0112-KDIL2-2.4011.196.2020.1.IM - Odpisy amortyzacyjne od otrzymanego w darowiźnie samochodu osobowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w darowiźnie samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w darowiźnie samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i zajmuje się doradztwem w zakresie informatyki, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą x. Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozpoczął w październiku 2019 r.

Wnioskodawca dnia 1 września 2018 r. otrzymał od obojga rodziców w formie darowizny samochód osobowy (zamortyzowany wcześniej w działalności gospodarczej ojca) o wartości 11.800 zł (wartość określona w umowie darowizny), który wniósł do działalności gospodarczej na podstawie pisemnego oświadczenia. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać przedmiotowy samochód osobowy w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Powyższa darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na fakt, iż darowizny od obojga rodziców nie przekraczały kwoty wolnej wynoszącej 19.274 zł (2 x 9.637 zł).

Biorąc pod uwagę opisany wyżej stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy odpisy amortyzacyjne od przedmiotowego samochodu osobowego będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne od otrzymanego samochodu osobowego w formie darowizny mogą stanowić podatkowe koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, jeżeli darowizna ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego otrzymanego w formie darowizny, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.f. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z kolei, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

* nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub * nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna samochodu otrzymana od obojga rodziców nie wpisuje się w żadną wymienioną wyżej przesłankę, której skutkiem byłby brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego samochodu osobowego.

W szczególności w opisanym stanie faktycznym nie wystąpiła przesłanka w postaci zwolnienia niniejszego nabycia od podatku od spadków i darowizn. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. (Dz. U. 2019.1813) opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej, 9637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W przedmiotowej sprawie nabycie samochodu osobowego stanowiącego własność obojga rodziców za kwotę 11.800 zł nie podlegało opodatkowaniu ani też zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn (wartość otrzymanych darowizn od dwóch osób - rodziców Wnioskodawcy nie przekraczała 19.274 zł).

Wnioskodawca stoi ponadto na stanowisku, że wcześniejsze zamortyzowanie samochodu w działalności ojca jest w przedstawionym stanie faktycznym bez znaczenia, bowiem skoro przytoczony wyżej art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.f. nie znajduje w niniejszym przypadku zastosowania, to tym bardziej niemożliwe jest zastosowanie art. 23 ust. 9 u.p.d.f. w brzmieniu "Przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15". A contrario dopiero ziszczenie się, którejś z przesłanek wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.f., mogłoby ewentualnie wywołać skutki prawne wynikające z art. 23 ust. 9 u.p.d.f.

W niniejszej sytuacji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne od niniejszego samochodu osobowego będą stanowić podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 omawianej ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 23 ust. 9 ww. ustawy: przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15.

Powyższe oznacza, że w przypadku darowizny składników stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne decydujące znaczenie ma to, czy składniki te stanowiły u darczyńcy podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Jeżeli nie - należy badać, czy wystąpiły w stosunku do takiej darowizny okoliczności wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli jednak darowany składnik był przez darczyńcę amortyzowany, wówczas zastosowanie znajduje art. 23 ust. 9 ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 12 cytowanej ustawy: w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 3 omawianej ustawy podatkowej: podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Zatem w sytuacji, gdy środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne nabyte są w drodze darowizny, a darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników, ustawodawca nakazuje odpowiednio stosować przepisy dotyczące kontynuacji amortyzacji, tj. wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) darczyńcy oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez darczyńcę.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie informatyki. Wnioskodawca 1 września 2018 r. otrzymał od obojga rodziców, w formie darowizny, samochód osobowy, zamortyzowany wcześniej w działalności gospodarczej ojca, o wartości 11.800 zł, który wniósł do działalności gospodarczej na podstawie pisemnego oświadczenia. Rozpoczęcie działalności gospodarczej miało miejsce w październiku 2019 r. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać niniejszy samochód osobowy w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Powyższa darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na fakt, że darowizny od obojga rodziców nie przekraczały kwoty wolnej wynoszącej 19.274 zł.

W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy zastosowanie znajdzie cytowany powyżej art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku - zgodnie z treścią tej regulacji - stosuje się odpowiednio cytowane uprzednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 tej ustawy, ustanawiające zasadę kontynuacji.

Zatem Wnioskodawca (obdarowany) był zobowiązany do uwzględnienia wartości początkowej samochodu osobowego ustalonej przez ojca Wnioskodawcy oraz wysokości dokonanych już przez ojca odpisów amortyzacyjnych oraz przyjęcia wybranej przez niego metody amortyzacji. Stąd - w sytuacji, gdy samochód osobowy został w całości zamortyzowany w działalności gospodarczej ojca - Wnioskodawca nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w darowiźnie samochodu osobowego i zaliczania ich do kosztów podatkowych.

Reasumując - odpisy amortyzacyjne od otrzymanego samochodu osobowego w formie darowizny (darowizna ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn) nie mogą stanowić podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.