0112-KDIL2-1.4012.353.2018.3.AP - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2018 r. (data wpływu 2 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 13 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o doprecyzowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nieruchomość (kamienica) (...) została nabyta przez Wnioskodawcę aktem notarialnym w 2002 r. na wyłączną własność. Nieruchomość w całości ma przeznaczenie mieszkalne. Wnioskodawca nigdy nie składał wniosków do żadnych organów o zmianę sposobu jej użytkowania. Nieruchomość nie posiada wyodrębnionych, samodzielnych lokali. Nieruchomość po nabyciu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego jednoosobowej działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi wynajem nieruchomości własnych i dzierżawionych kod PKD 68.20.Z. Zainteresowany nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami. W zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nieruchomość w przeważającej części była wynajmowana na cele mieszkalne, jedynie 20% lokali umiejscowionych na parterze była wynajmowana innym podmiotom gospodarczym, które prowadziły tam działalność gospodarczą i Zainteresowany wystawiał za wynajem faktury VAT. Przez 16 lat posiadania nieruchomości, Wnioskodawca dokonywał nakładów finansowych o charakterze zarówno remontowym, jak i inwestycyjnym. Poniesione nakłady inwestycyjne przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Od poniesionych nakładów inwestycyjnych, Zainteresowany odliczał podatek VAT w części dotyczących lokali zajętych na prowadzoną działalność gospodarczą, prowadzoną przez inne podmioty. W 2013 r. Wnioskodawca wynajął Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością cały budynek z przeznaczeniem na działalność polegającą na prowadzeniu hotelu. Działalność hotelowa w nieruchomości jest prowadzona do dnia dzisiejszego. Zainteresowany wystawia Spółce co miesiąc faktury z podatkiem wg stawki 23% za wynajem całej nieruchomości. Aktualnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - wskazano, że w zakresie podatku od towarów i usług:

a. Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nakłady na ulepszenie nieruchomości przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Wydatki były ponoszone w latach 1998-2013. W stosunku do tych wydatków przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po zakończonym ulepszeniu przedmiotowa nieruchomość została oddana w maju 2013 r. w najem Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Ulepszona nieruchomość była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez okres dłuższy niż 5 lat,

b. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która wynajmuje od Wnioskodawcy nieruchomość od maja 2013 r. nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z opisanym stanem faktycznym, spowoduje powstanie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z dnia 13 sierpnia 2018 r.), w przypadku sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości o charakterze mieszkalnym zastosowanie będzie miał przepis wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2017 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) Wnioskodawca stwierdza, że zbycie przedmiotowej nieruchomości zgodnie z opisanym stanem faktycznym nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę aktem notarialnym w 2002 r. na wyłączną własność. Nieruchomość w całości ma przeznaczenie mieszkalne. Wnioskodawca nigdy nie składał wniosków do żadnych organów o zmianę sposobu jej użytkowania. Nieruchomość nie posiada wyodrębnionych, samodzielnych lokali. Nieruchomość po nabyciu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego jednoosobowej działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi wynajem nieruchomości własnych i dzierżawionych kod PKD 68.20.Z. Zainteresowany nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami. W zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nieruchomość w przeważającej części była wynajmowana na cele mieszkalne, jedynie 20% lokali umiejscowionych na parterze była wynajmowana innym podmiotom gospodarczym, które prowadziły tam działalność gospodarczą i Zainteresowany wystawiał za wynajem faktury VAT. Przez 16 lat posiadania nieruchomości, Wnioskodawca dokonywał nakładów finansowych o charakterze zarówno remontowym, jak i inwestycyjnym. Poniesione nakłady inwestycyjne przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Od poniesionych nakładów inwestycyjnych, Zainteresowany odliczał podatek VAT w części dotyczących lokali zajętych na prowadzoną działalność gospodarczą, prowadzoną przez inne podmioty. W 2013 r. Wnioskodawca wynajął Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością cały budynek z przeznaczeniem na działalność polegającą na prowadzeniu hotelu. Działalność hotelowa w nieruchomości jest prowadzona do dnia dzisiejszego. Zainteresowany wystawia Spółce co miesiąc faktury z podatkiem wg stawki 23% za wynajem całej nieruchomości. Aktualnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nakłady na ulepszenie nieruchomości przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Wydatki były ponoszone w latach 1998-2013. W stosunku do tych wydatków przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po zakończonym ulepszeniu przedmiotowa nieruchomość została oddana w maju 2013 r. w najem Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Ulepszona nieruchomość była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez okres dłuższy niż 5 lat. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która wynajmuje od Wnioskodawcy nieruchomość od maja 2013 r. nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości.

Na tle powyższego Zainteresowany ma wątpliwości, czy zbycie przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z opisem sprawy, spowoduje powstanie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko - jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług".

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że kryterium "pierwszego zasiedlenia" budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (pkt 41 ww. wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r.).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, to należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do budynku kamienicy posadowionego na tej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Należy podkreślić, że użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, należy stwierdzić, że w odniesieniu do planowanej dostawy budynku kamienicy doszło już do pierwszego zasiedlenia. Co prawda - jak wynika z opisu sprawy - budynek kamienicy został nabyty w 2002 r. i nieruchomość po nabyciu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego jednoosobowej działalności gospodarczej, jednakże w latach 1998-2013 Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie i modernizację ww. budynku i wydatki te przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Co istotne, po zakończonym ulepszeniu przedmiotowa nieruchomość została oddana w maju 2013 r. w najem. W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że po poniesieniu nakładów na ulepszenie, przekraczających 30% wartości budynku, kamienica została oddana do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (najem), i od tego momentu minęły już 2 lata, zatem dostawa ww. budynku nie będzie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji stwierdzić należy, że skoro w odniesieniu do budynku kamienicy doszło do pierwszego zasiedlenia, a ponadto od pierwszego zasiedlenia do planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż dwa lata, to w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki do objęcia dostawy tego budynku zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, w analizowanym przypadku, sprzedaż budynku kamienicy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Konsekwentnie - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy - również sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest ww. obiekt, będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania VAT, zatem sprzedaż ww. nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako prawidłowe.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.