0112-KDIL3-2.4011.39.2019.1.MKA - Ulga rehabilitacyjna - koszty zakupu okularów korekcyjnych oraz koszty poniesione na ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką chłopca urodzonego xx XXX 2014 r. Syn obecnie ma 5 lat i w grudniu 2017 r. przeszedł operację zeza na oku lewym w szpitalu. Od ukończenia drugiego roku życia wymaga stałej kontroli okulistycznej. Stwierdzono u niego nadwzroczność, zez jawny towarzyszący zbieżny, niedowidzenie z nieużywania oka - dziecko słabowidzące:

* OP + 5/-1,0/117

* OL + 6/-0,5/62.

Syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności, symbol przyczyny niepełnosprawności 04-O. Niepełnosprawność datuje się od wczesnego dzieciństwa, dziecko spełnia pkt 5, 6 i 8 orzeczenia.

* Pkt 5 - konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osobie.

* Pkt 6 - korzystanie z systemu środowiskowego wsparcia samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje samorządowe oraz inne placówki.

* Pkt - 8 konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Na co dzień syn korzysta z niezbędnych do funkcjonowania i rehabilitacji:

* okularów korekcyjnych (szkła: OP - 5,0; OL + 0,6),

* ćwiczeń ortoptyczno-pleoptycznych przeprowadzanych w szpitalu przez wykwalifikowaną ortoptystkę (rehabilitacja wzroku zalecona przez lekarza okulistę - ćwiczenia prywatne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2018 r. Wnioskodawczyni może odliczyć zakup okularów korekcyjnych oraz koszty poniesione na ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne (ćwiczenia prywatne) w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zakup okularów korekcyjnych oraz ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne są związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych oraz rehabilitacji wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki na powyższe cele są stwierdzone dokumentami stwierdzającymi ich poniesienie, sfinansowane w 100% ze środków własnych. Wydatki zostały poniesione w roku podatkowym, w którym Zainteresowana ma zamiar je odliczyć.

Ponadto oprócz faktury na zakup okularów oraz faktur za ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne Zainteresowana posiada również zaświadczenia od lekarza okulisty o konieczności posiadania ww. okularów oraz uczęszczania na ww. ćwiczenia, które stanowią rehabilitację wzroku.

Zainteresowana uważa, że zostały spełnione warunki wynikające z art. 26 ust. 7a pkt 3 oraz ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie art. 26 ust. 7d cyt. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Jak stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3

W myśl art. 26 ust. 7a cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z treści wniosku wynika, że pięcioletni syn Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności, symbol przyczyny niepełnosprawności 04-O. Niepełnosprawność datuje się od wczesnego dzieciństwa. Syn przeszedł operację zeza na oku lewym. Od ukończenia drugiego roku życia wymaga stałej kontroli okulistycznej. U syna Wnioskodawczyni stwierdzono nadwzroczność, zez jawny towarzyszący zbieżny, niedowidzenie z nieużywania oka - dziecko słabowidzące. W orzeczeniu zalecono: konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osobie, korzystanie z systemu środowiskowego wsparcia samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje samorządowe oraz inne placówki, konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Na co dzień syn Wnioskodawczyni korzysta z niezbędnych do funkcjonowania i rehabilitacji: okularów korekcyjnych (szkła: OP - 5,0; OL + 0,6) oraz ćwiczeń ortoptyczno-pleoptycznych (rehabilitacja wzroku zalecona przez lekarza okulistę - ćwiczenia prywatne).

Zainteresowana powzięła wątpliwość czy w zeznaniu za rok 2018 w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć zakup okularów korekcyjnych oraz koszty poniesione na ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne.

Odnosząc się do kosztów ćwiczeń ortoptyczno-pleoptycznych wyjaśnić należy, że zgodnie z cytowanym powyżej przepisem art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg" i "rehabilitacja". Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Ćwiczenia ortoptyczno-pleoptyczne stanowią rehabilitację wzroku, są związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych oraz rehabilitacją wynikającą z niepełnosprawności. Potwierdzone jest to zaświadczeniem lekarza okulisty. Wobec czego należy uznać, że wypełniają one przesłanki do uznania ich za zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie.

W stosunku do kosztów zakupu okularów korekcyjnych, mając na względzie przywołane przepisy, a w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, narzędzia czy urządzenia a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt (narzędzie czy urządzenie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu (narzędzia, urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia, czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiało wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że u syna Wnioskodawczyni, stwierdzono szereg schorzeń narządu wzroku. Dziecko od ukończenie drugiego roku życia wymaga stałej kontroli okulistycznej. Syn Zainteresowanej na co dzień korzysta z niezbędnych do funkcjonowania i rehabilitacji okularów korekcyjnych. Zdaniem Wnioskodawczyni zakup okularów związany był z ułatwieniem synowi czynności życiowych wynikających z niepełnosprawności oraz rehabilitacji.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawczynie wydatki na zakup okularów korekcyjnych przeznaczonych dla syna, stanowią wydatki na indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych oraz odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności syna Zainteresowanej.

Jak wskazała Zainteresowana wyżej wymienione wydatki są udokumentowane oraz zostały w całości sfinansowane ze środków własnych. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że zostały spełnione warunki wynikające z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni jest uprawniona na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 i pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu wydatków związanych z nabyciem okularów korekcyjnych oraz odpłatnością za zajęcia ortoptyczno-pleoptyczne.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.