0112-KDIL2-1.4011.647.2020.1.TR - PIT w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat sędziom sportowym należności za sędziowanie zawodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.), uzupełnione pismem z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 19 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat sędziom sportowym należności za sędziowanie zawodów - jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy;

* prawidłowe - w odniesieniu do sędziów będących pracownikami Wnioskodawcy.

W dniu 31 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat sędziom sportowym należności za sędziowanie zawodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W nadchodzącym roku szkolnym Wnioskodawca (jednostka budżetowa) będzie organizatorem zawodów sportowych dla dzieci i młodzieży. Sędziami na zawodach będą osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy, ale może wystąpić konieczność zatrudnienia sędziego, który jest również pracownikiem Wnioskodawcy, a wykonanie zadań sędziego wykracza poza obowiązki określone w umowie o pracę.

Za obsługę sędziowską sędziowie niebędący pracownikami będą otrzymywali wynagrodzenie wypłacane na podstawie delegacji sędziowskich w kwotach od 65 do 85 zł, za każde zawody w zależności od czasu trwania zawodów. Z sędziami niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy nie są zawierane żadne umowy, a kwoty wypłacanych należności wynikają z delegacji sędziowskich.

Natomiast dla sędziów będących również pracownikami Wnioskodawcy stosowana będzie stawka 19 zł za godzinę, a podstawą zatrudnienia będzie "umowa-zlecenie". Stosowane stawki wynagrodzenia określi zarządzenie dyrektora.

Delegacje dla sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy będą opodatkowane podatkiem zryczałtowanym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9 w wysokości 17% przychodu, bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania.

Dla sędziów będących pracownikami Wnioskodawcy wypłata wynagrodzenia nastąpi na podstawie rachunku do umowy zlecenia wystawianego raz w miesiącu. Wynagrodzenie to będzie stanowiło podstawę naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusz pracy, zostaną zastosowane koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% przychodu i pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe będzie zastosowanie takiego sposobu rozliczenia wynagrodzeń dla sędziów za organizowane przez Wnioskodawcę zawody?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęty sposób rozliczenia jest prawidłowy.

Delegacje dla sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy będą opodatkowane podatkiem zryczałtowanym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułów o których mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9 w wysokości 17% przychodu, bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania.

Dla sędziów będących pracownikami Wnioskodawcy wypłata wynagrodzenia nastąpi na podstawie rachunku do umowy zlecenia wystawianego raz w miesiącu. Wynagrodzenie to będzie stanowiło podstawę naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusz pracy, zostaną zastosowane koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% przychodu i pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy;

* prawidłowe - w odniesieniu do sędziów będących pracownikami Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 17% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu wynika, że sędziami na zawodach sportowych organizowanych przez Wnioskodawcę będą osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy, ale może wystąpić konieczność zatrudnienia sędziego, który jest również pracownikiem Wnioskodawcy, a wykonanie zadań sędziego wykracza poza obowiązki określone w umowie o pracę. Przy tym, sędziowie niebędący pracownikami za obsługę sędziowską będą otrzymywali wynagrodzenie wypłacane na podstawie delegacji sędziowskich w kwotach od 65 do 85 zł, za każde zawody w zależności od czasu trwania zawodów. Z sędziami niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy nie będą jednak zawierane żadne umowy, a kwoty wypłacanych należności będą wynikały z delegacji sędziowskich. Natomiast dla sędziów będących również naszymi pracownikami stosowana będzie stawka 19 zł za godzinę, a podstawą zatrudnienia będzie umowa zlecenia. Stosowane stawki wynagrodzenia określi zarządzenie dyrektora.

W kontekście zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w stosunku do przedmiotowych należności sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy, mimo że owi sędziowie nie będą pracownikami Wnioskodawcy, a kwoty należności nie przekroczą 200 zł, nie zostaną spełnione wszystkie wymagane przesłanki z ww. przepisu, ponieważ te kwoty nie będą wynikały z zawartych przez takich sędziów z Wnioskodawcą, o których mowa w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; umów bowiem nie będzie.

W związku z powyższym, nie będzie możliwości zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do ww. należności wypłacanych sędziom niebędącym pracownikami Wnioskodawcy, gdyż wysokości wypłacanych należności nie będą wynikały z zawartych umów.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy w odniesieniu do sędziów zarówno niebędących jego pracownikami, jak i do tych będących jego pracownikami, będzie ciążył obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwot pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń każdego z sędziów należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że z opisanych wyżej względów stanowisko Wnioskodawcy jest: nieprawidłowe - w odniesieniu do sędziów niebędących pracownikami Wnioskodawcy, a prawidłowe - w odniesieniu do sędziów będących pracownikami Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.