0112-KDIL3-2.4011.258.2019.2.AK - Opodatkowanie emerytury otrzymywanej z Austrii.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 lipca 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-2.4011.258.2019.2.AK Opodatkowanie emerytury otrzymywanej z Austrii.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2019 r. (data wpływu 4 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Austrii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Austrii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3, art. 14b § 4 oraz 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 12 lipca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.258.2019.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 12 lipca 2019 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 17 lipca 2019 r., natomiast w dniu 24 lipca 2019 r. do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pobiera emeryturę z Austrii, do której Bank w Polsce wystawił PIT-11 z kwotą przychodu, zaliczką na podatek oraz składką zdrowotną za 2018 rok. Zgodnie z zaświadczeniem CFR-1 Zainteresowany przebywa w Polsce na stałe od 16 lipca 2018 r., w związku z czym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywał krócej niż 183 dni, a centrum interesów osobistych przez większość roku 2018 posiadał w Austrii, gdzie miał dom i zamieszkiwał, powinien więc być uznany za rezydenta austriackiego a nie polskiego.

Wnioskodawca zwrócił się do banku jak płatnika z zapytaniem, czy słusznie pobrał podatek czy też powinien zaniechać jego poboru mając na uwadze przytoczone wyżej fakty. Bank w odpowiedzi na pismo Zainteresowanego stwierdził, że zgodnie z przedstawionym dokumentem CFR-1 pod adresem wskazanym w Polsce przebywał od 9 lipca 1997 r., co mija się z prawdą. Był to co prawda mój stały meldunek, jednak tymczasowo Zainteresowany był zameldowany w Austrii, gdzie przez większość życia pracował, czego potwierdzeniem jest dokument wydany przez Urząd Gminy (...).

Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że jego emerytura jest wypłacana z tytułu pracy na rzecz państwa austriackiego jak i na rzecz firmy prywatnej. Łącznie w Austrii Zaineresowany przepracował 24 lata, a jego emerytura jest mniejsza niż 1200 EURO, wobec czego korzysta ze zwolnienia z podatku wg przepisów austriackich.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku sformułowano następujące pytanie.

Czy bank słusznie pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od wypłacanej emerytury z Austrii jako płatnik zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, czy też powinien zaniechać poboru zaliczki na podatek, mając na uwadze art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pytanie dotyczy podatku pobranego za rok 2018 (zaistniały stan faktyczny).

Zdaniem Wnioskodawcy, z art. 18 umowy polsko-austriackiej oraz art. 9, art. 10 i art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że emerytura wypłacana z Austrii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, jednak w opinii Wnioskodawcy rozstrzygający powinien być dla mnie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym w ubiegłym roku w Polsce przebywał od 16 lipca 2018 r. wobec czego powinien być uznany za rezydenta austriackiego a nie polskiego.

Według Wnioskodawcy bank jako płatnik zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym powinien zaniechać poboru zaliczki na podatek, mając na uwadze przytoczone wyżej fakty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387) - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy - przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów należy zaakcentować, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Wobec tego, co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiągające dochody za granicami Polski charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce od 16 lipca 2018 r. W związku ze świadczeniem pracy w Austrii uzyskuje świadczenie emerytalne. Od wypłacanego świadczenia emerytalnego z Austrii bank w 2018 r. pobierał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego faktu w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie umowa z dnia 13 stycznia 2004 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 z późn. zm.), zmieniona 4 lutego 2008 r. protokołem zawartym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii o zmianie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 222, poz. 1450).

Do dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę zastosowanie mają zatem postanowienia umowy dotyczące emerytur.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ww. umowy - emerytury i podobne płatności lub renty otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) z drugiego Umawiającego się Państwa (z Austrii) podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie (w Polsce).

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że emerytura opodatkowana jest wyłącznie w jednym państwie - państwie, w którym osoba pobierająca emeryturę ma miejsce zamieszkania.

Stosownie natomiast do uregulowań art. 19 ust. 2 lit. a cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jakakolwiek emerytura wypłacana przez lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jednostki terytorialnej albo organu lokalnego podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba jest obywatelem tego Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania (art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy).

Przepis ten określa z kolei jedyny przypadek, kiedy emerytura może być opodatkowana w państwie, które ją wypłaca. Warunkiem jest, aby emerytura była wypłacana z tytułu świadczenia usług na rzecz wypłacającego emeryturę państwa, jednostki terytorialnej albo organu lokalnego. Jednakże nawet wówczas, gdyby osoba fizyczna świadczyła usługi na rzecz jednego z tych trzech podmiotów, to jej emerytura nie będzie opodatkowana w państwie, które ją wypłaca, lecz w drugim państwie jeśli tylko osoba ta jest obywatelem drugiego państwa i ma w nim miejsce zamieszkania.

Powtórzyć w tym miejscu należy, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polskiej centrum interesów osobistych lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku. Skoro jak sam wskazał we wniosku Zainteresowany centrum interesów osobistych nie przez cały, a jedynie przez większość roku 2018 posiadał w Austrii, a na stałe przebywa w Polsce od dnia 16 lipca 2018 r., stwierdzić należy więc, że od tej daty centrum interesów osobistych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce, zatem świadczenie emerytalne uzyskane po tym dniu i wypłacone przez bank w Polsce podlega opodatkowaniu w państwie rezydencji.

Organ interpretacyjny nie podziela zatem stanowiska Wnioskodawcy zgodnie z którym z uwagi na fakt, że przez większość 2018 r. zamieszkiwał w Austrii, a w Polsce zamieszkuje przez okres krótszy niż 183 dni w roku powinien być uznany za rezydenta Austrii i nie może być uznany za rezydenta państwa polskiego.

Biorąc zatem pod uwagę regulacje zawarte w ww. umowie - w szczególności jej uregulowania zawarte w art. 18 ust. 1 - stwierdzić należy, że jako osoba zamieszkała w Polsce i uzyskująca emeryturę z Austrii Wnioskodawca od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych do Polski podlega z tytułu otrzymywanej emerytury opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji, tj. w Polsce.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Reasumując, z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawione powyżej uregulowania prawne, stwierdzić należy, że świadczenie emerytalne wypłacane Wnioskodawcy po dniu 16 lipca 2018 r. z Austrii w związku z przeniesieniem centrum interesów życiowych do Polski podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Zatem bank jako płatnik w związku z wypłatą przedmiotowego świadczenia na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 zobowiązany jest do poboru zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl