0113-KDIPT1-2.4012.244.2020.1.AM - Nieuwzględnienie cła zawieszonego w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2020 r. (data wpływu 18 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuwzględnienia cła zawieszonego w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuwzględnienia cła zawieszonego w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2020 r. o kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka... sp. z o.o. z siedzibą w..., nr KRS... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w głównej mierze polegającą na działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Najważniejszym profilem działalności Spółki jest realizacja dostaw wyrobów i technologii na potrzeby wojska, policji i straży granicznej, a także sprzętu specjalistycznego dla Portów Lotniczych.

W ramach tak opisanej działalności spółka sprowadza z terytorium państw trzecich broń oraz sprzęt wojskowy. Zamówienia są realizowane w oparciu o umowy z postępowań o zamówienia publiczne. Dla niektórych rodzajów broni i sprzętu wojskowego ma zastosowanie zawieszenie należności celnych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r.

Wraz z wnioskiem o dopuszczenie do swobodnego obrotu takich towarów, Spółka przedkłada organom celnym Certyfikat wydany przez upoważnioną jednostkę Sił Zbrojnych RP potwierdzający fakt, że towary pozyskiwane są na użytek Sił Zbrojnych RP, jednocześnie potwierdzając zawieszenie należności celnych. Certyfikat ten spełnia wymogi certyfikatu, o którym mowa w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.). Cena sprowadzanych towarów jest równa wartości celnej importowanego towaru, o której mowa w art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, dalej ustawa o VAT).

W ramach prowadzonego importu Spółka będzie ponosiła koszty dodatkowe, o których mowa w art. 30b ust. 4 ustawy o VAT, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, które nie zostały włączone do wartości celnej, ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terenie Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Ważnym faktem w niniejszym stanie faktycznym jest to, że towary sprowadzane przez Spółkę nie są opodatkowanie podatkiem akcyzowym.

Zastosowanie instytucji zawieszenie należności celnych w sprawie Spółki niesie za sobą następujące konsekwencje wpływające na opisywany stan faktyczny:

* konieczność zabezpieczenia kwoty należności celnych;

* podczas zawieszenia należności celnych dochodzi do dopuszczenia do obrotu;

* w związku z dopuszczeniem do obrotu i zawieszeniem należności celnych towar pozostaje pod dozorem celnym. Zgodnie z art. 2 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.) Przywożone towary określone w załączniku 1 i ust. 2 niniejszego artykułu podlegają warunkom dotyczącym przeznaczenia końcowego, ustanowionym w art. 21 i 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i jego prawodawstwie wykonawczym.

* zgodnie z art. 2 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.) dozór celny przeznaczenia końcowego kończy się po upływie trzech lat od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

* w sytuacji zakończenia okresu dozoru celnego Wnioskodawca co do zasady nie jest/nie będzie zobowiązany do uiszczenia należności celnych.

* konieczność uiszczenia zawieszonych należności celnych może powstać w sytuacji niespełnienia jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących końcowego przeznaczenia towarów na obszarze celnym Unii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jako że art. 2.1 rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.) stanowi, że "Zawiesza się należności celne przywozowe Wspólnej Taryfy Celnej na towary wymienione w załączniku 1, jeżeli towary te są używane przez siły zbrojne Państwa Członkowskiego (...)", czy podstawę do obliczenia podatku VAT od towaru stanowi jego cena (bez doliczonej kwoty cła) w związku z zastosowaniem zawieszenia stawki celnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2.1 rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego, podstawę obliczenia podatku VAT stanowi cena towaru, bez doliczonego cła, ponieważ stosuje się zawieszenie stawki celnej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze charakter prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma on obowiązku opłacania podatku VAT także od nienaliczonego cła, w sytuacji stosowania zawieszonej stawki celnej, a więc, zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi jedynie wartość celna importowanego towaru.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie ze stanem faktycznym towary zgłoszone do procedury celnej są przeznaczone do użytku przez Siły Zbrojne RP, przez co zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.).

Na mocy art. 2 ust. 1 wskazanego powyżej Rozporządzenia - towary korzystają, przy spełnieniu określonych warunków (m.in. po przedstawieniu do zgłoszenia celnego odpowiedniego certyfikatu wystawionego przez Siły Zbrojne RP), z zawieszonej stawki celnej, co potwierdza przedkładany organom celnym przez Spółkę Certyfikat.

W opisanej sytuacji cło nie jest należnością do zapłaty na konto organów celnych - ale powinno (co do zasady) zostać zabezpieczone, a sam towar pozostaje przez określony czas pod dozorem celnym.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o VAT: "podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy".

Zarówno regulacje celne, jak też sama ustawa o VAT nie podają definicji legalnej "należnego" cła, tak więc jest to kwestia będąca przedmiotem interpretacji.

W rozpoznaniu tego problemu może pomóc wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego I GSK 274/17, w którym sąd orzekający stwierdził, że "wymiar podatku VAT z tytułu importu jest konsekwencją określenia kwoty długu celnego". Za kwotę długu celnego uznaje się zaś kwotę, którą faktycznie należy uiścić tytułem opłaty należnego cła.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie istnieje konieczność zapłaty cła z uwagi na zastosowanie zawieszenia, co ma miejsce w opisanym powyżej stanie faktycznym, albo brak jego wymagalności do zapłaty wskutek zawieszenia cła - nie stanowi ono "cła należnego".

Za cło należne przyjmuje się w orzecznictwie organów podatkowych: "cło faktycznie zapłacone lub należne do zapłaty przez importera", (zob. np. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 21 marca 2013 r. nr IPPP3/443-1261/12-2/JK).

Rozumując od drugiej strony sądy wskazują, że cło nienależne nie powinno być sumowane z wartością celną towaru przy obliczaniu podstawy opodatkowania w przypadku importu. Natomiast cło nienależne Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 września 2006 r. tłumaczy jako "Nie budzi zatem wątpliwości, że pojęcie to (nienależnego cła) należy utożsamiać z należnościami celnymi pobranymi bezpodstawnie, niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa." Z przytoczonego orzeczenia wynika więc, że NSA opiera pojęcia należnego cła na kryterium podstawy prawnej do jego ostatecznego pobrania.

W rezultacie - zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku objęcia procedurą celną towaru przeznaczonego do użytku wojskowego (przez siły zbrojne RP), który na mocy rozporządzenia Rady nr.... z dnia 21 stycznia 2003 r. korzysta z zawieszonej stawki celnej, a wskutek tego cło wyliczone w zgłoszeniu celnym nie musi być "faktycznie zapłacone" przez zgłaszającego (dłużnika celnego) - kwota tak wyliczonego "zawieszonego cła" nie powinna być uwzględniana w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie towarów.

Mając więc na uwadze powyższe, zasadnym jest stwierdzenie, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług także wysokości cła, co do którego stosuje się zawieszenie stawki celnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 7 przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez państwo trzecie - zgodnie z art. 2 pkt 5 - rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług zgodnie z art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

5. wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

1. zgłoszeniu celnym albo

2. rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.Urz.UE.L 343 z 29.12.2015, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem 2015/2446", w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447 - kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Stosownie do art. 30b ust. 2 ustawy w przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów przetworzonych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów przetworzonych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

W myśl art. 30b ust. 3 ustawy w przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy.

Zgodnie z art. 30b ust. 3a ustawy w przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego, do których ma zastosowanie przepis art. 324 rozporządzenia 2015/2447, podstawą opodatkowania jest wartość celna. Jeżeli przedmiotem importu w ramach tej procedury są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o podatek akcyzowy.

Stosownie do treści art. 30b ust. 4 ustawy podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

W myśl art. 30b ust. 5 ustawy przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 30b ust. 6 ustawy do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Z kolei jak stanowi art. 30b ust. 7 ustawy przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, przepisy art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Kwestie zawieszenia należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego reguluje Rozporządzenie Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszające należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz. U.UE.L 2003.25.1), które wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Jak stanowi pkt 2 preambuły do ww. Rozporządzenia w interesie Wspólnoty leży, aby Państwa Członkowskie mogły nabywać najbardziej zaawansowane technologicznie i odpowiednie rodzaje broni i sprzętu wojskowego dla swoich sił zbrojnych. W następstwie gwałtownego rozwoju technicznego w tym sektorze przemysłu w skali ogólnoświatowej normalną praktyką stosowaną przez organy Państw Członkowskich odpowiedzialne za obronę narodową jest nabywanie broni i sprzętu wojskowego od producentów lub innych dostawców znajdujących się w państwach trzecich. Biorąc pod uwagę interes bezpieczeństwa Państw Członkowskich, zgodne z interesami Wspólnoty jest, aby niektóre z tych rodzajów broni i sprzętu wojskowego mogły być przywożone ze zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 wskazanego Rozporządzenia zawiesza się należności celne przywozowe Wspólnej Taryfy Celnej na towary wymienione w załączniku I, jeżeli towary te są używane przez siły zbrojne Państwa Członkowskiego lub w ich imieniu, samodzielnie lub we współpracy z innymi państwami, do obrony integralności terytorialnej Państwa Członkowskiego lub w związku z uczestnictwem w międzynarodowych operacjach pokojowych lub operacjach wspomagających, lub do innych celów wojskowych, takich jak ochrona obywateli Unii Europejskiej przed niepokojami społecznymi lub wojskowymi.

Stosownie do treści art. 2 ust. 2 ww. Rozporządzenia należności celne zawiesza się również w całości w stosunku do:

W myśl art. 2 ust. 3 Rozporządzenia przywożone towary określone w załączniku I i ust. 2 niniejszego artykułu podlegają warunkom dotyczącym przeznaczenia końcowego, ustanowionym w art. 21 i 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i jego prawodawstwie wykonawczym. Dozór celny przeznaczenia końcowego kończy się po upływie trzech lat od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 Rozporządzenia użycie towarów wymienionych w załączniku I do celów szkolenia lub tymczasowe użytkowanie tych towarów w obszarze celnym Wspólnoty przez siły zbrojne lub inne siły do celów cywilnych na skutek nieprzewidzianych katastrof lub klęsk żywiołowych nie stanowi naruszenia przeznaczenia końcowego określonego w ust. 1.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 Rozporządzenia wnioskowi o dopuszczenie do swobodnego obrotu towarów, w odniesieniu do których wnioskodawca ubiega się o skorzystanie z zawieszenia należności celnych w myśl przepisów art. 2, towarzyszy certyfikat wydany przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, dla którego sił zbrojnych te towary są przeznaczone. Certyfikat określony w załączniku III składa się organom celnym Państwa Członkowskiego przywozu wraz z towarami, których dotyczy. Może on zastępować zgłoszenie celne wymagane zgodnie z art. 59-76 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i realizuje dostawy wyrobów i technologii na potrzeby wojska, policji i straży granicznej, a także sprzętu specjalistycznego dla portów Lotniczych. Jak wynika z opisu niniejszej sprawy, Spółka sprowadza z terytorium państw trzecich broń oraz sprzęt wojskowy. Zamówienia są realizowane w oparciu o umowy z postępowań o zamówienia publiczne. Dla niektórych rodzajów broni i sprzętu wojskowego ma zastosowanie zawieszenie należności celnych zgodnie z ww. Rozporządzeniem Rady (WE) nr 150/2003 zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego.

Jak wskazał Wnioskodawca, zastosowanie instytucji zawieszenia należności celnych w sprawie Spółki niesie za sobą następujące konsekwencje:

* konieczność zabezpieczenia kwoty należności celnych;

* podczas zawieszenia należności celnych dochodzi do dopuszczenia do obrotu;

* w związku z dopuszczeniem do obrotu i zawieszeniem należności celnych towar pozostaje pod dozorem celnym. Zgodnie z art. 2 ust. 3 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 przywożone towary określone w załączniku I i ust. 2 niniejszego artykułu podlegają warunkom dotyczącym przeznaczenia końcowego, ustanowionym w art. 21 i 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i jego prawodawstwie wykonawczym;

* zgodnie z art. 2 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszającego należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego (Dz.Urz.UE.L 25 z 30 stycznia 2003 r.) Dozór celny przeznaczenia końcowego kończy się po upływie trzech lat od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu;

* w sytuacji zakończenia okresu dozoru celnego Wnioskodawca co do zasady nie jest/nie będzie zobowiązany do uiszczenia należności celnych;

* konieczność uiszczenia zawieszonych należności celnych może powstać w sytuacji niespełnienia jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących końcowego przeznaczenia towarów na obszarze celnym Unii.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca dysponuje certyfikatem wydanym przez upoważnioną jednostkę Sił Zbrojnych RP potwierdzającym fakt, że towary pozyskiwane są na użytek Sił Zbrojnych RP, jednocześnie potwierdzając zawieszenie należności celnych przywozowych. Ww. certyfikat Spółka przedkłada organom celnym wraz z wnioskiem o dopuszczenie do swobodnego obrotu takich towarów. Wnioskodawca wskazał, że certyfikat ten jest spełnia wymogi certyfikatu, o którym mowa w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 150/2003.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN "należny" to przysługujący komuś lub czemuś.

Przepisy ustawy o podatku VAT jak i przepisy celne nie definiują pojęcia "należne cło", zasadnym jest wiec przyjęcie powyższego słownikowego rozumienia pojęcia należne, tj. przysługujące komuś. A zatem pod pojęciem cła należnego należy zatem rozumieć "cło faktycznie do zapłaty przez importera". W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych, cło na moment dokonania przywozu nie jest kwotą, którą Podatnik powinien faktycznie wpłacić organom podatkowym. Ponadto kwota ta nie musi być wpłacona na moment zakończenia okresu dozoru celnego, czyli po trzech latach od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu, pod warunkiem jeżeli zostaną spełnione wszystkie obowiązki przewidziane w przepisach prawa celnego. Jeżeli nie istnieje konieczność zapłaty cła z uwagi na zastosowanie zawieszenia należności celnych przywozowych zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 150/2003, co ma miejsce w niniejszej sprawie, nie stanowi ono "cła należnego".

W konsekwencji, mając na uwadze okoliczności sprawy i powołane przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca importuje towary w stosunku do których ma zastosowanie zawieszenie należności celnych przywozowych zgodnie z ww. Rozporządzeniem Rady 150/2003, to kwota wyliczonego cła, które podlega zawieszeniu, nie powinna być - w momencie dopuszczenia do obrotu - uwzględniana w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów, o których mowa we wniosku.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Tym samym przedmiotem interpretacji nie jest objęta kwestia ujęcia bądź nieujęcia w podstawie opodatkowania kosztów dodatkowych, które nie zostały włączone do wartości celnej z tytułu importu towarów.

Ponadto należy dodać, że powyższe rozstrzygnięcie nie dotyczy sposobu wypełniania dokumentów celnych przywozowych. Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania nie jest równoznaczne ze sposobem wypełnienia dokumentów celnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że Organ wydając przedmiotową interpretację przyjął za element opisu sprawy - w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że do Wnioskodawcy ma zastosowanie Rozporządzenie Rady (WE) nr 150/2003 z dnia 21 stycznia 2003 r. zawieszające należności celne przywozowe na niektóre rodzaje broni i sprzętu wojskowego - okoliczność że w stosunku do towarów objętych pytaniem spełnione są przesłanki do zawieszenia należności celnych, a także że towary te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.