0112-KDIL2-2.4011.737.2021.1.MB

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu podziału majątku w wyniku rozwiązania spółki jawnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu podziału majątku w wyniku rozwiązania spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą jednym ze wspólników spółki T i Wspólnicy Spółka jawna z siedzibą w Z. Przedmiotowa spółka została zawiązana dnia 31 sierpnia 2004 r., a jej wspólnikami zostali p. TR, p. AL i p. GR.

Przy zawiązaniu Spółki wspólnicy wnieśli wkłady pieniężne (p. AL i p. GR po 20.000 zł każdy) oraz wkład niepieniężny w postaci nieruchomości o wartości 200.000 zł, położonej w Z.

Na skutek zbycia ogółu praw i obowiązków jednego ze wspólników Spółki (AL) jego żona AxL (Wnioskodawczyni) stała się wspólnikiem ww. Spółki. Obecna struktura własnościowa przedstawia się w sposób następujący: p. TR, p. AxL i p. GR.

Należy zauważyć, że wspólnicy są osobami spokrewnionymi w ten sposób, że p. TR jest matką p. AxL i p. GR, a p. AxL. i p. GR są rodzeństwem.

Zgodnie z § 3 umowy Spółki, jej głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami na własny rachunek. Spółka figuruje w rejestrze VAT, jako podatnik "zwolniony".

W dniu 10 października 2006 r. Spółka i jeden z jej wspólników (p. GR) podpisali umowę dzierżawy części nieruchomości należącej do Spółki z przeznaczeniem pod zabudowę budynkiem usługowym, w którym Dzierżawca miał prowadzić działalność gospodarczą (...). Umowa jest realizowana do dnia dzisiejszego. Obecnie trwają rozmowy na temat rozwiązania umowy dzierżawy - w związku z planowaną likwidacją Wydzierżawiającej Spółki - oraz sposobu postępowania z poczynionymi przez Dzierżawcę (jednocześnie będącego wspólnikiem Spółki) nakładami na gruncie Spółki, wobec braku zapisów umownych w tym zakresie.

Z uwagi na brak planów co do kontynuowania działalności Spółki, intencją wspólników jest rozwiązanie Spółki i podział jej majątku, w którego skład wchodzi nieruchomość gruntowa składająca się z działek ewidencyjnych, samochód osobowy oraz drobny sprzęt gospodarczy.

Zgodnie z aktualną treścią działu księgi wieczystej o numerze (...), własność Spółki stanowią dwie działki ewidencyjne o numerach.

Wyżej opisana nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami:

1) Budynek A - (w całości zamortyzowany);

2) Budynek B - w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na gruncie Spółki; wszelkie koszty, nakłady i odpisy związane z budową i eksploatacją, ujęte zostały i są ujmowane w ewidencji podatkowej przedsiębiorstwa p. GR; budynek jest ujawniony w ewidencji środków trwałych Dzierżawcy z datą przyjęcia na dzień 31 marca 2008 r. i wartości zaktualizowanej na dzień 1 stycznia 2020 r.

Rozwiązanie spółki nastąpi - na zasadzie art. 58 § 1 k.s.h. - jednomyślną uchwała wszystkich wspólników. Wspólnicy wstępnie uzgodnili, że rozwiązanie spółki nastąpi bez przeprowadzania likwidacji, kierując się dyspozycją art. 67 k.s.h.

Naturalną konsekwencją podjęcia uchwały o rozwiązaniu Spółki jest zakończenie działalności Spółki poprzez spłatę ewentualnych zobowiązań i podział jej majątku. Uzgodnienie w tym zakresie powinno mieć formę umowy/porozumienia. Z punktu widzenie wspólników - przy braku na dzień rozwiązania Spółki zobowiązań i należności zidentyfikowanych - szczególne znaczenia mają zasady podziału majątku Spółki.

Zgodnie z § 6 umowy Spółki każdy ze wspólników jest uprawniony do równego udziału w zyskach spółki, a także uczestniczy w jej stratach w takim samym stosunku, tj. w jednej trzeciej. Wobec powyższego należy przyjąć, że w tej samej części wspólnicy Spółki partycypowaliby w jej majątku pozostałym po rozwiązaniu Spółki.

Przed podjęciem uchwały o rozwiązaniu Spółki, Spółka i jej Wspólnicy mają zamiar:

Skutkiem przeprowadzonych zmian umowy Spółki zaktualizowana zostanie struktura własnościowa, która przełoży się na zasady podziału majątku Spółki pozostałego po jej rozwiązaniu (proporcjonalny do wniesionych wkładów udział w majątku polikwidacyjnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym podział majątku Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, w następstwie jej rozwiązania będzie stanowił dla Wspólników źródło przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawczyni.

Na zasadzie art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki, a w świetle art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Stanowisko w tej sprawie wydaje się ugruntowane w interpretacjach podatkowych, w tym m.in.:

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i prawny, w ocenie Wnioskodawczyni, wydanie majątku polikwidacyjnego wspólnikom nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm.) - spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych: określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy - rozwiązanie spółki powodują:

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych: w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy ponadto podkreślić, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki osobowej, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej - zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy stwierdzić, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 5a pkt 26 tej ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od tej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 8 tej ustawy: przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki - z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Przyjęcie powyższej zasady jest podyktowane faktem, że podatnikiem podatku dochodowego z udziału w spółkach niebędących osobami prawnymi jest wspólnik tej spółki. Zyski osiągane przez tę spółkę, w czasie jej trwania, są na bieżąco uwzględniane u wspólników, jako przychody i koszty z udziału w tej spółce.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b cytowanej ustawy stanowi, że: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku gdy w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną podatnik otrzyma określone składniki majątku, na moment likwidacji/rozwiązania tej spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie odpłatnego zbycia tych składników, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, będącą jednym ze wspólników spółki jawnej (dalej: Spółki). Przy zawiązaniu Spółki wspólnicy wnieśli wkłady pieniężne oraz wkład niepieniężny w postaci nieruchomości. Jak wskazała Wnioskodawczyni - głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami na własny rachunek. W dniu 10 października 2006 r. Spółka i jeden z jej wspólników podpisali umowę dzierżawy części nieruchomości należącej do Spółki z przeznaczeniem pod zabudowę budynkiem usługowym, w którym Dzierżawca (również wspólnik Spółki) miał prowadzić działalność gospodarczą. Umowa jest realizowana do dnia dzisiejszego. Obecnie trwają rozmowy na temat rozwiązania umowy dzierżawy - w związku z planowaną likwidacją Spółki - oraz sposobu postępowania z poczynionymi przez Dzierżawcę nakładami na gruncie Spółki, wobec braku zapisów umownych w tym zakresie. Jak wskazała Wnioskodawczyni, z uwagi na brak planów co do kontynuowania działalności Spółki, intencją wspólników jest rozwiązanie Spółki i podział jej majątku, w którego skład wchodzi nieruchomość gruntowa, samochód osobowy oraz drobny sprzęt gospodarczy. Rozwiązanie Spółki nastąpi jednomyślną uchwałą wszystkich wspólników. Wspólnicy wstępnie uzgodnili, że rozwiązanie Spółki nastąpi bez przeprowadzania likwidacji. Zgodnie z umową Spółki każdy ze wspólników jest uprawniony do równego udziału w zyskach Spółki, a także uczestniczy w jej stratach w takim samym stosunku, tj. w jednej trzeciej.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawczyni otrzyma w wyniku podziału majątku Spółki, po jej likwidacji/rozwiązaniu, udział w nieruchomości/ruchomościach, proporcjonalne do jej udziału w zysku Spółki, to nie osiągnie z tego tytułu przychodu. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki udziałów w nieruchomości/ruchomościach, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - podział majątku Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, w następstwie jej rozwiązania nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni źródła przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, ta interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych wobec innych wspólników Spółki.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.