0112-KDIL2-1.4012.292.2019.2.SS - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 13 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 13 września 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz potwierdzenie wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny z dnia 25 października 2002 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza, otrzymał od swojej mamy nieruchomość - grunty orne o powierzchni 0,97 ha.

Z tytułu nabycia nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Od momentu nabycia nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy; nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawcę używana, w szczególności na cele rolnicze, działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do używania (w szczególności użyczenia, najmu, dzierżawy).

Nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca także nie składał żadnego wniosku w tym zakresie.

Nieruchomość położona jest przy drodze, która powstała kilka lat temu, bez jakiejkolwiek inicjatywy Wnioskodawcy. Nieruchomość ma dostęp do mediów, które zostały do niej przyłączone przed otrzymaniem przez Wnioskodawcę nieruchomości.

Z uwagi na sytuację Wnioskodawcy, postanowił on sprzedać nieruchomość. Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu kupującego, Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza z wnioskiem o podział nieruchomości; decyzją z dnia 12 kwietnia 2019 r. Burmistrz wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 12 działek. Równocześnie decyzją z dnia 20 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy - budowy dziesięciu budynków mieszkalnych oraz drogi wewnętrznej.

Wnioskodawca zamieścił jednorazowe ogłoszenie dot. działek na portalu ogłoszeniowym, które było widoczne przez okres od dnia 19 maja 2019 r. do dnia 18 czerwca 2019 r.

Poza powyższym, Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć żadnych innych czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności działań marketingowych, takich jak reklama na większą skalę, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży, itp. Wnioskodawca nie uzbroił terenu, nie wybudował, nie utwardzał drogi dojazdowej do działek.

Niniejsze czynności (sprzedaż działek) traktuje jako jednorazowe, związane z rozporządzeniem majątkiem prywatnym.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, na stałe jednak zamieszkuje w Niemczech i jest niemieckim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Niemczech, tam jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej (odpowiednik polskiego VAT).

Wnioskodawca ma także zarejestrowaną działalność gospodarczą w Polce i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ani działalność prowadzona w Niemczech, ani w Polsce nie jest powiązana z handlem/pośrednictwem w obrocie nieruchomościami (Wnioskodawca zajmuje się handlem meblami).

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie ma też zamiaru po zbyciu przedmiotowych działek podejmować innych czynności związanych z nieruchomościami.

Wniosek uzupełniono w dniu 13 września 2019 r. o następujące informacje:

1. Wnioskodawca zamierza sprzedać docelowo 12 działek, tj. o nr: (...).

2. Od momentu nabycia nieruchomość/działki nie były w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawcę używane, w szczególności nie były używane na cele rolnicze, nie były używane na potrzeby działalności gospodarczej, nie były też oddane osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do używania. Działki stanowią wyłączenie majątek prywatny Wnioskodawcy i nie są w jakikolwiek sposób wykorzystywane/używane.

3. "Wnioskodawca nie dokonał/zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził działek, nie urządził zieleni, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność. Wnioskodawca nie wyklucza ponownej standardowej i jednorazowej reklamy, jednak na niewielką skalę".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek, o których mowa wyżej, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży działek, powstałych na skutek podziału nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności tej, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym, sprzedaż działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Podatnikami - według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie, okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jeśli więc osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ma charakter okazjonalny nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Przy czym przez majątek prywatny wobec braku jego definicji, zdaniem Wnioskodawcy, należy traktować majątek, który nie jest związany z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu warto wskazać na treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i 181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą ten podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Co więcej TSUE wskazał, że zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Jednorazowe ogłoszenie nie może być uznane za przekraczające formę zwykłego ogłoszenia i wskazujące, że Wnioskodawca działa jak handlowiec (tak np. NSA w wyroku z dnia 9 maja 2014 r., I FSK 811/13). Także pozostałe czynności związane z sprzedażą działek nie mogą być traktowane jak działanie profesjonalisty. TSUE w wyroku C-180/10 i C-181/10 wyraźnie wskazał, że nawet podział nieruchomości na mniejsze, atrakcyjniejsze działki jest wciąż zarządem majątkiem prywatnym. Ponadto, co podkreślił TSUE, za podatnika można uznać osobę angażującą "środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT", gdy podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami".

Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do tych, które wykorzystałyby osoby profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Skala czynności podjętych przez Wnioskodawcę wskazuje wyłącznie na okazjonalne działanie niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny otrzymał od swojej mamy nieruchomość - grunty orne. Z tytułu nabycia nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Od momentu nabycia nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy; nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawcę używana, w szczególności na cele rolnicze, działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do używania (w szczególności użyczenia, najmu, dzierżawy). Nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Zainteresowany także nie składał żadnego wniosku w tym zakresie. Nieruchomość położona jest przy drodze, która powstała kilka lat temu, bez jakiejkolwiek inicjatywy Wnioskodawcy. Nieruchomość ma dostęp do mediów, które zostały do niej przyłączone przed otrzymaniem przez Zainteresowanego nieruchomości. Z uwagi na sytuację, Wnioskodawca postanowił sprzedać nieruchomość. Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu kupującego, Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza z wnioskiem o podział nieruchomości; decyzją z dnia 12 kwietnia 2019 r. Burmistrz wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 12 działek. Równocześnie decyzją z dnia 20 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy - budowy dziesięciu budynków mieszkalnych oraz drogi wewnętrznej. Wnioskodawca zamieścił jednorazowe ogłoszenie dotyczące działek na portalu ogłoszeniowym, które było widoczne przez okres od dnia 19 maja 2019 r. do dnia 18 czerwca 2019 r. Poza powyższym, Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć żadnych innych czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności działań marketingowych, takich jak reklama na większą skalę, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży, itp. Wnioskodawca nie uzbroił terenu, nie wybudował, nie utwardzał drogi dojazdowej do działek. Niniejsze czynności (sprzedaż działek) traktuje jako jednorazowe, związane z rozporządzeniem majątkiem prywatnym. Wnioskodawca jest obywatelem polskim, na stałe jednak zamieszkuje w Niemczech i jest niemieckim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Niemczech, tam jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. Zainteresowany ma także zarejestrowaną działalność gospodarczą w Polce i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ani działalność prowadzona w Niemczech, ani w Polsce nie jest powiązana z handlem/pośrednictwem w obrocie nieruchomościami (Wnioskodawca zajmuje się handlem meblami). Zainteresowany nigdy wcześniej nie dokonywał zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie ma też zamiaru po zbyciu przedmiotowych działek podejmować innych czynności związanych z nieruchomościami. Wnioskodawca zamierza sprzedać docelowo 12 działek, tj. o nr: 1138/1; 1138/2; 1138/3; 1138/4; 1138/5; 1138/6; 1138/7; 1138/8; 1138/9; 1138/10; 1138/11; 1138/12. Od momentu nabycia nieruchomość/działki nie były w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawcę używane, w szczególności nie były używane na cele rolnicze, nie były używane na potrzeby działalności gospodarczej, nie były też oddane osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do używania. Działki stanowią wyłączenie majątek prywatny Zainteresowanego i nie są w jakikolwiek sposób wykorzystywane/używane. Ponadto, Wnioskodawca nie dokonał/nie zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził działek, nie urządził zieleni, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność. Zainteresowany nie wyklucza ponownej standardowej i jednorazowej reklamy, jednak na niewielką skalę.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nabył nieruchomość - grunty orne na podstawie darowizny od swojej mamy. Od momentu nabycia nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy - nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawcę używana, w szczególności na cele rolnicze, działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do używania (w szczególności użyczenia, najmu, dzierżawy). Jak wskazał Zainteresowany, nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca nie składał także żadnego wniosku w tym zakresie. Nieruchomość położona jest przy drodze, która powstała kilka lat temu, bez jakiejkolwiek inicjatywy Wnioskodawcy. Nieruchomość ma dostęp do mediów, które zostały do niej przyłączone przed otrzymaniem przez Zainteresowanego nieruchomości. Nadto, jak wynika z informacji zawartych we wniosku, Wnioskodawca nie dokonał/nie zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził działek, nie urządził zieleni, nie uzbroił terenu, nie wybudował, nie utwardzał drogi dojazdowej do działek, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność. Nie podejmował także działań marketingowych, takich jak reklama na większą skalę, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży, itp. W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jaką Zainteresowany podjął w związku ze sprzedażą nieruchomości to wystąpienie z wnioskiem o podział nieruchomości. Burmistrz wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 12 działek. Wnioskodawca uzyskał równocześnie decyzję o warunkach zabudowy - budowy dziesięciu budynków mieszkalnych oraz drogi wewnętrznej. Ponadto, Zainteresowany zamieścił jednorazowe ogłoszenie dotyczące działek na portalu ogłoszeniowym. Wnioskodawca nie wyklucza ponownej standardowej i jednorazowej reklamy, jednak na niewielką skalę. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie działał jako handlowiec, a podjęte przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: "Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (...) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek".

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.