzie dokonywana przez Nabywcę zawsze po wysyłce Wyrobów z magazynu Wnioskodawcy i w zdecydowanej większości przypadków po dostarczeniu Wyrobów do Nabywcy/ostatecznego nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (termin płatności to 30 dni od dnia wystawienia faktury). Nabywca dokonuje płatności za dokonane na jego rzecz dostawy w formie zbiorczej, tj. jednym przelewem opłaca zawsze więcej niż jedną fakturę dokumentującą dane WDT. Do każdej zbiorczej płatności Nabywca przesyła Wnioskodawcy w formie pisemnej (pocztą e-mail) informację ze wskazaniem numerów faktur, których dotyczyła dana konkretna zbiorcza płatność. Tym samym Wnioskodawca będzie w stanie powiązać otrzymaną płatność z fakturami dokumentującymi WDT. W oparciu o przelew i ww. informację ze wskazaniem numerów faktur dokumentując WDT, Wnioskodawca ustala, które należność za WDT ujęte w księgach Wnioskodawcy, zostały zapłacone.

Nabywca dokonuje płatności za dokonane na jego rzecz WDT w formie zbiorczej, a następnie przesyła Wnioskodawcy w formie pisemnej (pocztą e-mail) informację ze wskazaniem numerów faktur, których dotyczyła dana zbiorcza płatność. Tym samym Wnioskodawca będzie w stanie powiązać otrzymaną płatność z fakturami dokumentującymi WDT. W oparciu o przelew i ww. informację ze wskazaniem numerów faktur dokumentując WDT, Wnioskodawca ustala, które należność za WDT ujęte w księgach Wnioskodawcy, zostały zapłacone. W ramach WTT Wnioskodawca nie będzie natomiast posiadał potwierdzeń płatności dokonanych przez ostatecznych nabywców na rzecz Nabywcy. Wnioskodawca nie jest bowiem stroną umowy pomiędzy Nabywcą a ostatecznymi nabywcami. Potwierdzenia płatności dokonywanych przez ostatecznych nabywców będą gromadzone przez Nabywcę.

Nabywca podał Wnioskodawcy nadany mu przez właściwe dla niego państwo członkowskie (Niemcy) numer identyfikacyjny, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Otrzymany od Nabywcy numer identyfikacyjny Wnioskodawca stosuje zarówno w przypadku WDT na rzecz Nabywcy, jak również w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw na rzecz Nabywcy w ramach WTT.

W związku z dokonywanymi transakcjami opisanymi we wniosku, Wnioskodawca składa i będzie składać informacje podsumowujące VAT-UE.

Sporządzana i przesyłana przez Wnioskodawcę informacja podsumowująca VAT-UE, będzie zawierała prawidłowe dane, zgodnie z wymogami nakładanymi przepisami ustawy o VAT. W przypadku stwierdzonych błędów, zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie dokonywał korekt informacji podsumowujących VAT-UE i w razie konieczności należycie na piśmie wyjaśni uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty dokumentujące transakcje opisane we wniosku przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Na liście WDT dokonanych na rzecz Nabywcy pracownik Nabywcy potwierdza pieczątką oraz podpisem z datą dostarczenia Wyrobów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Pracownik Nabywcy potwierdzenia dokonuje po dostarczeniu Wyrobów ostatecznemu nabywcy, na podstawie posiadanych dokumentów np. dokumentów transportowych, wiadomości e-mail, potwierdzeń odbioru towarów, które jednoznacznie potwierdzają tę okoliczność. Wnioskodawca zaznacza jednak, że nie ma wglądu do dokumentów gromadzonych przez Nabywcę w celu potwierdzenie przez niego dostarczenia towarów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Jednakże w przypadku wątpliwości dotyczących dostaw dokonanych w ramach WTT, Wnioskodawca może na żądanie otrzymać od Nabywcy potwierdzenie płatności dokonanej na rzecz Nabywcy przez ostatecznego nabywcę lub dokumenty transportowe potwierdzające dostarczenie towarów ostatecznemu nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Wnioskodawca zastrzega jednak, że co do zasady nie gromadzi tych dokumentów.

Przenosząc powyższe na grunt wątpliwości Wnioskodawcy, objętych zakresem pytań we wniosku, Organ wskazuje, że od 1 stycznia 2020 r. Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania 0% stawki podatku VAT, powinna gromadzić dowody dokumentujące tą dostawę, o których mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912.

Równocześnie jak wskazano wyżej, niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zdaniem zatem Organu, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że mimo wejścia w życie od 1 stycznia 2020 r. art. 45a rozporządzenia 2018/1912, zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy (przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków) spowoduje, że warunek zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy jest/będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a rozporządzenia wykonawczego w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Wymienione bowiem w treści wniosku powiązane ze sobą wzajemnie dokumenty w postaci:

* w przypadku WDT, w ramach którego Wyroby wysyłane są bezpośrednio do Nabywcy na terytorium Niemiec:

* w przypadku WDT realizowanego przez Spółkę w ramach WTT:

pod warunkiem zgromadzenia wszystkich ww. dokumentów w ustawowym terminie, stanowią dowody dokonania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej organizowanej przez Nabywcę, które zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym, w oparciu o te dokumenty, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy, upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, posiadając wskazane dokumenty:

* w przypadku WDT, w ramach którego Wyroby wysyłane są bezpośrednio do Nabywcy na terytorium Niemiec

oraz

* w przypadku WDT realizowanego przez Spółkę w ramach WTT,

(przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) jest/będzie uprawniony do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionych we wniosku pytań nr 1-3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności kwestia ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo przypisał transakcję pomiędzy Spółką a Nabywcą w ramach transakcji trójstronnej, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Tut. Organ wydając interpretację oparł się na stwierdzeniu zawartym w opisie sprawy, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz Nabywcy mającego siedzibę na terytorium Niemiec oraz, że Spółka jako pierwszy w kolejności podatnik w WTT dokonuje na rzecz Nabywcy (drugiego podatnika w WTT) WDT. Powyższe zostało przyjęte przez Organ jako element opisu sprawy i nie było przedmiotem analizy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy także zauważyć, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl