0113-KDIPT1-2.4012.198.2020.4.KW - Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 26 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 maja 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 3 wniosku i własnego stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz o uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie:

1. Sprzedaż hurtowa odzieży i obuwia PKD 46.42.Z (działalność podstawowa);

2. Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi PKD 46;

3. Handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi PKD 47;

4. Transport drogowy towarów oraz działalność usługowa związana z przeprowadzkami PKD 49.4;

5. Magazynowanie i przechowywanie towarów PKD 52.1;

6. Działalność usługowa wspomagająca transport PKD 52.2;

7. Działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność powiązana PKD 62;

8. Pozostała finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych PKD 64.9;

9. Reklama, badanie rynku i opinii publicznej PKD 73;

10. Wynajem i dzierżawa PKD 77.

Wnioskodawca planuje przeprowadzenie dwóch akcji promocyjnych (sprzedaży premiowej oraz programu lojalnościowego).

Pierwsza akcja promocyjna (dalej zwany również jako: "sprzedaż premiowa") przeznaczona będzie dla wszystkich:

3. pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalności gospodarczej (sprzedaż B2C) - które jednorazowo bądź w określonym przedziale czasu (np. tydzień/ miesiąc/ kwartał) dokonają zakupów towarów będących w asortymencie Wnioskodawcy na kwotę przekraczającą poziom określony przez Wnioskodawcę (poziom zakupów uprawniających do nagrody będzie każdorazowo określony przez Wnioskodawcę w regulaminie sprzedaży premiowej dostępnym na stronie internetowej Wnioskodawcy i może być zmieniany).

Druga akcja promocyjna (dalej zwany również jako: "program lojalnościowy") przeznaczona jest dla wybranych (subiektywny wybór Wnioskodawcy):

1. pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Organizatora na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B),

2. osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne), mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Organizatora na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B), - które dokonają zakupów towarów będących w asortymencie Wnioskodawcy na kwoty nieprzekraczające poziomu zakupów uprawniającego do otrzymania nagrody w programie sprzedaży premiowej (opisanej w stanie faktycznym jako pierwsza akcja promocyjna), które jednak Wnioskodawca poprzez wręczenie nagrody chciałby zachęcić do zwiększenia poziomu zakupów towarów będących w asortymencie Wnioskodawcy. Programem lojalnościowym objęci będą wyłącznie klienci dokonujący zakupów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Sprzedaż premiowa oraz program lojalnościowy będą zachęcały do zakupu wszystkich towarów będących w asortymencie Wnioskodawcy. Do towarów będących w asortymencie Wnioskodawcy zalicza się szeroko rozumiany asortyment środków ochrony osobistej m.in. środki służące ochronie rąk, środki służące ochronie ciała, środki służące ochronie przed upadkiem z wysokości, środki służące ochronie głowy, środki służące ochronie słuchu, środki służące ochronie oczu i twarzy, środki służące ochronie dróg oddechowych, środki służące ochronie nóg, środki higieny i czystości, wyposażenia zakładów i narzędzia, środki ochrony przeciwpożarowej oraz pozostałe artykuły będące w asortymencie Wnioskodawcy. Nagrodami w ramach tych programów (sprzedaż premiowa i program lojalnościowy) będą nagrody w postaci bonów A uprawniających na wymianę na nagrodę. Zarówno bony A nie będą opatrzone logo Wnioskodawcy.

Wartość nagród przekazanych jednorazowo uczestnikowi nie będzie przekraczała kwoty 2 000 zł netto. Wnioskodawca dopuszcza jednak sytuację wręczenia jednemu uczestnikowi kilkukrotnie w ciągu jednego roku nagrody jednorazowo nieprzekraczającej kwoty 2 000 zł, jednak o łącznej wartości przekazanych nagród przekraczających 2 000 zł.

Pierwszą akcję promocyjną (sprzedaż premiowa) będzie cechowało to, że:

* ma ona na celu uatrakcyjnienie zakupu danych towarów lub usług lub zachęcenie uczestników programu do dalszej współpracy,

* polega na nieodpłatnym przekazaniu bonów A lub voucherów w związku ze spełnieniem przez nabywcę pewnych z góry określonych przez Wnioskodawcę warunków,

* wiąże przekazanie nagród z faktem zakupu będących w asortymencie Wnioskodawcy,

* nagroda przysługuje każdemu nabywcy - jej przyznanie nie jest zatem wynikiem przypadku lub odgadywania zaistniałych zdarzeń losowych,

* nagrody przyznawane są za dokonanie zakupów o określonej wartości lub ilości.

Nagrody w ramach pierwszej i drugiej akcji promocyjnej nie będą przyznawane na rzecz pracowników Wnioskodawcy, ani na rzecz osób pozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym (np. umowa zlecenia, umowa o dzieło). Głównym celem akcji promocyjnych jest zwiększenie sprzedaży towarów Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z akcjami promocyjnymi, w tym finansował nagrody. Jednorazowa wartość przedmiotowych nagród będzie mieściła się w przedziale od kilkudziesięciu złotych do dwóch tysięcy złotych. Wysokość nagród w przypadku pierwszej akcji promocyjnej (sprzedaż premiowa) będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej w trakcie trwania akcji. Wysokość nagród w drugiej akcji promocyjnej (program lojalnościowy) nie będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej, jednak wręczenie nagrody będzie uzależnione od dokonania zakupu asortymentu należącego do Wnioskodawcy. Zakup bonów A udokumentowany będzie fakturą wystawioną przez dystrybutora tych bonów. Wydanie nagród w ramach wskazanych akcji promocyjnych każdorazowo udokumentowane będzie przez Wnioskodawcę dokumentem magazynowym wydania (WZ). Wnioskodawca nie będzie prowadził odrębnej ewidencji kontrahentów, którym przekazał nagrody w ramach sprzedaży premiowej i programu lojalnościowego.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(oznaczone jako pytanie nr 4 wniosku ORD-IN) Czy nieodpłatne przekazanie bonów A podarunkowych nie podlega opodatkowaniu VAT, w konsekwencji czego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup nagród?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie bonów A nie podlega opodatkowaniu VAT, w konsekwencji czego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup nagród.

Wskutek nowelizacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do słowniczka pojęć zawartego w art. 2 ustawy VAT z dniem 1 stycznia 2019 r. dodano definicje: bonu, bonu jednego przeznaczenia, bonu różnego przeznaczenia, emisji bonu oraz transferu bonu. Przez bon należy więc rozumieć "instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu" (art. 2 pkt 41 u.p.t.u.).

Powyższa definicja ma na celu odróżnienie bonu od instrumentu płatniczego, gdyż dla każdego z tych instrumentów przewidziano inne opodatkowanie VAT. W konsekwencji nie będą uznane za bony na towary i usługi bony dające posiadaczowi prawo do zniżki przy zakupie towarów czy usług, ale niedające mu prawa do otrzymania takich towarów lub usług.

Z kolei bon jednego przeznaczenia to "bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia usług są znane w chwili emisji tego bonu" (art. 2 pkt 43 u.p.t.u.).

Chodzi więc o bon np. na konkretną usługę i tylko w danym państwie członkowskim. Jeśli bowiem nie wiadomo, w jakim kraju usługa zostanie wykonana, to w chwili emisji bonu nie można określić kwoty podatku należnego.

Przez emisję bonu rozumie się "pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu" (art. 2 pkt 42 u.p.t.u.), przy czym pojęcie emisji nie obejmuje samego wytworzenia bonów (wydrukowanie itp.), stąd istotę emisji bonów trzeba wiązać z przekazaniem bonu przez emitenta pierwszemu posiadaczowi (czyli zasadniczo ze sprzedażą bonu).

Emisja bonu SPV (tak jak późniejsze transfery) oznacza dokonanie dostawy towarów/świadczenia usługi, których bon dotyczy. Generalnie, jeśli w momencie emisji bonu znane jest miejsce opodatkowania dostawy towarów czy świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota VAT z tytułu nabycia towarów/usług, to mamy do czynienia z bonem SPV, zatem w razie każdorazowego transferu tego bonu wystąpi czynność opodatkowana VAT. Przykładowo w sytuacji, w której bon może zostać wymieniony w określonej sieci handlowej na terenie Polski na określone towary lub usługi, ale wiadomo, że są to tylko towary/usługi opodatkowane jedną stawką podatku, bon ten jest bonem SPV, gdyż w momencie emisji można określić sposób jego opodatkowania VAT (czyli miejsce dostawy towarów/świadczenia usług i samą kwotę VAT).

W art. 2 pkt 44 u.p.t.u. wprowadzono też definicję bonu różnego przeznaczenia, za który uznany jest "bon inny niż bon jednego przeznaczenia". Przy emisji lub sprzedaży bonów MPV nie jest jeszcze znana np. stawka VAT czy miejsce dostawy towarów lub świadczenia usługi, na które bon zostanie wykorzystany. Opodatkowana będzie dopiero dostawa towarów albo świadczenie usług w zamian za ten bon (np. bon wyemitowany przez międzynarodową sieć).

W art. 2 pkt 45 u.p.t.u. wprowadzono też definicję transferu bonu, przez który rozumie się "emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji".

W przypadku bonów SPV, w związku z którymi VAT pobierany jest od każdego transferu, także emisja bonu jednego przeznaczenia będzie musiała zostać uznana za transfer bonu podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 u.p.t.u.: "Transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy". Zasada ta będzie stosowana do emisji bonu oraz każdego przekazania tego bonu po jego emisji, z wyłączeniem przekazania bonu do realizacji. W konsekwencji emitent bonu jednego przeznaczenia ma obowiązek odprowadzenia VAT od pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu, tak jakby towary objęte bonem zostały dostarczone lub usługi objęte bonem zostały wykonane. To samo dotyczy dystrybutorów, którzy sprzedają w imieniu własnym i na rachunek własny bony jednego przeznaczenia, tj. mają obowiązek odprowadzenia VAT od sprzedaży tych bonów.

W razie nieodpłatnego transferu bonu SPV zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 u.p.t.u. o skutkach podatkowych czynności nieodpłatnych. Z art. 8a ust. 2 u.p.t.u. wynika zaś zasada, że skoro przy zakupie bonu SPV konsument zapłacił już za towar czy usługę z uwzględnieniem VAT, to przy skorzystaniu z bonu nie płaci się VAT ponownie (chyba że chodziłoby o nadwyżkę, np. 1000 zł sfinansowano bonem, zaś np. 137 zł należało dopłacić).

Zgodnie z art. 8a ust. 3 u.p.t.u.: "Jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik".

W art. 8b u.p.t.u. uregulowano zaś opodatkowanie podatkiem VAT bonów różnego przeznaczenia. Stąd VAT będzie pobrany, jeśli zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy. Wcześniejszy transfer bonów różnego przeznaczenia nie podlega VAT. Reasumując, to faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne wyświadczenie usług w zamian za bon MPV podlega VAT.

Zmiany objęły też kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego. W dodanym art. 19a ust. 1a u.p.t.u. wskazano, że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, do których dochodzi na skutek transferu bonu jednego przeznaczenia, powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia. Tym samym dostawę towarów uznaje się za dokonaną, a usługę uznaje się za wykonaną z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia (art. 19a ust. 4a u.p.t.u.).

Zgodnie z kolei z art. 29a ust. 1a u.p.t.u.: "Podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany w całości, w odniesieniu do tego bonu, jest równa:

W myśl art. 29a ust. 1b u.p.t.u.: "Podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany w części, w odniesieniu do tego bonu, jest równa odpowiedniej części:

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Nieodpłatnie przekazywane kontrahentom nagrody będą miały związek z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT Wnioskodawcy, co skutkuje brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, a jednocześnie pozwala zaliczyć koszt nabycia w ciężar kosztów uzyskania przychodu w kwocie brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (...).

Za odpłatne świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 2 ustawy - uznaje się również:

Wskazać w tym miejscu należy, że od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku od towarów i usług zostały wprowadzone dodatkowe przepisy mające na celu implementację Dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz.Urz.UE.L 177 z 1 lipca 2016 r.). Celem wprowadzonych przepisów jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów ustawy VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi.

Regulacje dotyczące bonów zostały wprowadzone do ustawy o VAT w celu zapewnienia pewnego i jednolitego podejścia, zachowania spójności z zasadami ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług oraz w celu uniknięcia niespójności, zakłóceń konkurencji, podwójnego opodatkowania lub braku opodatkowania oraz aby ograniczyć ryzyko unikania opodatkowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy, przez bony rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Stosownie do art. 2 pkt 43 ustawy, przez bon jednego przeznaczenia rozumie się bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy).

Emisja bonu, w myśl art. 2 pkt 42 ustawy, to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu. Przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że ze względu na przeznaczenie można wyróżnić bony jednego przeznaczenia (SPV) oraz bony różnego przeznaczenia (MPV). Różnica pomiędzy tymi dwoma rodzajami bonów przejawia się w tym, że w przypadku bonów jednego przeznaczenia już w momencie ich emisji znane jest miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy oraz znana jest kwota należnego podatku lub podatku od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia usług, podczas gdy takich informacji w momencie emisji bonów różnego przeznaczenia nie ma.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów SPV i MPV zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy "Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów".

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy, transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Jak stanowi art. 8a ust. 2 ustawy, faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

Stosownie do art. 8a ust. 3 ustawy, jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

W myśl art. 8a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.

Zgodnie z art. 8b ust. 1 ustawy, faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Według art. 8b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.

W przedmiotowej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - mamy do czynienia z przekazywanymi nieodpłatnie przez Zainteresowanego bonami różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro bony podarunkowe oferowane przez Wnioskodawcę będą stanowić bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy, to transfer (przekazanie) ww. bonów nieodpłatnie przez Zainteresowanego kontrahentom nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8b ust. 1 zdanie drugie ustawy.

Stosownie do treści art. 8b ust. 1 zdanie pierwsze ustawy - czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT będzie faktyczne wydanie towarów lub świadczenie usług w zamian za ww. bon przyjmowany jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia.

Przechodząc z kolei do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasadą jest także to, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności, aby prawa do odliczenia nie nadużyć. Nie można również rozszerzająco przyjmować braku możliwości dokonania takiego przyporządkowania.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Obowiązkiem podatnika - jak wskazano wyżej - jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wskazano powyżej nieodpłatne przekazanie bonów przez Zainteresowanego kontrahentom jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem wydatki na zakup nagród (bonów) dokonywane przez Wnioskodawcę będą służyły (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

Wobec powyższego Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup nagród, ponieważ ww. wydatki nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego

i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.