0113-KDIPT1-2.4012.270.2020.1.IR - Obowiązek wykazywania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 20 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca -..... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą od 14 czerwca 2018 r. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. Wnioskodawca opodatkowuje osiągane przez siebie przychody w formie: komplementariusz podatkiem od osób prawnych, komandytariusz podatkiem od osób fizycznych w formie podatku liniowego. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest PKD 47.91.Z.

Od dnia 1 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozlicza podatek VAT miesięcznie. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w VAT, nie rozlicza się proporcją. W zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca we wrześniu 2019 r. złożył we właściwym urzędzie skarbowym VAT-21 i zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego (poz. E w deklaracji VAT-21), iż rezygnuje z wyboru miejsca opodatkowania przy dokonywaniu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zgodnie z art. 23 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.). Zawiadomienie zostało złożone co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce skorzystać z opcji. Wnioskodawca na dzień złożenia niniejszego wniosku jest zarejestrowany do VAT w Niemczech. Wartość dostaw z roku poprzedniego nie przekroczyła limitu określonego dla danego państwa (w przypadku Niemiec - nie przekroczyła 100.000 euro albo ich równowartości w walucie krajowej).

Wnioskodawca wysyła towary będące przedmiotem dostawy na rzecz osób prywatnych nieprowadzących działalności gospodarczej, o których mowa w art. 2 pkt 23 lit. b ustawy VAT. Przedmiotem sprzedaży wysyłkowej nie są nowe środki transportu. Przedmiotem sprzedaży wysyłkowej nie są towary, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT (tj. towary, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego). Przedmiotem sprzedaży wysyłkowej nie są wyroby akcyzowe. Przedmiotem sprzedaży wysyłkowej nie są towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, do których zastosowanie mają przepisy art. 120 ust. 4 i ust. 5 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z tym pojawiła się wątpliwość, czy ta sprzedaż wysyłkowa opodatkowana w Niemczech powinna być wykazywana w polskich deklaracjach VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako podatnik dokonujący sprzedaży wysyłkowej do jednego z państw unijnych obowiązany jest zarejestrować się w tym państwie jako podatnik VAT i rozliczyć podatek VAT od sprzedaży wysyłkowej na terytorium tego państwa i według tamtejszej stawki podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, w takim przypadku sprzedaży nie wykazuje się w deklaracji VAT-7.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju została zdefiniowana w art. 2 pkt 23 ustawy. Regulacja ta stanowi, że pod pojęciem sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Zdaniem Wnioskodawcy, celem określenia zasad ustalania miejsce opodatkowania sprzedaży wysyłkowej należy sięgnąć do treści art. 23 ustawy.

Jak wskazuje art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy).

Przy czym, w myśl art. 23 ust. 5 ustawy, podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5 (art. 23 ust. 6 ustawy).

Jak wskazuje art. 23 ust. 7 ustawy w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zgodnie z art. 23 ust. 8 ustawy opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją.

Jak możemy przeczytać w art. 23 ust. 11 ustawy przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do:

Ponadto w myśl art. 23 ust. 12 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, której przedmiotem są wyroby akcyzowe, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Dodatkowo ustawodawca w art. 23 ust. 13 ustawy wskazał, że przepisów ust. 1-9 nie stosuje się również do towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

Jak podaje brzmienie art. 23 ust. 15 ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15. nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 15a ustawy).

Otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty (art 23 ust. 15b ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe regulacje są zgodne z rozwiązaniami unijnymi, które nakazują państwom członkowskim umożliwienie podatnikom skorzystania z prawa do wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej realizowanej w niewielkim rozmiarze. Jak bowiem stanowi art. 34 ust. 1-4 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.) z zastrzeżeniem spełnienia poniższych warunków przepisy art. 33 nie mają zastosowania do dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego, w przypadku gdy to państwo członkowskie jest państwem członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu towarów:

Państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu do nabywcy, może ograniczyć próg, o którym mowa w ust. 1, do kwoty 35.000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej, jeżeli to państwo członkowskie obawia się, że próg 100.000 EUR może prowadzić do poważnych zakłóceń konkurencji. Państwa członkowskie, które korzystają z możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym, podejmą niezbędne środki, aby poinformować o tym właściwe organy władzy publicznej w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Komisja możliwie najszybciej składa Radzie sprawozdanie w sprawie funkcjonowania specjalnego progu wynoszącego 35.000 EUR, o którym mowa w ust. 2, wraz z odpowiednimi wnioskami, w stosownym przypadku.

Państwo członkowskie, na terytorium którego znajdują się towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu, przyznaje podatnikom dokonującym dostaw towarów, które mogą być objęte przepisami ust. 1, prawo wyboru, aby miejsce dostawy było określane zgodnie z art. 33. Zainteresowane państwa członkowskie określają szczegółowe zasady korzystania z możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym, która w każdym przypadku obejmuje okres dwóch lat kalendarzowych.

Z zaprezentowanych regulacji wynika zatem, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju regułą jest opodatkowanie czynności w państwie przeznaczenia transportu towarów, ponieważ dostawa ma miejsce w państwie przeznaczenia.

Takie rozwiązanie wiąże się z koniecznością rejestracji w państwie, na terytorium którego będzie dokonywana dostawa w ramach sprzedaży wysyłkowej. Przyjęcie takiego rozwiązania ma za zadanie eliminować ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogłyby mieć miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży z państw, w których obowiązują niższe stawki podatku, do państw, w których obowiązują stosunkowo wysokie stopy podatku. Sprzedaż wysyłkowa jest bowiem opodatkowana w państwie faktycznej konsumpcji.

Natomiast w przypadku niewielkiej kwoty obrotów z tytułu sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej miejscem opodatkowania dostawy dokonywanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju miejscem opodatkowania będzie Polska. Trzeba jednak podkreślić, że zasada ta nie ma bezwzględnego charakteru bowiem pozostawiono podatnikom prawo wyboru w ramach opcji. Na podstawie unijnych regulacji implementowanych do polskiego porządku prawnego możliwe jest złożenie stosownego oświadczenia o wyborze miejsca opodatkowania. W przypadku skorzystania przez podatnika z opcji, pomimo istnienia przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna, to miejscem opodatkowania będzie jednak państwo przeznaczenia tj. państwo zakończenia sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Jak stanowi art. 23 ust. 17 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5 i 9, uwzględniając:

W oparciu o powyższe upoważnienie Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie wzoru zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (Dz. U. poz. 1021). Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 czerwca 2019 r.

W myśl § 1 rozporządzenia określono wzór zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (VAT-21), stanowiący załącznik do rozporządzenia.

Jak stanowi § 2 ww. aktu do dnia 31 grudnia 2019 r. może być stosowany wzór zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, określony w załączniku do rozporządzenia uchylanego w § 3, z tym że nie jest wymagane opatrzenie zawiadomienia pieczątką podatnika lub osoby reprezentującej podatnika.

Na podstawie § 3 rozporządzenia straciło moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (Dz. U. poz. 538 oraz z 2007 r. poz. 1486).

Według Wnioskodawcy wybór miejsca opodatkowania, poprzez złożenie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienia VAT-21, w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nieprzekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeżeli zatem podatnik składa wspomniane zawiadomienie o wyborze opcji w postaci opodatkowania w państwie przeznaczenia, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju, tj. w Polsce. Wówczas dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami obowiązującymi w kraju ostatecznego odbiorcy towarów.

W terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zgodnie z art. 23 ust. 6 ustawy zawiadomienie VAT-21 podatnik powinien złożyć co najmniej na 30 dni przed datą dokonania dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej, która ma być opodatkowana na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów. Wszystkie dostawy dokonywane już po złożeniu oświadczenia, lecz jeszcze przed upływem 30 dni od daty jego złożenia, będą opodatkowane w kraju. Oświadczenie należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Przechodząc natomiast do kwestii wykazywania ww. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji podatkowej - według Wnioskodawcy - należy sięgnąć do art. 99 ust. 1 ustawy, który podaje, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzory deklaracji zostały opracowane w oparciu o upoważnienie zawarte w art. 99 ust. 14 ustawy VAT. Na podstawie ustanowionej tam delegacji obowiązuje Rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 2104). Uprzednio było to Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 856 z późn. zm.).

Zgodnie z punktem 3 tych objaśnień, Część C. Rozliczenie podatku należnego - w poz. 11 "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że w pozycji 11 deklaracji VAT-7 nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. Zatem podatnik, który posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju, czynności wykonanych poza Polską, które rozlicza w ramach prowadzonej działalności w tym innym kraju (w UE) nie wykazuje w deklaracjach VAT-7 składanych w Polsce.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy zaznaczyć, że Wnioskodawca mający siedzibę w Polsce i będący czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów niebędących podatnikiem podatku od wartości dodanej mających miejsce zamieszkania w Niemczech. Przedmiotem sprzedaży wysyłkowej nie są nowe środki transportu, towary o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT (tj. towary, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego), wyroby akcyzowe, towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki do których zastosowanie mają przepisy art. 120 ust. 4 i ust. 5 ustawy VAT.

Suma tych argumentów prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. W zakresie prowadzonej sprzedaży Wnioskodawca skorzystał z opcji określonej w art. 23 ust. 5 ustawy i we wrześniu 2019 r. złożył we właściwym urzędzie skarbowym zawiadomienie VAT-21, w ramach którego jako miejsce opodatkowania sprzedaży wysyłkowej wybrano Niemcy. Wnioskodawca zarejestrował się dla celu niemieckiego podatku od towarów i usług i w zakresie prowadzonej sprzedaży wysyłkowej odprowadza podatek od wartości dodanej według niemieckich przepisów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym miejscu warto ponownie powrócić do uniwersalnej na gruncie podatku od wartości dodanej zasady terytorialności podatku. Zawiadomienie o rezygnacji z opodatkowania sprzedaży wysyłkowej w Polsce oznacza, że czynność ta jest faktycznie opodatkowana w kraju przeznaczenia tj. w opisanym przypadku w Niemczech. To z kolei implikuje dla podatnika konieczność rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej w kraju przeznaczenia (Niemcy).

Wyprowadzona z Dyrektywy Rady 2006/112/WE zasada terytorialności oznacza również, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od wartości dodanej powstaje w jednym kraju. Nieodłącznie z obowiązkiem podatkowym wiążą się powinności podatnika o charakterze formalnym, takie jak rejestracja dla potrzeb podatku od wartości dodanej w danym kraju czy też wykazywanie czynności w deklaracjach podatkowych składanych organom podatkowym tegoż kraju. W konsekwencji wbrew wykładni celowościowej oraz funkcjonalnej byłoby przyjęcie, że czynności, których miejscem opodatkowania jest inny kraj UE i w zakresie których podatnik jest zarejestrowany do celu podatku od wartości dodanej w tymże kraju powinny być dodatkowo wykazywane w deklaracji VAT składanej polskim organom podatkowym. Tego rodzaju czynności podlegają bowiem jurysdykcji podatkowej innego kraju UE, co przejawia się również w ramach obowiązków o charakterze formalnym.

Skoro zatem w poz. 11 deklaracji podatkowej "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" nie należy uwzględniać wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju, to prowadzona przez Wnioskodawcę sprzedaż wysyłkowa, w stosunku do której wybrano opcję opodatkowania w Niemczech (kraj zakończenia wysyłki) i w zakresie której Wnioskodawca zarejestrował się dla potrzeb niemieckiego podatku od wartości dodanej, nie podlega wykazaniu w poz. 11 deklaracji VAT-7 "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju".

Zaprezentowane stanowisko znajduje uzasadnienie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.157.2018.2.RM czytamy:

Wnioskodawca wskazuje, że posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Natomiast z terytorium Polski dokonuje sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych z terytorium Niemiec, która podlega opodatkowaniu na terytorium Niemiec (Wnioskodawca skorzystał z opcji wyboru miejsca opodatkowania na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy). Zatem wyłączenie, o którym mowa w objaśnieniach do pozycji 11 deklaracji VAT-7 stanowiące, że w pozycji 11 nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju znajduje zastosowanie w analizowanym przypadku.

W konsekwencji w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie powinien wykazywać w deklaracji VAT-7 w poz. 11 "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z terytorium Niemiec.

(...)

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z terytorium Niemiec, dla której miejsce opodatkowania wybrano zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy nie powinna zostać wykazana przez Wnioskodawcę w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju. (...)".

Podobne stanowisko wynika także z treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 października 2015 r. nr ITPP3/4512-334/15/AT:

Wobec tego w przypadku sprzedaży wysyłkowej (tu: po wyborze opodatkowania i zarejestrowaniu dla celów VAT na terenie Niemiec) należy uwzględnić normę art. 23 ust. 11, 12 i 13 ustawy. Ponadto warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia będzie otrzymanie przez Wnioskodawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, stosownych dokumentów określonych w art. 23 ust. 14 ustawy.

Wskazać należy, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty przewozowe, kopie faktur (pomimo zmiany z dniem 1 kwietnia 2013 r. brzmienia art. 23 ust. 14 ustawy) oraz dokumenty potwierdzające odbiór towarów (dokumenty potwierdzające zapłatę za towar oraz złożone zamówienie danej osoby), na które wskazano w opisie sprawy, pozwolą na uznanie przedmiotowej dostawy za dokonaną na terytorium państwa przeznaczenia (Niemcy), pod warunkiem otrzymania ich przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oraz z ewentualnym uwzględnieniem treści art. 23 ust. 15, 15a i 15b ustawy. Dlatego też podkreślić należy, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania w deklaracji VAT-7 wskazanej wysyłki towaru, o ile (na co wskazuje całokształt okoliczności sprawy) nie zaistnieje obowiązek rozliczenia transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju (art. 23 ust. 15a ustawy w powiązaniu z art. 109 ust. 3 i 99 ust. 1 ustawy). (...)".

Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju, w stosunku do której dokonano wyboru opcji opodatkowania w państwie przeznaczenia (w oparciu o art. 23 ust. 5 ustawy VAT) nie jest wykazywana w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.