0112-KDIL4.4012.279.2018.1.JKU - Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej. W dniu 31 lipca 2018 r. wniosek uzupełniono o adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy (małżonkowie) nabyli od Gminy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości aktem notarialnym (umowa sprzedaży). Prawo użytkowania wieczystego zostało ujawnione w księdze wieczystej. Małżonkowie płacili z tego tytułu opłaty roczne, które były objęte podstawową stawką VAT. Chcieli jednak przejąć grunt na własność, więc wystąpili do burmistrza o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Taką możliwość daje ustawa o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.). Wynika z niej, że grunt oddany w użytkowanie wieczyste może zostać sprzedany wyłącznie użytkownikowi wieczystemu w trybie bezprzetargowym (art. 37 ust. 2 pkt 5). Czynność ta rodzi po stronie nabywcy obowiązek zapłaty ceny nieruchomości, na poczet której zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości określoną według stanu na dzień sprzedaży (art. 69). Cena jest więc różnicą wartości rynkowej prawa własności oraz prawa użytkowania wieczystego.

W dniu 12 marca 2014 r. wpłynęło do Urzędu Miejskiego podanie Wnioskodawców w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oznaczonych ewidencyjnie jako działki o numerach geodezyjnych: 03/26, 03/25, 03/24, 03/22, 03/18, (obręb: 54, jednostka ewidencyjna: miasto). Pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. Wnioskodawcy wnieśli o rozłożenie płatności na raty roczne, przy zastosowaniu 20-letniego okresu spłaty. Organ prowadzący postępowanie podjął czynności wyjaśniające mające na celu ustalenie, czy rozłożenie opłaty na raty jest zasadne. W wyniku podjętych działań ustalono, że sytuacja majątkowa Wnioskodawców uzasadnia rozłożenie płatności na 15 lat. Decyzją Burmistrza z dnia 19 maja 2014 r. przekształcono prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w oznaczonych ewidencyjnie: nr geodezyjny 03/26 o powierzchni (...) ha, nr 03/250 o powierzchni (...), nr 03/24 o powierzchni (...) ha, nr 03/22 o powierzchni (...) ha, nr 03/18 o powierzchni (...) ha, dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, stanowiące własność Gminy, przysługujące Wnioskodawcom - w prawo własności nieruchomości. Ustalono opłatę z przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości w wysokości (...) zł. Opłatę rozłożono na raty roczne płatne przez okres 15 lat - każda rata w wysokości (...) zł płatna z góry za dany rok do 31 marca każdego roku, począwszy od roku 2015.

Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym ustalił wartość prawa własności nieruchomości na kwotę (...) zł, natomiast wartość prawa użytkowania wieczystego na kwotę (...) zł. Należna opłata stanowi różnicę pomiędzy wartością prawa własności nieruchomości a wartością prawa użytkowania wieczystego i wynosi (...) zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność prawna przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej (administracyjno-prawny tryb uwłaszczenia) jest objęta podatkiem od towarów i usług, czy jest zwolniona, czy też nie podlega VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym powinna być traktowana jako czynność niepodlegająca podatkowi od towarów i usług.

W przypadku Wnioskodawcy organ administracji publicznej przy przekształceniu wykonuje swoje ustawowe obowiązki w formie decyzji administracyjnej. Nie ma więc w zakresie tych czynności statusu podatnika VAT, a więc pobrana opłata nie jest opodatkowana (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marzec 2004 r. o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności".

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zaznaczyć należy, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) grunt nie był towarem i jego sprzedaż lub ustanowienie użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Natomiast ustanowienie prawa użytkowania wieczystego po dniu 30 kwietnia 2004 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1032, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

W świetle art. 233 k.c., użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121, z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W myśl ust. 1a powyższego artykułu, nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Jak stanowi art. 32 ust. 3 ww. ustawy, w odniesieniu do nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste przeniesienie własności tej nieruchomości, w drodze umowy, między Skarbem Państwa a jednostką samorządu terytorialnego oraz między jednostkami samorządu terytorialnego może nastąpić za powiadomieniem jej użytkownika wieczystego.

W świetle art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Jak stanowi ust. 2 pkt 5 powyższego artykułu, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Na podstawie regulacji art. 69 tej ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Małżonkowie nabyli od Gminy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości aktem notarialnym z dnia 4 września 2006 r. (umowa sprzedaży). Prawo użytkowania wieczystego zostało ujawnione w księdze wieczystej. Małżonkowie płacili z tego tytułu opłaty roczne, które były objęte podstawową stawką VAT. Chcieli jednak przejąć grunt na własność, więc wystąpili do burmistrza o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Taką możliwość daje ustawa o gospodarce nieruchomościami. Wynika z niej, że grunt oddany w użytkowanie wieczyste może zostać sprzedany wyłącznie użytkownikowi wieczystemu w trybie bezprzetargowym (art. 37 ust. 2 pkt 5). Czynność ta rodzi po stronie nabywcy obowiązek zapłaty ceny nieruchomości, na poczet której zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości określoną według stanu na dzień sprzedaży (art. 69). Cena jest więc różnicą wartości rynkowej prawa własności oraz prawa użytkowania wieczystego. W dniu 12 marca 2014 r. wpłynęło do Urzędu Miejskiego podanie Wnioskodawców w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oznaczonych ewidencyjnie jako działki o numerach geodezyjnych: 03/26, 03/25, 03/24, 03/22, 03/18. Pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. Małżonkowie wnieśli o rozłożenie płatności na raty roczne, przy zastosowaniu 20-letniego okresu spłaty. Organ prowadzący postępowanie podjął czynności wyjaśniające mające na celu ustalenie, czy rozłożenie opłaty na raty jest zasadne. W wyniku podjętych działań ustalono, że sytuacja majątkowa Małżonków uzasadnia rozłożenie płatności na 15 lat. Decyzją Burmistrza z dnia 19 maja 2014 r. przekształcono prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonych ewidencyjnie: nr geodezyjny 03/26 o powierzchni (...) ha, nr 03/250 o powierzchni (...) ha, nr 03/24 o powierzchni (...) ha, nr 03/22 o powierzchni (...) ha, nr 03/18 o powierzchni (...) ha, dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, stanowiące własność Gminy, przysługujące Małżonkom - w prawo własności nieruchomości. Ustalono opłatę z przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości w wysokości (...) zł. Opłatę rozłożono na raty roczne płatne przez okres 15 lat - każda rata w wysokości (...) zł płatna z góry za dany rok do 31 marca każdego roku, począwszy od roku 2015. Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym z kwietnia 2014 r. ustalił wartość prawa własności nieruchomości na kwotę (...) zł, natomiast wartość prawa użytkowania wieczystego na kwotę (...) zł. Należna opłata stanowi różnicę pomiędzy wartością prawa własności nieruchomości a wartością prawa użytkowania wieczystego i wynosi (...) zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy czynność prawna przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej (administracyjno-prawny tryb uwłaszczenia) jest objęta podatkiem od towarów i usług, czy jest zwolniona, czy też nie podlega VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji to ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu na rzecz pierwszego użytkownika stanowiło dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z tą chwilą bowiem użytkownik wieczysty otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był właścicielem. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości gruntowej nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru, bowiem nie będzie spełniać dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy. Stanowi bowiem jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy".

W tym miejscu należy jednak podkreślić, że skutki podatkowe zarówno sprzedaży prawa własności na rzecz użytkowników wieczystych, jak i przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności związane są z ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że w odniesieniu do nieruchomości użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania tą nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi bowiem, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą o tym, że obecni użytkownicy wieczyści w sensie ekonomicznym nabyli już prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości gruntowych a zatem w sensie ekonomicznym nabyli już prawo do dysponowania gruntem jak właściciele. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, doszło już do dostawy tych nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych.

W związku z powyższym, sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych będzie w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości. Czynność ta będzie stanowiła jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpłynie na "władztwo do rzeczy", które użytkownik już uzyskał. Czynność ta nie może być traktowana jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, w związku z czym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednak zwrócić uwagę, że wprawdzie czynność zbycia gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego, dla którego prawo to ustanowiono po dniu 1 maja 2004 r. nie podlega opodatkowaniu jako ponowna dostawa towarów, ani żadna inna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest to kontynuacja dokonanej już dostawy towarów. Jednakże zbycie własności gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego na rzecz użytkownika wieczystego zobowiązuje do jednorazowej zapłaty pozostałej kwoty należnej. Zatem w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegać kwota stanowiąca resztę ceny za użytkowanie wieczyste.

Skoro więc ustanowienie użytkowania wieczystego, po dniu 1 maja 2004 r., stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu (za wynagrodzeniem: kwoty pierwszej opłaty oraz opłat rocznych), należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą lub przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zmianie ulega jedynie kwota należna z tytułu dokonanego już wcześniej przeniesienia władztwa nad gruntem. Podlegające opodatkowaniu przyszłe opłaty roczne zostają zastąpione jedną kwotą, o której mowa w art. 67 ust. 3 lub art. 67 ust. 3a lub art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Tym samym, stwierdzić należy, że opłaty należne od użytkownika wieczystego gruntu, ustalone na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, podlegają opodatkowaniu jako pozostająca do zapłaty część kwoty stanowiącej należność z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu od użytkownika wieczystego, jeżeli czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego została dokonana po 1 maja 2004 r.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na przepis art. 41 ust. 14a ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Z powyższych przepisów wynika, że opłata wnoszona w przypadku przekształcenia w prawo własności prawa użytkowania wieczystego ustanowionego od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. będzie opodatkowana stawką 22%, natomiast w przypadku przekształcenia w prawo własności prawa użytkowania wieczystego ustanowionego od 1 stycznia 2011 r. - stawką 23%.

Skoro oddanie w użytkowanie wieczyste podlegało opodatkowaniu VAT (z wniosku wynika, że było ustanowione po 30 kwietnia 2004 r., a Wnioskodawca raty roczne obciąża podstawową stawką podatku), to na tych samych zasadach musi być opodatkowana kwota stanowiąca resztę ceny z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności.

Zatem opłata, jaką musi wnieść użytkownik wieczysty na rzecz Gminy (jako pozostająca do zapłaty część kwoty stanowiącej należność) będzie objęta podatkiem VAT.

Podsumowując, czynność prawna przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej (administracyjno-prawny tryb uwłaszczenia) jest objęta podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.