0112-KDIL4.4012.550.2018.2.NK - Ustalenie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 30 września 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu instalacji elektrycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany usługi wykonuje na terenie całego kraju, zatrudnia pracowników. Dnia 17 sierpnia 2018 r. w Urzędzie Skarbowym w X Wnioskodawca złożył Informację o pojazdach wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej VAT-26.

Wnioskodawca samochodem typu VAN - (...) wraz z pracownikami, którzy mieszkają w miejscowości, gdzie znajduje się siedziba firmy (będąca jednocześnie miejscem zamieszkania Zainteresowanego) dojeżdża do miejsca wykonywanej usługi - często oddalonej o setki kilometrów. Tam też wynajmuje mieszkanie dla siebie i pracowników oraz parkuje samochód. Codzienne parkowanie w siedzibie firmy byłoby nieracjonalne ekonomicznie oraz bardzo czasochłonne wręcz niemożliwe. Czas wykonywania usługi jest zróżnicowany. Zdarza się, że trwa kilka miesięcy. W międzyczasie Wnioskodawca przyjeżdża do siedziby firmy w celu załatwienia różnych spraw związanych z działalnością (podpisanie umów, rozliczenia z pracownikami, opłacenie zobowiązań i inne). Specyfika działalności Zainteresowanego wymusza na Nim i Jego pracownikach dojazd do oddalonych od siedziby działalności miejsc. Umowy Wnioskodawca podpisuje z dużymi podmiotami gospodarczymi, które dotyczą dużych obiektów i które zazwyczaj znajdują się w dużych aglomeracjach. Zarówno Zainteresowany, jak i Jego pracownicy muszą być jak najbardziej mobilni i przemieszczają się w miejsca oddalone od siebie. Nie mają stałego miejsca pracy.

Konstrukcja samochodu wskazuje na wyłączne wykorzystywanie do działalności gospodarczej. W stosownym Regulaminie Wnioskodawca wskazał informacje, że samochód jest wykorzystywany tylko do prowadzonej działalności gospodarczej i wyklucza używanie do celów prywatnych oraz zaprowadził ewidencję przebiegu wraz z monitorowaniem stanu licznika. Wprowadził oddzielne zarządzenie zabraniające wykorzystywania samochodu do celów prywatnych. Zainteresowany jest osobiście odpowiedzialny za wyłączne wykorzystywanie samochodu do celów gospodarczych.

Pytanie dotyczy zasad odliczania podatku VAT naliczonego od wszelkich wydatków związanych z samochodem służbowym w szczególności:

Ponadto z pisma z dnia 26 listopada 2018 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Samochód (...) - art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) oraz art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Liczba miejsc wraz z kierowcą: 9. Ładowność pojazdu: 1150 kg.

2. Samochód służbowy nie jest zaliczany do pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

3. Samochód nie jest pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

4. Okoliczności, w jakich jest użytkowany samochód, dają możliwość potwierdzenia braku wykorzystywania samochodu do czynności prywatnych. W zarządzeniu wewnętrznym Wnioskodawca wskazał, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej oraz, że obowiązuje zakaz korzystania z samochodu do celów prywatnych. Każdy pracownik jest zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia, w którym zobowiązuje się korzystać z samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Zainteresowany zaprowadził ewidencję przebiegu wraz z monitorowaniem stanu licznika.

5. Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użytkowanie samochodu poprzez wprowadzenie stosownych zarządzeń wewnętrznych - samochód może być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej oraz że obowiązuje zakaz korzystania z samochodu do celów prywatnych. Każdy pracownik podpisał stosowne oświadczenie o zapoznaniu się z Regulaminem. Naruszenie Regulaminu stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjom zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Poza tym na koniec każdego dnia Zainteresowany weryfikuje stan licznika z ewidencją przebiegu pojazdu oraz ze zużyciem paliwa.

6. Nadzór polega na prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdów dla celów VAT, sporządzeniu wewnętrznego Regulaminu zabraniającego wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, każdy pracownik zobowiązany jest do podpisania stosownego oświadczenia o zapoznaniu się z ww. Regulaminem. W Regulaminie Wnioskodawca wskazał, że jest osobą odpowiedzialną i nadzorującą wykorzystywanie samochodu poprzez systematyczną kontrolę nad prawidłowością stosowania Regulaminu.

7. Zainteresowany osobiście nadzoruje używanie pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Każdy pracownik jest informowany o Regulaminie w sprawie wykorzystywania samochodu do celów służbowych, jak również o konsekwencjach złamania postanowień Regulaminu.

8. Wnioskodawca dokonał należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych:

* wprowadził stosowny Regulamin, aby wykluczyć używanie samochodu do celów prywatnych,

* pracownicy zostali poinformowani oraz podpisali stosowne oświadczenia o zapoznaniu się z Regulaminem,

* pracownicy zapoznali się z sankcjami ciążącymi na nich w razie złamania Regulaminu,

* prowadzi szczegółową ewidencję przebiegu pojazdów dla celów VAT.

9. Zainteresowany sprawuje systematyczną kontrolę nad prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz poprawnością wykazywania określonego przebiegu pojazdu, tj. zgodności przebiegu pojazdu z odległościami do konkretnych miejscowości, a co za tym idzie ze zużyciem paliwa.

10. Kluczyki przechowuje osobiście w miejscu niedostępnym dla osób trzecich.

11. Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu zawierającą wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.

12. Ewidencję Zainteresowany prowadzi od 1 września 2018 r.

13. VAT-26 został złożony w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem służbowym (...).

14. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych.

15. Samochód służbowy jest wykorzystywany wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

16. Faktury za wydatki dotyczące samochodu służbowego wystawiane są na Wnioskodawcę, tj. (...).

17. Nabywcą paliwa jest Zainteresowany, tj. (...).

18. Wnioskodawca uiszcza opłaty za paliwo.

19. Zainteresowany bezpośrednio zaopatruje się w paliwo na stacji paliw.

20. Wnioskodawca ma wpływ na miejsce nabycia paliwa - osobiście zaopatruje się w paliwo i wybiera najbardziej renomowane stacje paliw.

21. Zainteresowany decyduje, że paliwo ma być zużyte na cele działalności gospodarczej.

22. Nie było nigdy sytuacji dotyczącej reklamacji nabytego paliwa. Gdyby tak sytuacja zdarzyła się w przyszłości Wnioskodawca pośredniczyłby we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji.

23. Samochód nie jest i nie będzie wynajmowany innym osobom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Jednocześnie, zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie, jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zainteresowany podkreśla, że specyfika działalności Jego firmy polega na wykonywaniu usług w znacznych odległościach od siedziby firmy. W związku z tym musi dojechać do miejsc, w których wykonuje usługi. W stosownym Regulaminie jest wyraźny zakaz wykorzystywania samochodu do celów prywatnych. Konstrukcja samochodu również wyklucza wykorzystanie samochodu do celów prywatnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy o VAT znajdują zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na fakt, że samochód służbowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów - dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

f. żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Natomiast w myśl art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Przez "poniesienie wydatku" należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 30 września 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu instalacji elektrycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany usługi wykonuje na terenie całego kraju, zatrudnia pracowników. Dnia 17 sierpnia 2018 r. w Urzędzie Skarbowym w X Wnioskodawca złożył Informację o pojazdach wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej VAT-26. Wnioskodawca samochodem typu VAN - (...) wraz z pracownikami, którzy mieszkają w miejscowości, gdzie znajduje się siedziba firmy (będąca jednocześnie miejscem zamieszkania Zainteresowanego) dojeżdża do miejsca wykonywanej usługi - często oddalonej o setki kilometrów. Tam też wynajmuje mieszkanie dla siebie i pracowników oraz parkuje samochód. Codzienne parkowanie w siedzibie firmy byłoby nieracjonalne ekonomicznie oraz bardzo czasochłonne wręcz niemożliwe. Czas wykonywania usługi jest zróżnicowany. Zdarza się, że trwa kilka miesięcy. W międzyczasie Wnioskodawca przyjeżdża do siedziby firmy w celu załatwienia różnych spraw związanych z działalnością (podpisanie umów, rozliczenia z pracownikami, opłacenie zobowiązań i inne). Specyfika działalności Zainteresowanego wymusza na Nim i Jego pracownikach dojazd do oddalonych od siedziby działalności miejsc. Umowy Wnioskodawca podpisuje z dużymi podmiotami gospodarczymi, które dotyczą dużych obiektów i które zazwyczaj znajdują się w dużych aglomeracjach. Zarówno Zainteresowany, jak i Jego pracownicy muszą być jak najbardziej mobilni i przemieszczają się w miejsca oddalone od siebie. Nie mają stałego miejsca pracy.

Konstrukcja samochodu wskazuje na wyłączne wykorzystywanie do działalności gospodarczej. W stosownym Regulaminie Wnioskodawca wskazał informacje, że samochód jest wykorzystywany tylko do prowadzonej działalności gospodarczej i wyklucza używanie do celów prywatnych oraz zaprowadził ewidencję przebiegu wraz z monitorowaniem stanu licznika. Wprowadził oddzielne zarządzenie zabraniające wykorzystywania samochodu do celów prywatnych. Zainteresowany jest osobiście odpowiedzialny za wyłączne wykorzystywanie samochodu do celów gospodarczych.

Wnioskodawca posiada samochód (...) - art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) oraz art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Liczba miejsc wraz z kierowcą: 9. Ładowność pojazdu: 1150 kg. Samochód służbowy nie jest zaliczany do pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Samochód nie jest pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Okoliczności, w jakich jest użytkowany samochód, dają możliwość potwierdzenia braku wykorzystywania samochodu do czynności prywatnych. W zarządzeniu wewnętrznym Wnioskodawca wskazał, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej oraz, że obowiązuje zakaz korzystania z samochodu do celów prywatnych. Każdy pracownik jest zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia, w którym zobowiązuje się korzystać z samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Zainteresowany zaprowadził ewidencję przebiegu wraz z monitorowaniem stanu licznika. Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użytkowanie samochodu poprzez wprowadzenie stosownych zarządzeń wewnętrznych - samochód może być wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej oraz że obowiązuje zakaz korzystania z samochodu do celów prywatnych. Każdy pracownik podpisał stosowne oświadczenie o zapoznaniu się z Regulaminem. Naruszenie Regulaminu stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjom zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Poza tym na koniec każdego dnia Zainteresowany weryfikuje stan licznika z ewidencją przebiegu pojazdu oraz ze zużyciem paliwa. Nadzór polega na prowadzeniu ewidencji przebiegu pojazdów dla celów VAT, sporządzeniu wewnętrznego Regulaminu zabraniającego wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, każdy pracownik zobowiązany jest do podpisania stosownego oświadczenia o zapoznaniu się z ww. Regulaminem. W Regulaminie Wnioskodawca wskazał, że jest osobą odpowiedzialną i nadzorującą wykorzystywanie samochodu poprzez systematyczną kontrolę nad prawidłowością stosowania Regulaminu. Zainteresowany osobiście nadzoruje używanie pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Każdy pracownik jest informowany o Regulaminie w sprawie wykorzystywania samochodu do celów służbowych, jak również o konsekwencjach złamania postanowień Regulaminu. Wnioskodawca dokonał należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdów do celów prywatnych:

* wprowadził stosowny Regulamin, aby wykluczyć używanie samochodu do celów prywatnych,

* pracownicy zostali poinformowani oraz podpisali stosowne oświadczenia o zapoznaniu się z Regulaminem,

* pracownicy zapoznali się z sankcjami ciążącymi na nich w razie złamania Regulaminu,

* prowadzi szczegółową ewidencję przebiegu pojazdów dla celów VAT.

Zainteresowany sprawuje systematyczną kontrolę nad prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz poprawnością wykazywania określonego przebiegu pojazdu, tj. zgodności przebiegu pojazdu z odległościami do konkretnych miejscowości, a co za tym idzie ze zużyciem paliwa. Kluczyki przechowuje osobiście w miejscu niedostępnym dla osób trzecich. Jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu zawierająca wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Ewidencję Wnioskodawca prowadzi od 1 września 2018 r. Został złożony VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem służbowym (...). Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych. Samochód służbowy jest wykorzystywany wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Faktury za wydatki dotyczące samochodu służbowego wystawiane są na Wnioskodawcę, tj. (...). Nabywcą paliwa jest Zainteresowany, tj. (...). Wnioskodawca uiszcza opłaty za paliwo. Zainteresowany bezpośrednio zaopatruje się w paliwo na stacji paliw. Wnioskodawca ma wpływ na miejsce nabycia paliwa - osobiście zaopatruje się w paliwo i wybiera najbardziej renomowane stacje paliw. Zainteresowany decyduje, że paliwo ma być zużyte na cele działalności gospodarczej. Nie było nigdy sytuacji dotyczącej reklamacji nabytego paliwa. Gdyby tak sytuacja zdarzyła się w przyszłości Wnioskodawca pośredniczyłby we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji. Samochód nie jest i nie będzie wynajmowany innym osobom.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym, w szczególności:

Należy zaznaczyć, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie "wyłącznie" należy rozumieć "tylko" oraz "jedynie". Przy definiowaniu słowa "wyłącznie" mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowego samochodu służbowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wprowadzenie przez Wnioskodawcę Regulaminu używania samochodu służbowego wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Zainteresowanego zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tego pojazdu.

Również podjęte przez Wnioskodawcę działania wykluczające użycie samochodu służbowego przez pracowników firmy do celów innych niż działalność gospodarcza poprzez przestrzeganie Regulaminu, z którego wynika, że samochód może być wyłącznie wykorzystywany na cele działalności gospodarczej i obowiązuje zakaz korzystania z samochodu do celów prywatnych, podpisywanie przez pracowników stosownego oświadczenia, w którym zobowiązują się nie korzystać z samochodu służbowego w celach prywatnych, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz sprawowanie systematycznej kontroli nad prawidłowością stosowania wspominanego powyżej Regulaminu oraz prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu wymienionego pojazdu, nie potwierdza obiektywnie, że samochód służbowy, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy bez możliwości jego użycia do celów prywatnych, w sytuacji gdy specyfika działalności Zainteresowanego wymusza na Nim i Jego pracownikach dojazd do oddalonych od siedziby działalności miejsc. Mimo, że prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, to jednak fakt wynajmowania mieszkania dla Wnioskodawcy i Jego pracowników w miejscowości, gdzie świadczone są usługi i parkowanie samochodu w okolicach tego mieszkania, powoduje, że przez bezpośrednią dostępność umożliwione jest wykorzystywanie tego samochodu do celów prywatnych po godzinach pracy.

Ponadto, Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że naruszenie Regulaminu stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjom zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Wobec powyższego, sam Zainteresowany zakłada ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodu służbowego, zatem nie można uznać, że samochód służbowy będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tym samym Zainteresowany nie ma prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym, tj. wydatków z tytułu nabycia części składowych pojazdu (opony, części); wydatków z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdu; wydatków z tytułu naprawy pojazdu, gdyż nie spełnia on warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26 oraz data złożenia tej informacji, skoro bowiem - jak wyżej stwierdzono - samochód służbowy nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, to Wnioskodawca nie był obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Ponadto, zauważyć należy, że przesłanki ekonomiczne, którymi kieruje się Wnioskodawca przyjmując rozwiązania przewidziane w Regulaminie użytkowania pojazdu, nie mają znaczenia dla oceny istnienia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodu służbowego w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Zainteresowany ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym (...), tj. wydatków z tytułu nabycia części składowych pojazdu (opony, części); wydatków z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdu; wydatków z tytułu naprawy pojazdu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl