0112-KDIL2-1.4011.290.2022.2.KF - PIT od wykonywanych za granicą zdalnych prac na rzecz polskiej firmy
Pismo z dnia 10 czerwca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-1.4011.290.2022.2.KF PIT od wykonywanych za granicą zdalnych prac na rzecz polskiej firmy
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 15 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 7 czerwca 2022 r. (wpływ 7 czerwca 2022 r.) oraz pismem z 8 czerwca 2022 r. (wpływ 8 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Począwszy od 1991 r. jest Pan rezydentem podatkowym w Kanadzie. Od 1996 r. posiada Pan obywatelstwo kanadyjskie. Do chwili obecnej mieszka Pan z żoną i synem w Kanadzie, gdzie posiada Pan dom i opłaca podatki (...). Nie posiada Pan nieruchomości ani własności w Polsce i nie planuje sprowadzać się w najbliższych latach do Polski. Jako rezydent podatkowy Kanady podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Pracuje Pan dla polskiego pracodawcy, tj. spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...). Jest Pan (...) i wszystkie obowiązki wykonuje Pan zdalnie wyłącznie z terenu Kanady. Z firmą tą rozpoczął Pan współpracę na umowę zlecenie w kwietniu 2020 r.
Od tego czasu w Polsce przebywał Pan tylko tydzień w lutym 2020 r. w związku z koniecznością spotkania z pracodawcą (przed rozpoczęciem pracy zdalnej). W ogóle na terenie Polski w ciągu ostatnich 30 lat przebywał Pan zaledwie łącznie około 3-4 miesięcy, a więc łącznie przez tyle lat nie przebywał Pan w Polsce nawet przez 183 dni.
Wynagrodzenie przez polskiego pracodawcę przelewane jest na rachunek bankowy, prowadzony w (...). Pracodawca pobiera zaliczki na podatek dochodowy w trakcie roku wychodząc z założenia, że podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan stosunek prawny łączący Pana ze spółką wskazując, że Pana współpraca ze spółką (...) Sp. z o.o. odbywa się na podstawie umowy zlecenia. Obecna umowa zlecenie pomiędzy Panem a firmą obowiązuje do 31 grudnia 2023 r.
Ponadto odpowiadając na pytanie: czy posiada Pan certyfikat rezydencji potwierdzający, że Pana miejsce zamieszkania znajduje się w Kanadzie, a jeśli tak to jaki okres (lata podatkowe) on obejmuje oraz czy przedłożył Pan ww. certyfikat spółce, z którą Pan współpracuje, wyjaśnił Pan, że certyfikat za lata 2020-2022 jest w trakcie wystawiania (jak poinformowały Pana kanadyjskie organy podatkowe czas oczekiwania to około 1-2 miesięcy od chwili obecnej).
Pytanie
Czy w okresie od kwietnia 2020 r. do chwili obecnej podlega Pan w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu wykonywanej pracy na rzecz polskiej firmy, która to praca jest wykonywana zdalnie z terenu Kanady, a tym samym czy pracodawca powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce od wynagrodzenia w omawianym przypadku?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, z uwagi na fakt, że jest Pan rezydentem podatkowym Kanady i tutaj wykonuje Pan rzeczywiście pracę, nie podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowego w Polsce z tytułu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...), a pracodawca nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłaconego Panu wynagrodzenia.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby podlegające na terenie Polski "ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu", opodatkowane są jedynie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.
Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terenie Polski rozumie się w szczególności dochody (przychody) z:
- pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
- działalności wykonywanej osobiście na terytorium Polski, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
- działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski;
- położonej na terytorium Polski nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
Faktem jest, że pracę wykonuje Pan na rzecz polskiego przedsiębiorcy, ale nie wykonuje jej Pan na terytorium Polski. Pracę tę świadczy Pan zdalnie z terytorium Kanady, a zatem uznać należy, że nie osiąga Pan na terenie Polski żadnych przychodów wymienionych w art. 3 ust. 2b ustawy.
W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie zatem z postanowieniami art. 15 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Kanadą, wynagrodzenie z tytułu pracy podlega opodatkowaniu jedynie w tym państwie, którego rezydentem jest osoba otrzymująca to wynagrodzenie, chyba, że praca wykonywana była w drugim umawiającym się państwie.
Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
(a) odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
(b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i
(c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
Zgodnie z umową miejsce opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Generalnie, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca będzie wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana. Umowa z Kanadą nie prowadza żadnego wyjątku w tym zakresie.
Jako, że w okresie od 1991 r. jest Pan rezydentem podatkowym w Kanadzie zastosowanie będzie miał art. 15 ust. 1 przedmiotowej umowy, który nakazuje opodatkować Pana wynagrodzenie w państwie rezydencji. Z racji tego, że jako (...) może wykonywać pracę w 100% zdalnie i to Pan robi, pracę świadczy Pan wyłącznie na terenie Kanady. Jednocześnie nie zachodzą żadne z przesłanek wskazanych w ustępie 2 przepisu art. 15 umowy, bo nie przebywa Pan w Polsce 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, a zatem nie można mówić o łącznym spełnieniu wszystkich przesłanek określonych w tym przepisie.
Z Polską łączy Pana jedynie to, że Pana pracodawca ma siedzibę w Polsce, ale to nie jest wystarczające do uznania, że podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w zakresie dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy. Ponieważ świadczy Pan pracę wyłącznie na terenie Kanady, uzyskane przez Pana z tego tytułu wynagrodzenie podlegać powinno opodatkowaniu wyłącznie kanadyjskim podatkiem dochodowym. Co za tym idzie w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce za rok 2021/2022 i kolejne nie będzie Pan mieć obowiązku wykazania dochodów z tytułu pracy uzyskanych w okresie tego roku w Kanadzie (choć na rzecz polskiej firmy), gdyż dochody te podlegają opodatkowaniu jedynie w Kanadzie i są zwolnione z opodatkowania w Polsce.
Potwierdzenie powyższego toku rozumowania znaleźć można np. w interpretacji indywidualnej wydanej 17 września 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB4/415-398/09-6/JK2 oraz interpretacji indywidualnej z 25 lipca 2017 r. 0113-KDIPT2-2.4011.87.2017.2.AKU.
Ponieważ wykonuje Pan pracę wyłącznie w miejscu swojej rezydencji, pracę zdalną na rzecz polskiej firmy nie świadczy Pan pracy na terenie Polski nie będąc jej rezydentem, a zatem nie podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi z tytułu dochodów wypłaconych Panu przez polskiego pracodawcę. Wypłata przez pracodawcę Pana wynagrodzenia z tytułu pracy świadczonej w Kanadzie na podstawie art. 15 ust. 1 Umowy skutkuje tym, że pracodawca nie jest zobowiązany do potrącania i odprowadzania do polskiego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od tegoż wynagrodzenia, pomimo że ma on siedzibę na terenie Polski.
Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan, że we wniosku starał się Pan przedstawić powody, dla których nie jest Pan rezydentem podatkowym Polski, a przychody z umowy zlecenia według traktatów pomiędzy krajami, konwencji podatkowych i precedensów prawnych powinny być opodatkowane w Kanadzie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przesłanki uznania danej osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania w Polsce zostały określone jako tzw. alternatywa łączna (w postaci spójnika "lub"). Zatem spełnienie choćby jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. warunek stanowi samodzielną podstawę do uznania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.
Natomiast osoby fizyczne, które nie spełniają żadnego z kryteriów określonych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:
nie posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) ani
nie przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,
nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu omawianej ustawy, a tym samym posiadają w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, czyli są zobowiązane do zapłaty podatku tylko od dochodów uzyskanych w danym roku na terytorium Polski.
Jak wskazał Pan we wniosku, od 1991 r. jest Pan rezydentem podatkowym w Kanadzie. Od 1996 r. posiada Pan obywatelstwo kanadyjskie. Do chwili obecnej mieszka Pan z żoną i synem w Kanadzie, gdzie posiada Pan dom i opłaca podatki. Nie posiada Pan nieruchomości ani własności w Polsce i nie planuje sprowadzać się w najbliższych latach do Polski. W ciągu ostatnich 30 lat w Polsce przebywał Pan zaledwie łącznie około 3-4 miesięcy, a więc łącznie przez tyle lat nie przebywał Pan w Polsce nawet przez 183 dni.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że posiada Pan miejsce zamieszkania w Kanadzie. Zatem w Polsce podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Przy czym, stosownie do treści art. 3 ust. 2d ww. ustawy:
Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.
Wskazana powyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Przy czym, za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą. Zatem pod pojęciem "dochody (przychody) osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" należy rozumieć również dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy, np. dochód z tytułu wykonywania usługi (zlecenia) za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód podatnika. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów.
Z informacji przedstawionych w treści wniosku wynika, że jest Pan (...) i w kwietniu 2020 r. rozpoczął Pan współpracę ze spółką z o.o. mającą siedzibę w Polsce. Współpraca ze spółką odbywa się na podstawie umowy zlecenia. Obecna umowa zlecenie pomiędzy Panem a spółką obowiązuje do 31 grudnia 2023 r. Wszystkie obowiązki wykonuje Pan zdalnie wyłącznie z terenu Kanady.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że wypłata wynagrodzenia przez spółkę na Pana rzecz (jako nierezydenta) z tytułu zawartej umowy zlecenia, która jest wykonywana zdalnie na terytorium Kanady, wypełnia znamiona dochodów (przychodów) osiąganych "ze źródeł" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należności za wykonane usługi regulowane są bowiem przez spółkę, będącą polskim rezydentem.
Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydenta z tytułu umowy zlecenia reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:
Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Przy czym, zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
Na podmiotach dokonujących wypłaty wynagrodzeń z powyższego tytułu ciążą natomiast obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1 (a więc m.in. osoby prawne), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Dodatkowo stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Zgodnie zaś z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.
Jeżeli zatem do przychodów uzyskiwanych przez osobę zatrudnioną na podstawie umowy zlecenia ma zastosowanie przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju.
W przypadku braku certyfikatu rezydencji płatnik dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, w związku z usługami wykonanymi na podstawie umowy zlecenia, jest obowiązany do potrącenia 20% zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 29 ust. 1 tej ustawy.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku podał Pan, że certyfikat rezydencji za lata 2020-2022 jest w trakcie wystawiania. Zatem obecnie nie posiada Pan certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce Pana zamieszkania w Kanadzie.
Tym samym, zapisy umowy międzynarodowej w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania, a przychody uzyskiwane przez Pana z tytułu zawartej ze spółką umowy zlecenia podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu zawartej z polską spółką umowy zlecenia, która jest wykonywana zdalnie na terytorium Kanady, stanowią przychody osiągane "ze źródeł" położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 tej ustawy. Ponieważ nie posiada Pan certyfikatu rezydencji potwierdzającego Pana miejsce zamieszkania w Kanadzie, spółka dokonując wypłaty należności z tytułu zawartej umowy zlecenia, jest obowiązana do potrącania 20% zryczałtowanego podatku dochodowego, stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy.
W związku z powyższym, Pana stanowisko przedstawione we wniosku, jest nieprawidłowe. Ponadto przytoczone przez Pana przepisy umowy międzynarodowej nie znajdą zastosowania w analizowanej sprawie. Odnoszą się one bowiem do przychodów ze stosunku pracy (tj. przychodów uzyskanych na podstawie umowy o pracę), natomiast - jak sam Pan podał - współpraca ze spółką odbywa się na podstawie umowy zlecenia.
W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji informujemy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji
* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):
* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo
* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).