0112-KDIL2-3.4012.197.2018.2.AS - VAT w zakresie nieuznania wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 22 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek. Wniosek uzupełniono w dniu 22 maja 2018 r. o podpis pod oświadczeniem, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1985 r. w darowiźnie od rodziców Wnioskodawca otrzymał gospodarstwo rolne, m.in. działkę rolną nr 10. Od 1994 r. żona jest współwłaścielem gospodarstwa rolnego. W 2012 r. działka nr 10 została podzielona na trzy części zgodnie z wydany przez Gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Teren rekreacyjno-sportowy działki nr 10 i innych sąsiednich działek zakupiła Gmina na boisko sportowe.

Pozostała część działki nr 10, czyli działka nr 10/3, długa i wąska, która zgodnie z planem zagospodarowania była przeznaczona na teren budowlany została scalona z działkami czterech sąsiadów i ponownie podzielona na dwie małe działki rolne. Są to działki o nr 358 i 359, które zgodnie z planem zagospodarowania mają charakter działek budowlanych.

To są jedyne nakłady kosztów, jakie Wnioskodawca poniósł z żoną zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania. Zainteresowany nie doprowadził żadnych mediów do tych działek. Te działki z przyczyn rodzinnych Wnioskodawca wraz z małżonką chciałby sprzedać. Wnioskodawca szuka kupców wśród znajomych. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 17 maja 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

Od 1985 r. jest rolnikiem, właścicielem dz. nr 10. Od 1994 r. żona jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego. W 2012 r. działka numer 10 została podzielona na trzy części zgodne z wydanym przez gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Teren rekreacyjno-sportowy działki nr 10 i innych sąsiednich działek zakupiła gmina na boisko sportowe i drogę dojazdową. Również w 2012 r. pozostała część działki dz. nr 10/3 długa i wąska, która zgodnie z planem zagospodarowania była przeznaczona na teren budowlany, została scalona z działkami czterech sąsiadów i ponownie podzielona na dwie nowe działki rolne o nr 358 i 359 - w załączniku mapa z projektem scalenia i podziału w skali 1:1000. Na potrzeby scalania i ponownego podziału została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr 10/3 w 2012 r. Na swoją działkę nr 10/3 występował Wnioskodawca, natomiast innych czterech sąsiadów występowało na swoje działki, niezbędne do wykonania tej procedury geodezyjnej: scalania i ponownego podziału gruntów ornych. Nowe działki również o nowych numerach, czyli 358 i 359, powstałe po scaleniu i ponownym podzieleniu są gruntami ornymi klasy IVb, powstałymi w innym miejscu niż działka nr 10/3 też grunt - klasa IVb. Właścicielem działek nr 358 i 359 Wnioskodawca jest od grudnia 2012 r. i uprawia je jako grunty orne (natomiast sąsiedzi są właścicielami swoich nowo powstałych działek). Wnioskodawca nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, ani też ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek nr 358 i 359 do sprzedaży, by zwiększyć ich atrakcyjność i wartość. Wnioskodawca jeszcze nie ogłaszał sprzedaży tych działek, ale może wykorzysta sieć internetową lub prasę. Wnioskodawca nie udostępnia działek innym na podstawie umowy najmu czy dzierżawy. Uprawia je sam, jako rolnik małego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie płacił i nie płaci żadnego podatku VAT. Zainteresowany nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 maja 2018 r.).

Czy sprzedając działki budowlane nr 358 i 359 Wnioskodawca będzie występować w charakterze podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 17 maja 2018 r.), nie powinien on płacić podatku VAT od sprzedaży pozostałej części działki 10/3 - która w 2012 r. została również podzielona na nowe działki geodezyjne o nr 358 i 359 zgodnie z procedurą geodezyjną i z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego przez gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1985 r., w darowiźnie od rodziców, otrzymał gospodarstwo rolne, m.in. działkę rolną nr 10. Od 1994 r. żona Wnioskodawcy jest współwłaścielem gospodarstwa rolnego. W 2012 r. działka numer 10 została podzielona na trzy części zgodne z wydanym przez gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Teren rekreacyjno-sportowy działki nr 10 i innych sąsiednich działek zakupiła gmina na boisko sportowe i drogę dojazdową. Również w 2012 r. pozostała część działki dz. nr. 10/3, długa i wąska, która zgodnie z planem zagospodarowania była przeznaczona na teren budowlany, została scalona z działkami czterech sąsiadów i ponownie podzielona na dwie nowe działki rolne, które zgodnie z planem zagospodarowania mają charakter działek budowlanych. Na potrzeby scalania i ponownego podziału została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr 10/3 w 2012 r. Na swoją działkę nr 10/3 występował Wnioskodawca, natomiast innych czterech sąsiadów występowało na swoje działki, niezbędne do wykonania tej procedury geodezyjnej: scalania i ponowny podział gruntów ornych. Nowe działki o numerach 358 i 359 powstałe po scaleniu i ponownym podzieleniu są gruntami ornymi klasy IVb, powstałymi w innym miejscu niż działka nr 10/3 też gruntu - klasa IVb. Właścicielem działek nr 358 i 359 jest Wnioskodawca od grudnia 2012 r. i uprawia je jako grunty orne (natomiast sąsiedzi są właścicielami swoich nowo powstałych działek). To są jedyne nakłady kosztów, jakie Wnioskodawca poniósł z żoną zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania. Zainteresowany nie doprowadził żadnych mediów do tych działek. Działki te z przyczyn rodzinnych Wnioskodawca wraz z małżonką chciałby sprzedać. Wnioskodawca szuka kupców wśród znajomych. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, ani też ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek nr 358 i 359 do sprzedaży, by zwiększyć ich atrakcyjność i wartość. Zainteresowany jeszcze nie ogłaszał sprzedaży działek, ale może wykorzysta sieć internetową lub prasę. Wnioskodawca nie udostępnia innym działek na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Uprawia je sam, jako rolnik małego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie płacił i nie płaci żadnego podatku VAT. Zainteresowany nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedając działki budowlane nr 358 i 359 wystąpi on w charakterze podatnika VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze sprzedażą udziałów w działkach 358 i 359 - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca otrzymał w 1985 r., w darowiźnie od rodziców, gospodarstwo rolne m.in. działkę rolną nr 10, z której po podziale, scaleniu i ponownym podziale powstały działki o nr 358 i 359. Zainteresowany nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki Wnioskodawca uprawia jako grunty orne. Działki te nie są udostępniane na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Co prawda z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2012 r. dokonał podziału działki nr 10 na trzy działki, ale było to wynikiem uchwalonego przez Gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym m.in. dwie wyżej wymienione działki zostały przeznaczone na boisko, i Gmina zakupiła je w tym celu. Wnioskodawca poniósł również nakłady na scalenie trzeciej z ww. działek z działkami sąsiadów i ponowny podział gruntu. Powyższe podyktowane było jednak względami praktycznymi (działka Wnioskodawcy przed scaleniem była długa i wąska) i po tym fakcie Wnioskodawca przez kilka lat wykorzystywał nowe działki (nr 358 i 359) jako grunty orne. Powyższe czynności miały zatem miejsce kilka lat przed transakcją sprzedaży nieruchomości. Brak jest zatem podstaw, by powiązać ww. czynność ze sprzedażą udziału w działkach. Co istotne, w związku ze sprzedażą udziału w działkach - jak wskazał Wnioskodawca - nie zamierza on ponieść nakładów na przygotowanie działek do transakcji.

Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika zatem taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu - doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Zainteresowany nie angażował zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego udziału w opisanych we wniosku działkach nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działkach nr 358 i 359 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału ww. działkach można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, sprzedając udział w działkach budowlanych nr 358 i 359 Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 ww. ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla Jego małżonki (współwłaściciela nieruchomości).

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić również uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w cyt. wyżej art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.