0112-KDIL3-2.4011.26.2017.2.MKA - Opodatkowanie renty z Hiszpanii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Hiszpanii - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Hiszpanii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od 12 czerwca 1999 r. do 31 grudnia 2000 r. Wnioskodawca pracował na kontrakcie w Hiszpanii w charakterze górnik ślusarz ścianowy w kopalni węgla kamiennego. Po przebytej operacji raka jelita grubego Zainteresowany wrócił do kraju. W Polsce Wnioskodawca kontynuował leczenie będąc na rencie.

Zainteresowany ponownie wyjechał do Hiszpanii 26 marca 2003 r. i pracował do 2012 r. do chwili wykrycia u Wnioskodawcy raka (...). Po przebytej operacji Wnioskodawca jest osobą czterokończynowo sparaliżowaną, niezdolną do samodzielnej egzystencji, wymaga pełnej całodobowej opieki.

Od 4 maja 2013 r. Zainteresowany otrzymuje w Hiszpanii rentę, która z tytułu ciężkiego inwalidztwa nie podlega opodatkowaniu. 41% tego świadczenia stanowi dodatek pielęgnacyjny. Wypłata jest przelewana na konto w banku w Hiszpanii.

Wnioskodawca leczył się w Hiszpanii do sierpnia 2014 r. Ze względu na stan zdrowia nie był możliwy wcześniejszy powrót Zainteresowanego do kraju. Do Hiszpanii przyjechali żona i syn Wnioskodawcy, by się opiekować Zainteresowanym. W związku z nieznajomością języka hiszpańskiego zarówno przez żonę jak i syna w obliczu potrzeby załatwiania mnóstwa spraw urzędowych jak i codziennej egzystencji, pobyt w Hiszpanii był niezmiernie trudny. Piętrzące się trudności i niemożliwość odnalezienia się w tamtejszej sytuacji zmusiły Wnioskodawcę wraz z rodziną do powrotu do kraju.

Choroba wprowadziła radykalne zmiany w życiu rodziny Zainteresowanego. Konieczność szybkiego dostępu do szpitali i opieki medycznej podyktowały potrzebę sprzedaży mieszkania (drugie piętro) w małej wsi i kupienie nowego w mieście.

W Polsce Zainteresowany otrzymuje emeryturę za lata przepracowane w kopalni.

Z informacji uzyskanych od urzędu skarbowego, Krajowej Informacji Podatkowej wynika, że w myśl art. 18 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Madryt 1979 r. Wnioskodawca jest zobowiązany odprowadzić podatek od wszystkich swoich dochodów w Polsce pomijając przepisy prawa obowiązujące w Hiszpanii zwalniające osoby z ciężkim inwalidztwem z odprowadzania podatku: art. 61 real decreto 439/2007 z 30 marca.

Szukając informacji dotyczących rozliczania się z dochodów zagranicznych, Wnioskodawca natknął się na przypadek podobny do własnego, z różnicą pracy w Niemczech i przelewania renty na konto bankowe w Polsce.

Przez dwa lata Bank pobierał z renty zagranicznej zaliczkę na podatek. Po czym okazało się w indywidualnej interpretacji izby skarbowej, iż w przypadku wypłaty renty z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych renta nie podlega obowiązkowi odprowadzania podatku w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany doprecyzował, że oczekuje wyjaśnienia w zakresie obowiązku zapłaty polskiego podatku wynikającego z rozliczenia podatkowego podatnika, jako rezydenta podatkowego Rzeczpospolitej Polskiej, wykazującego dochody z renty krajowej i renty hiszpańskiej w załączniku ZG, co do której państwo Hiszpania zwalnia tę rentę z opodatkowania, jako zwolnienie podmiotowe przysługujące inwalidom o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany musi odprowadzać podatek od renty, którą otrzymuje od państwa hiszpańskiego, a ta z tytułu ciężkiego inwalidztwa nie podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako członek Unii Europejskiej ma prawo oczekiwać, iż będzie traktowany na równych prawach jaki inne osoby. W odczuciu Zainteresowanego powrót do rodzinnego kraju wiąże się z obowiązkiem płacenia haraczu, bo jak inaczej nazwać powyższy fakt. Państwo, które nie wypłaca świadczeń Zainteresowanemu żąda płacenia podatku, pomimo że państwo, od którego Wnioskodawca otrzymuje świadczenie zwalnia Zainteresowanego z tej opłaty.

Zasadnym jest aby w danym kraju wszyscy obywatele byli traktowani na równych prawach, bez względu na kraj, w którym zawierane są umowy o pracę, czy to w Niemczech czy w Hiszpanii.

Wnioskodawca jest osobą sparaliżowaną ale kontroluje potrzeby fizjologiczne i choć nie może się poruszać to ma zachowane nerwy czuciowe. Od dnia operacji Zainteresowany nie przeżył ani jednego dnia bez bólu, ogromnego bólu, czasem do utraty przytomności. Zainteresowany ma również bardzo dużą spastykę, lekarze zarówno w Hiszpanii jak i w Polsce potwierdzają fakt potrzeby ciągłej, dobrej rehabilitacji.

Wnioskodawca leczy się w poradni leczenia bólu, ale nie ma dla Zainteresowanego leków łagodzących ból, który odczuwa.

Od pierwszego dnia powrotu do Polski Zainteresowany praktycznie musi leczyć się prywatnie. W państwowych ośrodkach okres oczekiwania jest bardzo długi - około 3 lata. Takie ośrodki nie są przygotowane na takich pacjentów jak Zainteresowany, z zachowanym czuciem, kontrolowaniem potrzeb fizjologicznych a jednak sparaliżowanych, wymagających indywidualnego traktowania. Z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca spotkał się nie tylko w ośrodkach rehabilitacji, ale i szpitalach, gdzie Zainteresowany był traktowany jak dziwoląg. W takiej sytuacji jedynym wyjściem jest prywatna rehabilitacji, co wiąże się z ogromnymi kosztami. Dzięki odłożonym pieniądzom Wnioskodawca w 2015 r. mógł pozwolić sobie na rehabilitację (roczny koszt 61 920 zł), wynajem mieszkania kolejne 10 000 zł. Wszelki sprzęt rehabilitacyjny i codziennego użytku dla niepełnosprawnych Zainteresowany zakupuje bez dofinansowania Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zdaniem lekarzy, Wnioskodawca ma szanse na chodzenie, ponieważ jest czucie, wymaga to jednak dużo badań w Poznaniu - prywatnie. Obecnie wszelkie ważne rzeczy są odkładane na bok, bo należy zbierać pieniądze na podatek.

W piśmie, będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że na mocy art. 24 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r., z dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), należy zauważyć że regulacja ta nakłada obowiązek zachowania jednakowego obciążenia fiskalnego obywateli obu państw znajdujących się w takiej samej sytuacji.

Ponadto, w związku z art. 87 ust. 1 w związku z art. 91. ust. 1 Konstytucji, ratyfikowana umowa międzynarodowa stanowi część krajowego - wewnętrznego i jest bezpośrednio stosowana oraz ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Dlatego też renta z tytułu inwalidztwa znacznego stopnia jest w Hiszpanii zwolniona z opodatkowania, a więc pomimo braku takiego zwolnienia z opodatkowania w polskiej ustawie, należy zastosować normę art. 24 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, gdyż Wnioskodawca nie może ponosić ciężaru większego niż wnioskodawca, który zamieszkiwałby w Hiszpanii i otrzymywał tam tę samą rentę z tytułu znacznego inwalidztwa.

Jednocześnie gdyby wnioskodawca zmienił swoją rezydencję podatkową na hiszpańską, to nie musiałby od renty hiszpańskiej płacić podatku dochodowego, zatem niewątpliwie dochodzi tu do różnego opodatkowania jednego obywatela z tytułu jednakowego świadczenia, w zależności jedynie od rezydencji podatkowej, co uprawnia do zastosowania wyżej wymienionej regulacji, ponad krajową ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli powyższe stanowisko nie znajdzie uznania przez organy podatkowe, należy zauważyć, że dochody z renty uzyskiwanej od państwa Hiszpanii podlegają w Polsce opodatkowaniu jako dochody uzyskiwanie za granicą, czego jednoznacznie dowodzi wykazywanie tych dochodów na załączniku ZG oraz obowiązek ich wspólnego opodatkowania z prawem do potrącenia podatku zapłaconego w Hiszpanii (potrącenie zerowe z powodu braku jego zapłaty), zatem na podstawie art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi przysługuje tak zwana ulga abolicyjna, która doprowadzi do faktycznego wyłączenia z opodatkowania dochodów uzyskanych z renty hiszpańskiej, jako dochodów uzyskanych za granicą.

Należy również zauważyć, że elementem wypłacanej renty jest dodatek opiekuńczy (Complemento Gran lnvalidez) w wysokości 1104,93 Euro, który stanowi odpowiednik świadczenia opiekuńczego, co zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochodem zwolnionym z opodatkowania, dlatego też wartość tego dochodu powinna zostać w całości wyłączona z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. Zainteresowany pracował na kontrakcie w Hiszpanii w charakterze górnik ślusarz ścianowy w kopalni węgla kamiennego. Po przebytej operacji raka jelita grubego Zainteresowany wrócił do kraju. W Polsce Wnioskodawca kontynuował leczenie będąc na rencie.

Zainteresowany wyjechał ponownie do Hiszpanii w 2003 r. i pracował tam do 2012 r. - do chwili wykrycia u Wnioskodawcy raka wyściółczaka wewnątrzrdzeniowego. Wnioskodawca jest osobą czterokończynowo sparaliżowaną, niezdolną do samodzielnej egzystencji, wymaga pełnej całodobowej opieki.

Od 4 maja 2013 r. Zainteresowany otrzymuje z Hiszpanii rentę inwalidzką, której 41% stanowi dodatek pielęgnacyjny. Renta ta nie podlega opodatkowaniu w Hiszpanii. Wypłata jest przelewana na konto w banku w Hiszpanii.

W związku z tym, że renta inwalidzka przekazywana jest z Hiszpanii, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127).

W myśl art. 18 ww. umowy, stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a tej umowy, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.

Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania (art. 19 ust. 2 lit. b) umowy).

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane z tytułu zatrudnienia w przeszłości, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Natomiast renty lub emerytury wypłacane z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa (np. Hiszpanii), jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (np. w Hiszpanii) - jeżeli nie zachodzi warunek określony w art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy, zgodnie z którym - renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (tj. np. w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa (np. Polski) i ma w nim miejsce zamieszkania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca obecnie mieszka w Polsce, natomiast świadczenie w postaci renty inwalidzkiej otrzymuje z Hiszpanii. Świadczenie to jest wypłacane z tytułu świadczenia pracy na podstawie kontraktu w kopalni węgla kamiennego.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy umowy międzynarodowej, należy stwierdzić, że renta inwalidzka z Hiszpanii otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, gdyż jej odbiorca ma w Polsce miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta. W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast w sytuacji, gdy emerytura z zagranicy jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a cyt. artykułu. Zgodnie z jego treścią, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, należy stwierdzić, że w związku z tym, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce, to dochody z emerytury wypłacanej z Hiszpanii podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Natomiast z uwagi na fakt, że świadczenie otrzymywane jest bez pośrednictwa płatnika, Wnioskodawca jest zobowiązany samodzielnie wpłacać w ciągu roku miesięczne zaliczki na podatek dochodowy. W rocznym zeznaniu podatkowym Wnioskodawca wykazuje oba uzyskiwane dochody, tj. z emerytury otrzymywanej z Polski oraz Hiszpanii, poprzez sumowanie ich i rozliczenie według ogólnych zasad opodatkowania, tj. art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Zgodnie z opisem zawartym we wniosku część wypłacanego świadczenia stanowi dodatek pielęgnacyjny. Dodatek ten jako część należności, jaką jest renta inwalidzka będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu na podstawie przepisów ww. ustawy. Jednakże biorąc pod uwagę wyżej przytoczony przepis dodatek pielęgnacyjny będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania.

Ponadto zgodnie z art. 27g ust. 1 ww. ustawy podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Przepis art. 27g ust. 1 cyt. ustawy dotyczący tzw. ulgi abolicyjnej jako źródła przychodów podlegającego tej uldze nie wymienia dochodów z renty zagranicznej, wobec powyższego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że przy obliczaniu zobowiązania podatkowego Zainteresowany będzie mógł skorzystać z ulgi abolicyjnej i tym samym wyłączyć z opodatkowania dochód uzyskany z renty hiszpańskiej.

Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawcę art. 24 cyt. wyżej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - dotyczącego równego traktowania - mówiącego że: obywatele Umawiającego się Państwa, niezależnie od tego, czy mają miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, nie będą poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od opodatkowania i związanych z nim obowiązków, jakim są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa znajdujący się w takiej samej sytuacji, wyjaśnić należy, że przepis ten mówi o takim samym opodatkowaniu oraz obciążeniu obowiązkami podatkowymi przez Rzeczpospolitą Polską zarówno obywateli Polskich jak i Hiszpańskich. Wobec powyższego nie można przyjąć za Wnioskodawcą, że renta z Hiszpanii w związku ze zwolnieniem jej z opodatkowania w Hiszpanii powinna być również zwolniona z opodatkowania w Polsce.

Mając zatem na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że renta otrzymywana przez Wnioskodawcę z Hiszpanii jest opodatkowana wyłącznie w Polsce, przy czym zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest część renty stanowiąca dodatek pielęgnacyjny. Przychód z tytułu renty z Hiszpanii pomniejszony o kwotę dodatku pielęgnacyjnego należy wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 za rok podatkowy, w którym została wypłacona renta, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na zasadach ogólnych. Do zeznania nie należy dołączać informacji PIT/ZG.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.