0112-KDIL4.4012.610.2018.1.JKU - Zwolnienie limitowe z VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2017 r. prowadził działalność gospodarczą (sklep detaliczny branży elektrycznej) i zakończył ją dnia 31 grudnia 2017 r. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej Zainteresowany był czynnym podatnikiem podatku VAT oraz w roku 2017 przekroczył wielkość sprzedaży wymienioną w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawy o VAT). Z dniem zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wyrejestrował się również z rejestru podatników VAT za pomocą VAT-Z.

Zainteresowany od sierpnia 2018 r. zaczął wynajmować jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej swój prywatny lokal na cele działalności handlowo-usługowej dla innej firmy (najem prywatny). Na państwowej infolinii podatkowej uzyskał informację, że w związku, iż w poprzednim roku, czyli 2017 był podatnikiem podatku VAT oraz przekroczył wielkość sprzedaży wspomnianą w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, to wynajmując swój prywatny lokal jako osoba fizyczna i tak musi się z powrotem zarejestrować jako czynny podatnik podatku VAT i od pobieranego czynszu odprowadzać podatek VAT. Wynika to z faktu, iż wynajem nieruchomości jest w rozumieniu ustawy o VAT prowadzeniem działalności. I tak też Zainteresowany uczynił. Czyli obecnie jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, wynajmującą swój prywatny lokal i będącą podatnikiem podatku VAT. Od pobieranego czynszu Wnioskodawca odprowadza również zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%.

Pytanie Zainteresowanego brzmi czy od 1 stycznia 2019 r. będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ w bieżącym roku 2018 wielkość sprzedaży z tytułu wynajmu swojego prywatnego lokalu nie przekroczy kwoty wspomnianej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Dodatkowo uwzględniając art. 113 ust. 11, dnia 1 stycznia 2019 r. będzie dokładnie rok od daty zakończenia działalności gospodarczej 31 grudnia 2017 r. Na państwowej infolinii podatkowej uzyskał taką właśnie informację, że od 1 stycznia 2019 r. będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

Reasumując 1 stycznia 2019 r. minie rok od zakończenia przez Zainteresowanego działalności gospodarczej (sklepu elektrycznego), a w bieżącym roku 2018 nie przekroczy wielkości sprzedaży wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wynajmowania swojego prywatnego lokalu. Wnioskodawca nie posiada też żadnych innych dochodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2019 r. Zainteresowany będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ w bieżącym roku 2018 wielkość sprzedaży z tytułu wynajmu swojego prywatnego lokalu nie przekroczy kwoty wspomnianej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2019 r. będzie On mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT, gdyż dokładnie, jak wskazuje art. 113 ust. 1 ustawy o VAT "Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł (...)".

W przypadku Zainteresowanego w poprzednim roku, czyli 2018, nie przekroczy tej kwoty.

Dodatkowo art. 113 ust. 11 wskazuje, że "Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1".

W przypadku Zainteresowanego dnia 1 stycznia 2019 r. minie dokładnie rok od dnia zakończenia działalności i gospodarczej 31 grudnia 2017 r.

Ustawa o VAT nie wskazuje również innych przeciwskazań, dla których Wnioskodawca nie mógłby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT w przypadku wynajmu prywatnego swojego lokalu. Zainteresowany nie posiada innych źródeł dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych Z kolei zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe - wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy - przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2017 r. prowadził działalność gospodarczą (sklep detaliczny branży elektrycznej) i zakończył ją dnia 31 grudnia 2017 r. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej Zainteresowany był czynnym podatnikiem podatku VAT oraz w roku 2017 przekroczył wielkość sprzedaży wymienioną w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawy o VAT). Z dniem zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wyrejestrował się również z rejestru podatników VAT za pomocą VAT-Z. Zainteresowany od sierpnia 2018 r. zaczął wynajmować jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej swój prywatny lokal na cele działalności handlowo-usługowej dla innej firmy (najem prywatny). Na państwowej infolinii podatkowej uzyskał informację, że w związku, iż w poprzednim roku, czyli 2017 był podatnikiem podatku VAT oraz przekroczył wielkość sprzedaży wspomnianą w art. 113 ust. 1 ustawy, to wynajmując swój prywatny lokal jako osoba fizyczna i tak musi się z powrotem zarejestrować jako czynny podatnik podatku VAT i od pobieranego czynszu odprowadzać podatek VAT. Wynika to z faktu, iż wynajem nieruchomości jest w rozumieniu ustawy o VAT prowadzeniem działalności. I tak też Zainteresowany uczynił. Czyli obecnie jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, wynajmującą swój prywatny lokal i będącą podatnikiem podatku VAT. Od pobieranego czynszu Wnioskodawca odprowadza również zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy od 1 stycznia 2019 r. Zainteresowany będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ w roku 2018 wielkość sprzedaży z tytułu wynajmu Jego prywatnego lokalu nie przekroczy kwoty wspomnianej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy zauważyć, że ustawodawca co do zasady przewidział zastosowanie zwolnienia dla podatników, u których wielkość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200 000 zł. Dodatkowo ustawodawca ograniczył możliwość zastosowania zwolnienia w stosunku do czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Ponadto, należy zauważyć, że po decyzji o ewentualnej rezygnacji ze zwolnienia od VAT powrót do zwolnienia od podatku może nastąpić - w myśl art. 113 ust. 11 ustawy - nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia. Zatem, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od VAT z początkiem dowolnego miesiąca, następującego po wyznaczonym w art. 113 ust. 11 ustawy terminie.

Wobec powyższych okoliczności, należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla prowadzonej działalności w zakresie wynajmu lokalu. Jak wskazał Wnioskodawca w roku 2018 wartość sprzedaży - całkowita kwota opłat z najmu nie przekroczy 200 000 zł. Ponadto Zainteresowany wskazał, że nie posiada żadnych innych dochodów. Należy nadmienić, że Wnioskodawca nie będzie mógł stosować zwolnienia w sytuacji rozpoczęcia wykonywania czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Zatem, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu, począwszy od roku 2019, o ile rzeczywiście wartość sprzedaży nie przekroczy u Niego w roku 2018 kwoty 200.000 zł i Wnioskodawca nie rozpocznie wykonywania czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, Zainteresowany od 1 stycznia 2019 r. będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, ponieważ w roku 2018 wielkość sprzedaży z tytułu wynajmu Jego prywatnego lokalu nie przekroczy kwoty wspomnianej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl natomiast art. 14na § 2 cyt. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.