0112-KDIL3-3.4011.405.2019.1.IM - Określenie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 13 listopada 2015 r. Przedmiotem działalności jest działalność rachunkowo-księgowa PKD 6920Z, biuro rachunkowe, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozlicza podatek dochodowy według skali podatkowej. Od stycznia 2017 r. Wnioskodawca wykorzystuje w działalności gospodarczej samochód osobowy, zgodnie z umową leasingu operacyjnego. Umowa leasingu spełniała warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego comiesięczne raty leasingowe Wnioskodawca ujmował w kosztach działalności na podstawie otrzymywanych faktur w kwocie netto, powiększonej o 50% podatku VAT. Zgodnie z warunkami umowy leasingu, po jej zakończeniu Wnioskodawca wykupi samochód. Faktura zostanie wystawiona na Wnioskodawcę jako przedsiębiorcę, tj. na Biuro Rachunkowe. Jednakże wykupiony samochód nie zostanie wprowadzony, jako składnik majątku, do działalności gospodarczej. Zostanie on przeznaczony na cele osobiste Wnioskodawcy. Faktura wykupu nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej i nie zostanie odliczony podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ewentualna sprzedaż tego samochodu stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. przychód z działalności gospodarczej lub stanowić będzie źródło przychodu z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż tego samochodu nie nastąpiłaby w wykonywaniu działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód osobowy nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie takiego samochodu będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli odpłatne zbycie rzeczy, gdy nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są wskazane w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze sprzedaży rzeczy kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli zatem rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą-biuro rachunkowe. Wnioskodawca wykorzystuje w działalności gospodarczej samochód osobowy, zgodnie z umową leasingu operacyjnego. Zgodnie z warunkami umowy leasingu, po jej zakończeniu Wnioskodawca wykupi samochód. Faktura zostanie wystawiona na Wnioskodawcę jako przedsiębiorcę, tj. na Biuro Rachunkowe. Jednak wykupiony samochód nie zostanie wprowadzony, jako składnik majątku, do działalności gospodarczej. Zostanie on przeznaczony na cele osobiste Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku, nie będzie stanowił składnika majątku firmy, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Sprzedaż tego samochodu należy rozpatrywać zatem pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie (wykup z leasingu). Natomiast w przypadku sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie (wykup z leasingu), powstanie obowiązek podatkowy na podstawie ww. przepisu.

Reasumując - sprzedaż wskazanego we wniosku samochodu osobowego nie będzie skutkowała powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż ta będzie skutkować powstaniem przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, jeżeli zbycie nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi wykup samochodu z leasingu. Natomiast w przypadku zbycia tego samochodu po upływie ww. okresu, przychód w świetle powołanego przepisu nie powstanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.