0113-KDIPT1-2.4012.174.2018.2.JS - Brak prawa do odliczenia przez powiat w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. rozbudowa drogi powiatowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa drogi powiatowej... - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa drogi powiatowej....

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 kwietnia 2018 r. o kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Po podjęciu przez Zarząd Powiatu Uchwały z dnia 17 października 2016 r. od dnia 1 stycznia 2017 r. nastąpiła centralizacja w podatku od towarów i usług w Powiecie i jego jednostkach organizacyjnych. W związku z powyższym od dnia 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca prowadzi wspólne rozliczenia z tytułu podatku od towarów i usług obejmujące czynności wykonywane zarówno przez Powiat jak i jego jednostki organizacyjne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W ramach tego Wnioskodawca będzie realizował zadanie inwestycyjne pn. Rozbudowa drogi powiatowej.... Zadanie rozbudowy drogi powiatowej... jest częścią przedsięwzięcia realizowanego wspólnie z powiatami:. pn. "Wygodniej, szybciej, bezpieczniej" poprawa spójności komunikacyjnej województwa... poprzez budowę i przebudowę dróg powiatowych usprawniających dostępność komunikacyjną do regionalnych i subregionalnych centrów rozwoju w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa... na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa 8: Mobilność regionalna i ekologiczny transport, Działanie 8.2 Lokalny układ transportowy.

Zakres współpracy między partnerami reguluje porozumienie zawarte w dniu 29 listopada 2017 r. o partnerstwie w sprawie wspólnej realizacji ww. przedsięwzięcia. Liderem jest Powiat X, który podpisał z Urzędem Marszałkowskim wstępną umowę (preumowę) dotyczącą realizacji przedsięwzięcia.

Zakres prac planowanych w ramach wyżej wymienionej inwestycji obejmuje rozbudowę drogi powiatowej... na długości około 11,4 km, w tym wykonanie nowej nawierzchni, montaż 3 szt. urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (bariery drogowe), przebudowę istniejących zjazdów oraz chodników, budowę nowych chodników, wykonanie zatok autobusowych, ustawienie nowych znaków drogowych, utwardzenie poboczy, przebudowę skrzyżowania w miejscowości....

Zadanie rozbudowy drogi powiatowej... w imieniu Wnioskodawcy będzie realizował Powiatowy Zarząd Dróg (PZD). Powiatowy Zarząd Dróg jest jednostką budżetową Powiatu objętą centralizacją rozliczeń podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. w związku z tym, na fakturach dokumentujących wydatki inwestycyjne w związku z realizacją przedmiotowego zadania jako nabywca będzie wskazany Powiat, a odbiorcą faktur będzie Powiatowy Zarząd Dróg.

Po zakończeniu projektu rozbudowana droga będzie ogólnodostępna, publiczna w rozumieniu art. 1 ustawy o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 z późn. zm.) i nieodpłatnie udostępniona wszystkim użytkownikom. Droga ta nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Powiat może uzyskiwać dochody z tytułu opłat za zajęcie pasa drogowego na rozbudowanym odcinku drogi powiatowej określone w art. 40 ustawy o drogach publicznych. Opłaty za zajęcie pasa drogowego na drodze publicznej pobierane są w oparciu o art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych. Opłaty te, zgodnie z art. 40 ust. 11 ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. Zgodnie z art. 40 ust. 8 organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m² pasa drogowego, z tym że stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł.

Zgodnie z zapisem art. 60 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.) opłaty za zajęcie pasa drogowego mieszczą się w katalogu opłat niepodatkowych określonych jako dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Jednostka, w ramach udzielonych upoważnień, wymierza także w drodze decyzji administracyjnej kary pieniężne za zajęcie pasa drogowego.

Wysokość opłat ustalił organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, tj. Rada Powiatu w oparciu o art. 40 ustawy o drogach publicznych Uchwałą Rady Powiatu Nr.. z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg powiatowych (Dz. U. Woj.... Nr.. z dnia 20 czerwca 2008 r. poz....). Pobrane opłaty i kary odprowadzane są zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 40a ustawy o drogach publicznych do budżetu Powiatu.

Opłaty oraz kary za zajęcie pasa drogowego w imieniu Wnioskodawcy pobiera Powiatowy Zarząd Dróg. PZD jako jednostka budżetowa, zobowiązana jest do odprowadzenia całości pobranych dochodów do budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Powiat może uzyskiwać opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych w przypadku zmiany przez Radę Powiatu warunków i zasad korzystania z tych przystanków.

Opłaty za korzystanie z przystanków mogą być pobierane na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2136 z późn. zm.). Opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych stanowią opłatę publicznoprawną zgodnie z art. 60 ust. 7 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Przepisy ustawy o transporcie zbiorowym stanowią, że określenie warunków i zasad, w tym poboru opłat, za korzystanie z przystanków i dworców następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto, Powiat nie ma swobody wydatkowania dochodów uzyskanych z opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego. Środki uzyskane w ww. sposób mogą być wydatkowane wyłącznie na cele wskazane w ustawie o publicznym transporcie drogowym, tj. zgodnie z art. 16 ust. 7 pkt 1, w przypadku Powiatu na utrzymanie tychże przystanków komunikacyjnych oraz dworców. Czynności prawne obejmujące pobór omawianych opłat należą do władztwa uprawnionego organu zarządzającego daną drogą publiczną i infrastrukturą jej towarzyszącą, który wyposażony w kompetencje do orzekania w tych sprawach, realizuje zadania publiczne, wynikające z ustawowego powołania do pełnienia funkcji zarządcy dróg. Na dzień składania wniosku opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych na terenie Powiatu nie są pobierane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z koniecznością złożenia do Urzędu Marszałkowskiego Województwa... interpretacji podatkowej, Powiat występuje z zapytaniem czy będzie miał prawo do odliczenia w całości lub w części kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków, które Powiat planuje ponieść w związku z nabyciem towarów i usług na realizację zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa drogi powiatowej...?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku VAT wynika, że Powiat jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, czyli są realizowane na postawie umów cywilnoprawnych.

Zadanie rozbudowy drogi powiatowej... będzie realizowane w ramach zadań własnych Wnioskodawcy w zakresie zaspakajania zbiorowych potrzeb w sprawach dróg powiatowych zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1868 z późn. zm.).

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wykonując zadanie rozbudowy drogi powiatowej działa jako organ administracji publicznej, zatem zgodnie z zapisami art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, dokonując zakupów celem realizacji ww. inwestycji, nie będzie nabywał ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Powyższe zapisy ustawy o VAT wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywanymi przez podatnika towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W efekcie realizacji inwestycji zostanie rozbudowana droga publiczna, z której będzie mógł korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 z późn. zm.) lub innych przepisach szczególnych. Efekt realizacji inwestycji nie będzie wykorzystywany do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. Rozbudowa drogi powiatowej... w całości lub części, gdyż w tym zakresie nie działa w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, a tym samym nie spełnia przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji nie posiada prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących nakłady inwestycyjne poniesione na rozbudowę przedmiotowej drogi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - efekty przedmiotowego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji tego projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. Rozbudowa drogi powiatowej..., ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - efekty ww. projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.