0112-KDIL2-3.4012.526.2017.1.ZD - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną zamieszkałą na terytorium kraju, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W szczególności nie zajmuje się zawodowo lub w sposób częstotliwy zakupem i sprzedażą towarów w celach zarobkowych, w tym nieruchomości. Jedynym źródłem jego dochodów jest rolnictwo. Nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 u.p.t.u.

W 2004 r. Wnioskodawca otrzymał od ojca w formie darowizny prawo własności nieruchomości gruntowej obejmującej działki nr 1541/3 o pow. 40317 m² i nr 67/5 o pow. 5822 m², tj. o łącznej pow. 46139 m². Działka nr 1541/3 zabudowana była budynkami mieszkalnymi (dwa domy) i gospodarczymi (szopa i chlew), natomiast działka nr 67/5 była niezabudowana. Przedmiotowa nieruchomość, przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, była wykorzystywana wyłącznie w celach rolniczych i mieszkalnych. Nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i drogi wewnętrzne.

W 2013 r. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części posiadanego gruntu. Ze względu na to, że stanowił on jedną działkę ewidencyjną, sprzedaż nie byłaby możliwa bez uprzedniego dokonania podziału gruntu w celu wyodrębnienia działek przeznaczonych do sprzedaży. Prezydent Miasta zatwierdził podział działki nr 1541/3 o pow. 40317 m² na następujące 4 działki:

* 1811/3 o pow. 1330 m², niezabudowana,

* 1812/3 o pow. 594 m², niezabudowana,

* 1813/3 o pow. 912 m², niezabudowana,

* 1814/3 o pow. 37481 m², zabudowana budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi.

Po dokonaniu podziału Wnioskodawca sprzedał osobom trzecim działki nr 1811/3 i 1813/3 oraz udziały w działce nr 1812/3 przeznaczonej pod drogę dojazdową. Wnioskodawca pozostał wyłącznym właścicielem działki nr 1814/3 i współwłaścicielem działki nr 1812/3.

W 2017 r. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży kolejnej części posiadanego gruntu. Ze względu na to, że stanowił on jedną działkę ewidencyjną, sprzedaż znów nie byłaby możliwa bez uprzedniego dokonania podziału gruntu w celu wyodrębnienia z niego działek przeznaczonych do sprzedaży. Ponadto, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, teren przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i drogi dojazdowe. Część gruntu przeznaczona do sprzedaży miała przy tym dużą powierzchnię (ok. 16000 m²) i nieregularny kształt, co czyniło ją nieatrakcyjną dla potencjalnych nabywców zainteresowanych budową domu jednorodzinnego. Konieczne było także wyodrębnienie drogi wewnętrznej w celu zapewnienia dojazdu do posiadanej przez Wnioskodawcę działki nr 67/5, nieprzeznaczonej do sprzedaży. Wnioskodawca uznał zatem za racjonalne dokonanie podziału posiadanego gruntu na:

* część nieprzeznaczoną do sprzedaży, która nadal ma być użytkowana przez Wnioskodawcę i jego rodzinę,

* przeznaczone do sprzedaży działki o powierzchniach ok. 1000 m² każda,

* działki przeznaczone pod drogi wewnętrzne, umożliwiające dojazd do każdej z wyodrębnionych działek oraz do posiadanej przez Wnioskodawcę działki nr 67/5.

We wrześniu 2017 r. Prezydent Miasta zatwierdził podział działki nr 1814/3 o pow. 37481 m² na następujących 16 działek:

* 2974/3 o pow. 21102 m², zabudowana budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi, nieprzeznaczona do sprzedaży,

* 2975/3 o pow. 1099 m², niezabudowana,

* 2976/3 o pow. 991 m², niezabudowana,

* 2977/3 o pow. 1242 m², niezabudowana,

* 2978/3 o pow. 1155 m², niezabudowana,

* 2979/3 o pow. 892 m², niezabudowana,

* 2980/3 o pow. 748 m², niezabudowana,

* 2981/3 o pow. 854 m², niezabudowana,

* 2982/3 o pow. 1033 m², niezabudowana,

* 2983/3 o pow. 894 m², niezabudowana,

* 2984/3 o pow. 1114 m², niezabudowana,

* 2985/3 o pow. 1169 m², niezabudowana,

* 2986/3 o pow. 1182 m², niezabudowana,

* 2987/3 o pow. 1109 m², niezabudowana,

* 2988/3 o pow. 2605 m², niezabudowana, przeznaczona pod drogę wewnętrzną,

* 2989/3 o pow. 292 m², niezabudowana, przeznaczona pod drogę wewnętrzną.

Podział został dokonany pod warunkiem zapewnienia ww. działkom dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności gruntowych lub zbycie ułamkowych części praw do gruntu. Dostęp ten zostanie zapewniony nabywcom gruntów w drugi z wymienionych sposobów, tj. poprzez zbycie ułamkowych części prawa własności działek nr 1812/3 i 2988/3.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo własności działek o numerach od 2975/3 do 2987/3 oraz ułamkowe części prawa własności działek o numerach 1812/3 i 2988/3. Sprzedaż działki nr 2976/3 (wraz z ułamkowymi częściami praw do działek 1812/3 i 2988/3) została dokonana w dniu 8 listopada 2017 r., przed złożeniem niniejszego wniosku - jej zatem dotyczy stan faktyczny. Natomiast zdarzenie przyszłe obejmuje sprzedaż pozostałych działek o numerach od 2975/3 do 2987/3 (wraz z ułamkowymi częściami praw do działek 1812/3 i 2988/3), których sprzedaż zostanie dokonana w przyszłości - po złożeniu niniejszego wniosku.

Z wyjątkiem opisanych wyżej czynności, tj. złożenia wniosków do Prezydenta Miasta o dokonanie wyodrębnienia ewidencyjnego gruntów przeznaczonych do sprzedaży, Wnioskodawca nie wykonał żadnych innych działań związanych z przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. W szczególności nie podejmował czynności mających na celu usunięcie roślinności z działek, wyrównanie terenu, uzbrojenie działek, ogrodzenie poszczególnych parceli czy uzyskanie pozwoleń na budowę. Nie podejmował również (i nie zamierza podejmować) żadnych działań o charakterze reklamowym czy marketingowym, ani podejmować aktywnych działań w celu poszukiwania nabywców, w tym zamieszczania ogłoszeń i ofert. Od momentu dokonania podziału gruntu osoby zainteresowane zakupem same się do niego zgłaszają.

Sprzedaży podlegać będą wyłącznie działki powstałe w wyniku podziału gruntu otrzymanego w formie darowizny od ojca w 2004 r. W międzyczasie Wnioskodawca nie nabywał żadnych innych nieruchomości w celu odsprzedaży lub zwiększenia powierzchni gruntu opisanego we wniosku. Nie zamierza również w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 byłaby twierdząca, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowych korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Dokonywana przez niego sprzedaż nieruchomości wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku ze sprzedażą tych nieruchomości nie będzie on bowiem występować w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Należy więc przyjąć, że sprzedaż nieruchomości gruntowych jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Według art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto przepisy art. 15 ust. 4-5 przewidują, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie, za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Przepis ten stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym nieruchomości gruntowych, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u., nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z orzeczenia tego wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie (które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy) a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - kryterium tym nie może być okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w kontekście powołanych wyżej przepisów prawa i wyroków TSUE, prowadzi do wniosku, że z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowych Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku. Mimo że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., nie można uznać, że przy dokonywaniu jej sprzedaży Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest osobą fizyczną zamieszkałą na terytorium kraju, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W szczególności nie zajmuje się zawodowo lub w sposób częstotliwy zakupem i sprzedażą towarów w celach zarobkowych, w tym nieruchomości. Jedynym źródłem jego dochodów jest rolnictwo. Nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 u.p.t.u.

Z opisu sprawy nie wynika też taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu czy ogrodzenie działek.

Nieruchomość, której część jest obecnie przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od ojca w 2004 r. W międzyczasie Wnioskodawca nie nabywał żadnych innych nieruchomości w celu odsprzedaży lub zwiększenia powierzchni gruntu opisanego we wniosku. Nie można zatem mówić o wykonywaniu przez Wnioskodawcę działalności handlowej, gdyż nie dokonywał on w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży.

Przedmiotowa nieruchomość, przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, nie była również w żaden sposób wykorzystywana w celach zarobkowych, z wyjątkiem uprawy ziemi w ramach gospodarstwa rolnego. W szczególności nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę.

Wnioskodawca nie wykonywał również innych czynności, które świadczyłyby o tym, że działa w charakterze handlowca zajmującego się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Za czynności takie nie można uznać wystąpienia przez Wnioskodawcę z wnioskiem do Prezydenta Miasta o przeprowadzenie podziału ewidencyjnego gruntu, gdyż było to niezbędne dla dokonania sprzedaży części gruntu, stanowiącego jedną działkę ewidencyjną, jak również dla zapewnienia działce nr 67/5 dostępu do drogi publicznej. Sprzedaż części gruntu bez dokonania jego podziału byłaby niemożliwa. Wykonana czynność nie miała zatem charakteru działań podejmowanych przez profesjonalnego handlowca. Zamiarem Wnioskodawcy nie było rozpoczęcie i prowadzenie w sposób ciągły działalności w zakresie handlu nieruchomościami, a jedynie wyzbycie się części składnika prywatnego majątku otrzymanego w formie darowizny od ojca w 2004 r. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W szczególności nie zajmuje się zawodowo lub w sposób częstotliwy zakupem i sprzedażą towarów w celach zarobkowych, w tym nieruchomości. Sprzedaży podlegać będą wyłącznie działki powstałe w wyniku podziału gruntu otrzymanego w formie darowizny od ojca w 2004 r. W międzyczasie Wnioskodawca nie nabywał żadnych innych nieruchomości w celu odsprzedaży lub zwiększenia powierzchni gruntu opisanego we wniosku. Nie zamierza również w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu odsprzedaży. Nie sposób więc uznać, aby dokonywana przez niego sprzedaż gruntów miała charakter działalności ciągłej. Wręcz przeciwnie - jest to jednorazowa czynność mająca na celu wyzbycie się składnika majątku otrzymanego w formie darowizny od ojca. Dokonywane przez Wnioskodawcę czynności opisane we wniosku nie wykraczają poza zwykły zarząd prywatnym majątkiem.

Z wyjątkiem opisanych wyżej czynności, tj. złożenia wniosków do Prezydenta Miasta o dokonanie wyodrębnienia ewidencyjnego gruntów przeznaczonych do sprzedaży, Wnioskodawca nie wykonał żadnych innych działań związanych z przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. W szczególności nie podejmował czynności mających na celu usunięcie roślinności z działek, wyrównanie terenu, uzbrojenie działek, ogrodzenie poszczególnych parceli czy uzyskanie pozwoleń na budowę. Nie podejmował również (i nie zamierza podejmować) żadnych działań o charakterze reklamowym czy marketingowym, ani podejmować aktywnych działań w celu poszukiwania nabywców, w tym zamieszczania ogłoszeń i ofert. Od momentu dokonania podziału gruntu osoby zainteresowane zakupem same się do niego zgłaszają.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności przedstawione we wniosku należy uznać, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2. Tym samym Wnioskodawca, dokonując sprzedaży opisanych nieruchomości gruntowych, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a jedynie korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy zatem uznać za prawidłowe.

Ad 2.

Przy założeniu twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznaniu sprzedaży nieruchomości za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonywana przez niego sprzedaż nieruchomości wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u.

Zgodnie z treścią tego przepisu, "zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego". Dla skorzystania z tego zwolnienia niezbędne jest zatem spełnienie łącznie dwóch warunków:

* dane towary powinny być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,

* z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia danych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nieruchomość, której część jest przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od ojca w 2004 r. Nieruchomość ta, przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, była wykorzystywana wyłącznie w celach rolniczych i mieszkalnych. Nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę.

Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Została ona bowiem nabyta w drodze darowizny, a tego rodzaju czynność prawna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, była wykorzystywana wyłącznie w celach rolniczych i mieszkalnych. Nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę.

Wobec powyższego należy uznać, że spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Odmienne twierdzenie, prowadzące do konieczności opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę, stałoby w sprzeczności z przepisem art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Istota tego przepisu nakazuje nie opodatkowywać dostaw towarów, przy nabyciu których podatnikowi nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, gdyż prowadziłoby to do bezpodstawnego, podwójnego opodatkowania takiego towaru poprzez konieczność opodatkowania jego dostawy, przy braku prawa do odliczenia podatku z tytułu jego nabycia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy zatem uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W szczególności nie zajmuje się zawodowo lub w sposób częstotliwy zakupem i sprzedażą towarów w celach zarobkowych, w tym nieruchomości. Jedynym źródłem jego dochodów jest rolnictwo. Nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy. W 2004 r. Wnioskodawca otrzymał od ojca w formie darowizny prawo własności nieruchomości gruntowej obejmującej działki nr 1541/3 o pow. 40317 m² i nr 67/5 o pow. 5822 m², tj. o łącznej pow. 46139 m². Działka nr 1541/3 zabudowana była budynkami mieszkalnymi (dwa domy) i gospodarczymi (szopa i chlew), natomiast działka nr 67/5 była niezabudowana. Przedmiotowa nieruchomość, przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, była wykorzystywana wyłącznie w celach rolniczych i mieszkalnych. Nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i drogi wewnętrzne. W 2013 r. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży części posiadanego gruntu. Ze względu na to, że stanowił on jedną działkę ewidencyjną, sprzedaż nie byłaby możliwa bez uprzedniego dokonania podziału gruntu w celu wyodrębnienia działek przeznaczonych do sprzedaży. Prezydent Miasta zatwierdził podział działki nr 1541/3 o pow. 40317 m² na następujące 4 działki:

* 1811/3 o pow. 1330 m², niezabudowana,

* 1812/3 o pow. 594 m², niezabudowana,

* 1813/3 o pow. 912 m², niezabudowana,

* 1814/3 o pow. 37481 m², zabudowana budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi.

Po dokonaniu podziału Wnioskodawca sprzedał osobom trzecim działki nr 1811/3 i 1813/3 oraz udziały w działce nr 1812/3 przeznaczonej pod drogę dojazdową. Wnioskodawca pozostał wyłącznym właścicielem działki nr 1814/3 i współwłaścicielem działki nr 1812/3. W 2017 r. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży kolejnej części posiadanego gruntu. Ze względu na to, że stanowił on jedną działkę ewidencyjną, sprzedaż znów nie byłaby możliwa bez uprzedniego dokonania podziału gruntu w celu wyodrębnienia z niego działek przeznaczonych do sprzedaży. Ponadto, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, teren przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i drogi dojazdowe. Część gruntu przeznaczona do sprzedaży miała przy tym dużą powierzchnię (ok. 16000 m²) i nieregularny kształt, co czyniło ją nieatrakcyjną dla potencjalnych nabywców zainteresowanych budową domu jednorodzinnego. Konieczne było także wyodrębnienie drogi wewnętrznej w celu zapewnienia dojazdu do posiadanej przez Wnioskodawcę działki nr 67/5, nieprzeznaczonej do sprzedaży. Wnioskodawca uznał zatem za racjonalne dokonanie podziału posiadanego gruntu na:

* część nieprzeznaczoną do sprzedaży, która nadal ma być użytkowana przez Wnioskodawcę i jego rodzinę,

* przeznaczone do sprzedaży działki o powierzchniach ok. 1000 m² każda,

* działki przeznaczone pod drogi wewnętrzne, umożliwiające dojazd do każdej z wyodrębnionych działek oraz do posiadanej przez Wnioskodawcę działki nr 67/5.

We wrześniu 2017 r. Prezydent Miasta zatwierdził podział działki nr 1814/3 o pow. 37481 m² na następujących 16 działek:

* 2974/3 o pow. 21102 m², zabudowana budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi, nieprzeznaczona do sprzedaży,

* 2975/3 o pow. 1099 m², niezabudowana,

* 2976/3 o pow. 991 m², niezabudowana,

* 2977/3 o pow. 1242 m², niezabudowana,

* 2978/3 o pow. 1155 m², niezabudowana,

* 2979/3 o pow. 892 m², niezabudowana,

* 2980/3 o pow. 748 m², niezabudowana,

* 2981/3 o pow. 854 m², niezabudowana,

* 2982/3 o pow. 1033 m², niezabudowana,

* 2983/3 o pow. 894 m², niezabudowana,

* 2984/3 o pow. 1114 m², niezabudowana,

* 2985/3 o pow. 1169 m², niezabudowana,

* 2986/3 o pow. 1182 m², niezabudowana,

* 2987/3 o pow. 1109 m², niezabudowana,

* 2988/3 o pow. 2605 m², niezabudowana, przeznaczona pod drogę wewnętrzną,

* 2989/3 o pow. 292 m², niezabudowana, przeznaczona pod drogę wewnętrzną.

Podział został dokonany pod warunkiem zapewnienia ww. działkom dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności gruntowych lub zbycie ułamkowych części praw do gruntu. Dostęp ten zostanie zapewniony nabywcom gruntów w drugi z wymienionych sposobów, tj. poprzez zbycie ułamkowych części prawa własności działek nr 1812/3 i 2988/3. W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo własności działek o numerach od 2975/3 do 2987/3 oraz ułamkowe części prawa własności działek o numerach 1812/3 i 2988/3. Sprzedaż działki nr 2976/3 (wraz z ułamkowymi częściami praw do działek 181213 i 2988/3) została dokonana w dniu 8 listopada 2017 r. Natomiast sprzedaż pozostałych działek o numerach od 2975/3 do 2987/3 (wraz z ułamkowymi częściami praw do działek 1812/3 i 2988/3) zostanie dokonana w przyszłości. Z wyjątkiem opisanych wyżej czynności, tj. złożenia wniosków do Prezydenta Miasta o dokonanie wyodrębnienia ewidencyjnego gruntów przeznaczonych do sprzedaży, Wnioskodawca nie wykonał żadnych innych działań związanych z przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. W szczególności nie podejmował czynności mających na celu usunięcie roślinności z działek, wyrównanie terenu, uzbrojenie działek, ogrodzenie poszczególnych parceli czy uzyskanie pozwoleń na budowę. Nie podejmował również (i nie zamierza podejmować) żadnych działań o charakterze reklamowym czy marketingowym, ani podejmować aktywnych działań w celu poszukiwania nabywców, w tym zamieszczania ogłoszeń i ofert. Od momentu dokonania podziału gruntu osoby zainteresowane zakupem same się do niego zgłaszają. Sprzedaży podlegać będą wyłącznie działki powstałe w wyniku podziału gruntu otrzymanego w formie darowizny od ojca w 2004 r. W międzyczasie Wnioskodawca nie nabywał żadnych innych nieruchomości w celu odsprzedaży lub zwiększenia powierzchni gruntu opisanego we wniosku. Nie zamierza również w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu odsprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii, czy dokonana oraz planowana sprzedaż działek podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa/będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - zarówno w związku z dokonaną jak i planowaną sprzedażą nieruchomości - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w wyniku darowizny od ojca w 2004 r. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest i nigdy nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Przedmiotowa nieruchomość, przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę, była wykorzystywana wyłącznie w celach rolniczych i mieszkalnych. Nie prowadzono na niej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nie oddawano jej w najem lub dzierżawę. W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jakie Wnioskodawca podjął w związku z planowaną sprzedażą był podział nieruchomości na mniejsze działki. Jak wskazał Zainteresowany, sprzedaż przedmiotowych działek bez ich uprzedniego podziału nie byłaby możliwa. Co istotne, Wnioskodawca nie poczynił i nie zamierza poczynić żadnych innych działań związanych z przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. W szczególności nie podejmował czynności mających na celu usunięcie roślinności z działek, wyrównanie terenu, uzbrojenie działek, ogrodzenie poszczególnych parceli czy uzyskanie pozwoleń na budowę. Nie podejmował również (i nie zamierza podejmować) żadnych działań o charakterze reklamowym czy marketingowym, ani podejmować aktywnych działań w celu poszukiwania nabywców, w tym zamieszczania ogłoszeń i ofert. Od momentu dokonania podziału gruntu osoby zainteresowane zakupem same się do niego zgłaszają.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zarówno dokonane jak i planowane przez Wnioskodawcę zbycie działek nie stanowi/nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek Wnioskodawca wystąpił/wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie zarówno dokonana jak i planowana sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, zarówno dokonana, jak i planowana sprzedaż działek nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zarówno dokonana, jak i planowana sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie działa/nie będzie działać w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 oceniono jako prawidłowe.

Tutejszy organ wskazuje, że w związku z odpowiedzią pozytywną na pierwsze z postawionych pytań, gdzie stwierdzono, że zarówno dokonana, jak i planowana sprzedaż opisanych we wniosku działek nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu, za bezprzedmiotowe należy uznać warunkowe pytanie nr 2 postawione we wniosku, dotyczące ustalenia, czy dokonana, jak i planowana sprzedaż działek korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.