0112-KDIL3-3.4011.304.2019.2.WS - 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-3.4011.304.2019.2.WS 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 22 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej sposobu prowadzenia ewidencji,

* jest prawidłowe - w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 16 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, (dalej jako: Wnioskodawca, Podmiot), prowadzącą na terytorium RP jednoosobową działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem. Niewykluczone, że w przyszłości planowane będzie rozszerzenie wykonywanej działalności o dodatkowe usługi. Dodatkowo należy wskazać, że Wnioskodawca posiada na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie oraz modyfikacja oprogramowania na indywidualne zamówienie klientów zlokalizowanych w różnych krajach. Każdorazowo transakcja rozpoczyna się od przesłania przez klienta zamówienia na przygotowanie nowego lub zmianę (modyfikację) już istniejącego oprogramowania, w celu dopasowania go do aktualnych potrzeb oraz według określonych przez klienta wytycznych dotyczących pożądanego przez klienta efektu (np. funkcjonalności, jakie powinien mieć program tworzony lub modyfikowany przez Wnioskodawcę). Następnie klient przesyła na dedykowany do realizacji niniejszych usług serwer niezbędne dane oraz materiały lub samo oprogramowanie, jeśli zamówienie dotyczy jego zmiany. Wnioskodawca pobiera przesłane dane w celu przygotowania autorskiego oprogramowania według przesłanego przez klienta zamówienia.

Dzięki wykorzystaniu stworzonych przez siebie zaawansowanych algorytmów Wnioskodawca stosuje przy tworzeniu lub modyfikacji oprogramowania optymalne rozwiązania odpowiadające indywidualnym potrzebom klienta. Każdorazowo usługa jest projektem o odmiennych walorach, zmierzającym do zdobycia nowej lub wykorzystania istniejącej wiedzy oraz umiejętności Wnioskodawcy, w celu opracowania nowych produktów (oprogramowania). Działania Wnioskodawcy nie są działaniami rutynowymi, lecz polegają na tworzeniu rozwiązań i znajdowaniu odpowiedzi na problemy - stosownie do indywidualnych potrzeb klienta.

Narzędzia wykorzystywane przez Wnioskodawcę to głównie serwery oraz sprzęt komputerowy, niemniej, aby zaspokoić potrzeby klientów oraz aby usprawnić procedurę przesyłania danych, Wnioskodawca płaci roczną subskrypcję za system, który pozwala klientom na przesyłanie danych oraz pobieranie już gotowego lub zmodyfikowanego oprogramowania. Wnioskodawca nie wyodrębnia i nie przyporządkowuje poszczególnych kosztów, jakie będzie ponosić na prowadzenie opisanej we wniosku działalności do przychodów uzyskiwanych od poszczególnych klientów lub za realizację poszczególnych projektów, gdyż trudno jest jednoznacznie ustalić, jaki koszt i w jakim stopniu powiązany jest z jakim konkretnym tworzonym lub modyfikowanym oprogramowaniem; ponoszone koszty wiążą się z usługami Wnioskodawcy polegającymi na tworzeniu lub zmianach oprogramowania, często służą realizacji wielu projektów, czy zleceń realizowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wykorzystuje do świadczenia swoich usług znane języki programowania. Usługi polegające na tworzeniu i zmianie oprogramowania w powyżej opisany sposób Wnioskodawca wykonuje w sposób ciągły.

W wyniku prowadzonych prac Wnioskodawca samodzielnie wytwarza lub rozwija oprogramowanie, a następnie udziela klientowi licencji na jego użytkowanie bądź przenosi na rzecz klienta za wynagrodzeniem autorskie prawa majątkowe do tego oprogramowania.

Oprogramowanie każdorazowo jest przygotowywane dla konkretnego klienta, a w konsekwencji jest to unikatowy produkt, do którego dostęp ma tylko klient.

Wnioskodawca planuje skorzystać z preferencji podatkowej Innovation Box (dalej jako: IP Box), która umożliwia zastosowanie niższej 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do wynagrodzenia uzyskanego od klientów za opisane powyżej świadczenia.

Ponadto w piśmie z 16 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, co następuje.

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, w zakresie objętym wnioskiem, za pośrednictwem położonego w Polsce zakładu.

2. Wytwarzane lub rozwijane oprogramowanie jest efektem bezpośredniej i osobistej działalności Wnioskodawcy. Cechy działania Wnioskodawcy opisuje m.in. odpowiedź na pyt. nr 3.

3. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że kwestia, czy działalność Wnioskodawcy spełnia warunki ustawowe działalności badawczo-rozwojowej, jest pośrednio przedmiotem wniosku, a nie elementem stanu faktycznego.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia i modyfikacji oprogramowania ma charakter ciągły i zorganizowany. Każdy realizowany przez Wnioskodawcę projekt ma za zadanie wykorzystać istniejącą lub nabywaną wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań w postaci innowacyjnych, szytych na miarę programów komputerowych. Działalność Wnioskodawcy ma w tym zakresie swoje oparcie metodyczne. Uzyskana w ten sposób nowa wiedza służy do tworzenia nowych zastosowań (funkcjonalności). Tworzone oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny i oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony.

4. Wnioskodawca kształtuje nowe funkcjonalności w tworzonych i modyfikowanych oprogramowaniach. Kształtuje je w taki sposób, że przyczynią się one do znacznego usprawnienia procesów technologicznych i wydajności technicznej silników. Tworzone oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny i oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony.

5. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

6. Działania Wnioskodawcy polegają na rozbudowie oprogramowania, zmierzają do poprawy i udoskonalania jego użyteczności i istniejących funkcjonalności, a ponadto na wzbogaceniu tego oprogramowania poprzez dodanie nowych, nie istniejących wcześniej, funkcjonalności.

7. W przypadkach rozwijania przez Wnioskodawcę oprogramowania, Wnioskodawca nie jest właścicielem tego oprogramowania. Modyfikuje je jedynie za zgodą właścicieli i jedynie w tym zakresie jest ich użytkownikiem.

Wnioskodawca jest natomiast właścicielem praw autorskich do stworzonych przez siebie poprawek i ulepszeń oprogramowania oraz stworzonych nowych funkcjonalności. Te prawa autorskie są przez niego zbywane/ licencjonowane.

8. Rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, oddane mu do korzystania celem jego rozwoju, podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

9. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2006 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca wprowadził odrębną ewidencję do prowadzonej przez siebie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w której wyodrębnił każde autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zapewnia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych).

Jest to efektem tego, że Wnioskodawca wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej przez siebie działalności.

Prowadzenie ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów (straty), kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (każdy program komputerowy), jest w znacznym stopniu utrudnione i racjonalnie rzecz biorąc bezcelowe.

Wynika to z faktu, że działalność Wnioskodawcy opisana we wniosku ma charakter ciągły. Istnieje przy tym cały szereg kosztów i wydatków, które Wnioskodawca ponosi stale lub w sposób ciągły (np. licencje na aplikacje narzędziowe przydatne przy tworzeniu programów komputerowych przez Wnioskodawcę, koszty najmu serwerów czy koszty sprzętu komputerowego).

W związku z tym koszty te służą realizacji kilku czy nawet wielu projektów. Co więcej, w realizacji każdego projektu stopień wykorzystania usług czy towarów nabywanych przez Wnioskodawcę (co stanowi jego koszty) jest inny oraz bardzo często nie sposób go w sposób jednoznaczny i pewny oszacować.

Przykładem może być koszt nabycia komputera niezbędnego przy tworzeniu programów komputerowych. Wnioskodawca nie jest w praktyce w stanie dokładnie określić stopnia, w jakim koszt z tego tytułu powinien być przypisany do danego projektu (w konsekwencji do danego, tworzonego w ramach tego projektu, programu komputerowego będącego przedmiotem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej). Nadto w miarę używania komputera do kolejnych projektów, ewentualny stopień (procent) jego wykorzystania do poprzednich projektów w proporcji do jego wartości - będzie malał, zaś ewidencja będzie stawała się nieaktualna i wymagała będzie nieustannych korekt. Sama próba tak dokładnego zidentyfikowania i przyporządkowania kosztów uzyskania przychodów i dochodów (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej wiązałaby się z nieproporcjonalnie wielkim wysiłkiem ewidencyjnym, angażującym nie tylko służby księgowe Wnioskodawcy, ale i jego samego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z obniżonej 5% stawki podatkowej w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów?

2. Czy w opisywanym we wniosku zdarzeniu przyszłym - dla skorzystania przez Wnioskodawcę z obniżonej 5% stawki podatku w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów (z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wystarczające są dokonane zapisy w prowadzonej ewidencji do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30cb ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pytanie nr 2 wynika z pisma z 16 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy na oba pytania zadane w niniejszym wniosku należy odpowiedzieć twierdząco, to jest:

1. Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z obniżonej 5% stawki podatkowej w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów oraz 2. dla skorzystania przez Wnioskodawcę z obniżonej 5% stawki podatku w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów (z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wystarczające są dokonane w ciągu roku zapisy w prowadzonej ewidencji do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30cb ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z brzmieniem art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), dalej jako: ustawa o PIT: "Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)

patent,

2)

prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)

prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)

prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)

dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)

prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)

wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)

autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej".

Dalej w treści art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT odnajdujemy zapis, że: "Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)

ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)

z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)

z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu".

Prawo do skorzystania z preferencyjnej ulgi mają podmioty, które spełniają łącznie następujące warunki:

1.

w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej osiągają dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

2.

osiągają dochód generowany przez prawa własności intelektualnej, powstałe w wyniku realizowanych prac badawczo-rozwojowych;

3.

wyodrębniają w ewidencji księgowej przychodów i kosztów dla tych praw w sposób opisany w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że Wnioskodawca posiada prawa autorskie do tworzonych przez siebie lub modyfikowanych programów komputerowych, osiąga dochód z udostępniania klientom jego autorskiego oprogramowania (lub przenoszenia na nich praw do niego), prowadzi ciągłe prace rozwojowe podnoszące innowacyjność, a preferencja podatkowa IP Box jest rozwiązaniem wspierającym rozwój podmiotów dokładnie o takim profilu jak Wnioskodawca, należy uznać możliwość skorzystania z niniejszej preferencji za zasadną.

Tworzone oprogramowanie możemy zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera lub sieci komputerów do realizacji wyznaczonych celów, które podlega ochronie jak utwór literacki wskazany w treści art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm.). Mając na uwadze powyższe, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, jeśli jego wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie jest wynikiem działalności badawczo-rozwojowej (dalej jako: B+R). Wytwarzane i sprzedawane przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest wynikiem prowadzonych prac związanych z działalnością B+R, a zatem prac nakierowanych na zwiększenie stanu wiedzy i rozwój w danej dziedzinie.

Zgodnie z treścią art. 5a ust. 38 ustawy o PIT za działalność B+R należy uznać: "(...) działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań".

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje na objaśnienia podatkowe Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. Dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej jako: "Objaśnienia MF"), które wskazują, że: "Prawo do opodatkowania 5% stawką podatkową dochodów uzyskanych z kwalifikowanych IP nie jest uzależnione od wielkości podmiotu ani też formy prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Prace badawczo-rozwojowe nie muszą być prowadzone przez podatnika we własnych centrach badawczo-rozwojowych (nie każdy podatnik posiada w swoich strukturach centra badawczo-rozwojowe)".

Wnioskodawca podkreśla, że na potrzeby skorzystania z ulgi podatkowej IP Box zamierza prowadzić odrębną ewidencję, w której zostanie zamieszczony szczegółowy rejestr przychodów i kosztów związanych z prowadzonymi przez Wnioskodawcę pracami. Mając na uwadze fakt, że dochodem kwalifikującym się do możliwości skorzystania z ulgi IP Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z przeniesieniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to dochody osiągane przez Wnioskodawcę podlegają niniejszej kwalifikacji.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane również w Objaśnieniach MF w punkcie 3 Kwalifikowane IP 3.1. Ogólne warunki 22: "Kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1)

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

2)

należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT (odpowiednio art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;

3)

podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska".

Wnioskodawca wskazuje również na spełnienie przesłanki powstania praw, które są następnie przedmiotem licencji lub przeniesienia na jego klientów - w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności B+R, odpowiadającej opisowi zawartemu w Objaśnieniach MF, zgodnie z którymi: "Kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP oraz, że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Innymi słowy, zakres działalności badawczo-rozwojowej: (i) najczęściej będzie szerszy niż zakres działalności prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, lub (ii) w nielicznych przypadkach będzie całkowicie pokrywać się z zakresem działalności prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP".

Zgodnie z podręcznikiem Frascati: Działalność badawczo-rozwojowa (w skrócie B+R) obejmuje pracę twórczą podejmowaną w sposób metodyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy - w tym o rodzaju ludzkim, kulturze i społeczeństwie - oraz w celu tworzenia nowych zastosowań dla istniejącej wiedzy. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że nie ma znaczenia o jakiej dziedzinie mówimy, bowiem pojęcie to należy rozumieć szeroko.

W ocenie Wnioskodawcy kluczowe jest, aby wskazać, że prace będące przedmiotem niniejszej analizy mają na celu wyeliminowanie naukowej i technicznej niepewności i dążą do dokonania postępu.

W podręczniku Frascati odnajdujemy również definicję działalności B+R, za którą możemy uznać:

* tworzenie nowych systemów operacyjnych lub języków,

* projektowanie i wdrażanie nowych wyszukiwarek opartych na oryginalnych technologiach,

* działanie zmierzające do rozwiązywania konfliktów w ramach sprzętu lub oprogramowania,

* proces reorganizacji systemu lub sieci,

* tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki,

* tworzenie nowych i oryginalnych technik szyfrowania lub zabezpieczeń.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że przesłanki determinujące uznanie danych czynności, czy też prac za działalność B+R zostaną przez Wnioskodawcę spełnione, jednocześnie ustawa o PIT, Objaśnienia MF, a także pomocniczo stosowany podręcznik Frascati nie wskazują, aby przesłanki wskazane powyżej musiały zostać spełnione łącznie. Jeśli zatem Wnioskodawca spełnia warunki przewidziane w co najmniej jednej z nich, jego prace możemy zdefiniować jako prace B+R, a prawa autorskie do tworzonego lub modyfikowanego w ramach tych prac oprogramowania - za kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca wskazuje, że jego usługi związane są z:

* działaniem zmierzającym do rozwiązywania konfliktów w ramach sprzętu lub oprogramowania,

* procesem reorganizacji systemu lub sieci,

* tworzeniem nowych i bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki.

Dodatkowo stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę, w zakresie możliwości skorzystania z preferencji podatkowej IP Box potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w analogicznych stanach faktycznych, w treści następujących interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego:

* z dnia 24 kwietnia 2019 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011.25.2019.2.DS;

* z dnia 11 lipca 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.315.2019.1.ES;

* z dnia 8 lipca 2019 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR;

* z dnia 4 lipca 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.243.2019.1.BO.

W zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2 Wnioskodawca wskazuje, że dla skorzystania z obniżonej 5% stawki podatku w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów (z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wystarczające są dokonane w ciągu roku zapisy w prowadzonej ewidencji do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30cb ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1. Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.

prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.

wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.

dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.

dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

2. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

3. W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczają bardziej uproszczony i ogólny sposób ewidencjonowania księgowego przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej wskazany w art. 30cb ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest tak w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w art. 30cb ust. 1 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie u Wnioskodawcy przesłanki takie zostały spełnione. Z uwagi na unikalność każdego zlecenia i projektu, jakie realizuje Wnioskodawca, oraz tworzonego w jego ramach lub modyfikowanego programu komputerowego - Wnioskodawca niewątpliwie wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Jednocześnie prowadzenie ewidencji do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o przychodów (dochodów) i kosztów uzyskania przychodów przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej - nie jest ani celowe, ani możliwe. Brak możliwości takiego wyodrębnienia wynika z okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca prawidłowo dokonuje zapisów w prowadzonej ewidencji do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z obniżonej 5% stawki podatku w odniesieniu do całości dochodu uzyskanego z wynagrodzeń od klientów (z uwzględnieniem wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) z tytułu sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych.

Powyższe stanowisko w odniesieniu do pytania nr 2 wynika z pisma z 16 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) stanowiącego uzupełnienie wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej sposobu prowadzenia ewidencji,

* jest prawidłowe - w pozostałej części.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.

patent,

2.

prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.

prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.

prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.

dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.

prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.

wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

- -----------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

* a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

* b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

* c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

* d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.

ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.

z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.

z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.

prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.

wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.

dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.

dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Jeżeli podatnik dysponuje więcej niż jednym prawem własności intelektualnej, konieczne jest wyodrębnienie w ewidencji IP Box przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) osobno dla każdego z tych praw. Ten sam obowiązek dotyczyć będzie również wydzielenia kosztów niezbędnych dla kalkulacji wskaźnika nexus, które dla każdego prawa własności intelektualnej należy ująć osobno.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację "Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju", "Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki" oraz "Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju" w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste "zamknięcie" łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a.

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b.

badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1.

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2.

badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że "ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia". Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo "systematyczny" występuje w sformułowaniu "podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny", a więc odnosi się do "działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że:

* jego działalność w zakresie tworzenia i modyfikacji oprogramowania ma charakter ciągły i zorganizowany; każdy realizowany przez Wnioskodawcę projekt ma za zadanie wykorzystać istniejącą lub nabywaną wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań w postaci innowacyjnych, szytych na miarę programów komputerowych; działalność Wnioskodawcy ma w tym zakresie swoje oparcie metodyczne; uzyskana w ten sposób nowa wiedza służy do tworzenia nowych zastosowań (funkcjonalności); tworzone oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny i oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony,

* zarówno wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jak i rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, oddane mu do korzystania celem jego rozwoju, podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* działania Wnioskodawcy polegają na rozbudowie oprogramowania, zmierzając do poprawy i udoskonalenia jego użyteczności i istniejących funkcjonalności, a ponadto na wzbogaceniu tego oprogramowania przez dodanie nowych, nie istniejących wcześniej funkcjonalności,

* w wyniku prowadzonych prac Wnioskodawca samodzielnie wytwarza lub rozwija oprogramowanie, a następnie udziela klientowi licencji na jego użytkowanie bądź przenosi na rzecz klienta za wynagrodzeniem autorskie prawa majątkowe do tego oprogramowania,

* Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów; Wnioskodawca wprowadził odrębną ewidencję do prowadzonej przez siebie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w której wyodrębnił każde autorskie prawo do programu komputerowego; ewidencja zapewnia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych); jednak prowadzenie ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów (straty), kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (każdy program komputerowy), jest w znacznym stopniu utrudnione.

W związku z powyższym należy wskazać, że przedstawione we wniosku działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dochód z tytułu udzielenia klientowi licencji na użytkowanie opisanego we wniosku oprogramowania bądź przeniesienia na rzecz klienta autorskiego prawa majątkowego do tego oprogramowania kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania tych dochodów według stawki 5%.

W odniesieniu natomiast do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z obniżonej 5% stawki podatku w sytuacji, gdy zapisy w prowadzonej ewidencji prowadzone są w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej należy stwierdzić, co następuje.

Zastosowanie metody łącznego ujęcia w ewidencji IP Box kilku elementów jest dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy ich osobne ujęcie zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w przepisie "nie jest możliwe". Przepisy ustawy nie wskazują, kiedy taka niemożliwość zachodzi. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego - "niemożliwy" to coś co nie stało się lub nie stanie się, niedający się urzeczywistnić.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzenie ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów (straty), kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (każdy program komputerowy), jest w znacznym stopniu utrudnione i racjonalnie rzecz biorąc bezcelowe.

Internetowy Słownik Języka Polskiego definiuje słowo "utrudnienie" jako to, co utrudnia wykonanie czegoś. Z zestawienia obu definicji wynika, że utrudnione, nie znaczy niemożliwe.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku, aby skorzystać z obniżonej 5% stawki podatku Wnioskodawca musi prowadzić ewidencję w sposób prawidłowy, to znaczy w sposób pozwalający na wyodrębnienie w ewidencji IP Box przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) osobno dla każdego z tych praw. Ten sam obowiązek dotyczy również wydzielenia kosztów niezbędnych dla kalkulacji wskaźnika nexus, które dla każdego prawa własności intelektualnej należy ująć osobno.

Reasumując - przedstawione we wniosku działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tytułu udzielenia klientowi licencji na użytkowanie opisanego we wniosku oprogramowania bądź przeniesienia na rzecz klienta autorskiego prawa majątkowego do tego oprogramowania kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania tych dochodów według stawki 5%. Jednak prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja nie jest prawidłowa, ponieważ nie zostały w niej wyodrębnione przychody, koszty uzyskania przychodów i dochody (straty) osobno dla każdego z tych praw oraz koszty niezbędne dla kalkulacji wskaźnika nexus.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl