0112-KDIL2-2.4011.233.2020.2.WS - 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

* jest prawidłowe - w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia,

* jest nieprawidłowe - w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia.

W dniu 27 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismami z: 6 marca 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) i z 27 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od września 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z).

Wnioskodawca posiada trzech głównych kontrahentów i wykonuje prace na rzecz trzech różnych podmiotów. Usługi świadczone są przez Wnioskodawcę w Polsce, gdzie posiada on miejsce zamieszkania, na zasadzie pracy zdalnej. Usługi świadczone są przez Wnioskodawcę również okazjonalnie w innych państwach, zgodnie z zapotrzebowaniami klientów.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach pierwszej z umów świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą na Cyprze. W ramach tej umowy Wnioskodawca zajmuje się rozwojem i tworzeniem oprogramowania dla strony internetowej. Wnioskodawca w ramach tej umowy sporządza programy komputerowe (aplikacje), jak również określa ich funkcjonalności i cele tworzenia i powstania. Wnioskodawca samodzielnie, w oparciu o tworzone przez siebie narzędzia, bada preferencje i zachowania użytkowników. Praca ta jest, w ocenie Wnioskodawcy, pracą autorską i twórczą, prowadzi do badań zachowań użytkowników, ich preferencji, a przez to do rozwoju oprogramowania istniejącego o nowe funkcjonalności lub tworzeniu oprogramowania nowego. W ramach drugiej z umów świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. W ramach tej umowy zapewnia on utrzymanie serwerów i oprogramowania, wprowadzając niezbędne zmiany i aktualizacje. W jego ocenie praca przy tej umowie nie jest pracą twórczą, która mogłaby być kwalifikowana jako prace badawczo-rozwojowe. W ramach trzeciej z umów świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą w Szwajcarii. W ramach tej umowy zapewnia on utrzymanie serwerów i oprogramowania, wprowadzając niezbędne zmiany i aktualizacje. Implementuje również nowe aplikacje, które częściowo sam pisze, częściowo korzysta z gotowych rozwiązań. Testuje wprowadzone przez siebie i innych rozwiązania. W jego ocenie praca przy tej umowie nie jest pracą twórczą, która mogłaby być kwalifikowana jako prace badawczo-rozwojowe. Z każdej z tych umów uzyskuje on przychody - z pierwszej z nich stałą miesięczną kwotę oraz bonus roczny, uzależniony od wyników finansowych strony internetowej. Z umowy drugiej i trzeciej - kwotę miesięczną.

Niniejszy wniosek dotyczy jedynie możliwości odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (oraz rozliczania się rocznego) od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% - w zakresie umowy ze spółką z siedzibą na Cyprze, nie dotyczy dwóch pozostałych umów, co do których Wnioskodawca rozlicza się i będzie się rozliczał na zasadach ogólnych lub podatku liniowego. W ramach zawartej umowy ze spółką z siedzibą na Cyprze Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie projektowania, aktualizowania, ulepszania i tworzenia strony internetowej i aplikacji na niej się znajdujących (...).

W zakres umowy wchodzi: wdrażanie nowych rozwiązań, wdrażanie nowych funkcjonalności, utrzymanie i tworzenie nowej architektury rozwiązań istniejących i przyszłych, przedstawianie propozycji nowych rozwiązań lub pomysłów na rozwój oprogramowania i dostosowywanie go do najnowszych rozwiązań, podejmuje również czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji. Wnioskodawca bada również, na podstawie stworzonych przez siebie algorytmów, sposób i intensywność relacji pomiędzy użytkownikami oraz ich reakcje na wyświetlane treści i dostosowuje rozwiązania w celu ich zwiększenia, a co za tym idzie, w celu zwiększenia przychodowości rozwijanej aplikacji. Przed wytworzeniem oprogramowania Wnioskodawca (samodzielnie lub w ramach zespołu osób) wykonuje testy projektowanych funkcjonalności, sprawdza ich wydajność, sens i wykonalność, a także poszukuje nowych rozwiązań. Jeżeli dany projekt Wnioskodawca wykonuje w ramach zespołu osób, prawa autorskie do tych poszczególnych elementów przysługują temu programiście, który je napisał.

Każdy programista (a w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania jako całości. Prowadzona działalność nie obejmuje zmian rutynowych i okresowych, obejmuje kontrolę działania wytworzonego oprogramowania, pod kątem prawidłowości jego działania. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca motywowany jest, poza miesięcznym wynagrodzeniem, rocznym bonusem związanym ze skutecznością jego prac. Bonus ten uzależniony jest od dochodu rozwijanej aplikacji i wynosi 0,5% od rocznego dochodu.

Świadczenie usług odbywa się zdalnie, do obowiązków Wnioskodawcy, w ramach rozwoju oprogramowania i tworzenia nowych rozwiązań, należy też, zgodnie z umową, szkolenie się z zakresu inżynierii oprogramowania i jego architektury oraz kształcenie w zakresie wiedzy matematycznej. Wnioskodawca okazjonalnie wyjeżdża do innych państw, głownie w celu spotkania się z osobą lub osobami współpracującymi, jednak ma to miejsce najwyżej kilka razy rocznie.

Każdorazowo czynności Wnioskodawcy polegają na pisaniu nowego kodu i nie wiążą się z modyfikacją kodu, co do którego Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie. W zależności od projektu działanie Wnioskodawcy polega na wytworzeniu samoistnej pracy albo na rozwoju (modyfikacji) już istniejących części programów bądź aplikacji.

Wytwarzając i aktualizując oprogramowanie, Wnioskodawca korzysta z kilku języków oprogramowania, głównie z języka programowania. Wnioskodawca tworzy własne biblioteki oprogramowania, jak też korzysta z bibliotek oprogramowania dostarczonych mu przez klienta, które użytkuje na zasadach nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Biblioteki programistyczne to pliki, które zawierają szereg danych, podprogramów, klas i funkcji, ułatwiających implementację zadań podczas tworzenia programów komputerowych. Są one zatem jedynie modułami funkcjonalnymi, rozumianymi jako oddzielny twór, przeważnie w postaci osobnego pliku, zawierający zdefiniowany interfejs, a także implementacje typów wartości, klas, zmiennych, stałych oraz treści procedur i funkcji.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi bezwarunkowo na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane czynności zarówno wobec zleceniodawcy, jak i wobec osób trzecich, a także ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca wykonuje zlecane mu czynności w wybranym przez siebie miejscu - zdalnie.

Wytwarzanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie - prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi również działalność badawczą, w ramach przedmiotowej umowy, poprzez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do badania zachowań osób użytkujących przedmiotową aplikację, a następnie po zbadaniu takich zachowań, tworzy on nowe rozwiązania lub dostosowuje rozwiązania istniejące, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań.

Działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawca prowadzi przynajmniej od 1 kwietnia 2017 r., odkąd wykonuje usługi na rzecz swojego obecnego głównego kontrahenta. Ulepszanie produktów, procesów i usług polega na poprawianiu wydajności aplikacji, na wprowadzaniu ułatwień dla użytkownika, na wprowadzaniu modyfikacji procesu produkcji aplikacji. Tworzenie nowych produktów wymaga od Wnioskodawcy przede wszystkim twórczego myślenia, koncepcyjnego, oraz całościowego podejścia do projektu, z uwzględnieniem danych uzyskanych w wyniku zebranych przez siebie danych i przeprowadzonej przez siebie analizy zachowań użytkowników. Ze strony Wnioskodawcy wymaga to m.in. stworzenia i zbadania kodu, zidentyfikowaniu błędów, sprawdzeniu funkcjonalności i podstawowej weryfikacji potencjalnych błędów. Wszelkie zmiany wprowadzone do ulepszonego programu komputerowego mają charakter twórczy. W sytuacji gdy Wnioskodawca wprowadza zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują mu autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez Wnioskodawcę, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czyni to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Jeżeli jednak Wnioskodawca pracuje przy rozwoju programów, są to programy, co do których przysługują mu osobiste prawa majątkowe i które to programy były przez niego uprzednio stworzone i co do których przekazał wcześniej autorskie prawa majątkowe temu samemu zleceniodawcy lub też Wnioskodawca dopiero program tworzy od podstaw. Wnioskodawca działa zarówno samodzielnie, jak i w zespołach osób. W sytuacji gdy poszczególni członkowie zespołu wprowadzają zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują im autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez nich, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czynią to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Każdy programista (w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych w ten sposób nowych elementów na zleceniodawcę, który jest właścicielem wytworzonego oprogramowania jako całości. Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Efektem pracy Wnioskodawcy są programy komputerowe, powstające dzięki łączeniu interdyscyplinarnej wiedzy Wnioskodawcy, którą to wiedzę Wnioskodawca poszerza i wykorzystuje w kolejnych projektach. Wszelkie prawa własności intelektualnej, w tym autorskie prawa majątkowe oraz materiały opracowane lub wytworzone na podstawie zawartej umowy, stają się wyłączną własnością zleceniodawcy, jako klienta. Korzystanie przez klienta z własności intelektualnej nie jest w żaden sposób ograniczone. Wnioskodawca nie może wykorzystywać własności intelektualnej w innym celu niż określony w umowie, za wyjątkiem pisemnej zgody klienta. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę, w ramach zawartych umów, całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania.

Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową ewidencję zasadniczo dla każdej swojej umowy od jej zawarcia. Ewidencja ta obejmuje cały okres prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, w konsekwencji Wnioskodawca zamierza odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem tej preferencyjnej stawki w zakresie dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% - wyłącznie co do umowy ze Zleceniodawcą mającym swoją siedzibą na Cyprze, a następnie w zeznaniu rocznym rozliczyć dochody uzyskiwane z tejże umowy, które w jego ocenie stanowią dochód uzyskiwany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w zawiązku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Zapytanie w szczególności nie dotyczy przychodów lub dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z dwóch pozostałych umów Wnioskodawcy (zawartymi ze Zleceniodawcami ze Szwajcarii i Stanów Zjednoczonych). Zadane we wniosku pytanie dotyczy wyłącznie kwalifikowanych autorskich praw majątkowych do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe.

W przypadku gdy Wnioskodawca będzie ulepszał, modyfikował, rozwijał oprogramowanie komputerowe, to nie będzie On właścicielem lub współwłaścicielem tego oprogramowania albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej, tj. umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części. Przedmiotowy stan obejmuje zasadniczo stan faktyczny zaistniały - Wnioskodawca prowadzi i prowadził działalność tego samego rodzaju, co najmniej od kilku lat.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, świadczone okazjonalnie w innych państwach (poza granicami Polski), są wykonywane za pośrednictwem zakładu w rozumieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej z tym państwem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe)?

Powyższe pytanie wynika z pisma z 6 marca 2020 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Powyższe stanowisko wynika z pisma z 6 marca 2020 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

* w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia - jest prawidłowe,

* w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia - jest nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/ a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

* a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

* b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

* c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

* d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację "Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju", "Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki" oraz "Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju" w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste "zamknięcie" łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że "ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia". Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo "systematyczny" występuje w sformułowaniu "podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny", a więc odnosi się do "działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza, rozwija i ulepsza oprogramowanie,

2. Wnioskodawca wykonuje ww. czynności w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; Wnioskodawca prowadzi również działalność badawczą, w ramach przedmiotowej umowy, przez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do badania zachowań osób użytkujących przedmiotową aplikację, a następnie po zbadaniu takich zachowań, tworzy on nowe rozwiązania lub dostosowuje rozwiązania istniejące, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań; prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje zmian rutynowych i okresowych; prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy,

5. Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie,

6. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, przez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy podkreślić, że podatnik może skorzystać z preferencji IP Box, jeśli osiągany przez niego dochód z kwalifikowanych IP podlega opodatkowaniu w Polsce. Oznacza to, że preferencyjną 5% stawkę podatkową podatnik może zastosować wobec dochodu osiągniętego za granicą, o ile dochody te mogą być dochodami z kwalifikowanych IP w rozumieniu przepisów o IP Box oraz podlegają faktycznemu opodatkowaniu w Polsce.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, okazjonalnie w innych państwach (poza granicami Polski), są wykonywane za pośrednictwem zakładu w rozumieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej z tym państwem.

W takim przypadku - w sytuacji gdy Wnioskodawca osiąga dochody za granicą z prowadzonej działalności gospodarczej (badawczo-rozwojowej) za pośrednictwem zakładu, możliwość skorzystania z preferencji IP Box uzależniona jest od sposobu opodatkowania w Polsce dochodu, z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego

opodatkowania.

Jeżeli dochód osiągany jest za granicą za pomocą stałego zakładu, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia, dochód uzyskany za pomocą tego zakładu nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe skorzystanie z preferencji IP Box.

Natomiast w przypadku zagranicznych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, dochód taki podlega opodatkowaniu w Polsce, a zatem podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania preferencji

IP Box.

Zatem Wnioskodawca może zastosować preferencyjną stawkę podatkową w wysokości 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w odniesieniu do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, a więc dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia.

Natomiast preferencyjnej 5% stawki podatku Wnioskodawca nie może zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia, ponieważ dochód taki nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując - Wnioskodawca może zastosować preferencyjną stawkę podatkową w wysokości 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w odniesieniu do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, a więc dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia. Jednocześnie preferencyjnej 5% stawki podatku Wnioskodawca nie może zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia. Dochód taki bowiem nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.