0112-KDSL2-2.440.91.2023.6.EZ - WIS ŚWIADCZENIE KOMPLEKSOWE - towar – publikacja w formie książkowej wraz z dostępem online do kart pracy i pomocy - CN 48 - stawka 23% VAT

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 14 marca 2023 r. (data wpływu 14 marca 2023 r.), uzupełnionego w dniu 25 kwietnia 2023 r. oraz pismami z dnia 10 maja 2023 r. (data wpływu 11 maja 2023 r.) oraz z dnia 3 sierpnia 2023 r. (data wpływu 7 sierpnia 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar (świadczenie kompleksowe) - (...) wraz z dostępem online do kart pracy i pomocy (...)

Opis świadczenia:

Przedmiotem wniosku jest świadczenie, na które składa się publikacja pt. (...) oraz dostęp online do kart pracy i pomocy (...). Publikacja w formie książkowej, w formacie (...), zawiera (...) stron w kolorze druku (...). (...). Do publikacji dołączono (...). Publikacja przeznaczona jest dla (...). Część kalendarzowa obejmuje (...). Publikacja zawiera łącznie (...) pustych stron przeznaczonych np. na notatki. Publikacja zawiera (...). Poszczególne dni miesiąca zawierają także kody QR, które po zeskanowaniu przekierowują do materiałów dostępnych online - (...). Materiały te są związane z (...). (...) zawiera również instrukcję jak korzystać z kalendarza. Do kalendarza dołączona jest (...).

Rozstrzygnięcie: CN 48

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

W dniu 14 marca 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 25 kwietnia 2023 r. poprzez przesłanie próbki towaru - publikacji (...), w dniu 11 maja 2023 r. o przesłanie prawidłowo podpisanego wniosku i wskazanie adresu do korespondencji oraz w dniu 7 sierpnia 2023 r. o skorygowanie przedmiotu wniosku oraz wpłatę brakującej opłaty.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

" (...)" łączy ze sobą funkcje tradycyjnego kalendarza książkowego oraz publikacji zawierającej zbiór pomocy (...) służących do (...). W " (...)" opublikowane zostały propozycje służące do przeprowadzenia zajęć, są to:

(...).

Pomoce (...) dostępne są z linków zamieszczonych w kalendarzu oraz katalogu do niego, na podstawie kodu, (...). Kalendarz ma format (...), objętość (...) stron, (...).

(...).

W dniu 25 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez przesłanie próbki towaru, tj. publikacji " (...)".

W wyniku analizy powyższej próbki tutejszy organ ustalił, że jest to publikacja w formie książkowej o wymiarach (...).

(...).

W toku analizy rozpatrywanej sprawy stwierdzono konieczność uzupełnienia materiału dowodowego. W dniach 25-26 lipca 2023 r. tutejszy organ przeprowadził dowód z urzędu poprzez zapoznanie się z materiałami dostępnymi online, do których dostęp został odblokowany za pomocą kodu dostępu dołączonego do próbki towaru " (...)".

W wyniku przeprowadzonej analizy ustalono, że udostępnione na stronie internetowej Wnioskodawcy materiały (...), to:

(...).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej "Ordynacją podatkową", postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2023 r. nr 0112-KDSL2-2.440.91.2023.4.EZ tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Do postanowienia załączono protokół z zapoznania się z materiałami dostępnymi online, który został sporządzony w dniu 27 lipca 2023 r. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 16 sierpnia 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

UZASADNIENIE występowania świadczenia kompleksowego (towaru)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs ECLI:EU:C:2012:597, Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że "Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)". Rzecznik Generalna zauważyła także, że "Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)". Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19, ECLI:EU:C:2021:167.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien, ECLI:EU:C:1996:184; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C–349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien,). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W opisanej sprawie świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę składa się z towaru - publikacji " (...)" oraz usługi - dostępu online do kart pracy i pomocy (...).

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że " (...)" oraz dostęp online do kart pracy i pomocy (...) są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Powyższe potwierdzają następujące argumenty:

1. Dostęp do materiałów elektronicznych jest możliwy jedynie po zakupieniu kalendarza.

2. Materiały dostępne online stanowią znaczne wsparcie (...).

3. Gdyby wszystkie treści dostępne online były umieszczone w kalendarzu, to zajęłyby one dużo miejsca, a posiadacz kalendarza miałby mniej miejsca na swoje notatki.

4. Materiały dostępne online są powiązane z datami w kalendarzu.

5. (...) osiągnie lepszy efekt w swojej pracy zawodowej, jeżeli skorzysta ze wszystkich funkcjonalności (planowanie w kalendarzu + korzystanie z materiałów dodatkowych).

6. Materiały dostępne online nie są udostępniane w ramach odrębnej usługi, a ich związek z oferowanym kalendarzem jest istotny (poszerza możliwości korzystania z wszelkich funkcjonalności kalendarza).

7. Jedna cena obejmuje zarówno kalendarz, jak i dostęp do materiałów.

Tym samym, przedmiotowe świadczenie obiektywnie stanowi jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Zarówno towar, jak i usługa, z których składa się świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę, tj. sprzedaż publikacji " (...)" oraz usługa dostępu do materiałów (...), są niezbędne i ściśle ze sobą związane i w aspekcie gospodarczym stanowią nierozłączną całość.

Powyższe okoliczności wskazują, że dostawę towaru " (...)" wraz z usługą dostępu online do kart pracy i pomocy (...) należy uznać za świadczenie złożone, gdzie elementem dominującym jest towar (kalendarz), a pomocniczym usługa elektronicznego dostępu do materiałów (...).

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, w dalszej części decyzji tutejszy organ określi stawkę podatku oraz klasyfikację dla towaru - publikacji pt. " (...)".

UZASADNIENIE klasyfikacji towaru

Zgodnie z art. 5a ustawy - towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Nomenklatura scalona obejmuje:

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Z kolei reguła 3 (b) ORINS wskazuje, że mieszaniny, wyroby złożone składające się z różnych materiałów lub wytworzone z różnych składników oraz wyroby pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej, które nie mogą być klasyfikowane przez powołanie się na regułę 3 (a), należy klasyfikować tak, jak gdyby składały się one z materiału lub składnika, który nadaje im ich zasadniczy charakter, o ile takie kryterium jest możliwe do zastosowania.

Natomiast Reguła 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej stanowi, że klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z powyższych reguł, stosując zasadę, że tylko podpozycje na tym samym poziomie mogą być porównywane. Odpowiednie uwagi do sekcji i działów mają zastosowanie również do tej reguły, jeżeli treść tych uwag nie stanowi inaczej.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Zgodnie z tytułem działu 49 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje "Książki, gazety, obrazki i pozostałe wyroby przemysłu poligraficznego, drukowane; manuskrypty, maszynopisy i plany".

W dziale tym mieści się podpozycja 4910 00 00 "Kalendarze wszelkich rodzajów, drukowane, włączając bloki kalendarzowe".

Zgodnie z Notami wyjaśniającymi niniejsza podpozycja " (...) obejmuje kalendarze wszelkiego rodzaju, które są drukowane na papierze, tekturze, tkaninie lub jakimkolwiek innym materiale, pod warunkiem że druk nadaje takiemu artykułowi zasadniczy charakter. Mogą zawierać, oprócz normalnej kolejności dat, dni tygodnia itd., rozmaite inne informacje, takie jak uwagi na temat ważnych wydarzeń, świąt, danych astronomicznych i innych dat, wiersze i przysłowia. Mogą również zawierać materiały obrazkowe lub reklamowe. Jednakże publikacje czasami mylnie nazywane kalendarzami, które, chociaż zawierają daty, to wydawane są głównie w celu podania informacji na temat publicznych lub prywatnych wydarzeń itd., klasyfikowane są do pozycji 4901 (chyba że jako materiały reklamowe objęte są pozycją 4911).

Pozycja ta obejmuje również kalendarze rodzaju "wieczne" lub z wymiennymi blokami zakładanymi na podstawę z materiałów, innych niż papier lub tektura (np. drewno, tworzywa sztuczne lub metal).

Pozycja ta obejmuje również bloki kalendarzowe. Składają się one z wielu kartek papieru na każdej z takich kartek wydrukowane są dane dotyczące innego dnia roku, są one ułożone chronologicznie w postaci bloku, z którego codziennie zrywane są kolejne kartki. Na ogół takie bloki zakłada się na podstawę z tektury lub jako corocznie wymieniany element na kalendarze z bardziej trwałą podstawą.

Jednakże pozycja ta nie obejmuje artykułów, o których zasadniczym charakterze nie decyduje obecność kalendarza.

Pozycja ta nie obejmuje również:

(a) Notatników zawierających kalendarze i pamiętniki (włącznie z tak zwanymi terminarzami) (pozycja 4820).

(b) Drukowanych okładek kalendarzy niezawierających bloków kalendarzowych (pozycja 4911)."

W tym miejscu wskazać zatem także należy na dział 48 Nomenklatury scalonej (CN).

Dział 48 - "Papier i tektura; artykuły z masy papierniczej, papieru lub tektury".

W dziale tym ujęto pozycję 4820, obejmującą "Rejestry, księgi rachunkowe, notesy i notatniki, księgi zamówień, kwitariusze, bloki listowe, bloczki na notatki, dzienniki, terminarze i podobne artykuły, zeszyty, bibuły, okładki (z kartkami do wyjmowania lub inne), teczki, okładki do akt, różnorodne formularze pism, przekładane kalką zestawy do pisania i pozostałe artykuły piśmienne, z papieru lub tektury; albumy na próbki lub kolekcje i okładki książek, z papieru lub tektury".

Do ww. pozycji zaliczane są następujące podpozycje:

* 4820 10 - Rejestry, księgi rachunkowe, notesy i notatniki, księgi zamówień, kwitariusze, bloki listowe, bloczki na notatki, dzienniki, terminarze, pamiętniki i podobne artykuły,

* 4820 20 - Zeszyty,

* 4820 30 - Okładki (inne niż do książek), teczki, okładki do akt,

* 4820 40 - Formularze pism i przekładane kalką zestawy do pisania,

* 4820 50 - Albumy na próbki lub kolekcje,

* 4820 90 - Pozostałe.

W notach wyjaśniających do pozycji 4820 Nomenklatury scalonej wskazano, że "Pozycja ta obejmuje rozmaite artykuły z materiałów piśmiennych, inne niż towary korespondencyjne objęte pozycją 4817 oraz towary, o których mowa w uwadze 10. do tego działu. Obejmuje ona:

(1) Rejestry, księgi rachunkowe, notatniki wszelkiego rodzaju, księgi zamówień, kwitariusze, zeszyty do ćwiczeń z kaligrafii, pamiętniki, bloki listowe, notesy, terminarze, notesy na adresy i numery telefoniczne.

(...)".

Odnosząc się do przedmiotowego towaru, czyli " (...)" wraz z dostępem online do kart pracy i pomocy (...) należy stwierdzić, że podstawową jego funkcją jest możliwość wypełniania go własnymi notatkami, zapiskami, na co wskazuje przeważająca ilość pustej przestrzeni służącej do tworzenia notatek (...). Zatem pomimo tego, że na niektórych stronach drukowane są różnego rodzaju treści (...), nadruki mają jedynie drugorzędny charakter w stosunku do głównego przeznaczenia towaru jako notatnika, terminarza. Nie można również stwierdzić, że o zasadniczym charakterze przedmiotowego towaru decyduje obecność kalendarza.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar - " (...)" spełnia kryteria dla towarów objętych działem CN 48. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami reguł 1., 3b. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

UZASADNIENIE zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W związku z powyższym, ponieważ opisany we wniosku towar klasyfikowany jest do działu 48 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie został objęty obniżoną stawką podatku od towarów i usług, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42 ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42 ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

Od niniejszej decyzji - stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej - służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: (KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urząd-skarbowy), będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).