0112-KDIL3.4012.98.2020.1.EW - Obowiązek wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży usługi komunikacji miejskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wystawienia faktury VAT (na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy) na rzecz podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży usługi komunikacji miejskiej, która nie zostanie zaewidencjonowana na kasie rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (...) (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadanie polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego - autobusowego i tramwajowego. Gmina świadczy usługę autobusowej i tramwajowej komunikacji miejskiej (sprzedaje bilety komunikacji miejskiej), działając w tym zakresie jako podatnik podatku VAT. Usługa komunikacji miejskiej opodatkowana jest stawką VAT 8%.

Gmina organizuje komunikację miejską na terenie (...) oraz zawiera porozumienia z gminami sąsiadującymi, na podstawie których organizuje komunikację również na terenie tych gmin. Gmina dokonuje sprzedaży biletów komunikacji miejskiej uprawniających do przejazdu komunikacją miejską przez pośrednika, który wykorzystuje do tej czynności swój system biletowy. Sprzedaż biletów komunikacji miejskiej odbywa się w imieniu i na rzecz Gminy. Sprzedaż biletów realizowana jest w formie papierowej oraz elektronicznej. W systemie biletowym pośrednika rejestrowane są wszystkie transakcje zakupu biletów.

Wysokość opłat i ceny biletów za przejazdy środkami komunikacji zbiorowej organizowanej przez Gminę (...) określono w załączniku do Uchwały nr (...) Rady Miejskiej (...) z dnia (...). (...) zmieniającej uchwałę nr (...) w sprawie ustalenia cen za usługi przewozowe świadczone środkami lokalnego transportu zbiorowego organizowanego przez Gminę (...) oraz sposobu ustalania wysokości opłaty dodatkowej i manipulacyjnej.

Gmina emituje bilety obowiązujące przy przewozach środkami miejskiej komunikacji zbiorowej. Stosowane są nast. rodzaje biletów:

Usługa komunikacji miejskiej świadczona jest na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

Pośrednik, na podstawie udzielonego przez Gminę pełnomocnictwa, wystawia w imieniu podatnika (Gminy) faktury VAT i faktury korygujące VAT dokumentujące sprzedaż biletów. Faktury są wystawiane na wniosek:

Wniosek o wystawienie faktury VAT składa się w następującej formie:

Do kopii faktur dołącza się dowód zakupu, w szczególności:

Zakup biletu i jednoczesne zgłoszenie żądania wystawienia faktury VAT na wskazane przez nabywcę dane możliwe jest:

Nie jest możliwe zgłoszenie żądania wystawienia faktury VAT przy zakupie biletów w automatach biletowych, w aplikacji mobilnej, w kasownikach i terminalach oraz przy doładowaniu elektronicznej portmonetki w automatach biletowych i terminalach.

W przypadku biletów aglomeracyjnych imiennych, uprawniających wskazaną na bilecie osobę do przejazdów na wszystkich typach linii komunikacji miejskiej Gminy oraz przejazdów komunikacją przewoźnika kolejowego lub operatora sąsiedniej gminy, na mocy porozumień międzygminnych, przewoźnik kolejowy wystawia faktury za sprzedaż biletów aglomeracyjnych w imieniu Gminy a operatorzy sąsiednich gmin wystawiają faktury w imieniu własnym. Sprzedaż biletów w komunikacji międzygminnej na podstawie porozumień zawartych z gminami sąsiadującymi prowadzona jest w imieniu i na rzecz Gmin (...), przy użyciu kas rejestrujących przewoźników.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W szczególności załącznik ten wymienia w poz. 15 "Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m. st. Warszawy) lub związek komunalny (ex 49.31.2)", tak więc świadczenie usługi komunikacji miejskiej jest zwolnione z ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zapłata za usługę (sprzedaż biletu) następuje przed jej wykonaniem (skorzystaniem z komunikacji miejskiej).

Od dnia 1 stycznia 2020 r. wszedł w życie przepis art. 106b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zgodnie z którym w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. W związku z wejściem w życie ww. przepisu wątpliwości Gminy dotyczą obowiązku wystawienia faktury VAT w sytuacji gdy, w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT Gmina otrzyma zażądanie wystawienia faktury VAT, przy czym jako nabywca wskazany zostanie podatnik podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wejściem w życie od dnia 1 stycznia 2020 r. przepisu art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, Gmina będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tytułu świadczenia usługi komunikacji miejskiej korzystającej ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, na rzecz podatnika podatku VAT, jeżeli otrzyma żądanie wystawienia faktury VAT w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, jednak później niż w momencie zakupu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

2. Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

3. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

˗ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2020 r. zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze powyższe, należy powiedzieć, że regułą powinno być aby kupujący usługę ujawnił, że działa jako podatnik VAT. Jeżeli tak jest, sprzedaż należy zaewidencjonować fakturą VAT.

Jeżeli natomiast kupujący nie oświadczy, że działa jako podatnik VAT, należy przyjąć, że działa jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie obrót z tytułu świadczenia usługi komunikacji miejskiej dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie jest rejestrowany na kasie fiskalnej, tak więc spełnienie przesłanki z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT i podanie NIP na paragonie nie będzie możliwe.

W ocenie Gminy, jeżeli więc podatnik VAT nie ujawni w momencie przeprowadzania transakcji zakupu, że dokonuje zakupu jako podatnik VAT (co oznacza, że nie zostanie mu wystawiona faktura), nie będzie miał możliwości żądania wystawienia faktury w późniejszym terminie. W takiej sytuacji należy uznać bowiem, że podatnik powinien ujawnić swój NIP i to, że działa jako podatnik już w momencie zakupu. Ponieważ w niniejszej sprawie nie zostanie wystawiony paragon fiskalny z NIP, to podatnik ten nie będzie mógł żądać późniejszego wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

˗ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Kwestie szczególne dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. kwestie dotyczące zwolnień na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519) dalej zwane "rozporządzeniem".

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia są zwolnieniami przedmiotowymi z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczą przedmiotu działalności.

Jednocześnie § 4 rozporządzenia wskazuje, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów, przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadanie polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego - autobusowego i tramwajowego. Gmina świadczy usługę autobusowej i tramwajowej komunikacji miejskiej (sprzedaje bilety komunikacji miejskiej), działając w tym zakresie jako podatnik podatku VAT. Usługa komunikacji miejskiej opodatkowana jest stawką VAT 8%. Gmina organizuje komunikację miejską na terenie (...) oraz zawiera porozumienia z gminami sąsiadującymi, na podstawie których organizuje komunikację również na terenie tych gmin. Gmina dokonuje sprzedaży biletów komunikacji miejskiej uprawniających do przejazdu komunikacją miejską przez pośrednika, który wykorzystuje do tej czynności swój system biletowy. Sprzedaż biletów komunikacji miejskiej odbywa się w imieniu i na rzecz Gminy. Sprzedaż biletów realizowana jest w formie papierowej oraz elektronicznej. W systemie biletowym pośrednika rejestrowane są wszystkie transakcje zakupu biletów.

Gmina emituje bilety obowiązujące przy przewozach środkami miejskiej komunikacji zbiorowej. Stosowane są następujące rodzaje biletów:

Usługa komunikacji miejskiej świadczona jest na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

Wniosek o wystawienie faktury VAT składa się w następującej formie:

Do kopii faktur dołącza się dowód zakupu, w szczególności:

Zakup biletu i jednoczesne zgłoszenie żądania wystawienia faktury VAT na wskazane przez nabywcę dane możliwe jest:

Nie jest możliwe zgłoszenie żądania wystawienia faktury VAT przy zakupie biletów w automatach biletowych, w aplikacji mobilnej, w kasownikach i terminalach oraz przy doładowaniu elektronicznej portmonetki w automatach biletowych i terminalach.

W przypadku biletów aglomeracyjnych imiennych, uprawniających wskazaną na bilecie osobę do przejazdów na wszystkich typach linii komunikacji miejskiej Gminy oraz przejazdów komunikacją przewoźnika kolejowego lub operatora sąsiedniej gminy, na mocy porozumień międzygminnych, przewoźnik kolejowy wystawia faktury za sprzedaż biletów aglomeracyjnych w imieniu Gminy a operatorzy sąsiednich gmin wystawiają faktury w imieniu własnym. Sprzedaż biletów w komunikacji międzygminnej na podstawie porozumień zawartych z gminami sąsiadującymi prowadzona jest w imieniu i na rzecz Gmin (...), przy użyciu kas rejestrujących przewoźników.

Gmina wskazała, że zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia, w szczególności załącznik ten wymienia w poz. 15 "Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m. st. Warszawy) lub związek komunalny (ex 49.31.2)", tak więc świadczenie usługi komunikacji miejskiej jest zwolnione z ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zapłata za usługę (sprzedaż biletu) następuje przed jej wykonaniem (skorzystaniem z komunikacji miejskiej).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy w związku z wejściem w życie od dnia 1 stycznia 2020 r. przepisu art. 106b ust. 5 ustawy, Gmina będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży usługi komunikacji miejskiej na rzecz podatnika podatku VAT, jeżeli otrzyma żądanie wystawienia faktury VAT w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, jednak później niż w momencie zakupu.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości wskazać należy, że jak wynika z treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Ww. przepis nakłada zatem na podatnika obowiązek wystawienia faktury wówczas, gdy odbiorcą czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) jest określony ww. podmiot.

Natomiast wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 106b ust. 3 ustawy, nie odnosi się do obowiązku fakturowania na rzecz podatników sprzedaży opodatkowanej stawką podatku VAT (tak jak w przedmiotowej sprawie dotyczącej sprzedaży biletów ze stawką 8%). Ww. przepis dotyczy bowiem dokumentowania fakturą dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku, gdy:

W obu ww. przypadkach zachodzi obowiązek wystawienia faktury tylko na żądanie nabywcy towaru lub usługi, jeżeli żądanie to zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty, przy czym art. 106i ust. 6 ustawy określa terminy w jakich faktury te powinny być wystawione.

W przypadku sprzedaży opodatkowanej stawką podatku VAT realizowanej na rzecz podatnika wystąpi natomiast obowiązek wystawienia faktury, co do zasady w terminie określonym w art. 106i ust. 1 ustawy, tj. nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę.

Niewątpliwie przy ocenie bezwzględnego obowiązku wystawiania faktury istotne znaczenie ma to, czy dane towary lub usługi dany podmiot zakupił jako osoba występująca w charakterze podatnika, czy też jako konsument, o czym powinien poinformować sprzedawcę, co do zasady, w momencie dokonywania zakupu. Należy jednakże zauważyć, że nie zawsze w momencie nabycia towaru lub usługi podatnik podatku VAT ma możliwość zgłoszenia sprzedawcy, że działa w charakterze podatnika i zażądania wystawienia faktury.

Jak wskazano w opisie sprawy nie jest możliwe zgłoszenie żądania wystawienia faktury VAT przy zakupie biletów w automatach biletowych, w aplikacji mobilnej, w kasownikach i terminalach oraz przy doładowaniu elektronicznej portmonetki w automatach biletowych i terminalach.

Należy zatem przyjąć, że zgłoszenie sprzedawcy przez nabywcę, że nabył on bilet jako podatnik podatku VAT może nastąpić później niż w momencie jego zakupu, co w takim przypadku będzie obligowało sprzedawcę do wystawienia faktury.

Odnosząc się do ograniczenia możliwości wystawienia faktury dla podatnika podatku VAT dokumentującej sprzedaż biletu ze względu na przepis art. 106b ust. 5 ustawy, należy wskazać, że dotyczy ono wyłącznie sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej. Zgodnie bowiem z brzmieniem ww. przepisu w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej będzie można wystawić wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży będzie zawierał numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana - albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Ze względu na fakt, że sformułowane we wniosku pytanie dotyczy świadczenia usługi komunikacji miejskiej korzystającej, jak wskazał Wnioskodawca w pytaniu ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej (obrót w tym zakresie nie jest rejestrowany na kasie fiskalnej), należy przyjąć, że brak paragonu z numerem NIP nabywcy nie będzie w tym przypadku ograniczał możliwości wystawienia faktury dla podatnika podatku VAT. Jeżeli bowiem jest to sprzedaż biletów, która nie została udokumentowana paragonem (sprzedaż zwolniona z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej) jak również w niektórych przypadkach została dokonana w sposób uniemożliwiający zażądanie faktury od razu w momencie sprzedaży (tj. sprzedaż dokonana w automacie biletowym, aplikacji mobilnej, kasownikach, terminalach oraz przy doładowaniu elektronicznej portmonetki), przepis art. 106b ust. 5 ustawy nie będzie miał zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca nie ewidencjonuje w ww. sposób sprzedaży na kasie rejestrującej (tj. sprzedaż nie jest dokumentowana paragonami), to jest/będzie on obowiązany do wystawienia faktury VAT dokumentującej ww. sprzedaż na rzecz podatnika podatku VAT, który przedstawi zakupiony bilet na przejazd komunikacją miejską. W przedmiotowej sprawie art. 106b ust. 5 ustawy nie ma/nie będzie miał zastosowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług komunikacji miejskiej.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl