0112-KDIL3.4012.147.2020.2.MŁ - Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w przypadku przedpłat na usługi noclegowe. Paragon jako faktura uproszczona.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one wyłącznie usług noclegowych - jest prawidłowe;

* obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - jest nieprawidłowe;

* możliwości wystawienia faktury na żądanie nabywcy do paragonu fiskalnego zawierającego NIP nabywcy, którego kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR) - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 2 kwietnia 2020 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Uzdrowisko X (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży (m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne, usługi w zakresie działalności obiektów sportowych itp.). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Rezerwacja pobytu w hotelu należącym do Spółki dokonywana jest przez klientów Spółki (gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji (takich jak przykładowo: (...) dalej łącznie: Pośrednik).

W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, nabywca dokonujący rezerwacji ma możliwość zapłaty całości lub części kwoty odpowiadającej cenie nabywanej usługi. W tej sytuacji, Spółka uzyskuje wpłatę na swój rachunek bankowy zgodnie z danymi wskazanymi w procesie rezerwacyjnym na stronie internetowej hotelu.

W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nabywcy dokonują zapłaty zaliczki lub przedpłaty w drodze przelewu lub przy pomocy karty kredytowej na rachunek bankowy Pośrednika. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, Spółka otrzymuje od Pośrednika wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz gości hotelowych. Wynagrodzenie jest przekazywane przelewem zbiorczym za dany okres rozliczeniowy i uwzględnia płatności dokonane przez nabywców w całym okresie objętym rozliczeniem. Kwota, którą Wnioskodawca otrzymuje na konto bankowe, stanowi sumę wszystkich kwot wpłaconych przez gości, pomniejszoną o prowizję Pośrednika z tytułu świadczonych przez Pośrednika usług na rzecz Spółki.

Dokonując rezerwacji i wpłacając zaliczkę lub przedpłatę, nabywcy często nie wskazują, że są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (tj. w procesie rezerwacyjnym nie podają swoich danych, w tym w szczególności numeru identyfikacyjnego, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT - nr NIP, adresu siedziby itp.). Powyższe wynikać może w szczególności z niedostosowania formularzy rejestracyjnych Pośrednika do tego celu. Nie będąc w posiadaniu stosownej informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT, na dzień dzisiejszy w tego typu przypadkach Spółka ewidencjonuje pobierane zaliczki i przedpłaty wpływające na jej rachunek bankowy przy użyciu kasy rejestrującej oraz dodatkowo Spółka wystawia także fakturę VAT (w tym zaliczkową) niezawierającą numeru NIP nabywcy. Sytuacja taka dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od swoich klientów (rezerwacja przez stronę internetową hotelu Spółki), jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośrednika (rezerwacja przez wyszukiwarki Pośrednika).

W praktyce prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się sytuacje, w których po zakończeniu pobytu w hotelu, nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę domagają się od Spółki wystawienia faktur VAT (faktur końcowych, rozliczeniowych), zawierających dane nabywcy, w tym numer identyfikacyjny, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT. Przykładowo, nabywcy usług tłumaczą swoje żądanie m.in. w ten sposób, że dokonując rezerwacji i opłacając zaliczkę lub przedpłatę, dokonywali zakupu w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a jedynie nie podali stosownych danych w formularzu rezerwacyjnym (z przeoczenia albo braku technicznej możliwości). W innych przypadkach, jakkolwiek z usługi hotelowej korzysta osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i to ona dokonuje rezerwacji, to rzeczywistym nabywcą usługi jest podatnik VAT (przykładowo pracodawca osoby będącej gościem hotelowym w związku z wykonywaną podróżą służbową). Wówczas, Spółka otrzymuje żądanie wystawienia końcowej faktury VAT, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotu będącego pracodawcą gościa hotelowego.

Możliwość powiązania płatności z usługą

Wszelkiego rodzaju zaliczki i przedpłaty opisywane powyżej (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy.

W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu, wartość usługi świadczonej przez Spółkę itp.).

W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka uzyskuje przed otrzymaniem przelewu zbiorczego dokładne zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika. Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie zestawienia, Spółka także odpowiednio dokumentuje sprzedaż na rzecz swoich gości, tj. wystawia paragony i faktury w dacie otrzymania przelewu zbiorczego.

Nowe przepisy od 1 stycznia 2020 r.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. art. 106b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., 106, tj., dalej: ustawa o VAT), wprowadzonego ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520, dalej: ustawa zmieniająca), Wnioskodawca podejmuje działania ukierunkowane na uniknięcie sytuacji, w której: dojdzie do udokumentowania sprzedaży usług hotelowych na kasie fiskalnej bez zawarcia w treści paragonu numeru NIP nabywcy (ze względu na brak informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT na moment zapłaty zaliczki lub przedpłaty); a następnie nabywca będzie domagał się wystawienia przez Wnioskodawcę faktury VAT zawierającej numer NIP nabywcy.

Spółka ma świadomość, że wystawienie faktury VAT z NIP nabywcy w tej sytuacji narusza ww. przepisy ustawy o VAT. Niemniej, przepisy te nie zawsze są znane nabywcom i odmowa Spółki w tym zakresie spotyka się z dezaprobatą klienta. Aby zminimalizować ryzyko zaistnienia tego rodzaju sytuacji, Wnioskodawca zaprzestanie ewidencjonowania zaliczek i przedpłat na kasie rejestrującej w przypadkach, w których w momencie dokonywania rezerwacji przez Internet i wpłaty zaliczki lub przedpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy, Spółka nie posiada stosownej informacji odnośnie statusu VAT nabywcy, tj. nie posiada informacji, że nabywca jest podatnikiem VAT (Spółka przyjmuje więc, że płatność dokonywana jest przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej).

Spółka ewidencjonuje i będzie nadal ewidencjonować na kasie fiskalnej transakcje z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej w przypadku płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki (tj. płatności inne niż dokonywane przelewem na rachunek bankowy Spółki bezpośrednio przez nabywców lub zbiorczo przez Pośrednika). Spółka ma możliwość drukowania w treści paragonów fiskalnych numeru NIP nabywcy. Spółka nie zamierza zatem zlikwidować kas rejestrujących, a jedynie ograniczyć spectrum czynności, które są dokumentowane za ich pomocą.

W uzupełnieniu do wniosku z 30 marca 2020 r. w zakresie:

Pytania pierwszego o treści "Czy zapłata za usługi, które świadczy/będzie świadczył Wnioskodawca na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jest dokonywana/będzie dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana?" - Wnioskodawca wskazał, że "tak - w przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki za pośrednictwem strony internetowej hotelu jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane.

Spółka pobiera i będzie pobierać za swoje usługi opłaty również w innej formie niż wskazana wyżej (tj.m.in. gotówką lub kartą płatniczą w miejscu prowadzenia działalności, np. w recepcji hotelowej). Złożony przez Spółkę wniosek w zakresie pytania 1 i 2 nie dotyczy jednak tych opłat, skoro nie są/nie będą one dokonywane w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej.

Innymi słowy, nie za wszystkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę zapłata dokonywana jest i będzie w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej. Niemniej, w zakresie pytania 1 i 2 złożony przez Wnioskodawcę wniosek dotyczy wyłącznie zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki lub zbiorczo od Pośredników, a te trafiają w całości na rachunek bankowy Spółki".

Pytania drugiego o treści "Czy w przedmiotowej sprawie dochodzi/będzie dochodzić do zapłaty zaliczek i przedpłat również za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej?" - Wnioskodawca wskazał, że "Nie. W przypadku dokonywania rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki lub wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nie dochodzi i nie będzie dochodzić do zapłaty zaliczek i przedpłat poprzez kartę płatniczą przy użyciu terminala w miejscu prowadzenia działalności Spółki. W tych sytuacjach, zapłata zaliczek i przedpłat dokonywana jest wyłącznie i w całości na rachunek bankowy Spółki (bezpośrednio przez klientów Spółki przy użyciu przelewu lub karty kredytowej lub zbiorczym przelewem przez Pośrednika).

Nie byłoby technicznie uzasadnione dokonywanie przez klientów Spółki rezerwacji przez Internet a następnie uiszczanie zaliczek i przedpłat w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej. Jednocześnie, Spółka ewidencjonuje i zamierza dalej ewidencjonować na kasie rejestrującej wszelkie wpłaty dokonywane w miejscu prowadzenia działalności hotelarskiej przez Spółkę. Są to jednak inne sytuacje niż zapłata zaliczek i przedpłat w przypadku rezerwacji internetowych (bezpośrednio czy na stronach internetowych Pośrednika)".

Pytania trzeciego o treści "Czy Zainteresowany świadczy/będzie świadczył usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519)?" - Wnioskodawca wskazał, że "prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne czy usługi w zakresie działalności obiektów sportowych. Spółka w swojej ofercie posiada pakiety, w których w ramach usługi noclegowej mogą mieścić się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: Rozporządzenie). Przykładowo, w skład pakietu mogą wchodzić usługi związane z wyżywieniem, usługi kosmetyczne oraz kosmetologiczne.

Pobierane przez Wnioskodawcę zaliczki oraz przedpłaty (otrzymane zarówno bezpośrednio od nabywców jak i zbiorczo przez Pośredników) dotyczą i będą dotyczyć usług noclegowych lub usług noclegowych wraz z pakietami innych usług (w wybranych przypadkach również usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia). Zawsze jednak rezerwacje dotyczą zasadniczo usługi noclegowej, nie istnieje możliwość uiszczania zaliczki albo przedpłaty wyłącznie w odniesieniu do usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (bez rezerwacji usługi noclegowej)".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisywanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Spółka ma i będzie miała obowiązek dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat (tak bezpośrednio od nabywców jak i zbiorczo od Pośredników) za pośrednictwem kasy rejestrującej uwzględniając, że zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać dowody i ewidencje pozwalające na jednoznaczne połączenie zapłaty z daną konkretną czynnością?

2. Czy w opisywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej otrzymywanych zaliczek i przedpłat uwzględniając fakt, że w chwili obecnej Spółka prowadzi ewidencję tego rodzaju usług za pomocą kasy rejestrującej i nie zamierza likwidować kas rejestrujących w przyszłości?

3. Czy w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki (np. gotówkowo na recepcji), gdy Spółka dokumentuje sprzedaż przy pomocy kasy rejestrującej, wystawiając paragon fiskalny zawierający NIP nabywcy, a kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR), Spółka jest wówczas uprawniona dodatkowo do wystawiania faktury na żądanie nabywcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w opisywanym stanie faktycznym a także zdarzeniu przyszłym, Spółka nie ma i nie będzie miała obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej, skoro zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać dowody i ewidencje pozwalające na jednoznaczne połączenie zapłaty z daną konkretną czynnością. Powyższe dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od nabywców jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, może ona niezwłocznie zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej otrzymywanych zaliczek i przedpłat bez względu na fakt, że w chwili obecnej tego rodzaju czynności są przez Spółkę ewidencjonowane na kasie rejestrującej.

Ad. 3

Zdaniem Spółki, gdy Spółka udokumentuje sprzedaż przy pomocy kasy rejestrującej poprzez wystawienie paragonu zawierające NIP nabywcy (np. w przypadku płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki), przy czym kwota należności wskazana na tak wystawionym paragonie ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR), Spółka może dodatkowo wystawić fakturę na żądanie nabywcy (odpowiedź oznaczona we wniosku nr 4).

UZASADNIENIE stanowiska wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Powyższe przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Spółka ma pełną świadomość, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaż w części, w jakiej realizowana jest na rzecz podmiotów innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych (a więc na rzecz podatników VAT). Niemniej, z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności, w momencie dokonywania rezerwacji noclegu i wpłaty zaliczki lub przedpłaty (tak poprzez Pośrednika lub bezpośrednio poprzez stronę internetową Spółki) podmiot rezerwujący często nie określa, czy dokonuje rezerwacji jako osoba fizyczna czy też jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą (podatnik VAT). O tym w jakim charakterze występuje dany nabywca, Wnioskodawca dowiaduje się dopiero na finalnym etapie realizacji usługi zakwaterowania, tj. w momencie uiszczania przez nabywcę pozostałej części zapłaty za usługę świadczoną przez Spółkę (a często jeszcze później).

Spółka aprobuje stanowisko wyrażone m.in. w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej, w którym wskazano m.in., że nabywca nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, że jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar lub usługę, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany charakteru tego zakupu. Niemniej, brak wskazania stosownych informacji na etapie rezerwacji często wynika z braku technicznych możliwości po stronie podmiotu dokonującego rezerwacji oraz przedpłaty. Uwzględniając powyższe, Spółka w takich sytuacjach musi zakładać, że rezerwacja dokonywana jest przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Z tego względu, oprócz wystawiania faktury zaliczkowej, Spółka dokumentuje otrzymywane zaliczki i przedpłaty w formie paragonu fiskalnego, aby uczynić zadość wymogowi wynikającemu z art. 111 ustawy o VAT.

Zwolnienie z obowiązku fiskalizacji

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519, dalej: Rozporządzenie).

Stosownie do § 2 ust. 1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 Rozporządzenia).

Zgodnie z poz. 37 ww. załącznika do Rozporządzenia, korzysta ze zwolnienia z obowiązku stosowania kas fiskalnych świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczy konkretnego sposobu otrzymywania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług oraz prowadzenia odpowiedniej ewidencji wpłat. Aby zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),

* z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,

* przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku otrzymywanych zaliczek i przedpłat ww. przesłanki są i będą spełnione.

Po pierwsze, Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać zapłatę za ww. usługi (w tym w formie przedpłaty lub zaliczki) wyłącznie i w całości na swój rachunek bankowy. Powyższa zasada dotyczy zarówno wpłat bezpośrednio od klientów Spółki, jak i zbiorczo przekazywanych wpłat przez Pośrednika. Z ww. przepisu nie wynika bowiem w szczególności, że zapłata na rachunek bankowy musi być dokonywana bezpośrednio przez podmiot korzystający z danej usługi. Wystarczy sam fakt, że zapłata trafia na rachunek bankowy (tak interpretacja indywidulana Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 sierpnia 2019 r., 0111-KDIB3-2.4012.323.2019.2.MN).

Nie ma także znaczenia fakt, że niektóre płatności za usługi Wnioskodawcy dokonywane są w drodze systemów płatniczych on-line (poprzez skorzystanie z serwisów oferujących usługi płatnicze np. (...)). Taka forma płatności jest zrównana z płatnością za pośrednictwem banku. Potwierdzeniem powyższego stanowiska Wnioskodawcy jest m.in.:

* interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2015 r. (IPPP2/4512-695/15-2/KOM) dotycząca dokonania zapłaty przez nabywców podatnika za pośrednictwem płatności internetowych, tj. za pośrednictwem firm oferujących usługi płatnicze, gdzie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, że (...) w odniesieniu do płatności poprzez systemy płatnicze on-line (...) Organ zauważa, że taka forma płatności, ponieważ dokonywana jest z konta nabywcy przedmiotowych towarów na konto bankowe Wnioskodawcy, spełnia przesłankę do uznania, że została dokonana za pośrednictwem banku. Przemawia za tym również wykładnia celowościowa; ponieważ obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia objęta jest przede wszystkim sprzedaż detaliczna w żaden inny sposób.

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2019 r. (0112-KDIL2-2.4012.24.2019.l.AKR), w której organ wskazał, że (...) wnioskodawca do 31 grudnia 2021 r. może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług wynajmu samochodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika, w sytuacji gdy zapłata za usługę dokonywana jest za pomocą tradycyjnego przelewu bankowego oraz automatycznej płatności polegającej na pobraniu środków z karty płatniczej klienta, w formie usługi oferowanej przez internetowy system płatności".

Po drugie, Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody, na podstawie których może jednoznacznie powiązać daną wpłatę z konkretną usługą świadczoną na rzecz konkretnie wskazanego podmiotu. Spółka jest w stanie przyporządkować otrzymaną wpłatę do konkretnej usługi wykonanej zidentyfikowanemu klientowi zarówno w przypadku indywidualnej płatności poprzez stronę internetową Spółki jak i przelewu od Pośrednika. W tym drugim przypadku bez znaczenia pozostaje to, że Pośrednik dokonuje zbiorczych, okresowych przelewów. Do każdego przelewu zbiorczego Pośrednik sporządza bowiem dokładne zestawienie podmiotów dokonujących rezerwacji miejsc w hotelu, dat rezerwacji oraz kwot, które zapłacili. Na tej podstawie Spółka może powiązać uzyskiwane płatności z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie takich zestawień Spółka już w chwili obecnej dokumentuje sprzedaż (zestawienie otrzymywane od Pośrednika jest podstawą do wystawiania przez Spółkę faktur zaliczkowych, co samo w sobie świadczy o możliwości powiązania wpłat z konkretną usługą na rzecz konkretnego podmiotu).

Również praktyka podatkowa potwierdza, że zbiorcze przekazywanie przez pośredników wpłat dokonywanych przez klientów hotelowych nie stanowi przeszkody do skorzystania z ww. zwolnienia, o ile podatnik posiada stosowną dokumentację, przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2019 r. (0113-KDIPT1-3.4012.67. 2019.2.JM) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że (...) w przypadku przyjmowania płatności za pośrednictwem portali X i Y, Wnioskodawca będzie otrzymywał w całości zapłatę za wykonywane usługi za pośrednictwem banku na swój rachunek bankowy oraz z prowadzonej przez Wnioskodawcę dokumentacji będzie jednoznacznie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła zapłata. A zatem należy stwierdzić, że spełnione będą warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż pieniądze wpływają na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem portali. W tych przypadkach, w których płatność dokonana przez gości zostanie przekazana przez portale na konto bankowe Wnioskodawcy, a z prowadzonej przez Wnioskodawcę dokumentacji będzie jednoznacznie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła zapłata Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej".;

* w interpretacji indywidulanej z dnia 8 października 2019 r. (0112-KDIL2- 2.4012.454.2019.l.MŁ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że (...) mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro Wnioskodawca płatność za wykonaną usługę (wynajem apartamentu za pośrednictwem portalu (...) otrzymuje na rachunek bankowy za pośrednictwem portalu (...) do którego wcześniej opłatę wnoszą osoby nieprowadzące działalności gospodarczej rezerwujące apartament, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła płatność przekazywana przez portal (...) to Wnioskodawca będzie mógł - na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia - korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej w stosunku do sprzedaży tych usług".

Po trzecie, świadczone przez Wnioskodawcę usługi noclegowe nie mieszczą się w wyłączeniu z możliwości skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej wskazanym w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. W szczególności, otrzymywane zaliczki i przedpłaty nie dotyczą np. usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), ani też usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może on stosować ww. zwolnienie z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej, przy założeniu spełnienia trzech wskazanych wyżej warunków.

Ad. 2

Zgodnie z § 8 ust. 3 Rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia przedmiotowego, o którym stanowi § 2 rozporządzenia w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Z ww. regulacji wynika, iż wcześniejsze rozpoczęcie ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej określonych kategorii czynności powoduje unicestwienie możliwości korzystania ze zwolnienia przewidzianego w § 2 rozporządzenia. Dotyczy to w obecnym stanie prawnym jednak jedynie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika tj.:

* dostawy produktów (rzeczy) - dokonywana przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar;

* usług świadczonych przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach lub innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

W pozostałych przypadkach wskazanych w załączniku do Rozporządzenia, a zatem także w przypadku usług wskazanych w poz. 37 załącznika, omawiana regulacja nie wprowadza tego rodzaju wyłączenia. Oznacza to, że fakt ewidencjonowania tego rodzaju czynności na kasie rejestrującej nie ogranicza możliwości stosowania zwolnienia. Powyższe potwierdza praktyka podatkowa. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2018 r. (0115-KDIT1-1.4012.160.2018.l.AJ) uznał za prawidłowe poniższe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) wcześniejsze rozpoczęcie "fiskalizacji" tylko określonych kategorii czynności powoduje wygaśnięcie możliwości korzystania ze zwolnienia z "fiskalizacji" (...). W pozostałych przypadkach, regulacja nie wprowadza więc ograniczenia, aby zaprzestać "fiskalizacji" w zakresie czynności, które mogą korzystać z innych przedmiotowych zwolnień z "fiskalizacji".

Podobnie, w interpretacji indywidulanej z dnia 6 sierpnia 2019 r. (0111-KDIB3- 2.4012.323.2019.2.MN) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozwiał wątpliwości co do tego, czy wpłaty dokonywane za pośrednictwem portali typu (...) lub z pominięciem tych portali bezpośrednio na konto bankowe muszą być ewidencjonowane na kasie fiskalnej w sytuacji, gdy kasa fiskalna jest już używana przez podatnika pomimo, że podatnik (świadczący usługę) otrzyma w całości zapłatę za wykonaną usługę za pośrednictwem kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy podatnika), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Organ stanął na stanowisku, że " (...) Wnioskodawca będzie mógł na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do niego, stosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania w stosunku do usług wynajmu krótkoterminowego za które zapłata dokonana jest na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła".

A zatem, sam fakt, że Spółka do tej pory fiskalizuje tego rodzaju sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej nie stoi przeciwko możliwości niezwłocznego zaprzestania takiej fiskalizacji (przy spełnieniu warunków, o których mowa w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia).

Co jednak ważne, Spółka zmierza do zaprzestania ewidencjonowania zaliczek i przedpłat za pomocą kasy rejestrującej tylko w przypadkach wpłaty zaliczek lub przedpłat na rachunek bankowy Wnioskodawcy otrzymanych bezpośrednio od nabywców jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazanych zbiorczo przez Pośredników. Spółka nie zamierza jednak dokonywać likwidacji kas fiskalnych a jedynie zaprzestać dokumentowania na niej czynności, które podlegać mogą zwolnieniu przewidzianemu w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do rozporządzenia. W sytuacji bowiem, gdy zapłata za wykonaną usługę zostanie dokonana np. gotówkowo, Spółka nadal będzie ewidencjonować na kasie rejestrującej kwotę należności za wykonaną usługę. Tego typu sytuacja dotyczy przede wszystkim różnego rodzaju płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki (np. w recepcji).

Niemniej, w ocenie Spółki bez znaczenia dla możliwości zaprzestania ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej pozostaje fakt, że w przyszłości Wnioskodawca nadal będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej zaliczki, przedpłaty oraz innego rodzaju płatności - w przypadkach innych niż uzyskiwanie tego rodzaju wpłat na swój rachunek bankowy. Nie ma bowiem jakichkolwiek przeciwskazań do zaprzestania przez Spółkę ewidencjonowania na kasie fiskalnej transakcji spełniających przesłanki wskazane w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia, przy jednoczesnym dalszym używaniu kasy rejestrującej do płatności niniejszym wnioskiem nie objętych.

Tego rodzaju wnioski płyną z praktyki podatkowej, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 października 2013 r. (IBPP3/443-1079/13/KG) organ uznał, że " (...) Wnioskodawca w zakresie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w odniesieniu do usług - za które zapłata następuje w całości na rachunek bankowy za pośrednictwem poczty lub banku klienta lub przelewem na rachunek bankowy - może korzystać ze zwolnienia (przedmiotowego) z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, tj. nie ma obowiązku ewidencjonowania tych czynności za pomocą kasy rejestrującej. Natomiast w przypadku dokonania jakiejkolwiek czynności nieobjętej zwolnieniem przedmiotowym (niewymienionej w załączniku do rozporządzenia), Wnioskodawca będzie zobowiązany do zaewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej".

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka może zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej zaliczek i przedpłat szczegółowo opisanych w stanie faktycznym, mimo że proces ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących Spółka zaczęła już wcześniej, tj. przed dniem 1 stycznia 2019 r., a także pomimo tego, że będzie go prowadzić w przyszłości w stosunku do płatności, które nie skorzystają ze zwolnienia wynikającego z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia.

Ad. 3

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro), faktura wystawiana na rzecz podatnika VAT może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT dotyczących nabywcy (tj. imienia i nazwiska, nazwy ani adresu) oraz danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14 ustawy o VAT, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku (tzw. faktura uproszczona).

Z kolei § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących, (Dz. U. z 2019 r., 816) określa minimalny zakres danych, jakie muszą być wskazane w paragonie fiskalnym. W pkt 17 tego paragrafu wskazany został fakultatywnie nr NIP nabywcy, umieszczany w treści paragonu na żądanie nabywcy. W przypadku zamieszczenia nr NIP nabywcy na paragonie, a także spełnienia innych warunków określonych w omawianym przepisie, zdaniem Spółki paragon z NIP w praktyce odpowiada treścią fakturze uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Powyższe potwierdza również art. 106h ust. 4 ustawy o VAT stwierdzający wprost, że paragon "może zostać uznany za fakturę" wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT.

Artykuł 111 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie zaś z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Art. 106b ust. 5 ustawy o VAT stanowi z kolei, że w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z ww. przepisów wynika więc wprost, że jakkolwiek prowadzenie ewidencji za pomocą kas rejestrujących dotyczy obowiązkowo sprzedaży prowadzonej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, prowadzenie takiej ewidencji również w odniesieniu do sprzedaży na rzecz podatników VAT nie jest niezgodne z przepisami ustawy o VAT. Czasem jest to wręcz nieunikniona sytuacja, np. gdy w momencie konieczności zaewidencjonowania sprzedaży podatnik z przyczyn od siebie niezależnych nie posiada informacji o statusie nabywcy. Wówczas dla samego uniknięcia ryzyka naruszenia przepisów art. 111 ustawy o VAT, ewidencjonowanie sprzedaży na kasie fiskalnej jest rozwiązaniem ostrożnościowym i bezpiecznym z punktu widzenia sprzedawcy. Tym samym, sposób dokumentowania sprzedaży zarówno paragonem fiskalnym jak i fakturą VAT jest prawidłowy i nie narusza przepisów ustawy o VAT.

Z wyżej wskazanych przepisów wynikają zdaniem Spółki dwie zasady:

* po pierwsze, paragon dokumentujący sprzedaż poniżej 450 zł "może zostać uznany" za fakturę uproszczoną na gruncie ustawy o VAT;

* po drugie, wystawienie faktury VAT do sprzedaży udokumentowanej paragonem jest dopuszczalne i nie powinno wywoływać negatywnych konsekwencji dla podatnika (przy spełnieniu warunków, m.in. wskazanych w art. 106h ustawy o VAT).

Odwołując się do celu wprowadzenia w życie art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, regulacje nie ograniczają prawa do wystawienia faktury, a jedynie regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jeżeli podatnik chce otrzymać fakturę, to będzie mógł to zrobić. Proponowane przepisy wymuszają wyłącznie pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu (za uzasadnieniem do ustawy zmieniającej).

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy udokumentuje on sprzedaż na kasie fiskalnej, a paragon będzie zawierał numer NIP nabywcy, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro Wnioskodawca jest uprawniony dodatkowo do wystawienia z tego tytułu faktury pod warunkiem, że będzie ona zawierać ten sam numer NIP nabywcy. Powyższe wynika z następujących względów:

* po pierwsze, art. 106b ust. 5 ustawy o VAT nie zawiera jakiegokolwiek wyłączenia możliwości wystawiania faktury do paragonu zawierającego NIP nabywcy ze względu na kwotę właściwą dla faktur uproszczonych (w tym kwotę odnoszącą się do progu dla wystawiania tzw. faktur uproszczonych);

* po drugie, jakkolwiek art. 106h ust. 4 ustawy o VAT stwierdza wprost, że paragon "może zostać uznany" za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT (tj. tzw. fakturę uproszczoną), powyższe nie zmienia faktu, że nadal jest to paragon fiskalny. Świadczy o tym chociażby numeracja stosowana w przypadku faktur i paragonów fiskalnych. Paragon (w tym także z wydrukowanym nr NIP) zawiera "numer kolejny wydruku", zaś faktura (w tym uproszczona) "kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę" (art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Paragony z NIP mają z zasady numerację właściwą dla paragonów, a nie faktur VAT. Zgodnie z praktyką podatkową, każda kolejna faktura musi mieć numer o jeden większy od poprzedniego. Sformułowanie "numer kolejny" oznacza bowiem numer większy o jeden w stosunku do poprzedniego. Zatem, w świetle art. 106e ustawy, poprawną metodą jest nadawanie fakturom kolejnych, następujących po sobie numerów. Zgodne bowiem z literalnym brzmieniem ww. przepisu, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury. Przy wystawianiu faktur powinna więc zostać zachowana chronologia numerowania i powinna ona dotyczyć wszystkich dokumentów będących fakturami (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.749.2016.1.IK). Brak jest zatem przepisu określającego wprost, że paragon z NIP jest jednocześnie fakturą VAT (uproszczoną);

* po trzecie, możliwość wystawiania faktury VAT do paragonu z NIP spełniającego przesłanki do uznania za tzw. fakturę uproszczoną prezentują także sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. I FSK 1321/14 stwierdził, że faktura VAT i paragon fiskalny to dwa odrębne dokumenty o ściśle i odrębnie określonej treści, służą co do zasady dokumentowaniu obrotu w innych sytuacjach. Zbieżność danych w paragonie fiskalnym i na fakturze nie uzasadnia wniosku, że podatnik-sprzedawca może wybrać dokument, który wystawi osobie fizycznej nieprowadzącej działalności, wbrew obowiązkowi, który został jednoznacznie określony w obowiązującym przepisie prawa (podobnie NSA w wyroku z dnia 27.10.2016, sygn. I FSK 431/15). Naczelny Sąd Administracyjny nie widzi zatem nieprawidłowości w sytuacji której podatnik na żądanie nabywcy wystawia paragon fiskalny oraz wystawia fakturę VAT. Wystawiając nabywcy paragon i fakturę VAT, podatnik nie wystawia dwóch faktur;

* po czwarte, zgodnie z dyspozycją art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, faktura wystawiana na rzecz podatnika VAT "może nie zawierać" określonych danych. Innymi słowy, podatnik-sprzedawca nie ma obowiązku wystawiania faktur uproszczonych w takich sytuacjach (ma jedynie taką "możliwość"). Zrównanie paragonu z NIP z fakturę uproszczoną stanowiłoby zatem naruszenie tej zasady, co byłoby sprzeczne z dyspozycję przywoływanego przepisu. "Możliwość" stałaby się bowiem w praktyce "nieuniknioną koniecznością".

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wystawiając fakturę VAT zawierającą NIP nabywcy w związku ze sprzedażą udokumentowaną uprzednio w formie paragonu zawierającego ten sam NIP nabywcy w sytuacji, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, Spółka nie narusza przepisów ustawy o VAT. W szczególności, nie dojdzie w tej sytuacji do podwójnego wystawienia faktury VAT dokumentującej tę samą transakcję. W związku z tak wystawioną fakturą, nie powstanie zatem względem Spółki obowiązek zapłaty podatku należnego na podstawie art. 108 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

* obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one wyłącznie usług noclegowych - jest prawidłowe;

* obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - jest nieprawidłowe;

* możliwości wystawienia faktury na żądanie nabywcy do paragonu fiskalnego zawierającego NIP nabywcy, którego kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR) - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenia za usługę).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Na mocy art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, może zwolnić w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

W stanie prawnym od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ze względu na wysokość osiągniętego obrotu jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Zgodnie z zapisem § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej - ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W poz. 37 załącznika do rozporządzenia wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Jednocześnie w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia został wymieniony katalog usług, do których nie stosuje się zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wskazanych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

Tym samym § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych, np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

W myśl § 4 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy - w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy - przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Powołane przepisy art. 106b ust. 5 ustawy dotyczą szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy.

Należy zauważyć, że co do zasady na kasie rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży (m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne, usługi w zakresie działalności obiektów sportowych itp.). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju. Rezerwacja pobytu w hotelu należącym do Spółki dokonywana jest przez klientów Spółki (gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji (takich jak przykładowo: (...), dalej łącznie: Pośrednik). W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, nabywca dokonujący rezerwacji ma możliwość zapłaty całości lub części kwoty odpowiadającej cenie nabywanej usługi. W tej sytuacji, Spółka uzyskuje wpłatę na swój rachunek bankowy zgodnie z danymi wskazanymi w procesie rezerwacyjnym na stronie internetowej hotelu. W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nabywcy dokonują zapłaty zaliczki lub przedpłaty w drodze przelewu lub przy pomocy karty kredytowej na rachunek bankowy Pośrednika. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, Spółka otrzymuje od Pośrednika wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz gości hotelowych. Wynagrodzenie jest przekazywane przelewem zbiorczym za dany okres rozliczeniowy i uwzględnia płatności dokonane przez nabywców w całym okresie objętym rozliczeniem. Kwota, którą Wnioskodawca otrzymuje na konto bankowe, stanowi sumę wszystkich kwot wpłaconych przez gości, pomniejszoną o prowizję Pośrednika z tytułu świadczonych przez Pośrednika usług na rzecz Spółki. Dokonując rezerwacji i wpłacając zaliczkę lub przedpłatę, nabywcy często nie wskazują, że są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (tj. w procesie rezerwacyjnym nie podają swoich danych, w tym w szczególności numeru identyfikacyjnego, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT - nr NIP, adresu siedziby itp.). Powyższe wynikać może w szczególności z niedostosowania formularzy rejestracyjnych Pośrednika do tego celu. Nie będąc w posiadaniu stosownej informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT, w tego typu przypadkach Spółka ewidencjonuje pobierane zaliczki i przedpłaty wpływające na jej rachunek bankowy przy użyciu kasy rejestrującej oraz dodatkowo Spółka wystawia także fakturę VAT (w tym zaliczkową) niezawierającą numeru NIP nabywcy. Sytuacja taka dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od swoich klientów (rezerwacja przez stronę internetową hotelu Spółki), jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośrednika (rezerwacja przez wyszukiwarki Pośrednika).

W praktyce prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się sytuacje, w których po zakończeniu pobytu w hotelu, nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę domagają się od Spółki wystawienia faktur VAT (faktur końcowych, rozliczeniowych), zawierających dane nabywcy, w tym numer identyfikacyjny, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT. Przykładowo, nabywcy usług tłumaczą swoje żądanie m.in. w ten sposób, że dokonując rezerwacji i opłacając zaliczkę lub przedpłatę, dokonywali zakupu w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a jedynie nie podali stosownych danych w formularzu rezerwacyjnym (z przeoczenia albo braku technicznej możliwości). W innych przypadkach, jakkolwiek z usługi hotelowej korzysta osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i to ona dokonuje rezerwacji, to rzeczywistym nabywcą usługi jest podatnik VAT (przykładowo pracodawca osoby będącej gościem hotelowym w związku z wykonywaną podróżą służbową). Wówczas, Spółka otrzymuje żądanie wystawienia końcowej faktury VAT, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotu będącego pracodawcę gościa hotelowego. Wszelkiego rodzaju zaliczki i przedpłaty opisywane powyżej (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy. W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu, wartość usługi świadczonej przez Spółkę itp.). W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka uzyskuje przed otrzymaniem przelewu zbiorczego dokładne zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika. Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie zestawienia, Spółka także odpowiednio dokumentuje sprzedaż na rzecz swoich gości, tj. wystawia paragony i faktury w dacie otrzymania przelewu zbiorczego. W przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki za pośrednictwem strony internetowej hotelu jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane. W przypadku dokonywania rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu Spółki lub wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nie dochodzi i nie będzie dochodzić do zapłaty zaliczek i przedpłat poprzez kartę płatniczą przy użyciu terminala w miejscu prowadzenia działalności Spółki. W tych sytuacjach, zapłata zaliczek i przedpłat dokonywana jest wyłącznie i w całości na rachunek bankowy Spółki (bezpośrednio przez klientów Spółki przy użyciu przelewu lub karty kredytowej lub zbiorczym przelewem przez Pośrednika).

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne czy usługi w zakresie działalności obiektów sportowych. Spółka w swojej ofercie posiada pakiety, w których w ramach usługi noclegowej mogą mieścić się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przykładowo, w skład pakietu mogą wchodzić usługi związane z wyżywieniem, usługi kosmetyczne oraz kosmetologiczne. Pobierane przez Wnioskodawcę zaliczki oraz przedpłaty (otrzymane zarówno bezpośrednio do nabywców jak i zbiorczo przez Pośredników) dotyczą i będą dotyczyć usług noclegowych lub usług noclegowych wraz z pakietami innych usług (w wybranych przypadkach również usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia). Zawsze jednak rezerwacje dotyczą zasadniczo usługi noclegowej, nie istnieje możliwość uiszczania zaliczki albo przedpłaty wyłącznie w odniesieniu do usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (bez rezerwacji usługi noclegowej).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one wyłącznie usług noclegowych oraz obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia uwzględniając, że zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać dowody i ewidencje pozwalające na jednoznaczne połączenie zapłaty z daną konkretną czynnością na poczet której zapłata została dokonana.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że aby podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);

* z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła;

* przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jak wynika z opisu sprawy rezerwacja pobytu w hotelu dokonywana jest przez klientów Spółki (gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu, jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji (takich jak przykładowo: (...) dalej łącznie: Pośrednik). W przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od klientów Spółki za pośrednictwem strony internetowej hotelu jak i kwot zaliczek i przedpłat przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność hotelarską i w jej ramach świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla tej branży m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi w zakresie dokonywania zabiegów kosmetycznych, usługi fizjoterapeutyczne czy usługi w zakresie działalności obiektów sportowych. Spółka w swojej ofercie posiada pakiety, w których w ramach usługi noclegowej mogą mieścić się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Pobierane przez Wnioskodawcę zaliczki oraz przedpłaty (otrzymane zarówno bezpośrednio do nabywców jak i zbiorczo przez Pośredników) dotyczą i będą dotyczyć usług noclegowych lub usług noclegowych wraz z pakietami innych usług (w wybranych przypadkach również usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia). Zawsze jednak rezerwacje dotyczą zasadniczo usługi noclegowej, nie istnieje możliwość uiszczania zaliczki albo przedpłaty wyłącznie w odniesieniu do usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (bez rezerwacji usługi noclegowej).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca może/będzie mógł na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika, zastosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących do zaliczek i przedpłat, otrzymywanych bezpośrednio od klientów hotelu jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośredników wskazanych we wniosku, dotyczących wyłącznie usług noclegowych świadczonych przez Wnioskodawcę za które zapłata dokonywana jest/będzie na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika/będzie wynikać, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Zatem Wnioskodawca, nie ma/nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania ww. zaliczek i przedpłat dotyczących wyłącznie świadczonych usług noclegowych przy pomocy kasy rejestrującej.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2 w zakresie obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one wyłącznie usług noclegowych należało uznać jako prawidłowe.

Natomiast Wnioskodawca nie może/nie będzie mógł zastosować zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej wskazanego w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do zaliczek i przedpłat dotyczących usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Do zaliczek i przedpłat dotyczących ww. pakietów (niezależnie od sposobu otrzymania ich przez Wnioskodawcę) Wnioskodawca nie może/nie będzie mógł zastosować ww. zwolnienia z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Tym samym ww. zaliczki i przedpłaty Wnioskodawca ma/będzie miał obowiązek ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2 w zakresie obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej w przypadku, gdy dotyczą one usług noclegowych zawierających pakiety, w których mieszczą się także niektóre usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia należało uznać jako nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ww. rozstrzygnięcie tut. organ oparł na stwierdzeniu Wnioskodawcy, że "Pobierane przez Wnioskodawcę zaliczki oraz przedpłaty (otrzymane zarówno bezpośrednio od nabywców jak i zbiorczo przez Pośredników) dotyczą i będą dotyczyć usług noclegowych lub usług noclegowych wraz z pakietami innych usług (w wybranych przypadkach również usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia)".

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku zapłaty dokonywanej w sposób inny niż na rachunek bankowy Spółki (np. gotówkowo na recepcji), gdy Spółka dokumentuje sprzedaż przy pomocy kasy rejestrującej, wystawiając paragon fiskalny zawierający NIP nabywcy, a kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł (lub 100 EUR), to Spółka jest wówczas uprawniona dodatkowo do wystawiania faktury na żądanie nabywcy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP lub numerem, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wymusza pewną konsekwencję podatnika oraz reguluje szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Oznacza to, że, jeżeli klient dokonuje zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Wskazać w tym miejscu należy, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W przypadku takich paragonów należy je traktować jak zwykłą fakturę.

Faktura jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Posiadanie jej, co do zasady, warunkuje możliwość odliczenia podatku naliczonego w niej zawartego i tym samym pozwala na realizację zasady neutralności VAT. Faktura uproszczona daje nabywcy towarów i usług prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu transakcji, które są dokumentowane tą fakturą.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w przypadku wystawienia takiej faktury - paragonu dokumentującego sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierającego numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy - Wnioskodawca nie powinien z tytułu tej sprzedaży wystawiać dla nabywcy odrębnego dokumentu (faktury standardowej). Brak jest w tym przypadku uzasadnienia na dodatkowe potwierdzenie zakupu zwykłą fakturą.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 (oznaczonego we wniosku nr 4) należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Odnosząc się z kolei do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądu tut. Organ pragnie wyjaśnić, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszym rozstrzygnięciem załatwiono wniosek dotyczący pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 4. Natomiast w zakresie pytania nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.