0112-KDIL3.4012.288.2020.2.EW - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanego datą 31 marca 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr 3oraz wskazania właściwej stawki podatku VAT dla ww. transakcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr 3oraz wskazania właściwej stawki podatku VAT dla ww. transakcji. Pismem z dnia 19 czerwca 2020 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą od 1999 r. (od sierpnia 2006 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT), a od 2011 r. Wnioskodawca ma jeszcze dodatkową działalność gospodarczą "usługi dla rolnictwa" wspomagającą produkcję rolniczą.

Wnioskodawca dokonał podziału działki, którą otrzymał od rodziców razem z przekazywanym gospodarstwem na podstawie umowy darowizny z dnia 31 sierpnia 1999 r. o powierzchni 5,61 ha.

Ze względu na to, iż na tej części działki 1,20 ha była słaba klasa ziemi nie nadająca się do uprawy i zbioru z niej plonów, gdyż przeważnie wszystko tam albo wysychało, albo nie rosło, Wnioskodawca podzielił ją na 10 działek.

Działkę 1, 2, 3, 4, 5 (droga dojazdowa do tych działek), 6, 7, 8, 9, 10, 11.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki 3.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności rolniczej od sierpnia 2006 r. od 1999 r. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne.

Wyłączony obszar 1,20 ha był wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności rolniczej, ale Wnioskodawca nie zbierał i nie sprzedawał z niej plonów. Działkę o powierzchni 5,61 ha Wnioskodawca nabył w celach rolniczych z przejętym gospodarstwem od rodziców, nie była ona przejęta z zamiarem przeznaczenia na działki.

Działka o pow. 5,61 ha nie była udostępniana innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy). Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem tych działek do sprzedaży, np. ogrodzenie, doprowadzenie mediów, utwardzenie dróg wewnętrznych czy innych wartości zwiększających atrakcyjność tych działek.

Na całe 1,20 ha Wnioskodawca wystąpił i otrzymał ogólne warunki zabudowy potrzebne do dokonania podziału i wydzielenia, natomiast każda odrębna działka nie posiada ani mediów ani warunków zabudowy.

Wnioskodawca nie wie w jakim celu nabywcy kupują te działki, czy np. na rekreację, rolniczą działalność, czy pod budowę domu.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści:

1. "Czy działka nr 3 była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej - w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.)?" - Zainteresowany wskazał, że działka 3nie była wykorzystywana w działalności rolniczej.

2. "W przypadku, gdy Wnioskodawca wykorzystywał ww. działkę w działalności gospodarczej, to należy wskazać, czy działka ta służyła do wykonywania czynności opodatkowanych bądź wyłącznie zwolnionych od podatku VAT?" - Zainteresowany nie udzielił odpowiedzi.

3. "Czy na moment sprzedaży działka nr 3 była działką niezabudowaną?" - Zainteresowany wskazał, że na moment sprzedaży działka 3była działką niezabudowaną.

4. "Czy działka nr 3 na moment sprzedaży była terenem przeznaczonym pod zabudowę, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, czy też miała inne przeznaczenie (należy wskazać jakie)?" - Zainteresowany wskazał, że nie miała swoich warunków zabudowy (kupujący muszą występować o warunki zabudowy), były wydane ogólne warunki zabudowy dla 11 działek.

5. "Czy Wnioskodawca przed sprzedażą działki nr 3poniósł jakiekolwiek nakłady na tej działce, np.: ogrodzenie, doprowadzenie mediów, wytyczenie i utwardzenie dróg wewnętrznych, inne działania które zmierzały do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności tej działki itp.? Jeśli tak, to należy wskazać jakie nakłady poniósł Wnioskodawca?" - Zainteresowany wskazał, że nie ponosił jakichkolwiek nakładów.

6. "Czy Wnioskodawca w celu sprzedaży działki nr 3 podjął jakiekolwiek czynności/działania związane ze sprzedażą nieruchomości, tj. np. zamieszczenie ogłoszeń prezentujących nieruchomość, skorzystanie z usług biura, udzielenie pełnomocnictwa do aktywnego poszukiwania potencjalnego nabywcy/nabywców, reklama itp.? Należy wskazać w jaki sposób Wnioskodawca pozyskał nabywcę działki?" - Zainteresowany wskazał, że nie ponosił żadnych czynności związanych ze sprzedażą tej działki.

7. "Czy Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa nabywcy działki nr 3, który w imieniu Wnioskodawcy wykonywał dodatkowe czynności w odniesieniu do przedmiotowej działki? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie czynności obejmowało udzielone pełnomocnictwo oraz jakich czynności dokonał nabywca przed nabyciem przedmiotowej działki w ramach udzielonego pełnomocnictwa?" - Zainteresowany wskazał, że nie udzielał nikomu pełnomocnictwa.

8. "W przypadku, gdy została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży działki nr 3 pomiędzy Wnioskodawcą i nabywcą, to należy wskazać, czy z jej zapisów wynikały warunki po spełnieniu których doszło do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży działki? Proszę wskazać te warunki" - Zainteresowany wskazał, że nie było zawieranej przedwstępnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca musi odprowadzić od sprzedaży tej działki podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, i informacji zasięgniętej drogą telefoniczną w Urzędzie Skarbowym w Warszawie, Wnioskodawca nie powinien sprzedawać tych działek z podatkiem VAT i go odprowadzać. Wnioskodawca nie wie kiedy uda mu się sprzedać kolejne działki, gdyż nigdzie Wnioskodawca się nie ogłasza, jedynie tzw. "drogą pantoflową".

Wnioskodawca działki te sprzedaje jako majątek osobisty. Wnioskodawca nie dokonał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. Wnioskodawca nie uzbroił tych działek, nie wystąpił odrębnie na każdą z nich o warunki zabudowy, nie ogłaszał sprzedaży w mediach. Osoby, które zakupiły te działki jeśli będą chciały się na nich wybudować muszą wystąpić o warunki zabudowy i przyłącza mediów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy przez działalności rolniczej rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W wyroku tym TSUE uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z kolei, z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą od 1999 r. (od sierpnia 2006 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT), a od 2011 r. Wnioskodawca ma jeszcze dodatkową działalność gospodarczą "usługi dla rolnictwa" wspomagającą produkcję rolniczą. Wnioskodawca dokonał podziału działki, którą otrzymał od rodziców razem z przekazywanym gospodarstwem na podstawie umowy darowizny z dnia 31 sierpnia 1999 r. o powierzchni 5,61 ha. Ze względu na to, iż na tej części działki 1,20 ha była słaba klasa ziemi nie nadająca się do uprawy i zbioru z niej plonów, gdyż przeważnie wszystko tam albo wysychało, albo nie rosło, Wnioskodawca podzielił ją na 10 działek. Działkę 1, 2, 3, 4, 5 (droga dojazdowa do tych działek), 6, 7, 8, 9, 10, 11.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki 3. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności rolniczej od sierpnia 2006 r. od 1999 r. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne.

Wyłączony obszar 1,20 ha był wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności rolniczej, ale Wnioskodawca nie zbierał i nie sprzedawał z niej plonów. Działkę o powierzchni 5,61 ha Wnioskodawca nabył w celach rolniczych z przejętym gospodarstwem od rodziców, nie była ona przejęta z zamiarem przeznaczenia na działki.

Działka o pow. 5,61 ha nie była udostępniana innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy). Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem tych działek do sprzedaży, np. ogrodzenie, doprowadzenie mediów, utwardzenie dróg wewnętrznych czy innych wartości zwiększających atrakcyjność tych działek.

Na całe 1,20 ha Wnioskodawca wystąpił i otrzymał ogólne warunki zabudowy potrzebne do dokonania podziału i wydzielenia, natomiast każda odrębna działka nie posiada ani mediów ani warunków zabudowy.

Wnioskodawca nie wie w jakim celu nabywcy kupują te działki, czy np. na rekreację, rolniczą działalność, czy pod budowę domu.

Zainteresowany wskazał, że działka 3 nie była wykorzystywana w działalności rolniczej. Na moment sprzedaży działka 3 była działką niezabudowaną. Działka 3 nie miała swoich warunków zabudowy (kupujący muszą występować o warunki zabudowy), były wydane ogólne warunki zabudowy dla 11 działek. Zainteresowany nie ponosił jakichkolwiek nakładów. Zainteresowany wskazał, że nie ponosił żadnych czynności związanych ze sprzedażą tej działki. Zainteresowany wskazał, że nie udzielał nikomu pełnomocnictwa. Zainteresowany wskazał, że nie było zawieranej przedwstępnej umowy sprzedaży.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą stwierdzenia, czy sprzedaż działki 3 podlega opodatkowaniu podatkiem.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz wyrok TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, że - jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku - cały obszar 1,20 ha, z którego wydzielona została działka nr 3 był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej. Ponadto, co również istotne w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem podatku VAT (od sierpnia 2006 r.) w związku z prowadzeniem działalności rolniczej. W kontekście wyżej przedstawionych informacji wskazać należy, że grunt będący przedmiotem wniosku stanowi majątek przedsiębiorstwa rolnego Wnioskodawcy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika natomiast, że Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą, z tytułu której jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a cały obszar 1,20 ha (z którego w wyniku podziału powstała działka nr 3będąca przedmiotem wniosku) Zainteresowany wykorzystywał w tej działalności. Okoliczności te wskazują zatem na ścisłe związanie działki z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowa działka nr 3 wchodzi w skład majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ponieważ jest to majątek wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej - działalności rolniczej.

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanej dostawy będzie działka stanowiąca składnik majątkowy przedsiębiorstwa, służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego.

Zatem Wnioskodawca, sprzedając opisaną we wniosku działkę nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowej działki, jako że będzie stanowiła zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, to zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy kwestii uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 3. W zakresie dotyczącym opodatkowania właściwą stawką dostawy działki nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.