0112-KDIL2-2.4011.260.2020.2.IM - Opodatkowanie ryczałtem ewidencjonowanym przychodu z najmu mieszkania należącego do osoby małoletniej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania najmu prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 7 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania najmu prywatnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd Rejonowy dla x postanowił zezwolić na zakup nieruchomości na rzecz małoletniego syna x (załącznik 1). Upoważnieni rodzice dokonali zakupu nieruchomości w grudniu 2019, lokal, ul. x, dokonując należnych na rzecz Skarbu Państwa podatku i opłat. Po remoncie mieszkanie wynajęto osobie prywatnej na okres długoterminowy od 1 lutego 2020 r. Właścicielem lokalu jest małoletni x, w imieniu którego zarządzają nieruchomością rodzice.

Od marca 2020 zobowiązani są do rozliczenia podatku z najmu ryczałtem 8,5%, w okresach co miesiąc.

Z informacji telefonicznej uzyskanej w dniu 4 marca 2020 od pracownika Urzędu Skarbowego x wynika, że Wnioskodawczyni powinna odprowadzać podatek od najmu lokalu na niepełnoletniego syna, wskazując jego mikrorachunek podatkowy, a co za tym idzie rozliczać na syna PIT-28. Pani na infolinii powiedziała, że dochody z najmu lokalu syna nie wliczają się do Wnioskodawczyni i męża dochodów z najmu (z mężem Wnioskodawczyni posiada dwa lokale, które wynajmują na zasadach najmu prywatnego i rozliczają ryczałt 8,5%).

Rodzice nie prowadzą działalności gospodarczej.

Syn x dysponuje majątkiem, a rodzice planują w jego imieniu zakup kolejnych nieruchomości w 2020 r., które chcą rozliczać na syna.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że przychody otrzymane z umowy najmu wpłacane są na odrębne subkonto syna x który jest jedynym właścicielem wynajmowanego lokalu (co potwierdza wpis w księdze wieczystej). Tym samym uznać należy, że ani Wnioskodawczyni, ani ojciec dziecka nie pobierają pożytków z tego tytułu. Powyższe wynika m.in z faktu, że wynajmowany lokal został nabyty zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla x z dnia x 2019 r. sygn. akt x ze środków własnych syna xotrzymanych z tytułu zwartej z x. ugody, na podstawie której syn otrzymał skapitalizowaną rentę na zwiększone potrzeby z tytułu szkody. Sąd w wydanym postanowieniu nie tylko zezwolił na dokonanie zakupu na rzecz małoletniego Syna nieruchomości, ale również zezwolił na dokonanie czynności prawnej polegającej na zawarciu w imieniu i na rzecz Syna wskazanej powyżej ugody mającej na celu wypłatę Synowi jako Poszkodowanemu skapitalizowanej renty zgodnie z art. 447 w zw. z art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Podczas rozprawy przed Sądem Wnioskodawczyni wraz z ojcem małoletniego dziecka oświadczyli, że wynagrodzenie z tytułu umowy najmu zakupionej ze środków Syna nieruchomości przeznaczone będzie na rehabilitację Syna, który w wyniku wypadku stał się niepełnosprawny oraz na zabezpieczenie jego przyszłości. W związku z powyższym Sąd wyraził zgodę na nabycie na rzecz Syna ze środków z otrzymanej renty, nieruchomości do kwoty 1.170.000 zł. W konsekwencji Rodzice postanowili nabyć na rzecz Syna w ramach tej kwoty 3 nieruchomości (na chwile obecną pierwsza już jest własnością Syna i jest wynajmowana, druga jest na etapie podpisanej umowy deweloperskiej, trzecia - na etapie umowy rezerwacyjnej). Co istotne, zwarta ugoda, z której wynika przyznanie skapitalizowanej renty za szkodę w trybie art. 447 w zw. z art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, stanowi integralną część Postanowienia Sądu.

Jednocześnie, w związku z tym, że syn x jest małoletni, rodzice, w tym Wnioskodawczyni, jako przedstawiciele ustawowi zarządzają majątkiem Syna, w tym również należącą do niego nieruchomością. Rodzice nie pobierają jednak zysków z najmu nieruchomości Syna, zwiększają one wyłącznie majątek Syna na zabezpieczenie przyszłości, z uwagi na fakt, że jest osobą niepełnosprawną.

Jako uzupełnienie stanu faktycznego dodać należy, że wszelkie koszty związane z nieruchomością (np. opłaty do Wspólnoty mieszkaniowej) kierowane są na Syna jako właściciela.

Dodatkowo wskazać należy, że przychody z najmu obecnie opodatkowane są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przelewy podatku z tytułu najmu, zgodnie z informacją telefoniczną uzyskaną w Krajowej Informacji Podatkowej, realizowane są z subkonta Syna ze wskazaniem jego identyfikatora PESEL.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kto (Wnioskodawczyni czy jej Syn), w opisanym stanie faktycznym, jest obowiązany do rozliczenia i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów osiągniętych z najmu lokalu mieszkalnego, którego właścicielem jest małoletni syn Wnioskodawczyni i w konsekwencji, na czyj indywidualny rachunek podatkowy powinien być uiszczany tenże podatek?

Jako podstawę prawną powyższego zapytania Wnioskodawczyni wskazała - art. 3 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) i w zw. z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.) oraz art. 61b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.)

Powyższe wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni odprowadzenie podatku od najmu prywatnego lokalu x nabytego w grudniu 2019, jak i kolejnych nieruchomości, które są w planach, powinna odbyć się na zasadzie ryczałtu 8,5% przez jego indywidualny mikrorachunek podatkowy.

Dochody syna z najmu nie wliczają się do dochodów z najmu rodziców, dzięki czemu rodzice nie przekroczą limitu 100.000 i nie wzrośnie im stawka do 12,5% po przekroczeniu 100.000 zł.

PIT-28 rozliczany z dochodów x przez rodziców jako opiekunów prawnych.

W uzupełnieniu do powyższego Wnioskodawczyni wskazała, że przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego będącego wyłączną własnością małoletniego Syna, w przypadku gdy wynagrodzenie z tytułu najmu w całości zasila subkonto syna, powinny być rozliczone w zeznaniu rocznym (PIT-28) przez Syna. To Syn zatem będzie obowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymanych przychodów na wygenerowany przy użyciu jego numeru PESEL indywidualny rachunek podatkowy. W konsekwencji na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek podatkowy z tytułu umowy najmu lokalu, którego właścicielem jest jej Syn.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jednocześnie, jak wynika z przepisów art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

I tak, zgodnie z art. 2 ust. 1a z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43 z późn. zm) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl natomiast art. 6 ust. 1a tej ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Powyższe przepisy wskazują na opodatkowanie usług najmu oraz możliwości wyboru formy tego opodatkowania. Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania dochodów małoletnich dzieci, powołać należy treść art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Powyższy przepis konstytuuje zasady określające sposób rozliczania się z dochodów przez małoletnie dzieci. Tym samym, co do zasady, małoletnie dzieci nie rozliczają się samodzielnie z osiąganych dochodów, a dochody te dolicza się do dochodów rodziców. Niemniej jednak zasada ta nie dotyczy dochodów z pracy dzieci, ze stypendiów, do dochodów z przedmiotów oddanych dzieciom do swobodnego użytku, jak również innych wszelkich innych dochodów, jeśli rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków z źródeł tych przychodów.

Powyższe oznacza m.in., że w przypadku, gdy rodzice nie pobierają pożytków ze źródeł przychodów dzieci, wówczas to dzieci posiadają status podatnika i są obowiązane do rozliczania podatku dochodowego.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują jednak pojęcia "pobierania pożytków ze źródeł przychodów". Jak jednak wskazuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 27 listopada 2018 r. znak 0115-KDIT3.4011.401.2018.2.DP, w takim przypadku odnieść należy się do przepisów kodeksu rodzinnego:

Stosownie do treści art. 101 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.) rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską.

Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku.

Natomiast z treści art. 101 § 3 ww. Kodeksu wynika, że rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko.

Wyróżniono zatem dwie sytuacje. Pierwsza z nich ma miejsce, gdy rodzice, jako przedstawiciele ustawowi, dokonują czynności prawnej w imieniu dziecka, druga - kiedy rodzice wyrażają zgodę na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu przez dziecko.

Ustawodawca nie podał katalogu czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Należy przyjąć, że taki charakter mają wszystkie czynności dotyczące nieruchomości.

Przez czynności zwykłego zarządu należy rozumieć załatwianie przez rodziców bieżących spraw związanych ze zwykłym korzystaniem z przedmiotów wchodzących w skład majątku małoletniego, utrzymywanie ich w stanie niepogorszonym. Wszystko, co nie mieści się w tych granicach, należy do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Przykładowo do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu należy zaliczyć: odpłatne nabycie składnika majątkowego przez dziecko, zrzeczenie się własności wartościowej rzeczy, ustanowienie na nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego, zaciągnięcie pożyczki w kwocie przekraczającej bieżące potrzeby, zawarcie na czas dłuższy umowy dzierżawy, zrzeczenie się dziedziczenia, odrzucenie spadku, przyjęcie spadku wprost (J. Ignatowicz, Kodeks rodzinny (...), red. K. Pietrzykowski, 2010, s. 908-909). W doktrynie i orzecznictwie funkcjonuje pogląd, że o potraktowaniu danej czynności jako czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu decyduje ciężar gatunkowy tej czynności, wartość przedmiotu czynności, skutki w sferze majątku dziecka przy uwzględnieniu dobra dziecka i ochrony jego interesów życiowych (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej SN z 30 kwietnia 1977 r., sygn. akt III CZP 73/76 OSNCP 1978, Nr 2, poz. 19, i orzeczenie SN z 17 października 2000 r., sygn. akt I CKN 319/2000, Lexis.pl nr 7297897).

Miernikiem czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu jest ciężar gatunkowy dokonywanej czynności, jej skutków w sferze majątku małoletniego, wartości przedmiotu danej czynności oraz szeroko pojęte dobro dziecka i ochrona jego interesów życiowych. Konsekwencją braku zezwolenia sądu opiekuńczego z art. 101 § 3 jest nieważność dokonanej czynności (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1977 r.)".

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie z tytułu najmu lokalu należącego do Syna ze środków skapitalizowanej renty otrzymanej w celu zabezpieczenia jego przyszłości oraz kosztów rehabilitacji nie może stanowić pożytków rodziców. W przeciwnym razie bowiem kwota otrzymanej skapitalizowanej renty, którą Sąd postanowieniem zezwolił przeznaczyć na zakup nieruchomości na rzecz Syna, nie spełniłaby swojego przeznaczenia, o którym mowa w art. 447 i 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Zyski z tytułu najmu zwiększają majątek Syna na zabezpieczenie jego przyszłości, z uwagi na to, że jest osobą niepełnosprawną. Rodzice z kolei nie pobierają żadnych zysków ani nie uzyskują żadnych korzyści finansowych z najmu nieruchomości należącej do Syna. Umowa najmu nie została bowiem zawarta w celach komercyjnych, ale w celu "kapitalizacji" otrzymanej renty.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni, z uwagi na powyższe oraz fakt, iż wynagrodzenie z tytułu umowy najmu wpływa na oddzielne subkonto Syna, to Syn jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu przychodów otrzymywanych z umowy najmu i on jest obowiązany do rozliczenia i zapłaty tego podatku. Zapłata podatku powinna z kolei nastąpić na tzw. mikrorachunek wygenerowany przy użyciu PESEL Syna.

Zgodnie bowiem z art. 61b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) wpłata podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od towarów i usług oraz niepodatkowych należności budżetowych jest dokonywana na rachunek urzędu skarbowego przy użyciu indywidualnego rachunku podatkowego identyfikującego podatnika lub płatnika (indywidualny rachunek podatkowy).

Dodatkowo wskazać należy, że powyższe stanowisko wynika również z cyt. wyżej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 listopada 2018 r. znak 0115- KDIT3.4011.401.2018.2.DP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sąd Rejonowy zezwolił na zakup nieruchomości na rzecz małoletniego Syna Wnioskodawczyni. Właścicielem lokalu jest małoletni Syn, w imieniu którego to rodzice zarządzają nieruchomością. Przychody otrzymane z umowy najmu wpłacane są na odrębne subkonto Syna. Wnioskodawczyni ani ojciec dziecka nie pobierają pożytków z tego tytułu. Sąd w wydanym postanowieniu zezwolił na dokonanie zakupu na rzecz małoletniego Syna nieruchomości. Podczas rozprawy przed Sądem Wnioskodawczyni wraz z ojcem małoletniego dziecka oświadczyli, że wynagrodzenie z tytułu umowy najmu zakupionej ze środków Syna nieruchomości przeznaczone będzie na rehabilitację Syna, który w wyniku wypadku stał się niepełnosprawny oraz na zabezpieczenie jego przyszłości. Rodzice nie pobierają zysków z najmu nieruchomości Syna, zwiększają one wyłącznie majątek Syna na zabezpieczenie przyszłości, z uwagi na fakt, że jest osobą niepełnosprawną. Przychody z najmu obecnie opodatkowane są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, przelewy podatku z tytułu najmu realizowane są z subkonta Syna ze wskazaniem jego identyfikatora PESEL.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodu jest określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w cytowanej wyżej regulacji, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Co do zasady, dochody z najmu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak - po spełnieniu określonych warunków - przychody te mogą być także opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.).

Stosownie bowiem do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy: opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 1 tej ustawy: podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Podatnicy mogą obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ryczałt ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania (art. 21 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Z wykładni gramatycznej tego przepisu wynika, że - co do zasady - małoletnie dzieci nie rozliczają się samodzielnie z osiąganych dochodów i nie są podatnikami podatku dochodowego. Ich dochody podlegają bowiem doliczeniu do dochodów rodziców. Zasada doliczania dochodów małoletnich dzieci do dochodów rodziców nie ma jednak zastosowania w odniesieniu do dochodów z pracy dzieci, ze stypendiów, do dochodów z przedmiotów oddanych dzieciom do swobodnego użytku. Natomiast w sytuacji, gdy rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci, żadne dochody małoletnich dzieci nie podlegają kumulacji z dochodami rodziców. Wówczas dochody te podlegają opodatkowaniu na imię małoletniego dziecka.

Stosownie do treści art. 101 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086): rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku.

Natomiast z treści art. 101 § 3 ww. Kodeksu wynika, że: rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko.

Wyróżniono zatem dwie sytuacje. Pierwsza z nich ma miejsce, gdy rodzice, jako przedstawiciele ustawowi, dokonują czynności prawnej w imieniu dziecka, druga - kiedy rodzice wyrażają zgodę na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu przez dziecko.

Ustawodawca nie podał katalogu czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Należy przyjąć, że taki charakter mają wszystkie czynności dotyczące nieruchomości.

"Przez czynności zwykłego zarządu należy rozumieć załatwianie przez rodziców bieżących spraw związanych ze zwykłym korzystaniem z przedmiotów wchodzących w skład majątku małoletniego, utrzymywanie ich w stanie niepogorszonym. Wszystko, co nie mieści się w tych granicach, należy do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Przykładowo do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu należy zaliczyć: odpłatne nabycie składnika majątkowego przez dziecko, zrzeczenie się własności wartościowej rzeczy, ustanowienie na nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego, zaciągnięcie pożyczki w kwocie przekraczającej bieżące potrzeby, zawarcie na czas dłuższy umowy dzierżawy, zrzeczenie się dziedziczenia, odrzucenie spadku, przyjęcie spadku wprost" (J. Ignatowicz, Kodeks rodzinny (...), red. K. Pietrzykowski, 2010, s. 908-909).

Natomiast w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1977 r. wskazano, że "Miernikiem czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu jest ciężar gatunkowy dokonywanej czynności, jej skutków w sferze majątku małoletniego, wartości przedmiotu danej czynności oraz szeroko pojęte dobro dziecka i ochrona jego interesów życiowych. Konsekwencją braku zezwolenia sądu opiekuńczego z art. 101 § 3 jest nieważność dokonanej czynności" (uchwała

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące uregulowania prawne, należy stwierdzić, że skoro cały przychód z najmu lokalu wpływa na odrębne subkonto małoletniego Syna oraz że środki te mają stanowić zabezpieczenie na przyszłość oraz rehabilitację Syna, a Wnioskodawczyni - matce (opiekunowi prawnemu) nie przysługuje prawo pobierania pożytków z ww. tytułu, to przychody te nie będą podlegały doliczeniu do przychodów Wnioskodawczyni. Będą one podlegały opodatkowaniu na imię małoletniego Syna.

W przepisach ustawowych brak jest przeciwwskazań, aby przychody z najmu osiągane przez małoletnich opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych - przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą wymogów dotyczących możliwości opodatkowaniu najmu podatkiem ryczałtowym. Stawka tego podatku wynosi 8,5% przychodu do kwoty 100.000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę w wynosi 12,5% przychodu.

Zatem Wnioskodawczyni, jako opiekun prawny, będzie zobowiązana w imieniu Syna do opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu najmu lokalu oraz składania zeznań rocznych i podpisywania ich w imieniu małoletniego Syna - zgodnie z cytowanymi uprzednio przepisami art. 21 ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 61b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.): wpłata podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od towarów i usług oraz niepodatkowych należności budżetowych jest dokonywana na rachunek urzędu skarbowego przy użyciu indywidualnego rachunku podatkowego identyfikującego podatnika lub płatnika (indywidualny rachunek podatkowy).

Reasumując - Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym, nie jest zobowiązana do rozliczania zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego osiąganego przez Syna z tytułu najmu lokalu mieszkalnego, którego jest właścicielem. Podatnikiem tego podatku jest bowiem Syn, na którego indywidualny rachunek podatkowy należy ten podatek regulować. Wnioskodawczyni będzie jedynie zobowiązana do podpisania składanego przez Syna zeznania podatkowego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.