0112-KDIL2-1.4019.2.2017.1.AWA - Termin złożenia wniosku o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia terminu złożenia wniosku o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia terminu złożenia wniosku o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 27 lutego 2014 r. Starosta udzielił Wnioskodawcy i jego żonie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, wolnostojącego, jednorodzinnego - kat. 1 oraz zbiornika bezodpływowego - kat. 8. W decyzji w pouczeniu zaznaczono między innymi, że inwestor jest zobowiązany zawiadomić właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy co najmniej 21 dni przed zamierzonym terminem przystąpienia do użytkowania.

Pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. Zainteresowany wraz z małżonką zawiadomił Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego (data wpływu Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego 9 grudzień 2016 r.) o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania.

Wnioskiem z dnia 23 grudnia 2016 r. (data wpływu do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego) Wnioskodawca i jego żona zwrócili się z prośbą o wydanie zaświadczenia o braku sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zawiadomił Wnioskodawcę i jego małżonkę, że nie wnosi sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania budynku mieszkalnego, jednorodzinnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Do kiedy powinien być złożony wniosek, w oparciu o art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniosek o zwrot wydatków powinien być złożony do dnia 31 grudnia 2017 r.

Skoro - zgodnie z art. 23 ust. 2 ww. ustawy - wniosek o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego powinien być złożony do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego, to datą od której można było przystąpić do użytkowania było otrzymanie pisma od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o braku sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania budynku mieszkalnego, jednorodzinnego. Faktem jest, że zawiadomienie o zakończeniu budowy wpłynęło do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w dniu 9 grudnia 2017 r. i w przypadku braku sprzeciwu do użytkowania obiektu budowlanego można było przystąpić w dniu 31 grudnia 2016 r., jednakże - w ocenie Wnioskodawcy - wniosek złożony w dniu 23 grudnia 2016 r. przerwał bieg terminu do momentu uzyskania odpowiedzi z nadzoru budowlanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na mocy art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1184, z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. - straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. , poz. 1468, z późn. zm.), regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej: "zwrotem wydatków".

W myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ww. ustawy, o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

W świetle art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i ust. 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Na podstawie art. 23 ust. 6 powołanej wyżej ustawy, do wniosku o zwrot wydatków należy załączyć kopie:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od dnia 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych m.in. w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą warunku, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. terminu do kiedy Zainteresowany może złożyć wniosek o zwrot części poniesionych wydatków w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Nadmienić w tym miejscu należy, że ustawodawca w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie zdefiniował pojęcia "zgodnego z prawem przystąpienia do użytkowania", jednakże zauważyć należy, że ustawodawca zdefiniował w ww. ustawie pojęcie "pierwszego zasiedlenia mieszkania".

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, użyte w ustawie sformułowanie "pierwsze zasiedlenie mieszkania" oznacza pierwsze oddanie do użytkowania mieszkania przez osobę, która wybudowała to mieszkanie, w wyniku budowy lub przebudowy obiektu budowlanego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także pierwsze oddanie do użytkowania mieszkania przez osobę, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabyła to mieszkanie od osoby, która wybudowała to mieszkanie, w wyniku budowy lub przebudowy obiektu budowlanego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analogicznie należy zatem rozumieć sformułowanie "zgodne z prawem przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego", tj. oddanie obiektu budowlanego w użytkowanie zgodnie z właściwymi przepisami.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332), do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagane jest pozwolenie na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a i 19a, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 30 ust. 6a stosuje się.

Należy zauważyć, że Prawo budowlane również nie zawiera definicji pojęcia "użytkowanie obiektu". Należy się zatem w tym przypadku posłużyć wykładnią językową i przyjąć, że "użytkowanie obiektu" oznacza normalne z niego korzystanie w celu, w jakim został wybudowany.

W orzecznictwie natomiast uznano, że za moment "zakończenia budowy" należy przyjąć chwilę, w której inwestor złoży zawiadomienie o zakończeniu budowy. W odniesieniu natomiast do zakończenia budowy w sensie techniczno-budowlanym uznano, że o zakończeniu budowy obiektu budowlanego można mówić, gdy odpowiada on warunkom, jakie przewiduje prawo budowlane wobec budowy legalnej przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy (art. 57). Obiekt powinien być wtedy w takim stanie, by mógł zostać przeprowadzony jego odbiór i by można było przekazać go do normalnej eksploatacji i użytkowania (por. wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1996 r., SA/Wr 2735/95, LexPolonica nr 353061, Prok. i Pr. 1997, Nr 6, poz. 49).

Podkreślenia wymaga, że funkcja i istota terminu do wniesienia sprzeciwu w trybie art. 54 ustawy - Prawo budowlane, wskazuje, że termin ten jest terminem prawa materialnego. Zachowanie tego terminu przez organ administracji jest konieczne z tej przyczyny, że celem zgłoszenia jest umożliwienie inwestorowi przystąpienia do użytkowania zrealizowanej inwestycji, a więc musi on w możliwie krótkim czasie mieć pewność w kwestii braku sprzeciwu, ewentualnie jego wniesienia przez właściwy organ. Upływ terminu skutkuje, co do zasady, nabyciem przez zgłaszającego uprawnienia do przystąpienia do użytkowania zrealizowanego obiektu. Zaznaczyć jednakże należy, że prawnie skuteczne jest zawiadomienie o zakończeniu budowy tylko w odniesieniu do obiektów wybudowanych zgodnie z projektem i warunkami pozwolenia na budowę. Nie sposób bowiem przyjąć, że powiadomienie organu takim zgłoszeniem będzie oznaczało legalizację, w przypadku jej popełnienia, samowoli budowlanej.

Organ nadzoru budowlanego może z urzędu przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia wyłącza możliwość wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, oraz uprawnia inwestora do rozpoczęcia użytkowania obiektu, o którym mowa w ust. 1 (art. 54 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane, przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli:

1. na budowę obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii:

1. V, IX-XVI,

2. XVII - z wyjątkiem warsztatów rzemieślniczych, stacji obsługi pojazdów, myjni samochodowych i garaży do pięciu stanowisk włącznie,

3. XVIII - z wyjątkiem obiektów magazynowych: budynki składowe, chłodnie, hangary i wiaty, a także budynków kolejowych: nastawnie, podstacje trakcyjne, lokomotywownie, wagonownie, strażnice przejazdowe i myjnie taboru kolejowego,

4. XX,

5. XXII - z wyjątkiem placów składowych, postojowych i parkingów,

6. XXIV - z wyjątkiem stawów rybnych,

7. XXVII - z wyjątkiem jazów, wałów przeciwpowodziowych, opasek i ostróg brzegowych oraz rowów melioracyjnych,

8. XXVIII - XXX

- o których mowa w załączniku do ustawy,

W każdym z tych przypadków przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, a nie jedynie dokonać zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Na mocy art. 55 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, Inwestor zamiast dokonania zawiadomienia o zakończeniu budowy może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

Z ww. przepisów wynika, że inwestor po zakończeniu budowy zawiadamia właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, natomiast do zgodnego z prawem użytkowania obiektu budowlanego może przystąpić jeżeli organ nadzoru budowlanego w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 54 ww. ustawy, przewiduje zatem tzw. milczącą zgodę organu nadzoru budowlanego w sytuacji, gdy nie stwierdzi on, aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został wykonany z naruszeniem projektu budowlanego lub warunków pozwolenia na budowę albo przepisów prawa. Na ewentualne dokonanie powyższych ustaleń i wypowiedzenie się w tej kwestii organ ma 14 dni, przy czym brak wypowiedzenia się w tej sprawie oznacza zgodę organu na użytkowanie obiektu. Nie ma też przeszkód, aby w braku zastrzeżeń co do wykonania obiektu organ ten powiadomił pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu, nie czekając na upływ określonego w tym przepisie 14-dniowego terminu.

Zgodnie art. 54 cyt. wyżej ustawy, zasadniczą formą zakończenia procesu inwestycyjnego jest zawiadomienie właściwego organu o zakończeniu budowy. Natomiast zakończenie procesu inwestycyjnego poprzez uzyskanie pozwolenia na użytkowanie jest wymagane w określonych sytuacjach. Sytuacje te wymienione są w art. 55 ust. 1 i ust. 2 ustawy - Prawo budowlane. Z wniosku nie wynika, by w analizowanej sprawie miały miejsce ww. przypadki.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. Zainteresowany wraz małżonką zawiadomił właściwy organ nadzoru budowlanego (data wpływu 9 grudzień 2016 r.) o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania. Wnioskiem z dnia 23 grudnia 2016 r. (data wpływu do ww. organu) Wnioskodawca i jego żona zwrócili się z prośbą o wydanie zaświadczenia o braku sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zawiadomił Wnioskodawcę i jego małżonkę, że nie wnosi sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania budynku mieszkalnego, jednorodzinnego.

Jak wskazano wyżej termin, o którym mowa w art. 54 ustawy - Prawo budowlane, jest terminem prawa materialnego i nie może być przedłużany ani skracany, a zawieszenie postępowania nie przerywa biegu tego terminu.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że w związku z faktem, że Zainteresowany wraz małżonką zawiadomił właściwy organ nadzoru budowlanego pismem z dnia 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudzień 2016 r.) o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania, a organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego zawiadomienia, nie zgłosił sprzeciwu w drodze decyzji, to - zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - wniosek o zwrot wydatków należało złożyć do dnia 31 grudnia 2016 r. (czyli do dnia 31 grudnia, w którym zgodnie z prawem nastąpiło przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego).

Należy zauważyć, że terminy określone w art. 54 ust. 1 i ust. 2 Prawa budowlanego - jak wskazano wyżej - są terminami prawa materialnego, zatem termin 14 dni, określony w zdaniu drugim art. 54 ust. 1, jest terminem "dla organu", co oznacza, że tylko w tak zakreślonych ramach czasowych organ administracji jest uprawniony do korzystania ze swych kompetencji w sytuacji wypełniającej hipotezę omawianej normy. Decyzyjna aktywność organu poza tymi ramami niemiałaby prawnego umocowania, niewątpliwie więc naruszałaby prawo materialne. Z kolei, termin (również 14 dni) określony w art. 54 ust. 2 Prawa budowlanego jest terminem "dla wnioskodawcy". Oznacza bowiem obowiązek powstrzymania się przez stronę od zamierzonego działania przez określony czas, nie krótszy jednak niż 14 dni, liczony od daty złożenia zawiadomienia.

W przedmiotowej sprawie nie ma zatem znaczenia fakt, że Wnioskodawca i jego żona zwrócili się z prośbą o wydanie zaświadczenia o braku sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, które otrzymali od organu w dniu 10 stycznia 2017 r. W przypadku bowiem braku sprzeciwu ze strony organu nadzoru budowlanego, do użytkowania budynku mieszkalnego można było przystąpić już w roku 2016. W związku z powyższym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wniosek złożony w dniu 23 grudnia 2016 r. przerwał bieg terminu do momentu uzyskania odpowiedzi z nadzoru budowlanego, a datą od której można było przystąpić do użytkowania było otrzymanie pisma od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o braku sprzeciwu, co do zawiadomienia o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania budynku mieszkalnego, jednorodzinnego. Jak wyjaśniono wyżej wniosek o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego powinien być złożony do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego, a to miało miejsce w roku 2016 r.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien złożyć wniosek o zwrot niektórych wydatków związanych z budową domu jednorodzinnego do dnia 31 grudnia 2016 r., bowiem to właśnie w roku 2016 r. nastąpiło zgodnie z prawem przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że sformułowanie Wnioskodawcy zawarte we własnym stanowisku "faktem jest, że zawiadomienie o zakończeniu budowy wpłynęło do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w dniu 9 grudnia 2017 r. i w przypadku braku sprzeciwu do użytkowania obiektu budowlanego można było przystąpić w dniu 31 grudnia 2016 r.", uznano za oczywistą pomyłkę pisarską. Ze stanu faktycznego wynika bowiem, że Zainteresowany wraz małżonką zawiadomił "Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego (data wpływu Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego 9 grudzień 2016 r.) o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania".

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się również, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia czy Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki, przewidziane ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, by ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z kolei, w kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.