0112-KDIL3-1.4011.322.2018.2.KS - Zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków związanych z realizacją sesji zdjęciowych i filmów reklamowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 3 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 17 sierpnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.322.2018.1.KS wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia wniosku zostało wysłane 17 sierpnia 2018 r., skutecznie doręczono w dniu 28 sierpnia 2018 r., natomiast w dniu 3 września 2018 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 sierpnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której współuczestniczy w produkcji sesji fotograficznych i filmów reklamowych, rozpowszechnianych głównie w internecie, tj. na stronach kontrahentów, w popularnych serwisach filmowych i społecznościowych.

Składający wniosek podpisuje kontrakty z modelami, którzy biorą udział w tego typu produkcjach. W czasie kręcenia filmu zapewnia modelom profesjonalną obsługę, tj. usługi fryzjerskie i kosmetyczne (wizaż, profesjonalny makijaż). W sytuacji, kiedy reklama nie jest skierowana na przedstawienie oferty firm związanych z produkcją odzieży lub obuwia, Wnioskodawca nabywa również odpowiednie stroje dla modeli, wykorzystywane potem w filmach i sesjach fotograficznych.

Zainteresowany zajmuje się również budowaniem wizerunku w internecie, tj. między innymi zwiększaniem popularności profili jego klientów w mediach społecznościowych. Wpływ na wzrost popularności mają przede wszystkim odpowiednie zdjęcia i treści zamieszczane w internecie, więc Wnioskodawca wspólnie z kontrahentami dba o to, aby kreowany wizerunek był oryginalny i atrakcyjny dla odbiorców. Dlatego nabywane usługi fryzjerskie i kosmetyczne służą podniesieniu jakości organizowanych przez firmę Zainteresowanego sesji fotograficznych, których efekty zamieszcza on w internecie.

W przypadku sesji reklamowych wymagających określonych, niestudyjnych warunków (przykładowo reklama kostiumów kąpielowych na plaży), Wnioskodawca odbywa podróże (w tym zagraniczne) wraz ze swoimi klientami i modelami, aby dopilnować wszystkiego na miejscu.

Aby uatrakcyjnić ofertę swojej firmy i sprawić, że zdjęcia i filmy realizowane za jego pośrednictwem będą wyróżniały się na tle oferty konkurencji, Zainteresowany nabył także młodego ostronosa. Jako zwierzę o ciekawym wyglądzie budzi on duże zainteresowanie ze strony potencjalnych klientów. Na chwilę obecną Wnioskodawca szacuje, że same produkcje z występującym w nich ostronosem będą przynosiły miesięczny zysk rzędu kilku tysięcy złotych, bo na takie kwoty podpisano pierwsze kontrakty. W miarę wzrostu popularności sesji z jego udziałem, kwoty te powinny ulec zwiększeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane z realizacją sesji zdjęciowych i filmów reklamowych, w tym wydatki na usługi fryzjerskie i kosmetyczne, stroje i dodatki dla modeli oraz koszty związane z wyjazdami służbowymi Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów?

2. Czy wydatki związane z utrzymaniem ostronosa, w tym wydatki poniesione na zakup karmy, opiekę weterynaryjną, budowę profesjonalnej woliery itp., stanowią koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Produkcja filmów reklamowych oraz organizacja profesjonalnych sesji fotograficznych są głównymi źródłami przychodów Wnioskodawcy. Kolejne zlecenia pozyskuje on między innymi dlatego, że potencjalni kontrahenci mają świadomość, że są to usługi świadczone kompleksowo. Wnioskodawca dba o wysoką jakość usług i nadzoruje przebieg produkcji osobiście, biorąc czynny udział w organizowaniu planu zdjęciowego. Nadzoruje stylizacje modeli i uzgadnia z nimi oraz z profesjonalistami w osobach fryzjerów, wizażystów etc., jaki ma być zamierzony efekt końcowy. Wnioskodawca wyznacza cenę za taką usługę biorąc pod uwagę wysokość wydatków, które poniósł, między innymi na ww. usługi lub na zakup strojów, w których modele mają wystąpić.

Gdyby Wnioskodawca oferował wyłącznie usługi fotograficzne lub usługi videofilmowania, jak czyni większość jego konkurencji, jego oferta nie byłaby na tyle konkurencyjna, aby pozwolić na szybki rozwój firmy.

Kontrahenci cenią sobie również pomoc Zainteresowanego przy realizacji każdego zlecenia, ponieważ jego doświadczenie pozwala na tworzenie oryginalnych projektów. W celu stałego nadzorowania jakości nabywanych przez Wnioskodawcę usług, jest on obecny przy realizacji każdego projektu, w tym także wtedy, kiedy wymaga to krótkiego wyjazdu krajowego lub zagranicznego. Z tytułu podróży służbowej Zainteresowany ponosi wydatki między innymi na zakwaterowanie, zakup biletów lotniczych lub kolejowych, zakup paliwa etc.

Zapewnienie usług kompleksowych i stały nadzór nad ich realizacją sprawiają, że kontrahenci chętnie zawierają umowy na realizację nowych projektów. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że wszystkie wymienione wyżej wydatki bezsprzecznie mają związek z osiąganymi przez niego przychodami, a jako takie stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, w orzecznictwie pojawiały się już przychylne dla podatników interpretacje, pozwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opiekę weterynaryjną lub na karmy, dla zwierząt takich jak psy i koty. Argumentowano to faktem, że psy chronią teren i majątek firmy przed kradzieżą, koty natomiast przed zniszczeniem niektórych rodzajów towarów przez gryzonie, zwierzęta biorą zatem udział w zabezpieczaniu źródeł przychodów. Potwierdził to między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2010 r., sygn. IBPBI/1/415-170/10/KB. Korzystne dla podatników okazywały się także interpretacje związane z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie innych zwierząt, np. koni, jak orzekł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 1 września 2017 r. sygn. 0111-KDIB1-1-1.4511.113.2017.1.MG. W opinii Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez niego w związku z hodowlą ostronosa, tym bardziej spełniają kryteria zgodne z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., ponieważ wiążą się ściśle z możliwością osiągania przez niego przychodu a nie jedynie z zabezpieczeniem jego źródła.

Niektóre kontrakty podpisane przez Zainteresowanego do tej pory, a przynoszące miesięczny zysk rzędu kilku tysięcy złotych, zostały zawarte wyłącznie dlatego, że kontrahenci widzą duży potencjał medialny tego zwierzęcia. Z powodu swojego oryginalnego wyglądu każde zdjęcie lub film z jego udziałem przyciąga wzrok, co sprawia, że reklama jest bardziej skuteczna, a tym samym kontrakt za jej realizację może opiewać na wyższą kwotę, niż byłoby to możliwe bez udziału ostronosa. Również klienci indywidualni, którym zależy na budowaniu własnego wizerunku i popularności w mediach społecznościowych, chętnie pokazują się z tak nietypowym zwierzęciem, ponieważ za sprawą mechanizmów działania tego typu mediów, zamieszczany w nich post lub film dociera w ten sposób do większej ilości osób. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że posiadanie ostronosa samo w sobie stanowi wizytówkę firmy Wnioskodawcy. Wielu potencjalnych klientów nawiązuje z Zainteresowanym kontakt i planuje przyszłe wspólne realizacje właśnie z powodu posiadania przez niego ostronosa, o którym usłyszeli na skutek działania tzw. "marketingu szeptanego". To z kolei pozwala na znaczne ograniczenie wydatków na tradycyjną reklamę, które Wnioskodawca musiałby ponieść dla rozpowszechnienia informacji o ofercie jego firmy. Ponieważ popularność zwierzęcia wśród obecnych i potencjalnych klientów stale rośnie, Zainteresowany uważa, że jego udział w osiąganiu przez Zainteresowanego przychodów jest bardzo duży, zatem wszystkie związane z nim wydatki, mające na celu utrzymanie go w dobrej kondycji i zdrowiu, stanowią koszty uzyskania przychodu w świetle ww. artykułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Podstawową zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zwrócić należy ponadto uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających poniesienia tych kosztów, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której współuczestniczy w produkcji sesji fotograficznych i filmów reklamowych, rozpowszechnianych głównie w internecie, tj. na stronach kontrahentów, w popularnych serwisach filmowych i społecznościowych. Wnioskodawca w czasie kręcenia filmów zapewnia modelom profesjonalną obsługę, tj. usługi fryzjerskie i kosmetyczne, nabywa również odpowiednie stroje dla modeli, wykorzystywane potem w filmach i sesjach fotograficznych. Nabywane usługi fryzjerskie i kosmetyczne służą podniesieniu jakości organizowanych przez firmę Zainteresowanego sesji fotograficznych. W przypadku sesji reklamowych wymagających określonych warunków Wnioskodawca odbywa podróże (w tym zagraniczne) wraz ze swoimi klientami i modelami, aby dopilnować wszystkiego na miejscu. Ponadto, aby uatrakcyjnić ofertę swojej firmy, Zainteresowany nabył młodego ostronosa, który budzi duże zainteresowanie ze strony potencjalnych klientów. Na chwilę obecną Wnioskodawca szacuje, ze same produkcje z występującym w nich ostronosem będą przynosiły miesięczny zysk rzędu kilku tysięcy złotych, bo na takie kwoty podpisano pierwsze kontrakty. W miarę wzrostu popularności sesji z jego udziałem, kwoty te powinny ulec zwiększeniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z realizacją sesji zdjęciowych i filmów reklamowych, w tym wydatków na usługi fryzjerskie i kosmetyczne, stroje i dodatki dla modeli oraz kosztów związanych z wyjazdami służbowymi Wnioskodawcy a także wydatków związanych z utrzymaniem ostronosa, w tym wydatków poniesionych na zakup karmy, opiekę weterynaryjną oraz budowę profesjonalnej woliery.

W świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawcę koszty można uznać za służące osiągnięciu przychodu i tym samym spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czyli, jak wskazał Wnioskodawca, wymienione wydatki mają związek ze źródłem przychodu i nie znajdują się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, zarówno wydatki związane z realizacją sesji zdjęciowych i filmów reklamowych, w tym wydatki na usługi fryzjerskie i kosmetyczne, stroje i dodatki dla modeli oraz koszty związane z wyjazdami służbowymi Wnioskodawcy, jak i wydatki związane z utrzymaniem ostronosa, w tym wydatki poniesione na zakup karmy, opiekę weterynaryjną, budowę profesjonalnej woliery, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.