0112-KDIL2-2.4011.283.2022.1.MM - Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - najem

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 8 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (podatnik) jest osobą fizyczną, która podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jak również nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania. Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegająca na wynajmie lokali użytkowych, których jest właścicielem oraz świadczeniu usług doradztwa. Podatnik w 2022 r. dokonał wyboru formy opodatkowania w postaci ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W 2021 r. przychody podatnika z tej działalności nie przekroczyły równowartości 2.000.000 EURO, a działalności w innej formie nie prowadził. Wnioskodawca nie korzysta z opodatkowania w formie karty podatkowej.

Podatnik zawiera z kontrahentami umowy najmu lokali użytkowych, mocą których najemca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy czynszu w określonej kwocie, powiększonej o podatek od towarów i usług.

Postanowienia umowy najmu regulują ponadto, że to najemca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów:

Zgodnie z zawartymi umowami najmu to Najemca jest zobowiązany podpisać niezbędne umowy z dostawcami mediów, chyba że ze względów obiektywnych nie będzie to możliwe, np. z uwagi na dostarczanie mediów za pośrednictwem wspólnoty mieszkaniowej, której członkiem jest Wnioskodawca, która to wspólnota opłaty za media kalkuluje łącznie z innymi opłatami należnymi wspólnocie mieszkaniowej od Wynajmującego.

W takim przypadku - tj. rozliczania opłat za media za pośrednictwem wspólnoty mieszkaniowej - zgodnie z postanowieniami umowy najmu Najemca jest zobowiązany do zapłaty Wnioskodawcy równowartości wszelkich kosztów z tego tytułu, które będzie on zobowiązany ponieść na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, pod warunkiem uprzedniego przedstawienia "refaktury" dokumentującej te koszty. Wynajmujący zaś jest zobowiązany kwoty otrzymane od najemcy tytułem zapłaty za media przekazać na rzecz wspólnoty mieszkaniowej dokonującej rozliczenia mediów.

W praktyce działalności gospodarczej podatnika opłaty za media, takie jak opłaty za zimną wodę i odprowadzanie ścieków, podgrzanie wody, dostarczanie ciepła (centralne ogrzewanie), dostarczanie energii elektrycznej czy wywóz odpadów, są kalkulowane przez wspólnotę mieszkaniową wraz z innymi opłatami związanymi z nieruchomością, takimi jak koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, koszty eksploatacji czy wpłaty na fundusz inwestycyjno-remontowy itp. Wynika to z faktu zawarcia umów o dostarczanie ww. mediów przez odpowiednie wspólnoty mieszkaniowe, co warunkowane jest m.in. względami technicznymi lub prawnymi.

Opłaty za media, które zostały wymienione powyżej, są obliczane dla poszczególnych lokali na podstawie rzeczywistego zużycia tych mediów lub na podstawie powierzchni użytkowej danego lokalu. Jak już wyżej wskazano, zgodnie z zawartymi umowami najmu, to najemcy są zobowiązani do ponoszenia opłat z tytułu zużycia mediów, w związku z czym - po otrzymaniu odpowiednich zestawień od wspólnoty mieszkaniowej - Wnioskodawca, w odrębnej od czynszu najmu pozycji na wystawianej fakturze VAT, dokumentuje koszty mediów, które są należne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. Wnioskodawca ww. pozycję na fakturze opisuje jako "zwrot opłat do wspólnoty", a wartość netto tej pozycji jest dokładnie taka, jaka wynika z zestawienia dostarczonego przez wspólnotę mieszkaniową i nie jest do tej wartości doliczana przez podatnika jakakolwiek marża. Do ww. kwoty netto doliczany jest podatek VAT wg stawki takiej jak dla usługi najmu.

Po otrzymaniu od najemcy płatności za fakturę, w tym z tytułu opłat za media, Wnioskodawca przekazuje odpowiednią część środków (równowartość netto pozycji "zwrot opłat do wspólnoty") wspólnocie mieszkaniowej, a w ustawowym terminie rozlicza podatek VAT należny wykazany na ww. fakturze.

Pytanie

Czy przychodem Wnioskodawcy, który podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jest wyłącznie kwota czynszu najmu należnego Wnioskodawcy na podstawie umowy najmu, bez uwzględniania kwot należnych od najemcy z tytułu zużycia mediów i przekazanych przez Wnioskodawcę wspólnocie mieszkaniowej?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie - przychodem, który podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jest wyłącznie kwota czynszu najmu należnego Wnioskodawcy na podstawie umowy najmu, bez uwzględniania kwot należnych od najemcy z tytułu zużycia mediów i przekazanych przez Wnioskodawcę wspólnocie mieszkaniowej.

Za przychód z działalności gospodarczej można uznać bowiem tylko takie kwoty należne podatnikowi, które będą stanowiły dla niego realne przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym. Opłaty za media, do których ponoszenia zobowiązany jest najemca, a które przejściowo wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy, nie spełniają tych przesłanek. Nie są to bowiem kwoty należne Wnioskodawcy, lecz odpowiednim podmiotom trzecim, którzy dostarczają media lokalu. Rola Wnioskodawcy sprowadza się wyłącznie do tego, aby płatność otrzymaną od najemcy przekazać na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, która rozlicza media w ww. lokalach, bez pobierania jakiegokolwiek wynagrodzenia z tego tytułu (marży). Rolę tę Wnioskodawca musiał przyjąć z przyczyn niezależnych od siebie (obiektywny brak możliwości podpisania umów o dostawy mediów bezpośrednio przez najemcę) i nie zrobił tego w celu osiągnięcia zysku.

Skoro strony, mocą postanowień umowy najmu, zdecydowały, że to najemca będzie ponosił ciężar ekonomiczny związany z eksploatacją lokalu, to nie można - na gruncie przepisów podatkowych - przyjmować fikcji prawnej, która kształtowałaby relację najemca - wynajmujący w sposób odmienny. Tylko w przypadku, gdyby z umowy najmu wynikało, że to na wynajmującym ciążą określone obowiązki związane z ponoszeniem wydatków na media, należałoby przyjąć, że otrzymuje on od najemcy świadczenie, które ma charakter definitywnego przysporzenia, którym wynajmujący może swobodnie dysponować. W takim wypadku spełnienie przez wynajmującego świadczeń na rzecz dostawców mediów byłoby wykonywane w jego własnym imieniu i na jego rzecz, poprzez rozdysponowanie własnych środków finansowych (niezależnie od źródła ich pochodzenia, tj. niezależnie od tego, czy będą to te same środki, które zostały zapłacone wynajmującemu przez najemcę).

Gdy z postanowień umowy najmu wynika, że to najemca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów zużycia mediów, wynajmujący, przekazując wspólnocie mieszkaniowej środki otrzymane od najemcy z tego tytułu, działa w jego interesie i na jego rzecz, bowiem w ten sposób realizuje obowiązek wynikający z umowy najmu, który obciążał tego najemcę. Praktyczną konsekwencją opodatkowania środków przekazywanych przez najemcę wynajmującemu z tytułu zużycia mediów byłoby częściowe "przerzucenie" ekonomicznego ciężaru tych opłat na Wnioskodawcę, pomimo wyraźnie odmiennej konstrukcji umowy najmu.

Przykładowo - w uproszczeniu - jeżeli z ww. tytułu najemca zapłaci wynajmującemu 100 zł, które następnie zostanie opodatkowane ryczałtem w wysokości 8,5%, to albo wynajmujący musiałby przekazać wspólnocie mieszkaniowej 91,50 zł (co jest niemożliwe, bo spowodowałoby powstanie zaległości), albo z własnych środków dopłacić 8,50 zł, co skutkowałoby sprzecznym z umową najmu obciążeniem go częścią kosztów zużycia mediów.

Należy również zwrócić uwagę, że przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej wynajmującego są również kwoty wpłacane przez najemcę z tytułu zużycia mediów, które następnie, bez marży, są przekazywane wspólnocie mieszkaniowej (dostawcom mediów), mogłoby prowadzić do naruszenia zasady równego traktowania podatników. Pod względem ekonomicznym sytuacja podatnika wynajmującego w ramach działalności gospodarczej lokale, który jest "pośrednikiem" w przekazaniu opłat za media pomiędzy najemcą a wspólnotą mieszkaniową (dostawcą mediów), nie różni się w żaden istotny sposób od sytuacji podatnika, który otrzymuje od najemcy wyłącznie czynsz najmu z uwagi na to, że najemca jest bezpośrednio stroną umów o dostawę mediów i rozlicza się bezpośrednio z tymi dostawcami.

Na ww. argumentację nie ma wpływu fakt, że kwota opłat za media na "refakturze" dla najemcy jest powiększana przez wynajmującego o należny podatek VAT. Niewątpliwe podatek ten nie stanowi marży ani nie jest ekwiwalentem wynagrodzenia wynajmującego za dokonanie "rozliczenia mediów", ponieważ podlega on wpłacie na rachunek bankowy organu podatkowego.

Co więcej, zgodnie z art. 14 ust. 1 zd. 2 PIT, "U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług". Kwota podatku towarów i usług nie może więc być traktowana jako przychód podatnika ani nie może mieć wpływu na to czy kwota netto, z którą ten podatek jest związany, będzie zakwalifikowana jako przychód podlegający opodatkowaniu.

Kolejnym argumentem przekonującym o tym, że należna Wnioskodawcy równowartość środków pieniężnych za zużycie mediów nie powinna stanowić przychodu z działalności gospodarczej podatnika, jest charakter źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6, aby daną aktywność podatnika uznać za działalność gospodarczą, musi ona spełniać warunek m.in. "zorganizowania", tymczasem wynajmujący, który wyłącznie przekazuje wspólnocie mieszkaniowej środki na poczet zapłaty za media, do których zapłaty zobowiązany jest najemca, w żaden sposób nie organizuje takiej działalności - dokonuje wyłącznie prostej czynności transferu pieniędzy.

Po drugie, działalność gospodarcza powinna mieć charakter zarobkowy, tj. być nastawiona na zysk - z postanowień umowy najmu wprost wynika, że wynajmujący nie może zarabiać na rozliczeniu mediów, ponieważ otrzymane od najemcy na ich poczet opłaty jest zobowiązany przekazać wspólnocie mieszkaniowej.

Na koniec należy dodać, że aby określoną aktywność uznać za działalność gospodarczą, musi ona mieścić się w jednym z rodzajów wymienionych w art. 5a ust. 6 lit. a-c PIT. Tymczasem Wnioskodawca nie świadczy usług dostawy mediów na rzecz najemcy, gdyż dostaw tych, do lokalu, dokonuje bezpośrednio wspólnota mieszkaniowa, a zgodnie z zawartą umową najmu koszty eksploatacji lokalu obciążają najemcę. Nie można więc stwierdzić, że - w zakresie mediów - pomiędzy najemcą a wynajmującym występuje relacja usługodawca - usługobiorca.

Odmienne sytuacja kształtowałaby się, gdyby to wynajmujący przyjął na siebie umownie ciężar ponoszenia opłat za media i "odsprzedawałby" je najemcy wraz usługą oddania lokalu do używania. Tymczasem w opisywanym przypadku usługą Wnioskodawcy jest wyłącznie usługa najmu, a zapewnienie sobie dostaw mediów do lokalu leży po stronie najemcy.

Stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2021 r. znak: 0113-KDIPT2-1.4011.677.2021.2.ISL, dotyczącej podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie najmu lokali handlowo-usługowych, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a więc w stanie faktycznym analogicznym do zaprezentowanego w niniejszym wniosku. W interpretacji tej tut. organ stwierdził m.in., że "Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. (...) Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. (...) Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe".

Warto przywołać również stanowisko tut. organu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2021 r. znak: 0114-KDIP3-2.4011.69.2021.2.MT, które dotyczy co prawda tzw. najmu prywatnego, lecz zawiera trafne argumenty odnośnie ogólnej definicji przychodu: "Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast wnoszone przez najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. (...) W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy najmu w zakresie pokrywania przez najemcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe. (...) Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że koszty opłat eksploatacyjnych, do ponoszenia których w umowie najmu zobowiązany jest najemca, nie będą stanowić w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przychodu z najmu lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni jedynie pośredniczy w zakresie uiszczania ww. opłat eksploatacyjnych. Tym samym, przychód dla Wnioskodawczyni, od którego winna obliczać zryczałtowany podatek dochodowy, będzie stanowić wyłącznie kwota otrzymana od najemcy tytułem czynszu najmu rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie".

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 z późn. zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza - oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Tymczasem z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali użytkowych, których jest Pan właścicielem. Zawiera Pan z kontrahentami umowy najmu lokali użytkowych, na mocy których najemca zobowiązuje się do zapłaty na Pana rzecz czynszu w określonej kwocie powiększonej o podatek od towarów i usług. Postanowienia umowy najmu regulują ponadto, że to najemca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów: zużycia energii elektrycznej, opłat za centralne ogrzewanie, zużycia gazu, opłat za dostawę wody i odprowadzania ścieków, opłat za wywóz nieczystości, opłat wobec wspólnoty za umieszczanie reklam, a także opłat wobec wspólnoty związanych z funkcjonowaniem lokalu. W przypadku rozliczania opłat za media za pośrednictwem wspólnoty mieszkaniowej - zgodnie z postanowieniami umowy najmu - najemca jest zobowiązany do zapłaty Panu równowartości wszelkich kosztów z tego tytułu, które będzie Pan zobowiązany ponieść na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, pod warunkiem uprzedniego przedstawienia "refaktury" dokumentującej te koszty. Pan natomiast jest zobowiązany kwoty otrzymane od najemcy tytułem zapłaty za media przekazać na rzecz wspólnoty mieszkaniowej dokonującej rozliczenia mediów. W odrębnej od czynszu najmu pozycji na wystawianej fakturze VAT dokumentuje Pan koszty mediów, które są należne na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. Tę pozycję na fakturze opisuje Pan jako "zwrot opłat do wspólnoty", a wartość netto tej pozycji jest dokładnie taka, jaka wynika z zestawienia dostarczonego przez wspólnotę mieszkaniową i nie jest do tej wartości doliczana przez Pana jakakolwiek marża. Do kwoty netto doliczany jest podatek VAT wg stawki takiej jak dla usługi najmu. Po otrzymaniu od najemcy płatności za fakturę, w tym z tytułu opłat za media, przekazuje Pan odpowiednią część środków (równowartość netto pozycji "zwrot opłat do wspólnoty") wspólnocie mieszkaniowej, a w ustawowym terminie rozlicza podatek VAT należny wykazany na tej fakturze.

W tym miejscu wskazujemy, że umowa najmu została uregulowana w przepisach art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Czynsz ten może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

W ramach zobowiązania najemcy - strony umowy mogą postanowić, że koszty związane z eksploatacją przedmiotu najmu będą rozliczane odrębnie. Świadczenia takie mogą być rozliczane na podstawie tzw. refaktur, not obciążeniowych bądź w inny umówiony sposób.

Zarówno, gdy wydatki z tytułu opłat eksploatacyjnych wynikających ze zużycia energii elektrycznej, opłat za centralne ogrzewanie, zużycia gazu, opłat za dostawę wody i odprowadzania ścieków, opłat za wywóz nieczystości, opłat wobec wspólnoty za umieszczanie reklam, a także opłat wobec wspólnoty związanych z funkcjonowaniem lokalu (kosztów zużycia mediów) są uwzględnione w kwocie czynszu, jak również w przypadku ich refakturowania odrębnie od czynszu, uzyskany przychód z tego tytułu zaliczany jest do przychodów z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dlatego też stwierdzamy, że opłaty eksploatacyjne wynikające ze zużycia energii elektrycznej, opłat za centralne ogrzewanie, zużycia gazu, opłat za dostawę wody i odprowadzania ścieków, opłat za wywóz nieczystości, opłat wobec wspólnoty za umieszczanie reklam oraz opłat wobec wspólnoty związanych z funkcjonowaniem lokalu - w przypadku ich refakturowania przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej - stanowią przychód z działalności gospodarczej i winien Pan odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Reasumując - Pana przychodem, który podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jest kwota czynszu najmu należnego Panu na podstawie umowy najmu z uwzględnieniem kwot należnych od najemcy z tytułu zużycia mediów i przekazanych przez Pana wspólnocie mieszkaniowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).