0112-KDIL3-2.4011.215.2019.2.MKA - Ulga prorodzinna w podatku PIT.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 lipca 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-2.4011.215.2019.2.MKA Ulga prorodzinna w podatku PIT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest:

* nieprawidłowe w części dotyczącej okresu po uzyskaniu przez syna urodzonego xx stycznia 2000 r. pełnoletniości,

* prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 13 czerwca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.215.2019.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 13 czerwca 2019 r., skutecznie doręczono 14 czerwca 2019 r., natomiast 18 czerwca 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane poprzez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego. Z wyroku wynika, że wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi urodzonymi xx stycznia 2000 r. i xx marca 2006 r. powierzono Wnioskodawczyni jako matce, pozostawiając ojcu prawo do kontaktowania i współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dzieci. Od momentu kiedy mąż wyprowadził się z domu codzienną opiekę nad synami sprawuje Zainteresowana. Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią. Obowiązkami w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych typu mieszkanie, wyżywienie, zdrowie. bezpieczeństwo, edukacja, wychowanie, wypoczynek, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych zajmuję się tylko Zainteresowana. Mąż zabiera dzieci na około 30 godzin w ciągu dwóch tygodni oraz spędza z nimi około tygodnia w wakacje. Były mąż nie ma trosk, nie zajmują go choroby synów, zebrania, niepowodzenia w szkole, konkursy, sprawdziany, urodziny, lekarze, wybór kierunku studiów adekwatnego do potrzeb rynku pracy, wybory dzieci nawet w prostych sprawach. To jest wiele spraw, o które Wnioskodawczyni dba i troszczy się każdego dnia. Ojciec nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami. Za lata 2017 i 2018 były mąż Zainteresowanej skorzystał z ulgi prorodzinnej w wysokości 1/4 kwoty ulgi prorodzinnej. W 2017 r. dzieci były małoletnie, natomiast w 2018 r. jeden z synów osiągnął pełnoletniość.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że:

1. W latach 2017 i 2018 Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej.

2. Za wskazane ww. lata podatkowe Wnioskodawczyni złożyła zeznania podatkowe odliczając za:

a.

2017 r. ulgę prorodzinną w wysokości 3/4 na każde dziecko,

b.

2108 r. ulgę prorodzinną w pełnej wysokości na każde dziecko.

Zainteresowana nie ustalała z ojcem dzieci proporcji, według których nastąpią odliczenia ulgi prorodzinnej. Nie wyrażała zgody w żadnej formie czy to pisemnej czy ustnej na skorzystanie przez byłego męża z ulgi w takiej proporcji. Została jedynie poinformowana smsem o takowym dokonanym już odliczeniu przez byłego męża (tj. złożonym zeznaniu).

3. Syn Wnioskodawczyni urodzony xx stycznia 2000 r. po uzyskaniu pełnoletniości:

a.

nie otrzymywał zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej,

b.

posiadał status ucznia w całym roku podatkowym,

c.

uzyskał dochody podlegające opodatkowaniu, jednakże w łącznej wysokości nie przekraczającej kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek określony w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie przekroczył kwoty 3089 zł.

4. W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do synów nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym czy ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

5. Po uzyskaniu pełnoletniości przez syna urodzonego xx stycznia 2000 r. były mąż płacił na niego alimenty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako rozwiedziony rodzic posiadający i wykonujący władzę rodzicielską Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości w trybie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) w latach 2017-2018?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulgę określoną w art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą odliczyć rodzice pod warunkiem, że każde z nich wykonywało władzę rodzicielską w danym roku podatkowym. Władza rodzicielska nie jest tylko przywilejem i uprawnieniem do sprawowania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do jego wychowania. Z prawa do władzy rodzicielskiej wypływają przede wszystkim obowiązki. O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt posiadania stosownego prawa, czy spełnienie obowiązku alimentacyjnego, ani też sporadyczne kontakty z dziećmi. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, a w szczególności oznacza podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka oraz wychowanie dzieci. Przy czym przez wychowanie należy rozumieć zapewnienie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dzieci i realny wpływ na rozwój ich osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dzieci i pomoc w ich leczeniu, zapewnienie wsparcia w nauce. interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. Ojciec dzieci nie wykonuje wobec nich czynności wynikających z codziennych potrzeb (przygotowywanie posiłków, pranie, pomoc w nauce, opieka w chorobie, wizyty u lekarzy, chodzenie na wywiadówki). Ojciec widuje się raz na dwa tygodnie przez około 48 godzin z każdym z dzieci. W ocenie Wnioskodawczyni płacenie alimentów oraz prawo do utrzymywania kontaktu z dziećmi nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dzieci czy też sporadyczne spotkania z dziećmi nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy. Wykładnia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym nie może przy tym pomijać całego brzmienia art. 27f oraz założonego przez ustawodawcę celu analizowanej ulgi. Analizowana ulga prorodzinna nie jest ulgą z tytułu bycia rodzicem, ma natomiast pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej sprawowaniu. Ulga ta została wprowadzona do systemu podatkowego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw. W uzasadnieniu projektu tej ustawy nowelizującej wskazano m.in., że celem analizowanej regulacji jest wspieranie rodziny przez system podatkowy. Z punktu widzenia Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie istotne jest zdanie w projekcie, zgodnie z którym " (...) W przypadku rodziców, którzy rozwiedli się odliczenie przysługuje wyłącznie temu rodzicowi, u którego dziecko faktycznie przebywa..." Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest łącznie spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni jako matka, posiadająca i wykonująca władzę rodzicielską powinna skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej w wyroku bez jej wykonywania jest niewystarczające do zastosowania odliczenia w wysokości 1/4 kwoty ulgi przez byłego męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w części dotyczącej okresu po uzyskaniu przez syna urodzonego xx stycznia 2000 r. pełnoletniości,

* prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1.

wykonywał władzę rodzicielską;

2.

pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3.

sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1.

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a.

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b.

niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2.

dwojga małoletnich dzieci - k wota 92,67 zł na każde dziecko;

3.

trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a.

92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b.

166,67 zł na trzecie dziecko,

c.

225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Stosownie do brzmienia art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 obowiązującego od 1 stycznia 2017 r. do 30 września 2018 r., odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r. wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

odpis aktu urodzenia dziecka;

2.

zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3.

odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4.

zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 27f ust. 5 ww. ustawy obowiązującym od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

odpis aktu urodzenia dziecka;

2.

zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3.

odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4.

zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Z treści wniosku wynika, że małżeństwo Wnioskodawczyni uległo rozwiązaniu poprzez rozwód Zgodnie z wyrokiem sądu wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi urodzonymi xx stycznia 2000 r. i xx marca 2006 r. powierzono Wnioskodawczyni jako matce. Ojcu pozostawiono prawo do kontaktowania się i współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dzieci. Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią. Od momentu, w którym mąż Zainteresowanej wyprowadził się z domu to Wnioskodawczyni sprawuje codzienną opiekę nad synami. Obowiązki w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych synów wykonuje tylko Wnioskodawczyni. Mąż zabiera dzieci na około 30 godzin w ciągu dwóch tygodni oraz spędza z nimi około tydzień w wakacje. Byłego męża nie zajmują choroby synów, zebrania, niepowodzenia w szkole, konkursy, sprawdziany, urodziny, lekarze, wybór kierunku studiów, wybory dzieci. O sprawy te troszczy się i dba każdego dnia Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci nie ponosi kosztów utrzymania dzieci poza zasądzonymi alimentami. Za lata 2017 i 2018 były maż skorzystał z ulgi prorodzinnej w wysokości 1/4 kwoty. Wnioskodawczyni natomiast ulgę prorodzinną w zeznaniu podatkowym za 2017 r. wykazała w wysokości 3/4 na każde dziecko natomiast w 2018 r. w pełnej wysokości na każde dziecko. Zainteresowana nie ustalała z ojcem dzieci proporcji, według których nastąpią odliczenia ulgi prorodzinnej. Nie wyrażała zgody w żadnej formie czy to pisemnej czy ustnej na skorzystanie przez byłego męża z ulgi w takiej proporcji. Została jedynie poinformowana smsem o takowym dokonanym już odliczeniu przez byłego męża (tj. złożonym zeznaniu).

W 2017 r. obaj synowie byli małoletni, natomiast w 2018 r. jeden z synów osiągnął pełnoletniość. Po uzyskaniu przez syna pełnoletniości ojciec nadal płaci na niego alimenty.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy ma prawo do odliczenia całej ulgi prorodzinnej na synów za lata 2017 i 2018.

Wskazać należy, że zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności - przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej - wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuje, że po rozwodzie rodziców synowie Wnioskodawczyni, w okresie kiedy byli niepełnoletni, zamieszkiwali z matką a ojciec nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej co pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku w zakresie wykonywania przez rodziców przysługującej obojgu władzy rodzicielskiej, a w szczególności, że Wnioskodawczyni pełniła całkowitą opiekę nad synami natomiast, ojciec dzieci od czasu rozwodu sporadycznie spotykał się z nimi, nie interesował się chorobami synów, szkołą, urodzinami, wyborami dokonywanymi przez dzieci oraz wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci nie pozwala wywieść, że zachodzą wystarczające przesłanki dla uznania, że ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać należy, że skoro tylko Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do synów w okresie kiedy byli małoletni władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica (tj. syn urodzony xx marca 2006 r. cały 2017 r. i 2018 r. oraz syn urodzony xx stycznia 2000 r. cały 2017 r. oraz styczeń 2018 r.), to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe organ stwierdził w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię, bez odniesienia do faktu, że za 2017 r. Wnioskodawczyni odliczyła 3/4 kwoty ulgi prorodzinnej na synów, natomiast były mąż 1/4 kwoty ulgi, gdyż jak wskazała Zainteresowana nie wyrażała zgody na taki sposób podziału ulgi lecz została poinformowana przez ojca dzieci smsem o dokonanym już odliczeniu przez byłego męża.

Okoliczność, że Wnioskodawczyni uwzględniła w zeznaniach rocznych tylko 3/4 ulgi z tytułu wychowywania dzieci po uzyskaniu informacji od męża o złożonym zeznaniu uwzględniającym ulgę z tytułu wychowywania dzieci, nie pozwala organowi ingerować we wzajemne relacje pomiędzy rodzicami, tym samym organ nie może zająć stanowiska w zakresie przyjętego przez rodziców podziału ulgi sprowadzającego się do oceny czy ten podział ulgi był wymuszony przez jedną ze stron czy też doszło do porozumienia pomiędzy rodzicami.

Odnosząc się zaś do określenia wysokości ulgi prorodzinnej jaka przysługiwała Wnioskodawczyni za okres po uzyskaniu przez syna pełnoletniości wskazać należy, że zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, były mąż Wnioskodawczyni wypełniał obowiązek alimentacyjny wobec syna urodzonego xx stycznia 2000 r. po uzyskaniu przez niego pełnoletniości. Również Wnioskodawczyni wykazała, że po uzyskaniu przez syna pełnoletniości wykonywała wobec niego obowiązek alimentacyjny w rozumieniu ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Wobec powyższego przyjąć należy, że oboje rodzice wykonywali obowiązek alimentacyjny wobec syna po uzyskaniu przez niego pełnoletniości.

W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono - istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Należy zaznaczyć, że syn uzyskał pełnoletniość w styczniu 2018 r. Wobec powyższego prawo do ulgi z tytułu wychowywania dziecka pełnoletniego w związku z ciążącym na rodzicach obowiązkiem alimentacyjnym w okresie będącym przedmiotem zapytania będzie przysługiwało rodzicom od lutego 2018 r.

Uwzględniając powyższe, w sytuacji, gdy w stosunku do pełnoletniego syna urodzonego xx stycznia 2000 r. w 2018 r., zarówno Wnioskodawczyni jak i jego ojciec wypełniali obowiązek alimentacyjny - oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za okres od lutego 2018 r. do grudnia 2018 r. Co do zasady odliczenia należy dokonać - przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w proporcji ustalonej z ojcem dziecka, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczenia przysługującego względem jednego dziecka. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl