0112-KDIL2-2.4012.571.2019.2.JK - Zwolnienie z VAT sprzedaży lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług do sprzedaży nieruchomości (lokalu użytkowego) - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług do sprzedaży nieruchomości (lokalu użytkowego). Wniosek uzupełniono 24 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 kwietnia 1997 r. podatnik zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę, której przedmiotem była sprzedaż samodzielnego lokalu użytkowego za cenę 49 000 USD. Zgodnie z umową zapłata ceny miała nastąpić:

Z umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 16 marca 1999 r., wynikało, że wartość brutto lokalu wyniosła 210 925,19 zł w tym podatek VAT 38 035,69 zł i wartość netto 172 889,50 zł.

W wyniku zawarcia umowy z dnia 30 kwietnia 1997 r. Sp. z o.o. wystawił na podatnika w dniu 19 czerwca 1997 r. fakturę na wartość brutto 27 712,30 zł. Faktura ta jako nazwę towaru wymieniała sprzedaż lokalu użytkowego zaliczka. W dniu 11 lipca 1997 r. podatnik wpłacił na rzecz sprzedającego kwotę 27 712,30 zł, ale kwota powyższa jednak nie stanowiła 50% ceny przedmiotu umowy (była niższa niż 105 462,60 zł). Podatnik rozliczył jednak fakturę w deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 1997 r. obniżając podatek należny o podatek naliczony zawarty w tej fakturze. Faktura dokumentowała dokonanie czynności, która w rzeczywistości nie nastąpiła w dniu 26 stycznia 1999 r. Przedmiotem sprzedaży był lokal użytkowy i dlatego zdaniem organów podatkowych faktura została wystawiona niezgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi pobrano co najmniej połowę ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia zapłaty, w niniejszym przypadku zaliczka nie przekracza 50% ceny.

Podatnik odliczając podatek naliczony naruszył § 54 ust. 4 pkt 5 lit. A Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zgodnie z którym w przypadku, gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty odprawy celnej stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te i dokumenty odprawy celnej nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W wyniku składania przez podatnika środków odwoławczych ostatecznie sprawą zajął się Naczelny Sąd Administracyjny (...), oddalając jego skargę. Sąd uznał, że do faktycznego przekazania towaru (lokalu) - w świetle niekwestionowanego protokołu przekazania odbioru technicznego samodzielnego lokalu użytkowego (k. 22 akt administracyjnych) doszło w dniu 26 lutego 1999 r. Powyższe stwierdzenie pozostaje bez wpływu na konkluzje, iż skarżący nie był uprawiony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktury w miesiącu styczniu i do rozliczenia go w deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 1999 r. Protokół z dnia 26 lutego 1999 r. stanowi dowód na fakt objęcia lokalu w posiadanie przez podatnika. W § 6 zdanie pierwsze formalnej umowy z dnia 16 marca 1999 r. sprzedaży lokalu użytkowego stwierdzono: wydanie lokalu w posiadanie strony kupującej już nastąpiło. Z momentem wydania rzeczy wiąże norma dyspozytywna art. 548 k.c. dwa szczególne następstwa prawne, a mianowicie na kupującego przechodzą korzyści (pożytki art. 53 i 54 k.c.) i ciężary związane z rzeczą (koszty eksploatacji i utrzymania, dalsze nakłady na rzecz, podatki, opłaty), a także niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Konsekwencje te występują tylko we wzajemnych stosunkach stron, dlatego mogą być przez strony odmiennie uregulowane. Wprawdzie w umowie strony oddzieliły przeniesienie posiadania od przejścia korzyści i ciężarów ustalając moment przejścia korzyści i ciężarów, ale ogólne reguły interpretacyjne nakazują przyjąć, że równocześnie skutek ten nastąpił także co do niebezpieczeństwa uszkodzenia rzeczy.

Przez następnych 20 lat podatnik pozostaje właścicielem przedmiotowej nieruchomości i bez przerw ją użytkuje. Obecnie zamierza ją zbyć.

W uzupełnieniu do wniosku pełnomocnik Zainteresowanego wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w załączeniu przedłożono poświadczone za zgodność z oryginałem potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z dnia 2 stycznia 1997 r. Przedłożono też poświadczone za zgodność z oryginałem potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE.

2. Przedmiotowy lokal był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzeniu działalności gospodarczej do prowadzenia handlu artykułami przemysłowymi.

3. W dniu 30 kwietnia 1997 r. podatnik podatnik zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę (...), której przedmiotem była sprzedaż samodzielnego lokalu użytkowego. 16 marca 1999 r. zawarto umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Przez następnych 20 lat podatnik pozostaje właścicielem przedmiotowej nieruchomości i bez przerw ją użytkuje w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Obecnie zamierza ją zbyć. W załączeniu poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia aktu notarialnego (liczy ona 4 strony, z błędu notariusza strona 2 i strona 3 opisane są jako strona 2).

4. Celem nabycia przedmiotowego lokalu było prowadzenie działalności gospodarczej.

5. Przedmiotowy lokal nie był/nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

6. W odniesieniu do całego budynku, w którym znajduje się lokal nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Podatnik zakupił przedmiotową nieruchomość od firmy budowlanej, która wybudowała cały budynek. Nastąpiła sprzedaż i oddanie do użytkowania przez firmę budowlaną nowo wybudowanego lokalu osobie będącej pierwszym nabywcą (i jednocześnie użytkownikiem). Po oddaniu budynku do używania nie były dokonywane ulepszenia. Nie będą też ponoszone do dnia zbycia żadne koszty tytułem ulepszenia budynku.

7. Cały budynek został wybudowany przez firmę budowalną i w 1999 r. nastąpiło zbycie przedmiotowego lokalu na rzecz Wnioskodawcy. Budynek został w całości oddany do używania. NSA ustalił datę oddania lokalu w posiadanie Wnioskodawcy na dzień 26 lutego 1999 r. Od tej daty do dnia złożenia uzupełnienia do wniosku lokal używany jest do prowadzenia działalności.

Wnioskodawca raz jeszcze wskazał, że tak jak podano we wniosku, podatnikowi na mocy wyroku NSA ostateczne odmówiono odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem lokalu. Ewentualne zakwalifikowanie przyszłej sprzedaży jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT stanowiłoby tak naprawdę niczym nieuzasadnioną karę krzywdzącą podatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obecnie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług w przepadku zbycia jej przez podatnika na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim lub gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Konstrukcja art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT tworzy regułę podstawową, jaką jest to, że każda dostawa budynków, budowli lub ich części, dokonywana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu od podatku. Natomiast każda dostawa tych towarów dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia podlega opodatkowaniu. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania budynków, budowli lub ich części w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Elementy te muszą wystąpić łącznie, aby doszło do pierwszego zasiedlenia. Tym samym sprzedaż i oddanie do użytkowania przez firmę budowlaną nowo wybudowanego mieszkania osobie będącej pierwszym nabywcą (i jednocześnie użytkownikiem) jest typowym przykładem, kiedy dochodzi do pierwszego zasiedlenia.

Dodatkowo ustawa o podatku od towarów i usług, w ust. 10a komentowanego artykułu, wprowadza wyjątek od zasady opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części w przypadku, gdy dostawa ta jest dokonywana przed lub w ramach pierwszego zasiedlenia albo w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem dostawa taka będzie podlegała zwolnieniu, jeżeli w stosunku do budynków, budowli lub ich części, które są przedmiotem dostawy, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do odliczenia podatku naliczonego lub jeśli dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Jednak z uwagi na opisany wcześniej stan faktyczny, z którego wynika, że do pierwszego zasiedlenia doszło w 1999 r. w sytuacji podatkowej podatnika nic to nie zmienia. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedaż jaką planuje dokonać podatnik zwolniona będzie z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości stanowiących budynki, budowle lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r.), rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada lokal użytkowy, który nabył w 1999 r. Przedmiotowy lokal był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzeniu działalności gospodarczej do prowadzenia handlu artykułami przemysłowymi. Celem nabycia przedmiotowego lokalu było prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotowy lokal nie był/nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do całego budynku, w którym znajduje się lokal nie były ponoszone wydatki stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Podatnik zakupił przedmiotową nieruchomość od firmy budowlanej, która wybudowała cały budynek. Nastąpiła sprzedaż i oddanie do użytkowania przez firmę budowlaną nowo wybudowanego lokalu osobie będącej pierwszym nabywcą (i jednocześnie użytkownikiem). Po oddaniu budynku do używania nie były dokonywane ulepszenia. Nie będą też ponoszone do dnia zbycia żadne koszty tytułem ulepszenia budynku.

Cały budynek został wybudowany przez firmę budowalną i w 1999 r. nastąpiło zbycie przedmiotowego lokalu na rzecz Wnioskodawcy. Budynek został w całości oddany do używania. NSA ustalił datę oddania lokalu w posiadanie Wnioskodawcy na dzień 26 lutego 1999 r. i od tej daty do dnia złożenia uzupełnienia do wniosku lokal używany jest do prowadzenia działalności.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości (lokalu użytkowego) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości (lokalu użytkowego) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w stosunku do lokalu użytkowego doszło już do pierwszego zasiedlenia.

Powyższe wynika z faktu, że lokal użytkowy został nabyty 26 lutego 1999 r. i od tej daty do dnia złożenia uzupełnienia do wniosku lokal używany jest do prowadzenia działalności.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że po oddaniu do użytkowania budynku, w którym znajduje się lokal użytkowy nie dokonano jego ulepszenia, nie będą również ponoszone do dnia jego zbycia żadne koszty tytułem ulepszenia budynku.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia ww. lokalu użytkowego (1999 r.) do chwili jego sprzedaży, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, to w odniesieniu do jego sprzedaży zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym - zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy - sprzedaż gruntu związanego z przedmiotowym lokalem użytkowym również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że skoro do sprzedaży ww. lokalu użytkowego zastosowanie znajdzie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia tej sprzedaży na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezprzedmiotowa.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.