0112-KDIL2-3.4012.517.2017.2.WB - Brak prawa do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją operacji.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 stycznia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-3.4012.517.2017.2.WB Brak prawa do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją operacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją operacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją operacji. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 grudnia 2017 r. o podpis drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy pod oświadczeniem, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej oraz uiszczenie opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca złożył wniosek aplikacyjny w konkursie ogłoszonym przez zarząd Województwa w ramach regionalnego konkursu Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020. Związek Stowarzyszeń został wybrany do realizacji operacji oraz zawarł umowę w związku z realizacją tej operacji sfinansowanego ze środków Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej (Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020). W ramach tej operacji podmiot finansuje koszty nieodpłatnych szkoleń dla pracowników, członków i mieszkańców obszaru lokalnych grup działania. Związek Stowarzyszeń nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT, co wynika z treści art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnienie podmiotowe).

Związek Stowarzyszeń nie prowadzi działalności gospodarczej, a rozmiar działalności statutowej jest nieznaczny i nie przekracza kwoty określonej w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie składał i nie składa deklaracji VAT-7.

Zakres nieodpłatnych usług świadczonych przez podmiot nie przekracza kwoty 150 000 zł rocznie do końca 2016 r. i 200 000 zł rocznie w 2017 r. W wyniku realizacji projektu Stowarzyszenie nie osiągnie żadnych przychodów. Działalność związana z realizacją ww. projektu nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie nie stanie się czynnym podatnikiem VAT. Operacja realizowana w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020 wykonywana jest w ramach działalności statutowej i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Związek Stowarzyszeń jako bierny podatnik VAT będzie mogło starać się o zwrot podatku naliczonego, wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją operacji określonych w umowie operacji finansowanej ze środków Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja ww. operacji nie spowoduje, że stanie się on czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. W uwagi na powyższe Związek Stowarzyszeń nie będzie mógł starać się o zwrot podatku naliczonego, wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją określonych w umowie operacji finansowanej ze środków Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca złożył wniosek aplikacyjny w konkursie ogłoszonym przez zarząd Województwa w ramach regionalnego konkursu Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020. Związek Stowarzyszeń został wybrany do realizacji operacji oraz zawarł umowę w związku z realizacją tej operacji sfinansowanego ze środków Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej (Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020). W ramach tej operacji podmiot finansuje koszty nieodpłatnych szkoleń dla pracowników, członków i mieszkańców obszaru lokalnych grup działania. Związek Stowarzyszeń nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT, co wynika z treści art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnienie podmiotowe). Związek Stowarzyszeń nie prowadzi działalności gospodarczej, a rozmiar działalności statutowej jest nieznaczny i nie przekracza kwoty określonej w przepisie ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie składał i nie składa deklaracji VAT-7. Zakres nieodpłatnych usług świadczonych przez podmiot nie przekracza kwoty 150 000 zł rocznie do końca 2016 r. i 200 000 zł rocznie w 2017 r. W wyniku realizacji projektu Stowarzyszenie nie osiągnie żadnych przychodów. Działalność związana z realizacją ww. projektu nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie nie stanie się czynnym podatnikiem VAT. Operacja realizowana w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020 wykonywana jest w ramach działalności statutowej i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją opisanej we wniosku operacji.

Jak wskazano powyżej, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony, gdyż Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, operacja realizowana jest w ramach działalności statutowej i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej operacji.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie będzie spełniał tych warunków, nie będzie miał możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, to - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją operacji.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma również możliwości zwrotu naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z realizacją ww. operacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl