0112-KDIL4.4012.232.2018.3.NK - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Rewitalizacja terenów".

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 13 lipca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL4.4012.232.2018.3.NK Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Rewitalizacja terenów".

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), sygnowanym datą 26 marca 2018 r. (daty wpływu 22 czerwca 2018 r. i 27 czerwca 2018 r.) oraz z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Rewitalizacja terenów (...)" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Rewitalizacja terenów (...)". Wniosek uzupełniono pismami z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) oraz sygnowanym datą 26 marca 2018 r. (daty wpływu 22 czerwca 2018 r. i 27 czerwca 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe i własne stanowisko Wnioskodawcy oraz oryginały wypełnionych przez Wnioskodawcę druków ORD IN, a także z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o zarządzenie upoważniające Zastępcę Burmistrza do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza zrealizować przedsięwzięcie rewitalizacyjne polegające na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru (wymiana siedzisk, nowe oświetlenie, monitoring).

Gminny Program Rewitalizacji Gminy do roku 2023 został przyjęty uchwałą Rady Miejskiej z dnia 20 grudnia 2017 r. Przedsięwzięcie zrealizowane będzie w ramach RPO na lata 2014-2020. Planowana inwestycja stanowi realizację zadań własnych Gminy w zakresie, o którym mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.).

Ponadto z pisma sygnowanego datą 26 marca 2018 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Nazwa projektu brzmi: "Rewitalizacja terenów (...)".

3. Opisana inwestycja należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 punkt 9) i 15) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

4. Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu zostaną przekazane w nieodpłatne użytkowanie (umowa użyczenia): Mediateka dla Biblioteki Publicznej, natomiast Amfiteatr dla Ośrodka Kultury. Użyczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może w ramach realizacji zadań w zakresie rewitalizacji Gminy polegających na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru, odzyskać podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 18 czerwca 2018 r.), Gmina nie ma prawa odzyskać podatku VAT od przedmiotowej inwestycji. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana.

Większość z tych zadań jest wykonywana przez Gminę w ramach systemu publicznoprawnego. Zadania o charakterze publicznoprawnym, uznawane przez Gminę jako niepodlegające regulacjom VAT, z tytułu których Gmina nie uzyskuje żadnych wpływów są to m.in. zadania związane z rewitalizacją Gminy polegające na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru. Planowana inwestycja nie będzie wykorzystywana na cele związane z czynnościami opodatkowanymi - art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.).

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, Gmina jest podatnikiem podatku VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Gmina planując realizację robót budowlanych w ramach niniejszego projektu wykonuje w tym zakresie zadania własne służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Majątek powstały wskutek realizacji przedmiotowej inwestycji będzie stanowił majątek Gminy i będzie służył wyłącznie zaspokajaniu potrzeb wspólnoty Gminy, wobec tego Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat z tytułu korzystania z przedmiotowej Mediateki i Amfiteatru.

Obiekty po wybudowaniu zostaną przekazane w nieodpłatne użytkowanie (umowa użyczenia): Mediateka dla Biblioteki Publicznej, natomiast Amfiteatr dla Ośrodka Kultury.

Reasumując, Gmina będzie ponosić wydatki dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę, lecz nie będzie mogła dokonywać odliczeń kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniem przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudową widowni Amfiteatru.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina nie będzie wykorzystywała uzyskanych rezultatów realizacji wyżej wymienionych zadań do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

* kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (pkt 9),

* utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (pkt 15).

Na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza zrealizować przedsięwzięcie rewitalizacyjne polegające na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru (wymiana siedzisk, nowe oświetlenie, monitoring). Gminny Program Rewitalizacji Gminy do roku 2023 został przyjęty uchwałą Rady Miejskiej z dnia 20 grudnia 2017 r. Przedsięwzięcie zrealizowane będzie w ramach RPO na lata 2014-2020. Planowana inwestycja stanowi realizację zadań własnych Gminy w zakresie, o którym mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nazwa projektu brzmi: "Rewitalizacja terenów (...)". Opisana inwestycja należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 punkt 9) i 15) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu zostaną przekazane w nieodpłatne użytkowanie (umowa użyczenia): Mediateka dla Biblioteki Publicznej, natomiast Amfiteatr dla Ośrodka Kultury. Użyczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gmina może odzyskać podatek VAT w ramach realizacji zadań w zakresie rewitalizacji Gminy polegających na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z informacji zawartych we wniosku wynika, że planowana inwestycja nie będzie wykorzystywana na cele związane z czynnościami opodatkowanymi - art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. projektu zostaną przekazane w nieodpłatne użytkowanie (umowa użyczenia): Mediateka dla Biblioteki Publicznej, natomiast Amfiteatr dla Ośrodka Kultury. Użyczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem w analizowanej sprawie podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Ponadto Zainteresowanemu z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina nie może odzyskać podatku VAT w ramach realizacji zadań w zakresie rewitalizacji Gminy polegających na budowie Mediateki wraz z ofertą aktywizującą lokalną społeczność oraz zagospodarowaniu przestrzeni publicznych w obszarze rewitalizacji - przebudowie widowni Amfiteatru.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl