0112-KDIL3.4012.7.2021.1.MS - Brak obowiązku ewidencji sprzedaży kurczaków z rożna z mobilnej placówki gastronomicznej typu "przyczepa" za pomocą kasy on-line.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy on-line - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy on-line.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przyrządzaniu kurczaków z rożna i ich sprzedaży. Jest to sprzedaż w przyczepie ruchomej przystosowanej do jej działalności gospodarczej. Przyczepa może zmieniać miejsce położenia. Obecnie znajduje się na terenie zamieszkania Wnioskodawczyni. Przyczepa będzie także wykorzystywana na festynach i wtedy zmieni miejsce położenia i sprzedaży posiłków.

Kody dla działalności to: PKD. 56.10.B, 10.71.Z, 56.21.Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Pytanie dotyczy obowiązku rejestrowania sprzedaży kurczaków z rożna na kasie fiskalnej. Czy od 1 stycznia 2021 r. Wnioskodawczyni musi posiadać kasę fiskalną online? Czy mogę mieć zwykłą kasą?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie musi mieć kasy fiskalnej online od 1 stycznia 2021 r., ponieważ przyczepa to nie jest stacjonarną placówką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą". Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519 późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia)

Natomiast w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i zapisano, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 52.21, PKWiU 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:

* świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz

* usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

Pojęcie "kasa fiskalna on-line" zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmuje obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych "tradycyjnych" kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do:

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tego typu kas zostali objęci od 1 lipca 2020 r. mieli zostać objęci podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, a także podatnicy zajmujący się sprzedażą węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Jednakże w związku z rozprzestrzenianiem się pandemii COVID19 i podjętymi przez administrację publiczną działaniami mającymi na celu minimalizację skutków epidemii dla gospodarki, m.in. poprzez wsparcie przedsiębiorców, 18 czerwca 2020 r. zostało opublikowane rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059), zgodnie z którym branża gastronomiczna, usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprzedaż węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych podlegają obowiązkowi stosowania kas on-line od 1 stycznia 2021 r., a nie tak jak dotychczas od 1 lipca 2020 r. Tym samym branża gastronomiczna i hotelarska zyskała dodatkowe pół roku na dostosowanie swoich systemów sprzedażowych do nowych kas on-line.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przyrządzaniu kurczaków z rożna i ich sprzedaży. Jest to sprzedaż w przyczepie ruchomej przystosowanej do jej działalności gospodarczej. Przyczepa może zmieniać miejsce położenia. Obecnie znajduje się na terenie zamieszkania Wnioskodawczyni. Przyczepa będzie także wykorzystywana na festynach i wtedy zmieni miejsce położenia i sprzedaży posiłków. Kody dla działalności to: PKD. 56.10.B, 10.71.Z, 56.21.Z.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line, należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego - aby określić, czy dany podmiot od 1 lipca 2020 r. a po zmianie przepisów od 1 stycznia 2021 r., zostanie objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT - konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W przepisie tym ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług. Tut. Organ przyjął jednak za zasadne, dokonać wykładni przepisów bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach. Należy zatem stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki "na wynos", z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Definiując natomiast pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się "działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp." oraz "sztukę przyrządzania potraw".

Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez Główny Urząd Statystyczny punktem gastronomicznym jest "Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako "Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos".

W świetle powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż w przyczepie ruchomej przystosowanej do takiej działalności gospodarczej, w której jest prowadzona opisana powyżej działalność gospodarczą spełnia definicję placówki gastronomicznej, ale konieczne jest jeszcze określenie, czy placówka ta ma charakter stacjonarny.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:

* Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) - podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuj działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;

* Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym - podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.

W myśl definicji słownikowej "stacjonarny" to "znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że sprzedaż prowadzona jest w przyczepie ruchomej. Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie sprawy przyczepa może zmieniać miejsce położenia. Obecnie znajduje się na terenie zamieszkania Wnioskodawczyni. Przyczepa będzie także wykorzystywana na festynach i wtedy zmieni miejsce położenia i sprzedaży posiłków.

W świetle powyższego trudno uznać ww. przyczepę za placówkę gastronomiczną o charakterze stacjonarnym, skoro pojazd ten, nie znajduje się na stałe w jednym miejscu, ale zmienia swoje położenie co jakiś czas (w zależności od czasu i miejsca odbywania się poszczególnych wydarzeń, w trakcie których w przyczepie dokonywana jest/będzie sprzedaż kurczaków z rożna). Również z punktu widzenia klientów nie można uznać, że placówka ta jest placówką stacjonarną, nie jest ona bowiem zlokalizowana w jednym konkretnym miejscu (nie ma stałego adresu), do którego klient może się zawsze udać i skorzystać z oferowanych usług gastronomicznych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz ww. przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że skoro prowadzona sprzedaż kurczaków z rożna będzie z mobilnej placówki gastronomicznej typu "przyczepa" a nie w stacjonarnej placówki gastronomicznej, to Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku ewidencjonowania przedmiotowej sprzedaży na kasie on-line, w konsekwencji, po dniu 1 stycznia 2021 r. może używać zwykłą kasę.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.