0112-KDIL4.4012.558.2018.1.EB - Zwolnienie limitowe z VAT a usługi inspekcji budowy nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 maja 2017 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jednoosobową w zakresie sprawowania samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru lub kierownika budowy robót zgodnie z ustawą prawo budowlane.

Zgłaszając fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej we wniosku Wnioskodawca zadeklarował następujące kody PKD: 71.12.2, 71.11.2, 41.10.Z, 43.12.Z, 43.29.Z, 43.39.Z.

Wnioskodawca zadeklarował również dobrowolnie, że będzie podatnikiem podatku VAT.

Od momentu założenia działalności gospodarczej do chwili obecnej wykonuje tylko usługi w zakresie sprawowania samodzielnej funkcji technicznej, funkcji inspektora nadzoru czy też kierownika budowy, kontrolując, prowadząc inspekcję budów i nieruchomości na rzecz osób prawnych, jak i podmiotów prowadzących działalność w tym banków również. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym wystawiając fakturę kod PKWiU o nr 71.12.20. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie wykonuje jakiejkolwiek czynności doradczej, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wartość świadczonych usług za poprzedni rok nie przekroczyła 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprawowaniu samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie, kierownika budowy, inspektora nadzoru zgodnie z ustawą prawo budowlane, świadcząc usługi kontroli inspekcji budów nieruchomości dla podmiotów gospodarczych, osób prywatnych czy też banków, przysługuje Wnioskodawcy prawo do zwolnienia z obowiązku płacenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie go z obowiązku płacenia podatku od towarów i usług jest zgodne z obowiązującymi przepisami. Deklaruje również, że wartość sprzedanych towarów i usług nie przekroczy 200.000 zł w skali roku, stąd Zainteresowany wnioskuje o uznanie Jego interpretacji za prawidłową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe - wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy - przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 maja 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą jednoosobową w zakresie sprawowania samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru lub kierownika budowy robót zgodnie z ustawą prawo budowlane.

Zgłaszając fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej we wniosku Wnioskodawca zadeklarował następujące kody PKD: 71.12.2, 71.11.2, 41.10.Z, 43.12.Z, 43.29.Z, 43.39.Z.

Wnioskodawca zadeklarował również dobrowolnie, że będzie podatnikiem podatku VAT.

Od momentu założenia działalności gospodarczej do chwili obecnej wykonuje tylko usługi w zakresie sprawowania samodzielnej funkcji technicznej, funkcji inspektora nadzoru czy też kierownika budowy, kontrolując, prowadząc inspekcję budów i nieruchomości na rzecz osób prawnych, jak i podmiotów prowadzących działalność w tym banków również. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym wystawiając fakturę kod PKWiU o nr 71.12.20. W ramach prowadzonej działalności nie wykonuje jakiejkolwiek czynności doradczej, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość świadczonych usług za poprzedni rok nie przekroczyła 200.000 zł.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

* minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,

* w poprzednim roku podatkowym wartość sprzedaży nie przekroczyła u niego kwoty 200.000 zł,

* powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,

* nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie spełniał wskazane wyżej warunki, bowiem w roku 2019 minie rok od końca roku, w którym Zainteresowany zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy (Zainteresowany bowiem zadeklarował, że będzie podatnikiem podatku VAT od 1 maja 2017 r.). Ponadto, wartość świadczonych usług za poprzedni rok nie przekroczyła 200.000 zł. Zainteresowany poinformował również, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu, począwszy od roku 2019, o ile rzeczywiście wartość sprzedaży nie przekroczy u Niego w roku 2018 kwoty 200.000 zł.

Podsumowując, prowadząc działalność gospodarczą w ww. zakresie Wnioskodawca może skorzystać w roku 2019 ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli tylko wartość sprzedaży w roku 2018 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.