0112-KDIL2-1.4011.452.2021.2.DJ - Ustalenie w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce świadczenia z dodatkowego funduszu emerytalnego ubezpieczenia pracowniczego otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce świadczenia z dodatkowego funduszu emerytalnego ubezpieczenia pracowniczego otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce świadczenia z dodatkowego funduszu emerytalnego ubezpieczenia pracowniczego otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 19 lipca 2021 r. znak 0112-KDIL2-1. 4011.452.2021.1.DJ (data doręczenia 23 lipca 2021 r.) tutejszy organ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca urodził się (...) 1954 r. Posiada stały adres zameldowania w Polsce i obywatelstwo polskie. Obecnie jest emerytem. W swoim życiu pracował w Polsce i USA. Po ukończeniu 65 roku życia Wnioskodawca nabył prawo do polskiej emerytury z ZUS za okresy pracy w Polsce. Emerytura z ZUS wpływa na konto Wnioskodawcy w banku. Od tej emerytury pobierane są zaliczki na podatek i składki na ubezpieczenie zdrowotne, a następnie ZUS wystawia PIT-40.

W latach 1996-2006 Wnioskodawca pracował w USA na podstawie "zielonej karty". Wykonywał tam pracę najemną. Wnioskodawca był legalnie zatrudniony w firmie budowlanej X i podlegał przepisom o obowiązkowym ubezpieczeniu społecznym Social Security. Od wynagrodzeń Wnioskodawcy były pobierane między innymi składki na emeryturę i przekazywane do Social Security.

Wnioskodawca podlegał także dodatkowemu ubezpieczeniu pracowniczemu, w ramach którego jego pracodawca odprowadzał składki na tak zwane pracownicze plany emerytalne firmy X.

Po ukończeniu 62 roku życia Wnioskodawca nabył prawo do rządowej emerytury Social Security, który jest podstawowym systemem ubezpieczeń emerytalnych w USA finansowanym ze składek od wynagrodzenia. Emerytura ta wpływa na jego konto w tym samym banku w Polsce, do którego wpływa emerytura z ZUS. Bank od emerytury z USA (Social Security) potrąca zaliczki na podatek i składki na ubezpieczenie zdrowotne, a następnie wystawia PIT-11 z informacją o przychodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za dany rok. Informacje z PIT-40 (ZUS) i PIT-11 (z banku) Wnioskodawca odpowiednio przenosi i wykorzystuje do rozliczenia rocznego w PIT-36.

Po ukończeniu 65 roku życia Wnioskodawca został uprawniony do pobierania świadczeń emerytalnych z dodatkowego pracowniczego ubezpieczenia emerytalnego w USA. Świadczenia te wypłacane są przez instytucję znajdującą się w USA w formie comiesięcznych czeków i opodatkowane podatkiem federalnym w wysokości 30% od każdego czeku. Czeki są przesyłane do Polski i realizowane przez bank w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał co następuje.

Wnioskodawca posiada tylko obywatelstwo polskie. Ma stałe miejsce zamieszkania w Polsce i tutaj znajduje się jego centrum interesów życiowych. Wnioskodawca jest emerytem i nigdzie nie pracuje. Otrzymywane świadczenie z dodatkowego funduszu emerytalnego ubezpieczenia pracowniczego nie jest Wnioskodawcy wypłacane z funduszy publicznych Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług jako pracownikowi Rządu lub jakiejkolwiek jego agendy w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Pracodawca w USA odprowadzał składki na dodatkowe ubezpieczenie pracownicze, które zgodnie z rozeznaniem Wnioskodawcy jest odpowiednikiem pracowniczego programu emerytalnego. Otrzymywane świadczenie z dodatkowego funduszu emerytalnego ubezpieczenia jest wypłacane w USA w formie comiesięcznych czeków. Od każdego czeku potrącany jest podatek federalny w wysokości 30%. Czeki pomniejszone o potrącony podatek są przesyłane do Polski i realizowane przez bank w Polsce. Po zakończeniu roku kalendarzowego Wnioskodawcy przesyłane jest zbiorcze zestawienie wypłaconego świadczenia i pobranego od niego podatku w USA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenia pochodzące z dodatkowego pracowniczego funduszu emerytalnego wypłacane przez instytucję w USA i tam opodatkowane podlegają po raz drugi opodatkowaniu w Polsce?

2. Czy należy wykazywać je w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia, które są mu wypłacane z dodatkowego ubezpieczenia pracowniczego nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie muszą być wykazywane w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego.

Po pierwsze, zdaniem Wnioskodawcy zostały one opodatkowane w USA 30% podatkiem federalnym, a po drugie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają ze zwolnienia. Zdaniem Wnioskodawcy wypłata takich samych środków w Polsce jest wolna od podatku dochodowego. Rozliczając przychody z pracowniczego planu emerytalnego z USA w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego w PIT-36 i PIT/ZG, Wnioskodawca czuje głęboką niesprawiedliwość w związku z tym, że były one już raz opodatkowane w USA a po raz drugi w Polsce, mimo zastosowania metody proporcjonalnego odliczenia podatku stanowią one dla niego dodatkowe obciążenie podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in.: emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim i na stałe mieszka w Polsce, gdzie znajduje się jego centrum interesów życiowych. Wnioskodawca jest emerytem i z tytułu wcześniejszego zatrudnienia w Polsce otrzymuje emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ponadto, z uwagi na wykonywaną w latach 1996-2006 pracę w USA, otrzymuje świadczenie emerytalne z ubezpieczenia społecznego (Social Security) a także świadczenie z dodatkowego programu emerytalnego firmy X. Dodatkowe świadczenie, jak wskazał Wnioskodawca, jest wypłacane z pracowniczego funduszu emerytalnego będącego odpowiednikiem pracowniczego programu emerytalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania emerytury. Oznacza to, że dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 umowy ("Ogólne zasady opodatkowania").

W myśl art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Przepis art. 5 ust. 2 cyt. umowy stanowi, że postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec włączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

Stosownie do art. 5 ust. 3 umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Ponadto, zgodnie z art. 19 ust. 1 umowy, płace, wynagrodzenia i podobne świadczenia, włączając emerytury i renty lub podobne dochody, wypłacane z funduszy publicznych jednego z Umawiających się Państw obywatelowi tego Umawiającego się Państwa z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług jako pracownikowi Rządu tego Umawiającego się Państwa lub jakiejkolwiek jego agendy w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi, będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Praca lub osobiście świadczone usługi, wykonywane przez obywatela jednego z Umawiających się Państw, będą traktowane przez drugie Umawiające się Państwo jako pełnienie funkcji rządowych, jeżeli taka praca lub osobiście świadczone usługi są tak traktowane przez wewnętrzne prawo obu Umawiających się Państw (art. 19 ust. 2 umowy).

Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód z tytułu emerytury wypłacanej ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Przy czym, dochód z emerytury może być również opodatkowany w państwie, z którego jest wypłacany (w USA).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika - z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Jak wynika z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowe zwolnienie dotyczy wypłat środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych oraz środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Wspomniany art. 21 ust. 33 ww. ustawy, określa zakres terytorialny do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b regulującego zwolnienie z opodatkowania wypłat środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym.

W tym miejscu powołać należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2253/09, w którym Sąd uznał, że dla skorzystania z powyższego zwolnienia konieczne jest, aby przedmiotowy program emerytalny funkcjonował albo w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, albo przepisy funkcjonujące w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a regulujące pracownicze programy emerytalne. Gwarancją, że takie przepisy oddają intencje polskiego ustawodawcy zwalniającego z dochodów wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego, są przepisy Dyrektywy 2003/41/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami, a także wynikający z art. 49 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zakaz dyskryminacyjnego traktowania programów emerytalnych prowadzonych w innych państwach członkowskich Unii. W odniesieniu do programów prowadzonych w państwach spoza Unii (np. w USA) takiej gwarancji nie ma, nie ma też wymogu, aby ewentualnie analogiczne rozwiązania prawne funkcjonujące w tych państwach traktować analogicznie (niedyskryminująco), jak funkcjonujące na gruncie acquis communautaire.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymuje dodatkowe świadczenie z programu emerytalnego firmy X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Tym samym nie jest to program emerytalny wymieniony w zastrzeżeniu zawartym w art. 21 ust. 33 ww. ustawy, tj. nie jest programem emerytalnym obowiązującym w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Biorąc zatem pod uwagę omówione wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że otrzymywane dodatkowe świadczenie z programu emerytalnego firmy X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na niespełnienie warunku określonego w art. 21 ust. 33 ww. ustawy.

Dodatkowe świadczenie z programu emerytalnego firmy X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki nie podlega również zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w grupowej formie ubezpieczenia na życie związanej z funduszem inwestycyjnym lub w innej formie grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla pracowników - do pracowniczego programu emerytalnego, zgodnie z przepisami o pracowniczych programach emerytalnych - z zastrzeżeniem ust. 33.

Zatem również i w tym przypadku ewentualne zwolnienie należy warunkować spełnieniem nie tylko przesłanki wynikającej z powyższego przepisu ale i zastrzeżenia wynikającego z ust. 33 tegoż artykułu. Przesłana wynikająca z ust. 33 nie została w przypadku Wnioskodawcy spełniona, co wykazano wyżej. W konsekwencji zwolnienie, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. c nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zatem powyższe świadczenie emerytalne stanowi dochód w rozumieniu art. 12 ust. 7 o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii podwójnego opodatkowania zauważyć należy, że podwójnemu opodatkowaniu w takiej sytuacji zapobiega metoda zawarta w art. 20 umowy. W myśl art. 20 ust. 1 polsko-amerykańskiej umowy, zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę z USA świadczenie z dodatkowego pracowniczego funduszu emerytalnego, podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy w związku z art. 5 ust. 1 umowy. Przy czym, do obliczenia podatku należnego za dany rok ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą). W takim przypadku w Polsce dochody podlegać będą opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy i przy zastosowaniu zasady określonej w art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Zasadę tę stosuje się również w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 27 ust. 9a ustawy).

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z zagranicy ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W związku z tym, przy zastosowaniu tej metody nie powstanie obciążenie dochodu podwójnym opodatkowaniem.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że świadczenie powyższe powinno być zwolnione od opodatkowania przez Polskę, skoro jest uiszczony podatek federalny w USA. Jak wskazano bowiem wcześniej, w powyższej sprawie ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, a zapłacony w Stanach Zjednoczonych podatek można odliczyć w Polsce z zachowaniem zasad opisanych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, otrzymywane przez Wnioskodawcę świadczenia emerytalne z programu emerytalnego firmy X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki, podlegają opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 5 ust. 1 i art. 20 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Świadczenia te, należy wykazać i rozliczyć w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym jak i jego własnym stanowiskiem. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.