0112-KDIL3-2.4011.392.2018.1.MK - Określenie skutków podatkowych wypłaty świadczenia wdowiego z USA.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), uzupełnionym w dniach 16 i 21 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia wdowiego z USA - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypłaty świadczenia wdowiego z USA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni - Polka przez wiele lat przebywała na stałe w USA. W tym czasie uzyskała świadczenie wdowie (Social Security Benefit), które było jej wypłacane przez Social Security Administration. Przyznanie świadczenie przyznano po śmierci męża Wnioskodawczyni, obywatela USA.

Biorąc pod uwagę amerykańskie uregulowania, dotyczące świadczenia wdowiego, od wypłacanego do Polski świadczenia - amerykański federalny podatek dochodowy nie jest potrącany.

We wniosku chodzi o podatek za 2018 rok, przy założeniu, że Wnioskodawczyni przeniosłaby swoją siedzibę do Polski. Osiadłaby tu na stałe i przeniosła wszelkie swoje interesy i ognisko domowe. Miałaby wówczas tylko jedno zamieszkanie - w Polsce, rodzina przebywa w Polsce, miejsce położenia źródeł dochodów: emerytura wypłacana w Polsce oraz świadczenie wdowie - wypłacane z USA, do którego uprawnienia Wnioskodawczyni nabyła podczas pobytu w Ameryce.

Posiadane inwestycje: brak, konta bankowe, majątek nieruchomy: mieszkanie 57 m², ruchomości: wyposażenie mieszkania w Polsce, polisy ubezpieczeniowe: brak.

Świadczenie wdowie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenia od Social Security Administration, dokumentujące wypłatę świadczenia wdowiego.

Wnioskodawczyni wskazuje, że jej pytanie nie dotyczy kwestii czy świadczenie wdowie wypłacane przez amerykański Zarząd Ubezpieczeń Społecznych może być uznane za świadczenie rodzinne na podstawie przepisach o świadczeniach rodzinnych. Celem złożenia wniosku o interpretację jest uzyskanie jedynie rozstrzygnięcia czy świadczenie wdowie wypłacane jej z USA, ze względu na swój socjalny charakter, niezwiązany i nieuzależniony od nabycia przed daną osobę uprawnień emerytalno-rentowych podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na terenie Polski.

Administracja skarbowa od dłuższego czasu uznaje że skoro otrzymywane z USA świadczenia stanowią odpowiedniki należności przyznawanych na bazie polskich przepisów o świadczeniach rodzinnych - to nie podlegają opodatkowaniu (por. nr 0114-KDIP3-3.4011.578.2017.2.JK2 z 20 lutego 2018 r., nr IBPBII/4511-219/15/BJ z 10 czerwca 2015 r., nr IBPB-2-1/4511 -282/16/HK z 21 lipca 2016 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.92.2017.2.AG z 23 czerwca 2017 r). Zarówno w stanie faktycznym, jak i we własnej ocenie prawnej problemu podatkowego - Wnioskodawczyni nie utrzymuje jednak, by świadczenie wdowie, wypłacane z USA zostało przyznane w oparciu o polskie przepisy o świadczeniach rodzinnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wdowie wypłacane do Polski przez amerykańskie Social Security Administration osobie zamieszkującej w Polsce - podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie wdowie wypłacane ze środków amerykańskiej agencji rządowej podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na terenie Polski, z uwagi na swój socjalny charakter, niezwiązany i nie uzależniony od nabycia przez daną osobę uprawnień emerytalno-rentowych.

Świadczenia wdowie są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie przepisów amerykańskich.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jedną z kategorii świadczeń zwolnionych od podatku dochodowego od osób fizycznych są wszelkiego rodzaju świadczenia o charakterze zasiłkowym i pomocowym.

Można wskazać na dwa główne motywy zwolnienia tego rodzaju świadczeń od podatku. Po pierwsze, świadczenia te wypłacane są osobom znajdującym się w trudnej sytuacji majątkowo-osobistej, a zatem ich opodatkowanie byłoby nieuzasadnione w sensie społecznym. Po drugie, za ich zwolnieniem przemawia także to, że świadczenia, o których mowa, są wypłacane ze środków budżetowych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Nie ma wątpliwości, że świadczenie nabyte po zmarłym mężu ma charakter rodzinny - gdyby Wnioskodawczyni nie była żoną - czyli rodziną zmarłego, świadczenie nie przysługiwałoby. Częścią wspólną regulacji polskich i amerykańskich jest zwolnienie od podatku świadczeń rodzinnych, które ze swojej natury mają wspomóc członków rodziny w obliczu kryzysu (w tym wypadku po śmierci członka rodziny, który w dużym stopniu ponosił ciężar finansowego utrzymania rodziny). Pomoc finansowa jest niezbędna do podtrzymania egzystencji rodziny. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje za wolne od podatku dochodowego świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. Przepisy prawa amerykańskiego nie są częścią polskiego systemu prawnego, wobec czego interpretując ww. normę wg wykładni systemowej, można uznać to źródło dochodu za niepodlegające przepisowi art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wykładnią językową, oraz teleologiczną, świadczenie wdowie jest zwolnione od podatku w Polsce. Dlatego zdaniem Wnioskodawczyni świadczenie będzie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przedmiotem wniosku są konsekwencje podatkowe dla polskiego rezydenta podatkowego w związku otrzymywanym z USA od Social Security Administration świadczeniem wdowim. Prawo do ww. świadczenia Wnioskodawczyni nabyła podczas pobytu w Ameryce.

Świadczenie wdowie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenia od Social Security Administration, dokumentujące wypłatę świadczenia wdowiego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Wskazana Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania opisanych świadczeń. Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 ww. umowy ("Ogólne zasady opodatkowania").

W myśl art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Jednocześnie, stosownie do art. 5 ust. 2 ww. umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artkułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód z tytułu świadczenia wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 ww. umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, przyjmując za Wnioskodawczynią, że świadczenie wdowie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA to jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce nie występuje zatem obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od ww. świadczenia oraz uwzględnienia go w zeznaniu podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.