0112-KDIL2-3.4012.187.2019.2.AS - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki stanowiącej teren budowlany.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2019 r. (data wpływu 17 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 29 maja 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na podstawie umowy notarialnej z dnia 18 września 2018 r. (...) otrzymał w drodze darowizny od swoich rodziców (...) kompleks działek gruntu położonych w (...) o numerach ewidencyjnych: nr 3/9, 3/11, 3/12 (...), nr 3/10 (...), nr 17/3 i 18/13 (...), nr 17/5 (...) oraz udział wynoszący 7848/10000 w działce nr 3/13 (...). Łączna powierzchnia darowanych Wnioskodawcy działek wynosi 1,8547 ha. Darczyńcy byli współwłaścicielami lub współużytkownikami wieczystym ww. działek, a działki te nabyte zostały przez rodziców Wnioskodawcy w latach 2002-2003, z wyłączeniem działki nr 17/5, którą ww. nabyli w 2008 r. w drodze zamiany. Opisane wyżej działki nabyte zostały przez darczyńców jako majątek prywatny i nie były wykorzystywane gospodarczo lub też nie były one związane w żaden sposób z prowadzoną w latach wcześniejszych (do dnia 27 czerwca 2016 r.) indywidualną działalnością gospodarczą (...). Rodzice Wnioskodawcy są osobami w podeszłym wieku (ojciec 72 lata i matka 71 lat) i w wyniku ww. umowy darowizny osoby te za życia pragnęły uregulować swoje prawa majątkowe związane z posiadanymi nieruchomościami w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej. Wśród darowanych Wnioskodawcy działek znajdują się niezabudowana działka gruntu o numerze ewidencyjnym 18/13, o powierzchni 0,4643 ha. Działka ta posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta (...) z oznaczeniem symbolem 9U z przeznaczeniem pod usługi. Część ww. działki zamierza od Wnioskodawcy nabyć (...) S.A. W powyższym zakresie strony w dniu 31 stycznia 2019 r. zawarły w formie aktu notarialnego (...) przedwstępną umowę sprzedaży, w której to umowie (...) S.A. zobowiązała się do przeprowadzenia podziału działki nr 18/13 w wyniku którego powstanie działka o powierzchni 0,2550 ha, która stanowić będzie przedmiot przyszłej sprzedaży. Ponadto podmiot ten zobowiązał się do przeprowadzenia badań geotechnicznych działki, uzyskania niezbędnych pozwoleń na przyłącze energetyczne, wodne oraz kanalizacyjne, jak również uzyskania pozwolenia na budowę sklepu wielkopowierzchniowego, co stanowi warunek zawarcia w przyszłości, tj. w terminie do dnia 31 stycznia 2020 r., umowy sprzedaży wydzielonej nieruchomości. Warunkiem zawarcia w przyszłości umowy przeniesienia własności ww. nieruchomości jest również uzyskanie przez Wnioskodawcę pisemnej interpretacji w zakresie sposobu opodatkowania ww. sprzedaży w zakresie podatku od towarów i usług. Przyszły nabywca, w zawartej umowie przedwstępnej zastrzegł dla siebie prawo jednostronnego odstąpienia od zawarcia umowy przyrzeczonej w przyszłości, w przypadku braku uzyskania wymaganych zgód i pozwoleń odnośnie planowanych inwestycji na wydzielonej w przyszłości działce gruntu.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...), której zakres został sklasyfikowany pod kodem PKD 25.50.Z. Zakres działalności przedsiębiorcy nie obejmuje obrót nieruchomościami oraz wynajem czy zarządzenie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nie wykonywał takich czynności. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Otrzymane w drodze darowizny opisane powyżej działki gruntu, stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy i nigdy nie były związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w stosunku do otrzymanych od rodziców działek, w tym działki o nr 18/13, nie podejmował jakichkolwiek działań związanych ze sprzedażą ww. nieruchomości, w tym upubliczniał oferty ich sprzedaży. Z inicjatywą zakupu ww. nieruchomości do Wnioskodawcy wystąpiło (...) S.A. Z ustnych informacji przedstawicieli ww. podmiotu wynika, że strategia działania ww. podmiotu zakłada, że optymalna powierzchnia gruntów potrzebna do budowy sklepów wielkopowierzchniowych ww. marki wynosi odpowiednio od 2000 m² do 2600 m², dlatego też w przypadku przedmiotowej działki Wnioskodawcy, przed zawarciem umowy sprzedaży konieczne jest przeprowadzenie jej podziału w celu wydzielenia gruntu o powierzchni zgodnej ze strategią podmiotu. Proces podziału działki 18/13 wykonany zostanie przez podmiot zainteresowany zakupem części wydzielonej. Podmiot ten zobowiązał się do poniesienia wszystkich kosztów związanych z tym podziałem, bez ich potrącenia z przyszłej ceny sprzedaży uzgodnionej w przedwstępnej umowie z dnia 31 stycznia 2019 r. Pozostała po wydzieleniu część gruntów działki nr 18/13 o pow. 2093 m² stanowić będzie majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W piśmie z dnia 24 maja 2019 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Od momentu otrzymania w drodze darowizny działka gruntu nr 18/13 stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, tj. jedną z działek gruntu posiadanych przez stronę. Działka ta nie jest wykorzystywana rolniczo ani w inny sposób, który wiązałby się z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

2. Z tytułu nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

3. Wnioskodawca, jak również darczyńcy nie występowali o objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w wyniku podziału działki 18/13 nie nastąpi zmiana przeznaczenia działki mającej być przedmiotem sprzedaży.

4. W odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży nie wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany nie występował oraz nie wystąpi o wydanie ww. decyzji.

5. Wnioskodawca nie dokonał oraz nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów, w celu przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży.

6. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszać chęci sprzedaży przedmiotowej działki w środkach masowego przekazu.

7. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom i podmiotom przedmiotowej działki na podstawie umów, z wyłączeniem zainteresowanego podmiotu (...) S.A., z którym po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży zawarł pisemną umowę zezwalającą pracownikom ww. podmiotu wstęp na działkę 18/13 w celu wykonania niezbędnych działań związanych z planowaną inwestycją.

8. Wnioskodawca zawierając umowę przedwstępną udzielił Spółce pełnomocnictwa z prawem do udzielenia dalszych pełnomocnictw. Zakres udzielonego pełnomocnictwa obejmuje występowanie przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w przyszłości na rzecz (...) S.A. gruntu o powierzchni 0,2550 ha powstałego z wydzielenia przedmiotowej działki gruntu nr 18/13 powinna być objęta podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży na rzecz (...) S.A. nieruchomości gruntowej niezabudowanej o powierzchni 0,2550 ha powstałej z wydzielenia działki nr 18/13 stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności tej zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), tym bardziej, że ustawodawca definiując w tym artykule działalność gospodarczą dla celów podatku VAT, odwołuje się do profesjonalnego działania - podkreślając w definicji ciągłość działania oraz zarobkowy charakter działania. W kwestii zbycia przedmiotowej nieruchomości, tj. nowopowstałej działki gruntu z dzielonej działki o nr ewidencyjny 18/13, sprzedaż ta nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą tej nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Czynnościom tym nie można przypisać profesjonalnego działania, ponieważ ograniczają się one wyłącznie do zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży, której realizacja w przyszłości zależy wyłącznie od jednostronnej decyzji (...) S.A. Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem dla sprzedaży przedmiotowej działki nie znajdzie zastosowania art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Stanowisko takie podjął również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który orzekając w sprawach C-180/10 i C-181/10 TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Ponadto stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie w dotychczasowym stanowisku organów podatkowych. W wydanych interpretacjach nr 0114-KDIP1-1.4012.665.2018.1.AM oraz nr 0114-KDIP1-3.4012.299.2018.2.ISK Dyrektor KIS w podobnych stanach faktycznych orzekł, że zbycie nieruchomości stanowi rozporządzanie własnym majątkiem, niepodlegającym ustawie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy notarialnej z dnia 18 września 2018 r. otrzymał w drodze darowizny od swoich rodziców kompleks działek gruntu o numerach ewidencyjnych: nr 3/9, 3/11, 3/12, 3/10, 17/3, 18/13, 17/5 oraz udział wynoszący 7848/10000 w działce nr 3/13. Łączna powierzchnia darowanych Wnioskodawcy działek wynosi 1,8547 ha. Darczyńcy byli współwłaścicielami lub współużytkownikami wieczystym ww. działek, a działki te nabyte zostały przez rodziców Wnioskodawcy w latach 2002-2003, z wyłączeniem działki nr 17/5, którą ww. nabyli w 2008 r. w drodze zamiany. Opisane wyżej działki nabyte zostały przez darczyńców jako majątek prywatny i nie były wykorzystywane gospodarczo lub też nie były one związane w żaden sposób z prowadzoną w latach wcześniejszych (do dnia 27 czerwca 2016 r.) indywidualną działalnością gospodarczą ojca Wnioskodawcy. Rodzice Wnioskodawcy są osobami w podeszłym wieku (ojciec 72 lata i matka 71 lat) i w wyniku ww. umowy darowizny osoby te za życia pragnęły uregulować swoje prawa majątkowe związane z posiadanymi nieruchomościami w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej. Wśród darowanych Wnioskodawcy działek znajdują się niezabudowana działka gruntu o numerze ewidencyjnym 18/13 o powierzchni 0,4643 ha. Działka ta posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej, objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z oznaczeniem symbolem 9U z przeznaczeniem pod usługi. Część ww. działki zamierza od Wnioskodawcy nabyć Spółka. W powyższym zakresie strony w dniu 31 stycznia 2019 r. zawarły w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży, w której to umowie Spółka zobowiązała się do przeprowadzenia podziału działki nr 18/13, w wyniku którego powstanie działka o powierzchni 0,2550 ha, która stanowić będzie przedmiot przyszłej sprzedaży. Ponadto podmiot ten zobowiązał się do przeprowadzenia badań geotechnicznych działki, uzyskania niezbędnych pozwoleń na przyłącze energetyczne, wodne oraz kanalizacyjne, jak również uzyskania pozwolenia na budowę sklepu wielkopowierzchniowego, co stanowi warunek zawarcia w przyszłości, tj. w terminie do dnia 31 stycznia 2020 r. umowy sprzedaży wydzielonej nieruchomości. Warunkiem zawarcia w przyszłości umowy przeniesienia własności ww. nieruchomości jest również uzyskanie przez Wnioskodawcę pisemnej interpretacji w zakresie sposobu opodatkowania ww. sprzedaży w zakresie podatku od towarów i usług. Przyszły nabywca, w zawartej umowie przedwstępnej zastrzegł dla siebie prawo jednostronnego odstąpienia od zawarcia umowy przyrzeczonej w przyszłości, w przypadku braku uzyskania wymaganych zgód i pozwoleń odnośnie planowanych inwestycji na wydzielonej w przyszłości działce gruntu. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą, której zakres został sklasyfikowany pod kodem PKD 25.50.Z. W zakres działalności przedsiębiorcy nie wchodzi obrót nieruchomościami oraz wynajem czy zarządzenie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nie wykonywał takich czynności. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Otrzymane w drodze darowizny opisane powyżej działki gruntu, stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy i nigdy nie były związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w stosunku do otrzymanych od rodziców działek, w tym działki o nr 18/13, nie podejmował jakichkolwiek działań związanych ze sprzedażą ww. nieruchomości, w tym upubliczniał oferty ich sprzedaży. Z inicjatywą zakupu ww. nieruchomości do Wnioskodawcy wystąpiła Spółka. Z ustnych informacji przedstawicieli ww. podmiotu wynika, że strategia działania Spółki zakłada, że optymalna powierzchnia gruntów potrzebna do budowy sklepów wielkopowierzchniowych ww. marki wynosi odpowiednio od 2000 m² do 2600 m², dlatego też w przypadku przedmiotowej działki Wnioskodawcy, przed zawarciem umowy sprzedaży konieczne jest przeprowadzenie jej podziału w celu wydzielenia gruntu o powierzchni zgodnej ze strategią podmiotu. Proces podziału działki 18/13 wykonany zostanie przez podmiot zainteresowany zakupem części wydzielonej. Podmiot ten zobowiązał się do poniesienia wszystkich kosztów związanych z tym podziałem, bez ich potrącenia z przyszłej ceny sprzedaży uzgodnionej w przedwstępnej umowie z dnia 31 stycznia 2019 r. Pozostała po wydzieleniu część gruntów działki nr 18/13 o pow. 2.093 m² stanowić będzie majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Od momentu otrzymania w drodze darowizny działka gruntu nr 18/13 stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, tj. jedną z działek gruntu posiadanych przez stronę. Działka ta nie jest wykorzystywana rolniczo ani w inny sposób, który wiązałby się z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Z tytułu nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, jak również darczyńcy, nie występowali o objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w wyniku podziału działki 18/13 nie nastąpi zmiana przeznaczenia działki mającej być przedmiotem sprzedaży. W odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży nie wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany nie występował oraz nie wystąpi o wydanie ww. decyzji. Wnioskodawca nie dokonał oraz nie zmierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów, w celu przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie będzie ogłaszać chęci sprzedaży przedmiotowej działki w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom i podmiotom przedmiotowej działki na podstawie umów, z wyłączeniem zainteresowanego podmiotu Spółki, z którym po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży zawarł pisemną umowę zezwalającą pracownikom ww. podmiotu wstęp na działkę 18/13 w celu wykonania niezbędnych działań związanych z planowaną inwestycją. Wnioskodawca zawierając umowę przedwstępną udzielił Spółce pełnomocnictwa z prawem do udzielenia dalszych pełnomocnictw. Zakres udzielonego pełnomocnictwa obejmuje występowanie przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego: prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwolenie na budowę z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości wydzielonej z działki nr 18/13, obiektem zgodnie z planami Kupującego o powierzchni zabudowy nie mniejszym niż 600 m², prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwolenie na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 t, bez konieczności przebudowy układu drogowego, warunków technicznych przyłączy - kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale działki 18/13, a także przeprowadzenie: badań geotechnicznych w zakresie możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych, sprawdzenia nieruchomości pod względem jej zanieczyszczenia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki gruntu nr 18/13 powinna być objęta podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W opisanej sprawie zauważyć należy, że Wnioskodawca wykonywał typowe działania charakteryzujące aktywność profesjonalnego handlowca (tj. działania podjęte w ramach udzielonych pełnomocnictw).

Fakt zawarcia umowy przedwstępnej ze stroną kupującą, w ramach której udzielono jej pełnomocnictwa celem dokonywania w imieniu Wnioskodawcy szeregu czynności związanych z przedmiotową działką - występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego ww. decyzji i pozwoleń, w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień - jest przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności.

Z uwagi na powyższe należy przytoczyć brzmienie przepisu art. 95 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie udzielając Spółce pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy. Stroną podejmowanych czynności będzie bowiem Zainteresowany, a nie Spółka. Spółka, jako pełnomocnik Wnioskodawcy nie działa przecież we własnym imieniu, lecz w imieniu Wnioskodawcy. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że wszystkie koszty związane z wyżej wymienionymi czynnościami poniesie Spółka.

Zatem przedstawiona we wniosku aktywność Wnioskodawcy wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przedmiotowej działki, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt okoliczności w niniejszej sprawie należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działki o nr 18/13 będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany w związku z jej sprzedażą będzie działać jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji sprzedaż działki nr 18/13 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei, zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy - działka mająca być przedmiotem transakcji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolem 9U, jest to zatem teren przeznaczony pod zabudowę usługową, a zatem ww. działka spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

* brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że na działce nr 18/13 nie była prowadzona działalność gospodarcza. Zatem nie będzie spełniony warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. wykorzystywanie przedmiotowej działki wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

Podsumowując, sprzedaż działki nr 18/13 - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - będzie czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, dla tej dostawy nie znajdzie bowiem zastosowania zwolnienie od podatku VAT na mocy przepisów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntu o powierzchni 0,2550 ha powstałego z wydzielenia przedmiotowej działki gruntu nr 18/13 stanowić będzie czynność objętą podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.