0112-KDIL3.4012.31.2019.1.MŁ - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury rekreacyjnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 grudnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3.4012.31.2019.1.MŁ Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury rekreacyjnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących projektu pn.: "(...)" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących projektu pn.: "(...)".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 października 2016 r. Ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem Środków przez jednostki samorządu terytorialnego, gmina zobowiązana była do scentralizowania rozliczeń VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi. Z tego powodu od 1 stycznia 2017 r. Gmina A wraz z jednostkami organizacyjnymi zostały scentralizowane. Gmina A jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Dotyczy: realizowanej inwestycji polegającej na " (...)".

Sołectwo B posiada świetlicę wiejską, w której odbywają się imprezy okolicznościowe, spotkania oraz szkolenia dla mieszkańców. Brak jest jednak miejsca do organizowania imprez plenerowych oraz spotkań rekreacyjnych lub sportowych na świeżym powietrzu. Odpowiadając na zgłaszane od dłuższego czasu postulaty mieszkańców, Gmina A wspólnie z mieszkańcami sołectwa B zamierza urządzić takie miejsce w bezpośrednim sąsiedztwie świetlicy.

W ramach operacji zainstalowanych będzie 7 urządzeń siłowni zewnętrznej, stojak rowerowy 5 stanowisk, 2 ławki, 2 kosze na śmieci, tablica z regulaminem. Miejsce to będzie ogólnie dostępne dla wszystkich mieszkańców niezależnie od wieku, płci, narodowości, czy sprawności. Realizacja operacji, przy znacznym zaangażowaniu mieszkańców, spowoduje niewątpliwie wzrost integracji i aktywizacji, a także poprawi ich stan zdrowotny, ponieważ wspólne zaangażowanie w realizację zadania wpłynie na zacieśnienie więzi pomiędzy mieszkańcami, natomiast urządzenie takiego miejsca spotkań, rekreacji i aktywnego wypoczynku zachęci ludzi do organizowania większych lub mniejszych wydarzeń integracyjnych i rekreacyjno-sportowych na świeżym powietrzu, co wpłynie korzystnie na stan zdrowia, sprawności fizycznej i kondycji mieszkańców B.

W wyniku realizacji operacji powstanie atrakcyjne miejsce spotkań, rekreacji i aktywnego wypoczynku, co pobudzi mieszkańców do większej aktywności i integracji na świeżym powietrzu. Urządzenie siłowni zewnętrznej pozwoli na poprawę sprawności fizycznej i kondycji, a ruch na świeżym powietrzu wpłynie na poprawę stanu zdrowia i jakości życia.

Gmina ubiega się o pozyskanie środków na ww. inwestycje z Urzędu Marszałkowskiego Województwa, które pozwolą na pokrycie 63,63% kosztów kwalifikowanych w formie dotacji bezzwrotnej.

Inwestycja jest realizowana w jednym etapie. Po zakończeniu projektu Gmina nie będzie odzyskiwała podatku VAT. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana w miesiącu listopad 2019 r.

Wydatki poniesione w związku z inwestycją pn.: "(...)":

* Nie będą wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

* Wnioskodawcą oraz inwestorem realizowanej inwestycji jest Gmina A.

* Wydatki będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę A.

Przedmiotowa inwestycja dotyczy stanu faktycznego. Opisana we wniosku inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania obejmujące budowy miejsc rekreacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jest uprawniona do odliczania VAT naliczonego od zadania " (...)"?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe, stoi on na stanowisku, że w związku z realizacją inwestycji pn.: "(...)" nie przysługuje mu prawo do odliczenia i odzyskania podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT,

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy w analizowanym przypadku powyższe przesłanki nie zostaną spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją zdania pn.: "(...)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Sołectwo B posiada świetlicę wiejską, w której odbywają się imprezy okolicznościowe, spotkania oraz szkolenia dla mieszkańców. Brak jest jednak miejsca do organizowania imprez plenerowych oraz spotkań rekreacyjnych lub sportowych na świeżym powietrzu. Odpowiadając na zgłaszane od dłuższego czasu postulaty mieszkańców, Gmina A wspólnie z mieszkańcami sołectwa B zamierza urządzić takie miejsce w bezpośrednim sąsiedztwie świetlicy. W ramach operacji zainstalowanych będzie 7 urządzeń siłowni zewnętrznej, stojak rowerowy 5 stanowisk, 2 ławki, 2 kosze na śmieci, tablica z regulaminem.

Miejsce to będzie ogólnie dostępne dla wszystkich mieszkańców niezależnie od wieku, płci, narodowości, czy sprawności. Realizacja operacji, przy znacznym zaangażowaniu mieszkańców, spowoduje niewątpliwie wzrost integracji i aktywizacji, a także poprawi ich stan zdrowotny, ponieważ wspólne zaangażowanie w realizację zadania wpłynie na zacieśnienie więzi pomiędzy mieszkańcami, natomiast urządzenie takiego miejsca spotkań, rekreacji i aktywnego wypoczynku zachęci ludzi do organizowania większych lub mniejszych wydarzeń integracyjnych i rekreacyjno-sportowych na świeżym powietrzu, co wpłynie korzystnie na stan zdrowia, sprawności fizycznej i kondycji mieszkańców B. W wyniku realizacji operacji powstanie atrakcyjne miejsce spotkań, rekreacji i aktywnego wypoczynku, co pobudzi mieszkańców do większej aktywności i integracji na świeżym powietrzu. Urządzenie siłowni zewnętrznej pozwoli na poprawę sprawności fizycznej i kondycji, a ruch na świeżym powietrzu wpłynie na poprawę stanu zdrowia i jakości życia. Inwestycja jest realizowana w jednym etapie w listopadzie 2019 r. Wydatki poniesione w związku z inwestycją pn. " (...)" nie będą wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawcą oraz inwestorem realizowanej inwestycji jest Gmina A.

Wydatki będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę A Inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania obejmujące budowy miejsc rekreacyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczania podatku naliczonego od wydatków dotyczących zadania " (...)".

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - wydatki poniesione w związku z inwestycją pn.: "(...)" nie będą wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Inwestycja realizowana jest w związku z działalnością statutową. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania te obejmują budowę miejsc rekreacyjnych.

Zatem w analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisaną inwestycję nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją projektu. Powyższe wynika z faktu, że nie będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy Organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl