0112-KDSL2-1.440.337.2021.6.SS - WIS USŁUGA - nauka gry w tenisa z trenerem dla dzieci i młodzieży, realizowana w ramach treningów grupowych - PKWiU 2015 - 93.11.10.0 - stawka 8%

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 28 października 2021 r. (data wpływu 19 listopada 2021 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 17 stycznia 2022 r. (data wpływu 19 stycznia 2022 r.), 13 marca 2022 r. (data wpływu 16 marca 2022 r.) oraz 4 kwietnia 2022 r. (data wpływu 5 kwietnia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa - nauka gry w tenisa z trenerem dla dzieci i młodzieży, realizowana w ramach treningów grupowych.

Opis usługi: Wnioskodawczyni jest właścicielem obiektu sportowego składającego się z hal do nauki gry tenisa oraz budynku, w którym znajdują się: recepcja, szatnie, toalety i sale ćwiczeń. Wnioskodawczyni zamierza poszerzyć swoją działalność o działalność w zakresie wynajmu kortów oraz nauki gry w tenisa. Usługa w zakresie nauki gry w tenisa dla dzieci i młodzieży, realizowana w ramach treningów grupowych będzie sprzedawana łącznie jako uczestnictwo w zajęciach (wstęp na obiekt oraz możliwość skorzystania z jego infrastruktury + udział w treningu pod okiem instruktora). Osoba korzystająca z treningu będzie korzystała z wiedzy trenera i jego wskazówek, jak również ze sprzętu i pomocy trenerskich dostępnych w klubie - piłki, rakiety, drabinki, pachołki, znaczniki itp. Klient, który skorzysta z tej formy zajęć nie może zrezygnować z ani jednego elementu usługi. Usługa zajęć sportowych świadczona będzie wyłącznie na terenie obiektu sportowego (sali treningowej lub hali sportowej) i nieodłącznym jej elementem będzie opieka trenerska.

Rozstrzygnięcie: PKWiU 2015 - 93.11.10.0

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 55 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

W dniu 19 listopada 2021 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniach: 19 stycznia 2022 r., 16 marca 2022 r. oraz 5 kwietnia 2022 r. o doprecyzowanie opisu usługi, skorygowanie przedmiotu wniosku oraz potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis usługi.

Wnioskodawczyni jest właścicielem obiektu sportowego składającego się z hal do nauki gry tenisa oraz budynku, w którym znajdują się: recepcja, szatnie, toalety i sale ćwiczeń. W budynku Wnioskodawczyni prowadzi grupowe zajęcia sportowe dla dzieci i dorosłych. Zamierza poszerzyć działalność o działalność w zakresie wynajmu kortów oraz nauki gry w tenisa. Usługa w zakresie nauki gry w tenisa będzie sprzedawana łącznie jako uczestnictwo w zajęciach (wstęp na obiekt oraz możliwość skorzystania z jego infrastruktury + udział w treningu pod okiem instruktora). Osoba korzystająca z treningu będzie korzystała z wiedzy trenera i jego wskazówek, jak również ze sprzętu i pomocy trenerskich dostępnych w klubie - piłki, rakiety, drabinki, pachołki, znaczniki itp.

Klient, który skorzysta z tej formy zajęć nie może zrezygnować z ani jednego elementu usługi. Usługa zajęć sportowych świadczona będzie wyłącznie na terenie obiektu sportowego (sali treningowej lub hali sportowej) i nieodłącznym jej elementem będzie opieka trenerska.

W związku z powyższym usługa ta niewątpliwie związana będzie z działalnością tego obiektu sportowego. Wstęp na teren obiektu sportowego wraz z towarzyszącą mu usługą zajęć sportowych jest kompleksowym świadczeniem i nie może być realizowana bez usługi głównej jaką jest wstęp na teren obiektu sportowego.

Wniosek uzupełniono w dniu 19 stycznia 2022 r. o następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku jest usługa: nauka gry w tenisa z trenerem, realizowana w ramach działalności obiektu w ramach głównego PKD 93.11.

2. Przedmiotem wniosku jest świadczenie kompleksowe: nauka gry w tenisa z trenerem, które składa się z usługi wstępu na obiekt sportowy (własna hala tenisowa), nauka gry pod okiem trenera, korzystanie ze sprzętu do gry (pitki, rakiety). Elementem nauki gry w tenisa są różne czynności, w tym np. miniturnieje służące nauce rywalizacji w ramach nauki tenisa.

3. Świadczenie ma charakter kompleksowy, na który składają się poszczególne usługi:

- wstęp na obiekt sportowy (usługa odbywa się na własnym obiekcie sportowym), co stanowi usługę zasadniczą oraz

- opieka trenerska (trener uczy podopiecznych gry) i udostępnienie sprzętu do nauki gry: piłki i rakiety, stanowiące usługi pomocnicze, zdeterminowane przez usługę główną.

4. Wynagrodzenie za wykonanie świadczenia skalkulowane jest łącznie, jako jedna usługa nauki gry w tenisa.

5. Usługi składające się na świadczenie kompleksowe są ze sobą ściśle powiązane i tworzą całość. Nie ma możliwości świadczenia przedmiotowej usługi bez żadnej z wymienionych wyżej składowych. Żadna z ww. usług nie funkcjonuje bez innej usługi w ramach przedmiotowego świadczenia kompleksowego. Aby skorzystać z usługi nauki gry w tenisa należy skorzystać ze wszystkich usług składowych: wstęp na obiekt, opiekę trenera i korzystanie ze sprzętu.

6. Usługi składające się na świadczenie kompleksowe tworzą jedną wspólna usługę dla klienta.

7. Świadczenie kompleksowe ma na celu naukę gry w tenisa w ramach działalności obiektu sportowego.

8. Wskazane wyżej składowe świadczenia kompleksowego funkcjonują ze sobą w bezpośredniej zależności. Aby uczyć się grać w tenisa pod opieką trenera wymagany jest wstęp na obiekt sportowy i udostępnienie klientom sprzętu do nauki. Nie ma możliwości prowadzenia usługi poza obiektem sportowym bez użycia sprzętu do tenisa, podobnie jak świadczenie nauka gry w tenisa nie może odbywać się bez opieki i nadzoru trenera.

9. Usługą pierwotną i dominującą jest wstęp na teren obiektu sportowego. Nauka gry w tenisa oraz korzystanie z udostępnionego sprzętu sportowego jest świadczeniem dodatkowym, które nie może być realizowane bez wcześniejszego wykupienia wstępu na obiekt sportowy. Jednocześnie należy podkreślić, że usługa ma charakter łączny i nie jest podzielna na bilet wstępu i opiekę trenerską. Usługa jest niepodzielna.

10. Świadczenia pomocnicze jak nauka gry w tenisa przez trenera oraz udostępnienie sprzętu do nauki gry wraz z usługa pierwotną czyli wstępem na obiekt powodują, że usługa jest kompletna, pełna i w związku z tym w pełni atrakcyjna dla klienta.

(...)

Ponadto, pismem z dnia 13 marca 2022 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała opis usługi wskazując następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku jest usługa nauki tenisa ziemnego zarówno dla klientów indywidualnych, jak i świadczona w grupach dzieci i młodzieży. Usługa w obu przypadkach składa się ze wstępu na obiekt, opieki trenerskiej i udostępnianiu sprzętu.

2. Udostępnianie sprzętu do nauki gry: piłki i rakiety jest zawsze w cenie usługi nauka gry w tenisa. Nie ma możliwości wyodrębnienia tej usługi. Firma nie świadczy usługi wypożyczania sprzętu za opłatą. Sprzęt ten jest ogólnodostępny na hali tenisowej dla osób na niej przebywających. Ze względów bezpieczeństwa covidowego i wzmocnienia zaangażowania w naukę u dzieci, uprasza się o posiadania własnego sprzętu w postaci rakiet tenisowej. Ostatecznie to klient decyduje czy chce skorzystać z naszego sprzętu czy woli zakupić swój na własny koszt.

3. Ustalenia umowy składowej dotyczą:

- terminu realizacji usługi,

- zasad rezygnacji z usługi,

- płatności,

- warunków realizacji usługi, tj.: obowiązku posiadania przez klienta stroju i obuwia sportowego, czasu treningu i jego składowych czyli informacji, że usługa może być realizowana tylko na obiekcie Wnioskodawczyni, pod opieką wskazanego trenera i z odpowiednim sprzętem, jaki jest udostępniany klientowi w ramach usługi.

4. Wnioskodawczyni nie jest trenerem, o którym mowa we wniosku.

5. Wnioskodawczyni nie prowadzi zajęć nauki gry w tenisa. Prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi obiekt sportowy oraz zajęcia grupowe fitness w ramach działalności obiektu.

6. Wnioskodawczyni zatrudnia trenerów do prowadzenia zajęć tenisowych w oparciu o umowę zlecenie oraz w ramach współpracy b2b.

7. Zadaniem trenera jest prowadzenie zajęć tenisowych w ramach działalności obiektu.

Do zadań trenera należy:

8. Odpowiedzialność za ewentualne kontuzje ponosi Organizator Szkolenia Tenisowego czyli Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni posiada ubezpieczenie OC. Ponadto, trenerzy współpracujący w ramach umowy zlecenia są także ubezpieczeni OC przez Wnioskodawczynię, a współpracujący b2b mają obowiązek posiadać swoje ubezpieczenie OC.

Natomiast pismem z dnia 4 kwietnia 2022 r. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem niniejszego wniosku jest usługa nauki gry w tenisa z trenerem dla dzieci i młodzieży, realizowana w ramach treningów grupowych. Jest to główna usługa świadczona w ramach nauki gry w tenisa na terenie obiektu sportowego, będącego własnością Wnioskodawczyni.

UZASADNIENIE sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W złożonym w dniu 19 stycznia 2022 r. uzupełnieniu wniosku o wydanie WIS Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem wniosku jest świadczenie kompleksowe. W dniu 3 listopada 2021 r. Wnioskodawczyni dokonała opłaty od wniosku w wysokości 40 zł, natomiast w dniu 17 stycznia 2022 r. wpłaciła dodatkową opłatę w wysokości 80 zł. Tak oznaczony przedmiot wniosku wskazuje, że w ocenie Wnioskodawczyni trzy usługi razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu - świadczenie kompleksowe. Ponadto, jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawczyni, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter realizowanego świadczenia.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawczynię należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

W wyroku tym TSUE zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie występuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-527/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni zamierza poszerzyć swoją działalność o działalność w zakresie wynajmu kortów oraz nauki gry w tenisa. Usługa w zakresie nauki gry w tenisa dla dzieci i młodzieży, realizowana w ramach treningów grupowych będzie sprzedawana łącznie jako uczestnictwo w zajęciach (wstęp na obiekt oraz możliwość skorzystania z jego infrastruktury + udział w treningu pod okiem instruktora). Osoba korzystająca z treningu będzie korzystała z wiedzy trenera i jego wskazówek, jak również ze sprzętu i pomocy trenerskich dostępnych w klubie - piłki, rakiety, drabinki, pachołki, znaczniki itp. Klient, który skorzysta z tej formy zajęć nie może zrezygnować z ani jednego elementu usługi. Usługa zajęć sportowych świadczona będzie wyłącznie na terenie obiektu sportowego (sali treningowej lub hali sportowej) i nieodłącznym jej elementem będzie opieka trenerska.

Analiza przedstawionego opisu świadczenia, które zamierza wykonywać Wnioskodawczyni, w szczególności warunków w jakich będzie ono realizowane wskazuje, że należy uznać je za jedno świadczenie (usługę), składające się z kilku elementów. Nabywając usługę wstępu na obiekt sportowy klienci oczekują, że Wnioskodawczyni zapewni im opiekę trenerską oraz udostępni sprzęt do nauki gry w tenisa (piłki i rakiety). Klient w żaden sposób nie ma wpływu na ilość elementów tworzących nabywaną usługę.

Zatem klienci nabywając przedmiotową usługę otrzymują jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decydują), dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają.

Podsumowując, usługę nauki gry w tenisa z trenerem dla dzieci i młodzieży, realizowaną w ramach treningów grupowych należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

UZASADNIENIE klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji - jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych - stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja R Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje "USŁUGI KULTURALNE, ROZRYWKOWE, SPORTOWE I REKREACYJNE". Sekcja ta obejmuje szeroki zakres usług kulturalnych, rozrywkowych i rekreacyjnych, włączając usługi świadczone przez artystów wykonawców, muzea, biblioteki i archiwa, usługi związane z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 93 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE SPORTEM, ROZRYWKĄ I REKREACJĄ". Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje: - usługi w zakresie rekreacji, rozrywki i sportu, z wyłączeniem działalności muzeów, ochrony miejsc historycznych, działalności ogrodów botanicznych i zoologicznych oraz rezerwatów przyrody, działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych.

Natomiast PKWiU 93.11 obejmuje "USŁUGI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ OBIEKTÓW SPORTOWYCH".

Grupowanie PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", obejmuje m.in.: usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, ujeżdżalnie itp. oraz usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl).

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych grupowaniem PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych".

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów

i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

UZASADNIENIE zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Na mocy art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 55 wskazano PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych".

Wymieniona we wniosku usługa mieści się w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych". Zatem stawką właściwą dla opodatkowania tej usługi jest - na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 55 załącznika nr 3 do ustawy - stawka podatku w wysokości 8%.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawczyni może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS nie ma zastosowania w przypadku gdy usługa będąca przedmiotem wniosku będzie świadczona na innych zasadach lub w innych okolicznościach niż przedstawione we wniosku.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42 ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

Od niniejszej decyzji - stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej - służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).