0112-KDIL2-1.4011.273.2020.2.TR - PIT w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu do KIS 4 marca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 20 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.) oraz pismem z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2020 r. do Ministerstwa Finansów wpłynęło pismo zatytułowane: Zapytanie. Pismem z dnia 26 lutego 2020 r. Ministerstwo Finansów przekazało zgodnie z właściwością do tut. organu wskazaną korespondencję jako wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 maja 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.273.2020.1.TR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 maja 2020 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 maja 2020 r.), zaś w dniach 21 maja 2020 r. (data nadania 20 maja 2020 r.) oraz 9 czerwca 2020 r. (data nadania 4 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Jako przyczynę niepełnosprawności wskazano: "07-S", "05-R". Orzeczenie zostało wydane w dniu 24 października 2018 r. na stałe. Punkt 5 orzeczenia stanowi o konieczności zaopatrzenia w pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osoby.

W dniu 17 czerwca 2019 r. Wnioskodawca zakupił hulajnogę elektryczną z siodełkiem, co zostało udokumentowane fakturą VAT. Zapłacono 2 450 zł. Na fakturze widnieje symbol hulajnogi.

Konieczność zakupu została spowodowana tym, że po posesji Wnioskodawca porusza się przy pomocy kijków lub balkonika.

W dniu 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca miał operację kręgosłupa. Zabieg ten umożliwił Wnioskodawcy poruszanie się bez wózka.

Korzystanie z usług lekarza, apteki, zakupów, stało się niemożliwe (samodzielnie).

W 2018 r. stwierdzono dodatkowo postępującą miażdżycę kończyn dolnych; pobyt w szpitalu nie powstrzymał choroby. Poruszanie się rowerem stało się niemożliwe, ze względu na brak siły do napędu roweru oraz niebezpieczeństwo przy zatrzymywaniu się.

Wnioskodawca wspólnie z rehabilitantem i po konsultacji z lekarzem ortopedą ustalili, że hulajnoga elektryczna z siodełkiem to najlepsze rozwiązanie. Jest niska, posiada hamulec tylni i przedni ręczny. Jest zaliczana do rowerów, więc można poruszać się nią drogami przeznaczonymi dla rowerów. Dzięki temu, Wnioskodawca może podjechać bezpośrednio pod interesujący go obiekt, bez problemów z szukaniem miejsca parkingowego. Dzięki zakupowi tej hulajnogi, Wnioskodawca odzyskał samodzielność w załatwianiu spraw niezbędnych do życia. Hulajnoga posiada też bagażnik na drobne zakupy i zabezpieczenie przed kradzieżą.

Wnioskodawca podał, że od momentu zakupu hulajnogi otworzyło mu się jakby okno na świat. Przed zakupem Wnioskodawca prosił kogoś zawsze o pomoc w dostaniu się do miasta w celu zrobienia zakupów lub załatwienia sprawy. Obecnie samodzielnie załatwia swoje sprawy, sam jeździ na rehabilitację, nikt nie musi na niego czekać. Jak już podał, ma zamontowany koszyk na zakupy i rzeczy osobiste. Dorobiono Wnioskodawcy zamocowanie na laskę (kulę), z którą się porusza. Jak już podał, może podjechać pod każde drzwi i porusza się drogami dla rowerów, parkując bez problemu. Ruszanie i parkowanie jest bezproblemowe, bo nie ma biegów i sprzęgła, tylko manetka (gazu) i hamulce. Ma bardzo niskie koła, więc Wnioskodawca bez problemu dotyka ziemi przy zatrzymaniu, nie schodząc z siodełka.

Używając roweru, największy problem był z zatrzymaniem w dodatku nagłym, bo w najlepszym wypadku kończyłoby się to upadkiem, a oprócz tego wymagana była siła potrzebna do napędu.

Wybierając rodzaj hulajnogi, Wnioskodawca kierował się względami bezpieczeństwa oraz względami ekonomicznymi (cena zakupu i eksploatacji wynosi ok. 2 zł za 100 km) z uwagi na emeryturę (...).

Dofinansowania do zakupu Wnioskodawca nie mógł dostać, ponieważ przepisy wymagają I grupy inwalidztwa, a Wnioskodawca ma II grupę (stopień umiarkowany), więc nie dostał żadnej pomocy.

Przy zakupie Wnioskodawca nie korzystał z żadnej pomocy finansowej ze środowiskowego ośrodka pomocy, ani z innych odliczeń podatkowych.

Hulajnoga posiada wszelkie certyfikaty bezpieczeństwa, jest polecana i zalecana przez rehabilitantów oraz lekarza ortopedy Wnioskodawcy. Pomaga utrzymywać w sprawności błędnik, który jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć od podatku zakup hulajnogi elektrycznej, która służy do ułatwienia wykonywania czynności życiowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo odliczyć od podatku zakup hulajnogi elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a - stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Jako przyczynę niepełnosprawności wskazano: "07-S", "05-R". Orzeczenie zostało wydane w dniu 24 października 2018 r. na stałe. Punkt 5 orzeczenia stanowi o konieczności zaopatrzenia w pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osoby. W dniu 17 czerwca 2019 r. Wnioskodawca zakupił hulajnogę elektryczną z siodełkiem, co zostało udokumentowane fakturą VAT.

Jak wynika z wyżej przywołanych przepisów, ustawodawca w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określił rodzaje wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Artykuł 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zawarte w ww. przepisie określenie "niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności" oznacza, że ten sam wydatek poniesiony przez osobę niepełnosprawną w danej sytuacji będzie kwalifikował się do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej, natomiast w innej nie - gdyż nie zostanie spełniony ten warunek. Natomiast zgodnie ze słownikiem internetowym PWN "sprzęt", to "przedmiot użytkowy" lub "przedmiot używany do jakichś prac lub w jakichś okolicznościach".

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, przedmiotowa hulajnoga elektryczna z siodełkiem, o której mowa we wniosku została zakupiona przez Wnioskodawcę w wyniku zaleceń i po konsultacji z rehabilitantem i lekarzem ortopedą. Jest niska, posiada hamulec tylni i przedni ręczny. Jest zaliczana do rowerów, więc można poruszać się nią drogami przeznaczonymi dla rowerów. Dzięki temu, Wnioskodawca może podjechać bezpośrednio pod interesujący go obiekt, bez problemów z szukaniem miejsca parkingowego. Dzięki zakupowi tej hulajnogi, Wnioskodawca odzyskał samodzielność w załatwianiu spraw niezbędnych do życia. Hulajnoga posiada też bagażnik na drobne zakupy i zabezpieczenie przed kradzieżą. Wnioskodawca podał, że od momentu zakupu hulajnogi otworzyło mu się jakby okno na świat. Przed zakupem Wnioskodawca prosił kogoś zawsze o pomoc w dostaniu się do miasta w celu zrobienia zakupów lub załatwienia sprawy. Obecnie Wnioskodawca samodzielnie załatwia swoje sprawy, sam jeździ na rehabilitację, nikt nie musi na niego czekać. Dorobiono Wnioskodawcy zamocowanie na laskę (kulę), z którą się porusza. Porusza się drogami dla rowerów, parkując bez problemu. Ruszanie i parkowanie jest bezproblemowe, bo nie ma biegów i sprzęgła, tylko manetka (gazu) i hamulce. Ma bardzo niskie koła, więc Wnioskodawca bez problemu dotyka ziemi przy zatrzymaniu, nie schodząc z siodełka. Używając roweru, największy problem był z zatrzymaniem w dodatku nagłym, bo w najlepszym wypadku kończyłoby się to upadkiem, a oprócz tego wymagana była siła potrzebna do napędu. Hulajnoga posiada wszelkie certyfikaty bezpieczeństwa, jest polecana i zalecana przez rehabilitantów oraz lekarza ortopedy Wnioskodawcy. Pomaga utrzymywać w sprawności błędnik, który jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi.

Wskazać w tym miejscu należy, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Dodatkowo nadmienić należy, że co do zasady odliczeniu w ramach "ulgi rehabilitacyjnej" podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W tej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

W związku z powyższym, na gruncie opisanego stanu wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup hulajnogi elektrycznej z siodełkiem, ułatwiającej wykonywanie czynności życiowych, może zostać zaliczony do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczony od dochodu w zeznaniu podatkowym za rok, w którym Wnioskodawca poniósł ten wydatek (tj. w zeznaniu podatkowym za rok 2019).

Zastrzec przy tym należy, że mimo iż Wnioskodawca - co istotne działający we własnym imieniu i bez reprezentacji przez profesjonalnego pełnomocnika - redagując pytanie podatkowe i skorelowane z nim własne stanowisko do tego pytania użył terminologii dotyczącej odliczenia od podatku (a nie od dochodu), to po analizie całokształtu wniosku tut. organ przyjął, że wniosek dotyczy odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej, tj. odliczenia od dochodu, wobec czego stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości odliczenia przedmiotowego wydatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku lub jego uzupełnieniu. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

&podpis&