0112-KDIL2-1.4012.155.2018.1.AS - Opodatkowanie sprzedaży samochodu wykorzystywanego przez Straż Miejską oraz sposobu dokumentowania tej czynności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu wykorzystywanego przez Straż Miejską oraz sposobu dokumentowania tej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu wykorzystywanego przez Straż Miejską oraz w zakresie sposobu dokumentowania tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Miasto na prawach powiatu, jest jednostką samorządu terytorialnego (dalej: Miasto). W związku z tym wykonuje zadania nałożone na nią przepisami prawa. Zdecydowana większość zadań jest realizowana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego.

Wypełniając wymogi ustawowe zawarte w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1875) w zakresie zadań własnych, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy, Miasto realizuje czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli. Do wykonywania zadań z zakresu bezpieczeństwa publicznego powołana została Straż Miejska, która działa w ramach struktury Urzędu Miasta. Zadania Straży Miejskiej określone zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 706).

W celu wykonywania ww. zadań, Miasto nabywa środki trwałe w postaci samochodów osobowych dla Straży Miejskiej. W dniu 23 grudnia 2005 r. Miasto nabyło nowy samochód osobowy marki Renault. Stanowi on środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i jest ujęty w ewidencji środków trwałych. Samochód od jego nabycia służył jedynie do realizacji zadań statutowych Straży Miejskiej. Wnioskodawca zaznaczył, że nie doszło do przekazania (wydania) samochodu poza majątek Miasta, ponieważ Straż Miejska działa w ramach struktury Urzędu Miasta (stanowi jego wyspecjalizowany wydział).

Straż Miejska korzystała z przedmiotowego pojazdu wyłącznie do realizacji czynności z zakresu zadań publicznoprawnych, w szczególności w celu wykonywania codziennych, planowanych patroli terenów gminy w zakresie ochrony spokoju i porządku w miejscach publicznych, przeprowadzania kontroli posesji miejskich w zakresie utrzymania porządku i czystości, reagowania na nieodpowiednie zachowania, kontroli ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym, tj. do zadań niezwiązanych z działalnością gospodarczą Gminy. Samochód jest oznakowany w sposób jednoznacznie wskazujący, że jest wykorzystywany do realizacji zadań Straży Miejskiej, tj. zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2022).

Obecnie Miasto zamierza sprzedać przedmiotowy samochód osobowy na rzecz podmiotu trzeciego, który zostanie wyłoniony w drodze przetargu nieograniczonego.

Przy nabyciu przedmiotowego samochodu, jak również z tytułu wydatków na jego eksploatację, Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ samochód nie służył do wykonywania czynności opodatkowanych VAT Miasta. Jak zostało wskazane, samochód po nabyciu był wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań Miasta w zakresie utrzymania porządku publicznego i przeciwdziałania przestępczości, wykonywanych przy udziale Straży Miejskiej.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż przez Miasto samochodu, opisanego w zdarzeniu przyszłym, na rzecz podmiotu trzeciego (posiadającego odrębną podmiotowość prawną od Gminy), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. W przypadku uznania, że sprzedaż samochodu Straży Miejskiej nie podlega opodatkowaniu, czy dla udokumentowania przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia rachunku, o którym mowa w art. 87-88 ustawy - Ordynacja podatkowa?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

W ocenie Miasta, sprzedaż samochodu używanego przez Straż Miejską do czynności z zakresu zadań publicznoprawnych, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ w ramach realizacji tej czynności nie będzie działało w charakterze podatnika VAT w myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, Miasto stoi na stanowisku, że sprzedając przedmiotowy samochód osobowy nie będzie działało w charakterze podatnika, bowiem pojazd był użytkowany przez nie po nabyciu wyłącznie w celu realizacji zadań o charakterze publicznoprawnym, tj. niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, Miastu nie przysługiwało z tytułu jego nabycia prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz z uwagi na fakt, że samochód ten był faktycznie użytkowany dla realizacji celów, które stanowią działalność publiczno-prawną.

Reasumując, sprzedaż samochodu osobowego Straży Miejskiej, opisanego w zdarzeniu przyszłym, na rzecz podmiotu trzeciego, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

W przypadku uznania, że Miasto, dokonując zbycia samochodu osobowego Straży Miejskiej, nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, niniejsza sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

Zgodnie z art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W związku powyższym, dla udokumentowania czynności zbycia samochodu Straży Miejskiej, Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia rachunku, o którym mowa w art. 87-88 ustawy - Ordynacja Podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

Z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika, że ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

Jak stanowi art. 92 ust. 2 powołanej ustawy - miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego (art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym).

I tak, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie wspierania osób niepełnosprawnych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel lub rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Miasto na prawach powiatu, jest jednostką samorządu terytorialnego. W związku z tym wykonuje zadania nałożone na nią przepisami prawa. Zdecydowana większość zadań jest realizowana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego. Miasto realizuje czynności z zakresu zadań publicznych dotyczących porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli. Do wykonywania zadań z zakresu bezpieczeństwa publicznego powołana została Straż Miejska, która działa w ramach struktury Urzędu Miasta. W celu wykonywania ww. zadań, Miasto nabywa środki trwałe w postaci samochodów osobowych dla Straży Miejskiej. W dniu 23 grudnia 2005 r. Miasto nabyło nowy samochód osobowy, który stanowi środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i jest ujęty w ewidencji środków trwałych. Samochód od jego nabycia służył jedynie do realizacji zadań statutowych Straży Miejskiej. Wnioskodawca zaznaczył, że nie doszło do przekazania (wydania) samochodu poza majątek Miasta, ponieważ Straż Miejska działa w ramach struktury Urzędu Miasta (stanowi jego wyspecjalizowany wydział). Straż Miejska korzystała z przedmiotowego pojazdu wyłącznie do realizacji czynności z zakresu zadań publicznoprawnych, w szczególności w celu wykonywania codziennych, planowanych patroli terenów gminy w zakresie ochrony spokoju i porządku w miejscach publicznych, przeprowadzania kontroli posesji miejskich w zakresie utrzymania porządku i czystości, reagowania na nieodpowiednie zachowania, kontroli ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym, tj. do zadań niezwiązanych z działalnością gospodarczą Gminy. Samochód jest oznakowany w sposób jednoznacznie wskazujący, że jest wykorzystywany do realizacji zadań Straży Miejskiej. Obecnie Miasto zamierza sprzedać przedmiotowy samochód osobowy na rzecz podmiotu trzeciego, który zostanie wyłoniony w drodze przetargu nieograniczonego. Przy nabyciu przedmiotowego samochodu, jak również z tytułu wydatków na jego eksploatację, Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ samochód nie służył do wykonywania czynności opodatkowanych VAT Miasta. Jak zostało wskazane, samochód po nabyciu był wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań Miasta w zakresie utrzymania porządku publicznego i przeciwdziałania przestępczości, wykonywanych przy udziale Straży Miejskiej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. tego, czy sprzedaż samochodu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Celem rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Wnioskodawca w związku z wykonaniem ww. czynności będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czy też będzie korzystał z wyłączenia od opodatkowania jako organ władzy publicznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego przez Straż Miejską, nie wystąpi w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy samochód - po pierwsze - nie został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a po drugie, pojazd służył/służy wyłącznie do realizacji zadań statutowych Straży Miejskiej, a zatem pojazd był/jest wykorzystywany do celów publiczno-prawnych, pozostających wyłącznie poza zakresem ustawy o VAT. Jak wskazał Zainteresowany, Straż Miejska korzystała z przedmiotowego pojazdu wyłącznie do realizacji czynności z zakresu zadań publicznoprawnych, w szczególności w celu wykonywania codziennych, planowanych patroli terenów gminy w zakresie ochrony spokoju i porządku w miejscach publicznych, przeprowadzania kontroli posesji miejskich w zakresie utrzymania porządku i czystości, reagowania na nieodpowiednie zachowania, kontroli ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym, tj. do zadań niezwiązanych z działalnością gospodarczą Gminy.

Podsumowując, dokonując sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego przez Straż Miejską, Wnioskodawca będzie korzystał z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, a zatem nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, czynność tę należy więc traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Zainteresowanego w dalszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawca, dla udokumentowania powyższej sprzedaży samochodu, zobowiązany będzie do wystawienia rachunku, o którym mowa w art. 87-88 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Regulacje w zakresie wystawiania faktur zawarte są m.in. w przepisach art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zatem z ww. przepisów wynika, że do wystawienia faktury, co do zasady, zobowiązany jest podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei kwestie dotyczące wystawiania rachunków, zawarte zostały w Rozdziale 12 Działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Natomiast według § 5 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa w kontekście przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że skoro - jak rozstrzygnięto wyżej - Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży przedmiotowego samochodu nie będzie działał jako podatnik VAT, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawiania faktury dokumentującej tę sprzedaż.

Zatem transakcja sprzedaży przez Gminę samochodu osobowego wykorzystywanego przez Straż Miejską, może być udokumentowana innym dokumentem księgowym, w tym również rachunkiem.

Reasumując, odpowiadając na sformułowane we wniosku pytania należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą samochodu osobowego wykorzystywanego przez Straż Miejską, Gmina - zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy - będzie działała jako organ władzy, a zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem z tytułu dokonania ww. czynności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawiania faktury, przy czym nie będzie przeciwwskazań do udokumentowania przedmiotowej transakcji sprzedaży rachunkiem, o ile kupujący zgłosi takie żądanie.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanych pytań należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.