0113-KDIPT1-2.4012.173.2022.1.JSZ - 0% stawka VAT dla dostawy za granicę towarów , na których wykonywane będą usługi w Polsce

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostawy towarów na rzecz kontrahenta zagranicznego, w sytuacji gdy na tych towarach wykonywane będą usługi na terytorium kraju. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.. Sp. K. ("Wnioskodawca") jest spółką prawa handlowego mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski i posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych ("podatek CIT").

II. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych (PKD 46.41.Z.). Pozostały przedmiot działalności Wnioskodawcy to:

III. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ("podatek VAT"). Wnioskodawca jest również zgłoszony jako podatnik VAT UE.

IV. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca importuje tkaniny ("Tkaniny") spoza Unii Europejskiej (z krajów trzecich). Import Tkanin Wnioskodawca rozlicza na podstawie art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), ("ustawa o VAT").

V. Wnioskodawca sprzedaje Tkaniny do odbiorcy z innego państwa Unii Europejskiej ("Kontrahent"). Kontrahent jest podatnikami podatku od wartości dodanej. Kontrahent będzie posiadał ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany w swoim kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontrahent poda Wnioskodawcy ww. numer identyfikacyjny nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

VI. Kontrahent składa u Wnioskodawcy zamówienia drogą mailową wysyłając szczegółowe zestawienie zamawianych Tkanin. Dostawa Tkanin następuje, co do zasady, bezpośrednio do Kontrahenta.

VII. W przyszłości Wnioskodawca planuje, że Tkaniny zakupione u Wnioskodawcy będą podlegały na zlecenie Kontrahenta uszlachetnianiu w Polsce. Proces będzie wyglądał w sposób następujący: Wnioskodawca będzie dostarczał wtedy Tkaniny do wskazanego przez Kontrahenta podmiotu wykonującego prace na Tkaninach (co do zasady podmioty te dokonują przeszycia Tkanin, finalnie powstaje więc z tych Tkanin odzież), ("Wykonawca"). Następnie produkty powstałe z Tkanin będą z magazynów Usługobiorcy wywożone do Kontrahenta poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska). Okoliczność dokonania wywozu będzie dodatkowo potwierdzona oświadczeniem Wykonawcy, że produkty lub towary powstałe z Tkanin zostały wywiezione do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W ocenie Wnioskodawcy, z istoty procesu uszlachetniania może dojść do sytuacji, że część Tkaniny ulegnie zniszczeniu (np. skrawki, ścinki, itp.) i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju.

VIII. Wnioskodawca planuje, że cały proces dostawy Tkanin (z uszlachetnianiem na terenie kraju (Polski)), będzie dokumentowany w poniższy sposób:

1) Kontrahent dokonuje zamówienia Tkanin na podstawie zamówienia w formie maila. W mailu wyszczególnione są zamawiane Tkaniny;

2) Wnioskodawca: (i) sprzedaje Tkaniny na zlecenie Kontrahenta z Unii Europejskiej, (ii) wystawia fakturę VAT (w dwóch egzemplarzach, jeden przekazuje dla Kontrahenta, drugi - kopię pozostawia dla siebie) oraz (iii) wystawia specyfikację Tkanin. Na fakturze VAT znajdują się w szczególności: (i) dane Wnioskodawcy wraz z numerem VAT-UE i adresem, (ii) dane Kontrahenta wraz z numerem VAT-UE i adresem, a także (iii) adres dostarczenia Tkanin, jeśli jest inny niż siedziba Kontrahenta;

3) Tkaniny podlegają na terenie kraju (w Polsce) uszlachetnianiu na podstawie odrębnego zlecenia Kontrahenta. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie dostarczał Tkaniny na własny koszt do Wykonawcy, który na podstawie zlecenia od Kontrahenta będzie wykonywał zamówione prace na Tkaninach. Wnioskodawca będzie posiadał specyfikację Tkanin - dowód dostawy potwierdzony przez przewoźnika odbierającego Tkaniny i przez wykonującego usługę uszlachetniania, ze wskazaniem daty. Skan tego dokumentu przesyłany będzie drogą mailową do Wnioskodawcy;

4) Następnie Tkaniny, po wykonaniu na nich zamówionych prac, z magazynów Wykonawcy będą wywożone poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska). Wykonywane usługi obejmują najczęściej przeszycia, tak aby finalnie z Tkanin powstała odzież;

5) Wnioskodawca będzie wysyłał do Wykonawcy dokonującego uszlachetniania Tkanin oświadczenie do potwierdzenia, że Tkaniny otrzymane od Wnioskodawcy po dokonaniu odpowiednich prac zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terenie innego kraju Unii Europejskiej ("Oświadczenie"). Oświadczenie będzie zawierało: (i) datę i podpisy Wnioskodawcy, (ii) datę i podpisy Wykonawcy przyjmującego Tkaniny do uszlachetniania oraz (iii) datę i podpisy Wykonawcy potwierdzające wywóz produktów lub towarów powstałych z Tkanin do określonego Kontrahenta, na terytorium innego kraju UE;

6) Wnioskodawca będzie posiadał fakturę od firmy przewozowej za wykonaną usługę transportu Tkanin do Wykonawcy dokonującego uszlachetniania Tkanin;

7) Wnioskodawca będzie także posiadał kserokopię dokumentu CMR, z którego będzie wynikać data i miejsce nadania przesyłki potwierdzone podpisami Wykonawcy oraz datę i podpis odbiorcy produktu lub towaru - Kontrahenta innego kraju Unii Europejskiej;

Zapłata za Tkaniny następować będzie przed upływem 60 dni od dnia wydania Tkanin na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie posiadać bankowy dowód wpłaty należności za fakturę.

IX. Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, o której mowa we Wniosku, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

X. Wnioskodawca nie przewiduje w przyszłości wystąpienia negatywnych przesłanek wynikających z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT niedających prawa do zastosowania stawki podatku 0% do tych dostaw.

Pytanie

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, sposób dokumentowania dostawy Tkanin na rzecz Kontrahenta, gdzie Tkaniny zakupione u Wnioskodawcy będą podlegały na zlecenie Kontrahenta uszlachetnianiu w Polsce, a następnie dopiero wywożone poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska) wskazany we Wniosku jest wystarczający i Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do dostawy Tkanin na rzecz Kontrahenta?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, w sytuacji, gdy w wyniku wykonanej usługi na Tkaninach część Tkaniny ulegnie zniszczeniu i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uzyskania oświadczenia od Kontrahenta czy sprzedane Tkaniny po wykonaniu usługi przez Wykonawcę otrzymał w całości, a w przypadku uzyskania informacji, że część Tkaniny uległa zniszczeniu nie będzie zobowiązany do ustalenia ilości Tkaniny, która uległa zniszczeniu, a następnie nie będzie zobowiązany do skorygowania faktury dokumentującej dostawy Tkaniny w części, która dotyczy tej Tkaniny (która uległa zniszczeniu) i opodatkować tę dostawę stawką podatku VAT w wysokości 23%?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

I.1.1. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT "opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy o VAT "przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 (ustawy o VAT), rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (ustawy o VAT) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem (art. 13) ust. 2-8 (ustawy o VAT]".

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT "przepis (art. 13) ust. 1 (ustawy o VAT) stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o VAT "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (ustawy o VAT), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (ustawy o VAT), z zastrzeżeniem (art. 13) ust. 7 (ustawy o VAT)."

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

I.1.2. W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), ("Rozporządzenie 2018/1912"). Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego Rozporządzeniem 2018/1912:

1. "Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim. "

I.1.3. Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych Rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy o VAT "w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (ustawy o VAT]".

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4) (uchylony) - z zastrzeżeniem art. 42 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

Przy tym w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT "w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

I.1.4. Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby posiadane dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała NSA z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10), w której NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Tym samym, zdaniem NSA, w świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), ("Konwencja Genewska") jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia "dokumentu przewozowego", o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT (chyba, że istnieje dowód przeciwny). W konsekwencji dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc tak tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

1.1.5. Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę NSA, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT będzie uprawniało - również od dnia 1 stycznia 2020 r. - do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

1.1.6. Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2020 r. poz. 527), które weszło w życie z dniem 25 marca 2020 r. ("Rozporządzenie z 25 marca 2020 r.") "obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium kraju państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju."

Przy tym stosownie do § 7 ust. 2 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r. "przepis (§ 7) ust. 1 (Rozporządzenia z 25 marca 2020 r.) stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

Zatem przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 7 ust. 2 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r. stawka podatku VAT w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

I.1.7. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy sposób dokumentowania przez Wnioskodawcę dostawy Tkanin na rzecz Kontrahenta z UE, gdy Tkaniny podlegają uszlachetnianiu na terenie kraju (Polska), posiadającego ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. dowody obejmujące:

będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z § 7 ust. 2 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r.). Należy zauważyć, że przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty łącznie będą potwierdzały fakt, że Tkaniny przekazywane Wykonawcy, który wykonywać będzie usługi na Tkaninach, zostają po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

I.1.8. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, sposób dokumentowania dostawy Tkanin na rzecz Kontrahenta, gdzie Tkaniny zakupione u Wnioskodawcy będą podlegały na zlecenie Kontrahenta uszlachetnianiu w Polsce a następnie dopiero wywożone poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska) wskazany we Wniosku jest wystarczający i Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do dostawy Tkanin na rzecz Kontrahenta.

Ad. 2

II.2.1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, w sytuacji, gdy w wyniku wykonanej usługi na Tkaninach część Tkaniny ulegnie zniszczeniu i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uzyskania oświadczenia od Kontrahenta czy sprzedane Tkaniny po wykonaniu usługi przez Wykonawcę otrzymał w całości, a w przypadku uzyskania informacji, że część Tkaniny uległa zniszczeniu nie będzie zobowiązany do ustalenia ilości Tkaniny, która uległa zniszczeniu, a następnie nie będzie zobowiązany do skorygowania faktury dokumentującej dostawy Tkaniny w części, która dotyczy tej Tkaniny (która uległa zniszczeniu) i opodatkować tę dostawę stawką podatku VAT w wysokości 23%.

II.2.2. W toku wykonywania usługi na Tkaninach przez Wykonawcę usługi na terytorium kraju możliwa jest sytuacja, że część Tkaniny ulegnie zniszczeniu i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska). Brak jest jednak regulacji prawnych, które przewidują obowiązek dostawcy uzyskiwania, poza oświadczeniem, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r. oświadczenia od kontrahenta unijnego czy sprzedany materiał, surowce po wykonaniu usługi otrzymał w całości, a w przypadku uzyskania informacji, że część materiału uległa zniszczeniu, obowiązku ustalenia ilości materiału, który uległ zniszczeniu. Rozporządzenie z 25 marca 2020 r., które określa warunki, które należy spełnić, aby dostawa wskazana w § 7 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r. mogła zostać opodatkowana stawką VAT w wysokości 0% nie nakłada na Wnioskodawcę, poza uzyskaniem oświadczenia wykonawcy usługi, obowiązku dalszego monitorowania losu materiałów, surowców będących przedmiotem dostawy, a w szczególności sprawdzania i potwierdzenia czy w całości został on wywieziony z terytorium kraju po wykonaniu usługi.

II.2.3. Należy też założyć, że naturalną konsekwencją usługi na Tkaninach, może być zniszczenie części tkaniny. Jest to ryzyko technologiczne, którym nie został obciążony Wnioskodawca na mocy obowiązujących przepisów. Z tego względu zdaniem Wnioskodawcy nie ma on, poza uzyskaniem oświadczenia, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r., obowiązku sprawdzania czy w całości Tkaniny, którą dostarcza Wykonawcy, po wykonaniu usługi, została w całości wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska), a w szczególności czy w czasie wykonywania usługi nie uległa ona w części zniszczeniu. Natomiast i tak w sytuacji, gdyby doszło do częściowego zniszczenia w czasie wykonywania usługi, to jest to okoliczność, która nie dyskwalifikuje dostawy Tkaniny w zakresie opodatkowania stawką VAT 0% i nie powoduje konieczności korekty faktury dokumentującej dostawę i opodatkowanie dostawy zniszczonej Tkaniny, stawką VAT w wysokości 23%.

II.2.4. Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, w sytuacji, gdy w wyniku wykonanej usługi na Tkaninach część Tkaniny ulegnie zniszczeniu i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uzyskania oświadczenia od Kontrahenta czy sprzedane Tkaniny po wykonaniu usługi przez Wykonawcę otrzymał w całości, a w przypadku uzyskania informacji, że część Tkaniny uległa zniszczeniu nie będzie zobowiązany do ustalenia ilości Tkaniny, która uległa zniszczeniu a następnie nie będzie zobowiązany do skorygowania faktury dokumentującej dostawy Tkaniny w części, która dotyczy tej Tkaniny (która uległa zniszczeniu) i opodatkować tę dostawę stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W tożsamym stanie faktycznym została wydana pozytywna interpretacja indywidualna z dnia 13 lipca 2021 r. nr: 0113-KDIPT1-2.4012.345.2021.2.JSZ w której wnioskodawcą był Pan.....- komplementariusz spółki... Sp. K.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 -rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy "dostawa" oznacza bowiem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każda inna transakcja, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Dokonanie dostawy towarów następuje zatem z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 wyjaśnił, co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". W orzeczeniu tym wskazano, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów Trybunał posłużył się zatem terminem przeniesienia "własności" w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jeżeli zatem wywóz towarów z terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1) Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2) Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3) Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4) (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2020 r. poz. 527, z późn. zm.):

Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

Zatem przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 25 marca 2020 r. stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku należy zauważyć, że pojęcie "świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym" nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

Należy jeszcze raz podkreślić, że cytowane wyżej przepisy rozporządzenia w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych, przewidują - po spełnieniu przewidzianych w nich warunków - możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla szczególnego rodzaju wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. w związku z zaistnieniem specyficznej sytuacji, gdy dostarczane towary są jednocześnie przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do ich wywozu na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie będą Państwo dostarczać Tkaniny do wskazanego przez Kontrahenta podmiotu wykonującego prace na Tkaninach (co do zasady podmioty te dokonują przeszycia Tkanin, finalnie powstaje więc z tych Tkanin odzież). Następnie produkty powstałe z Tkanin będą z magazynów Usługobiorcy wywożone do Kontrahenta poza terytorium kraju (na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska). Okoliczność dokonania wywozu będzie dodatkowo potwierdzona oświadczeniem Wykonawcy, że produkty lub towary powstałe z Tkanin zostały wywiezione do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE. W Państwa ocenie, z istoty procesu uszlachetniania może dojść do sytuacji, że część Tkaniny ulegnie zniszczeniu (np. skrawki, ścinki, itp.) i w związku z tym nie zostanie ona wywieziona z terytorium kraju poza terytorium kraju.

Tym samym należy stwierdzić, że w opisanej sprawie w momencie wydania towarów przez Państwa podmiotowi trzeciemu na terytorium kraju, dokonującemu procesu uszlachetnienia - wskazanemu przez Kontrahenta, będzie dochodziło do dostawy towarów, a następnie po wykonaniu na nich usług w wyniku tej dostawy będzie następował wywóz towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Tym samym, ww. dostawa dokonywana na rzecz Kontrahenta będzie stanowiła dla Państwa wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji gdy w ramach dostawy towarów na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju - będą Państwo najpierw przekazywać te towary na terenie Polski celem wykonania na nich usług na ruchomym majątku rzeczowym kontrahenta, a następnie towary te będą wywożone na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to Państwo (zarejestrowani jako podatnik VAT UE) przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z § 7 ust. 2 powołanego rozporządzenia, będą mieć prawo uznać dostawę na rzecz Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę podatku VAT 0% na podstawie posiadanych dokumentów, o których mowa we wniosku.

Jednocześnie nie będą Państwo zobowiązani do uzyskania oświadczenia od Kontrahenta, że nabyte Tkaniny - po wykonaniu usługi przez Wykonawcę - Kontrahent otrzymał w ilości zgodnej z zamówieniem i wystawioną z fakturą. Natomiast okoliczność, że w wyniku wykonanej usługi na Tkaninach część Tkanin ulegnie zniszczeniu (np. skrawki, ścinki, itp.), nie może powodować u Państwa obowiązku korekty wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz opodatkowania tej różnicy jako krajowej dostawy towarów. Powyższe będzie wynikało bowiem z istoty procesu usług uszlachetniania wykonanych na towarach przez podmiot trzeci na zlecenie Kontrahenta - właściciela tych towarów, celem doprowadzenia towarów do postaci zgodnej z zamówieniem.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).