0112-KDIL3-2.4011.36.2017.2.NK - Ustalanie daty wpłaty na IKZE.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 22 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia wpłaty na IKZE - jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia wpłaty na IKZE.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 5 kwietnia 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.36.2017.1.NK, organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane w dniu 5 kwietnia 2017 r. W dniu 20 kwietnia 2017 r. (data nadania 13 kwietnia 2017 r.) wpłynęła do organu odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kilku lat Wnioskodawczyni posiada IKZE. W dniu 30 grudnia 2016 r. dokonała na to konto wpłaty w wysokości 5.078,65 PLN tytułem składki za rok 2016. W dniu 6 lutego Zainteresowana otrzymała z TU informację, iż środki te zostały przez nich zaksięgowane dopiero dnia 2 stycznia 2017 r., a więc zostały przypisane jako składka za rok 2017. TU podtrzymuje to stanowisko pomimo składanych reklamacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje w art. 26 ust. 2b), że "podatnik ma prawo do odliczenia wpłat na IKZE dokonanych w danym roku podatkowym o ile posiada dowód na dokonanie tej wpłaty". Dowód w postaci potwierdzenia dokonania przelewu na rzecz TU Zainteresowana posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W rozliczeniu za który rok podatkowy - 2016 czy 2017 Zainteresowana powinna ująć tę wpłatę na IKZE?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych (art. 26 ust. 2b) "podatnik ma prawo do odliczenia wpłat na IKZE dokonanych w danym roku podatkowym o ile posiada dowód na dokonanie tej wpłaty". Z tego też powodu Zainteresowana jest zdania, że ponieważ posiada dowód wpłaty datowany na rok 2016, powinna móc rozliczyć tę wpłatę w rozliczeniu za rok 2016. Uważa również, że stanowisko TU narusza jej prawa jako konsumenta, ponieważ nie miała wpływu na to, kiedy środki będą zaksięgowane po stronie TU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1776), ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych dalej "IKE", oraz na indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, zwanych dalej "IKZE", oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, wypłat, częściowego zwrotu i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 4 ww. ustawy, wpłata oznacza wpłatę środków pieniężnych dokonywaną przez oszczędzającego na IKE lub IKZE lub przekazanie pożytków z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE lub IKZE oszczędzającego.

Natomiast w myśl przepisu art. 4 ust. 2 ustawy, oszczędzający na IKZE ma prawo do odliczenia od dochodu wpłat na IKZE na zasadach i w trybie określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli na podstawie umowy o prowadzenie IKZE gromadzi oszczędności tylko na jednym IKZE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23.

Wpłaty dokonywane na IKZE w roku kalendarzowym, stosownie do art. 13a ust. 1 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej 1,2-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok określonego w ustawie budżetowej lub ustawie o prowizorium budżetowym lub w ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone. Zgodnie z ust. 5 ww. artykułu, po przekroczeniu kwoty określonej w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 8, instytucja finansowa jest obowiązana do przekazania nadpłaconej kwoty w sposób określony w umowie o prowadzenie IKZE.

W myśl ust. 8 artykułu 13a ustawy, Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKZE, w drodze obwieszczenia, wysokość kwoty, o której mowa w ust. 1.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) należy przedstawić co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego dokonanych przez podatnika w roku podatkowym, do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ww. ustawy).

Zatem osoby, które w danym roku podatkowym dokonywały wpłat na IKZE mogą odliczyć poniesione przez siebie wydatki od uzyskanego dochodu. Jeżeli wysokość dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym jest niższa od kwoty dokonanej wpłaty na IKZE, podatnik może dokonać odliczenia tylko do wysokości dochodu. Pozostała kwota nie ulega odliczeniu w latach następnych.

Podkreślić również należy, że wpłaty na IKZE podlegają limitowaniu. Limit ten nie jest co prawda określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz wynika - o czym wspomniano wcześniej cytując treść art. 13a ust. 8 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego - z obwieszczenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 8 rudnia 2015 r. w sprawie wysokości kwoty wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego w roku 2016 (Monitor Polski z 16 grudnia 2015 r., poz. 1268) i w 2016 r. wynosił 4.866 zł.

Wątpliwość Wnioskodawczyni wzbudził sposób rozliczenia kwoty wpłaconej na IKZE, mianowicie czy powinna odliczyć dokonaną wpłatę w rozliczeniu na 2016 r. czy 2017 r.

Zainteresowana podała, iż w dniu 30 grudnia 2016 r. dokonała wpłaty w wysokości 5.078,65 zł tytułem składki na IKZE za 2016 r. na konto towarzystwa ubezpieczeń. Kwota ta jednak została zaksięgowana na koncie towarzystwa dopiero w dniu 2 stycznia 2017 r.

Zaakcentowania wymaga, że podstawę rozliczenia ulgi związanej z wpłatami na IKZE stanowią dowody dokonanych wpłat, tj. dowody dokumentujące poniesienie wydatku, wskazujące w szczególności dane identyfikujące podmiot dokonujący wpłaty, jej tytuł oraz kwotę. Przede wszystkim dowód ten powinien zawierać datę poniesienia wydatku, co pozwoli ustalić prawo do ulgi w danym roku podatkowym.

W tym miejscu wskazać również należy, że w prawie podatkowym za termin dokonania zapłaty uważa się w obrocie bezgotówkowym moment obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.

Wynika to z art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej "innym instrumentem płatniczym".

Również w doktrynie uznaje się, że w obrocie bezgotówkowym dniem zapłaty jest dzień obciążenia rachunku podatnika. Jak orzekł Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. III AUa 825/15: Zauważyć należy, że zgodnie z art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.) polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego. Zatem dla ustalenia daty zapłaty znaczenie ma data obciążenia rachunku, a nie data wystawienia polecenia bądź data zwiększenia kwoty na rachunku wierzyciela.

W podobnym tonie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. III AUa 1290/15 stwierdzając, że Wydanie dyspozycji w bankowości elektronicznej przelewu określonej kwoty na konto wierzyciela jest równoznaczne z obciążeniem rachunku dającego zlecenie w dniu wydania tej dyspozycji, oczywiście o ile na koncie dłużnika znajdowały się środki pozwalające na uznanie rachunku wierzyciela, to jest środki pozwalające na realizację przelewu. Skuteczne zlecenie płatnicze w systemie bankowości elektronicznej powoduje automatyczne zmniejszenie środków na koncie zleceniodawcy o kwotę określoną w tym zleceniu już w momencie przyjęcia polecenia przelewu przez bank.

Powyższe rozważania odnoszące się do definicji przelewu bankowego mogą prowadzić tylko do jednego wniosku, że prawidłowa wykładnia mającego zastosowanie w sprawie przepisu art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej pozwala na stwierdzenie, że chwilą decydującą o tym, czy składka została zapłacona w terminie jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank, a nie moment jego księgowania - uznania rachunku wierzyciela kwotą określoną w poleceniu przelewu.

Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego wprost wskazała, że posiada dowód w postaci potwierdzenia dokonania przelewu na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego datowany na dzień 30 grudnia 2016 r. Biorąc zatem pod uwagę przedstawione powyżej uregulowania wysnuć należy jednoznaczny wniosek, iż skoro Zainteresowana dokonała przelewu środków tytułem wpłaty składki na IKZE za 2016 r. w dniu 30 grudnia 2016 r., to niezależnie od tego kiedy instytucja finansowa faktycznie zrealizowała dyspozycję i kiedy środki te zaksięgowane zostały na koncie towarzystwa ubezpieczeń, traktować należy, iż wpłata została dokonana w dniu 30 grudnia 2016 r.

Zastrzeżenia jednak wymaga, że choć Zainteresowana wpłaciła tytułem składki na IKZE kwotę 5.078,65 zł, zgodnie z limitem określonym w obwieszczeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 8 grudnia 2015 r. w sprawie wysokości kwoty wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego w roku 2016, odliczyć będzie mogła kwotę nie przekraczającą 4 866 zł.

Podsumowując poczynione rozważania stwierdzić należy, że przysługuje Wnioskodawczyni możliwość odliczenia wpłaty dokonanej na IKZE w dniu 30 grudnia 2016 r. w zeznaniu podatkowym składanym za 2016 r. Jednakże wysokość tego odliczenia nie może przekroczyć limitu ustalonego zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, który w 2016 r. wynosi 4 866 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.