0112-KDIL2-3.4012.454.2018.2.AŻ - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek należących do majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2018 r. (data wpływu 23 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu. Wniosek uzupełniono w dniu 26 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 sierpnia 1998 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną (na prawach wspólności ustawowej) nieruchomość gruntową, stanowiącą obszar 1,20 ha wraz z budynkiem socjalno-magazynowym. W skład nieruchomości wchodziły działki nr 196/1, 197/2, 198/1. Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej, na podstawie aktu notarialnego i miała służyć na cele osobiste. Sprzedawca nie wystawił faktury i nie naliczył podatku VAT, a notariusz pobrał opłatę skarbową. W związku z nabyciem nie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Od dnia 15 maja 1999 r. część powyższej nieruchomości o pow. 0,30 ha wraz z budynkiem socjalno-magazynowym była wykorzystywana do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (transport ciężarowy), w związku z którą Wnioskodawca był i jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 27 marca 2008 r. powyższa część (wykorzystywana na cele działalności) została wydzielona geodezyjnie i stanowi działki nr 196/8 i 197/3. Do 31 grudnia 2010 r. działki te były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Znajdujący się na nich budynek z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany w październiku 2011 r. i obecnie działki te są niezabudowane. W wyniku tego samego podziału działek (z 27 marca 2008 r.) o nr 196/1 i 197/2 nabytych w 1998 r. powstały również działki nr 196/7 i 197/4. Jak wskazano w decyzji podziałowej Wójta Gminy z 27 marca 2008 r. "w wyniku proponowanego podziału działek nr 197/2 i nr 196/1 powstaną działki umożliwiające racjonalne zagospodarowanie terenu oraz jedna z działek (pierwotnie nr 197/2) uzyska dostęp do drogi publicznej". Działki te są gruntami niezabudowanymi.

W dniu 29 grudnia 2000 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną nieruchomość gruntową niezabudowaną, stanowiącą tereny pod uprawę polową - działka nr 198/7 o pow. 2,627 ha. Działka ta bezpośrednio graniczy z wcześniej zakupioną i opisaną wyżej nieruchomością. Sprzedawca nie wystawił faktury i nie naliczył podatku (zakup nastąpił od Parafii). W związku z tą transakcją Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Działka ta nie była nigdy dzielona.

Wymienione powyżej działki (198/7, 196/1, 197/2, 198/1) Wnioskodawca nabył na siedlisko i zamierzał w nim zamieszkać wraz z żoną, a ponadto działki miały być przeznaczone w przyszłości dla dwóch synów Wnioskodawcy. W związku z tymi planami, w dniu 11 kwietnia 2006 r. Zainteresowany złożył wniosek do Wójta Gminy o zmianę przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego powyższych gruntów pod zabudowę jednorodzinną. Zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości o nr ewidencyjnych 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1, 198/7, uchwalonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 sierpnia 2013 r. działki te są położone w obszarach z przeznaczeniem pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej z dopuszczeniem usług nieuciążliwych dla środowiska. Dalszych czynności prawnych odnośnie tych działek Wnioskodawca wraz z żoną nie podejmował (nie występował o pozwolenia na budowę, nie dokonywał dalszych podziałów, itp.). Działki te nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze.

Obecnie Wnioskodawca razem z żoną jest zmuszony okolicznościami życiowymi (wiek, zły stan zdrowia, brak woli synów osiedlenia się na tych działkach) sprzedać powyższe działki, najchętniej jednemu kupującemu, a tylko gdyby było to niemożliwe, to kilku kupującym. Zainteresowany wraz z żoną nie zamierza podejmować żadnych czynności związanych z przygotowywaniem terenu do sprzedaży, ani z podziałem działek, uzbrojeniem, etc. Wnioskodawca wraz z żoną działki zamierzają sprzedać jako osoby fizyczne, a kupującego zamierzają poszukiwać poprzez ogłoszenia w mediach, portalach ogłoszeniowych, w ostateczności - za pośrednictwem biura nieruchomości.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej, natomiast nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości. Tak jak już Wnioskodawca wskazał wyżej, faktycznie jakikolwiek związek z działalnością gospodarczą miały tylko działki nr 196/8 i 197/3, ale to tylko w latach 1999-2010. Po tym okresie nawet te działki nie miały związku z działalnością, tym bardziej, że budynek na nich posadowiony został rozebrany w 2011 r.

Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Pismem z dnia 24 października 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

Działki o numerach 196/7, 197/4, 198/1 i 198/7 nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane od momentu ich nabycia i stan ten nie zmieni się do dnia planowanej sprzedaży.

Działki o numerach 196/8 i 197/3 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (transport samochodowy) w ten sposób, że znajdował się na nich parking dla pojazdów z zapleczem i dystrybutorem paliw. Grunty, budynek i budowle znajdujące się na tych działkach stanowiły środki trwałe w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, działki o numerach 196/8 i 197/3 były wykorzystywane w działalności gospodarczej do 31 grudnia 2010 r. Znajdujący się na nich budynek z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany w październiku 2011 r. i obecnie działki te są niezabudowane. Po zaprzestaniu wykorzystywania działek w działalności gospodarczej działki te nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane. Żeby zobrazować aktualny stan faktyczny tych działek Zainteresowany załączył dwie fotografie wykonane w dniu 22 października 2018 r.

Po zaprzestaniu wykorzystywania działek o numerach 196/8 197/3 w działalności gospodarczej Wnioskodawca wykreślił je z ewidencji środków trwałych i od tego momentu stanowią one majątek prywatny Wnioskodawcy i jego żony, zatem wprowadził je z powrotem do majątku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanych działek gruntu nr 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1 i 196/7 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych działek gruntu nr 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1 i 198/7 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na gruncie opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, że mimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca planując, a w przyszłości dokonując sprzedaży ww. nieruchomości działał w charakterze handlowca. W uznaniu Wnioskodawcy ich sprzedaż mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym. Zatem planowane czynności sprzedaży pozostają w ramach działania w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania unormowania ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że planowana sprzedaż opisanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podkreślić należy, że powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, w szczególności odpowiednio zastosować można twierdzenia wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), które to orzeczenie wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 10 sierpnia 1998 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną nieruchomość gruntową, stanowiącą obszar 1,20 ha wraz z budynkiem socjalno-magazynowym. W skład nieruchomości wchodziły działki nr 196/1, 197/2, 198/1. Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej, na podstawie aktu notarialnego i miała służyć na cele osobiste. Sprzedawca nie wystawił faktury i nie naliczył podatku VAT, a notariusz pobrał opłatę skarbową. W związku z nabyciem nie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od dnia 15 maja 1999 r. część powyższej nieruchomości o pow. 0,30 ha wraz z budynkiem socjalno-magazynowym była wykorzystywana do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w związku z którą Wnioskodawca był i jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 27 marca 2008 r. powyższa część (wykorzystywana na cele działalności) została wydzielona geodezyjnie i stanowi działki nr 196/8 i 197/3. Do 31 grudnia 2010 r. działki te były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Znajdujący się na nich budynek z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany w październiku 2011 r. i obecnie działki te są niezabudowane. W wyniku tego samego podziału działek o nr 196/1 i 197/2 nabytych w 1998 r. powstały również działki nr 196/7 i 197/4. Jak wskazano w decyzji podziałowej Wójta z 27 marca 2008 r. "w wyniku proponowanego podziału działek nr 197/2 i nr 196/1 powstaną działki umożliwiające racjonalne zagospodarowanie terenu oraz jedna z działek (pierwotnie nr 197/2) uzyska dostęp do drogi publicznej". Działki te są gruntami niezabudowanymi. W dniu 29 grudnia 2000 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną nieruchomość gruntową niezabudowaną stanowiącą tereny pod uprawę polową - działka nr 198/7 o pow. 2,627 ha. Działka ta bezpośrednio graniczy z wcześniej zakupioną i opisaną wyżej nieruchomością. Sprzedawca nie wystawił faktury i nie naliczył podatku. W związku z tą transakcją Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Działka ta nie była nigdy dzielona. Wymienione powyżej działki (198/7, 196/1, 197/2, 198/1) Wnioskodawca nabył na siedlisko i zamierzał w nim zamieszkać wraz z żoną, a ponadto działki miały być przeznaczone w przyszłości dla dwóch synów Wnioskodawcy. W związku z tymi planami, w dniu 11 kwietnia 2006 r. Zainteresowany złożył wniosek do Wójta o zmianę przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego powyższych gruntów pod zabudowę jednorodzinną. Zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości o nr ewidencyjnych 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1, 198/7 uchwalonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 sierpnia 2013 r. działki te są położone w obszarach z przeznaczeniem pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej z dopuszczeniem usług nieuciążliwych dla środowiska. Dalszych czynności prawnych odnośnie tych działek Wnioskodawca wraz z żoną nie podejmował (nie występował o pozwolenia na budowę, nie dokonywał dalszych podziałów, itp.). Działki te nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych czynności o podobnym charakterze. Obecnie Wnioskodawca razem z żoną jest zmuszony okolicznościami życiowymi sprzedać powyższe działki, najchętniej jednemu kupującemu, a tylko gdyby było to niemożliwe, to kilku kupującym. Zainteresowany wraz z żoną nie zamierza podejmować żadnych czynności związanych z przygotowywaniem terenu do sprzedaży, ani z podziałem działek, uzbrojeniem, etc. Wnioskodawca wraz z żoną działki zamierzają sprzedać jako osoby fizyczne, a kupującego zamierzają poszukiwać poprzez ogłoszenia w mediach, portalach ogłoszeniowych, w ostateczności - za pośrednictwem biura nieruchomości. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej, natomiast nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości. Tak jak już Wnioskodawca wskazał wyżej faktycznie jakikolwiek związek z działalnością gospodarczą miały tylko działki nr 196/8 i 197/3, ale to tylko w latach 1999-2010. Po tym okresie nawet te działki nie miały związku z działalnością, tym bardziej, że budynek na nich posadowiony został rozebrany w 2011 r. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Działki o numerach 196/7, 197/4, 198/1 i 198/7 nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane od momentu ich nabycia i stan ten nie zmieni się do dnia planowanej sprzedaży. Działki o numerach 196/8 i 197/3 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (transport samochodowy) w ten sposób, że znajdował się na nich parking dla pojazdów z zapleczem i dystrybutorem paliw. Grunty, budynek i budowle znajdujące się na tych działkach stanowiły środki trwałe w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, działki o numerach 196/8 i 197/3 były wykorzystywane w działalności gospodarczej do 31 grudnia 2010 r. Znajdujący się na nich budynek z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany w październiku 2011 r. i obecnie działki te są niezabudowane. Po zaprzestaniu wykorzystywania działek w działalności gospodarczej działki te nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane. Po zaprzestaniu wykorzystywania działek o numerach 196/8 i 197/3 w działalności gospodarczej Wnioskodawca wykreślił je z ewidencji środków trwałych i od tego momentu stanowią one majątek prywatny Wnioskodawcy i jego żony, zatem wprowadził je z powrotem do majątku prywatnego.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż opisanych działek gruntu nr 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1 i 196/7 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego - w związku z planowaną sprzedażą działek niezabudowanych - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Opisane działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę wraz z żoną do majątku prywatnego na siedlisko z zamiarem budowy domu dla Wnioskodawcy i jego synów. Faktem jest, że jak wynika z opisu sprawy, nieruchomość (działki o numerach 196/8 i 197/3) w okresie od 1999 r. do 2010 r. częściowo była przez Zainteresowanego wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej (transport ciężarowy), z tytułu której jest on podatnikiem podatku VAT. Jednakże Zainteresowany 31 grudnia 2010 r. wykreślił działki z ewidencji środków trwałych i wprowadził ww. działki z powrotem do majątku prywatnego. Z udzielonych informacji również wynika, że działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawca co prawda złożył wniosek do Wójta Gminy o zmianę przeznaczenia opisanych działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i dokonał podziału niektórych działek jednakże czynności te były związane z zamiarem wykorzystania nieruchomości do celów prywatnych - budowa domu. Innych czynności odnośnie tych działek Wnioskodawca nie podejmował, tj. nie występował o pozwolenia na budowę, nie dokonywał dalszych podziałów, itp. Zainteresowany wraz z żoną nie zamierza podejmować żadnych czynności związanych z przygotowywaniem terenu do sprzedaży, ani z podziałem działek, uzbrojeniem, etc. Kupujących Wnioskodawca zamierza poszukiwać poprzez ogłoszenia w mediach, portalach ogłoszeniowych, w ostateczności - za pośrednictwem biura nieruchomości. Powodem planowanej sprzedaży działek są jak wskazał Wnioskodawca okoliczności życiowe, tj. wiek, zły stan zdrowia, brak woli synów osiedlenia się na tych działkach.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie działek, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tejże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek gruntu nr 196/7, 196/8, 197/3, 197/4, 198/1 i 196/7 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie można uznać, że Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Dla przyjętego rozstrzygnięcia istotny jest fakt, że pomimo wykorzystywania przez Wnioskodawcę części nieruchomości w działalności gospodarczej, po zakończeniu wykorzystywania działek w działalności gospodarczej grunty te zostały wycofane do majątku prywatnego. W analizowanej sprawie istotne jest także to, że jak wskazał Zainteresowany, wszystkie opisane działki zostały nabyte do majątku prywatnego z zamiarem budowy domu dla Wnioskodawcy, jego małżonki i synów, a niezrealizowanie tych planów ma związek z niezależnymi od Wnioskodawcy okolicznościami życiowymi takimi jak wiek, zły stan zdrowia, brak woli synów osiedlenia się na tych działkach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, w tym kwestia oceny skutków podatkowych w zakresie VAT czynności wycofania działek z działalności gospodarczej do majątku prywatnego - jako, że nie zadano w tej kwestii pytania i nie sformułowano własnego stanowiska - nie była przedmiotem analizy.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zauważyć należy, że z ww. art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa wynika, że Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w tym w szczególności o informacje, że nabycie działek nastąpiło do majątku prywatnego na siedlisko z zamiarem budowy domu dla Wnioskodawcy i jego synów, Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (media, ogrodzenie terenu) i że działki wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy po zakończeniu ich wykorzystywania w ten sposób zostały z powrotem przekazane do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem niniejsza interpretacja stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla żony Zainteresowanego, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.