0112-KDIL2-1.4011.215.2020.1.KF - Opodatkowanie świadczeń otrzymanych z pracowniczych programów emerytalnych z Holandii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych z pracowniczych programów emerytalnych z Holandii - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych z pracowniczych programów emerytalnych z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwraca się z uprzejmą prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie zapłaconego podatku dochodowego od urzędu skarbowego za rok podatkowy 2018.

Wnioskodawczyni jest obywatelem oraz rezydentem Polski. Obecnie Zainteresowana jest matką samotnie wychowującą dziecko (wdowa). W roku podatkowym 2018 Wnioskodawczyni przebywała na zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym wypłacanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W październiku 2018 r. została przyznana Zainteresowanej i Jej synowi renta rodzinna. Obecnie Wnioskodawczyni jest na zasiłku dla bezrobotnych.

W dniu 15 grudnia 2017 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł na skutek wypadku. W latach 2006-2012 pracował w Holandii i pracodawca odprowadzał składki najpierw do A - emerytura dla pracowników pracujących przez agencje pracy, w kolejnych latach pracy także do branżowego funduszu dla branży (...) B, zgodnie z holenderskimi przepisami.

Z chwilą śmierci męża Wnioskodawczyni została uprawniona do otrzymania w jednorazowej wypłacie ww. emerytur dodatkowych. Po wypełnieniu wszystkich dokumentów i odesłaniu do Holandii Zainteresowana czekała na decyzję. W marcu 2018 r. doręczono decyzję odnośnie wypłaty z B i pieniądze przelano na rachunek bankowy w Polsce. W lipcu 2018 r. zostały przelane na rachunek bankowy pieniądze z A. Podatek od dochodu został potrącony w Holandii.

Zgodnie z przepisami podatek od dochodów Wnioskodawczyni, które pozyskała w 2018 r. został pobrany przez płatników.

W lutym 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe za rok 2018 do swojego urzędu skarbowego, nie uwzględniając dochodów z Holandii, dlatego że były to pieniądze po zmarłym mężu i nie wiedziała, że musi rozliczyć się z tego przychodu. W kwietniu Zainteresowana otrzymała zwrot podatku z urzędu skarbowego odnośnie ulgi na dziecko.

W dniu 5 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni dostała wezwanie z urzędu skarbowego do wypełnienia i złożenia korekty zeznania PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG. W wezwaniu tym urząd skarbowy twierdzi, że jest w posiadaniu informacji o uzyskanym przez Wnioskodawczynię dochodzie z Holandii odnośnie emerytur i rent. Kwota, która była w wezwaniu to 15.217,00 euro brutto i podatek zapłacony w Holandii łącznie 1.356,00 euro. Wnioskodawczyni zadzwoniła do Pani, która prowadzi Jej sprawę i pytała dlaczego ma złożyć korektę, skoro nie pracowała na terytorium Holandii, a pieniądze dostała po zmarłym mężu. Nie udzielono Jej fachowej odpowiedzi.

Zgodnie z wezwaniem Wnioskodawczyni zrobiła korektę zeznania za rok 2018 uwzględniając dochód brutto z Holandii przeliczony na złotówki. W korekcie został także uwzględniony podatek zapłacony w Holandii, jednakże kwota podatku naliczona od całości dochodu była spora. Naliczony podatek do zapłaty wynosił 4.787,00 zł i dodatkowo Zainteresowana musiała zwrócić ulgę na dziecko, która została wypłacona w kwietniu 2019 r. w kwocie 1.160,00 zł. Łączna kwota wynosiła 5.497,00 zł, którą Wnioskodawczyni musiała zapłacić, dodatkowo do tego jeszcze odsetki, które zostały naliczone do dnia 14 lutego 2020 r. w kwocie 373,00 zł i będą rosły do dnia zapłaty.

Zainteresowana wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z tym, że zapłaciła tę różnicę podatkową i nikt nie potrafi przedstawić Jej odpowiednich informacji dlaczego dochód po Jej zmarłym mężu z holenderskich pracowniczych programów emerytalnych został wliczony do Jej dochodu za 2018 rok i naliczony od tego został podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Na jakich zasadach został naliczony podatek od dochodu po zmarłym mężu Wnioskodawczyni z pracowniczych programów emerytalnych z Holandii i wliczony został ten dochód do dochodu Wnioskodawczyni uzyskanego w Polsce w 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody, które dostała z Holandii po zmarłym mężu, do których była uprawniona po jego śmierci, nie powinny zostać opodatkowane w Polsce i wliczone do dochodu Wnioskodawczyni za 2018 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2018 r. Wnioskodawczyni - jako osoba uprawniona po zmarłym mężu - otrzymała wypłaty z pracowniczych programów emerytalnych działających na podstawie przepisów obowiązujących w Holandii.

W analizowanej sprawie znajdą zatem zastosowanie odpowiednie uregulowania konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

W myśl art. 18 ust. 1 ww. konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 18 ust. 5 konwencji, wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższych wyjaśnień, dochody uzyskane z tytułu świadczeń wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód może podlegać opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwestią budzącą wątpliwość Wnioskodawczyni jest ustalenie, czy otrzymane w 2018 r. wypłaty przyznane dla Wnioskodawczyni po śmierci uczestnika (męża Wnioskodawczyni) z pracowniczych programów emerytalnych z Holandii powinny być opodatkowane w Polsce, a co za tym idzie czy na Wnioskodawczyni spoczywał obowiązek wykazania ww. dochodów w zeznaniu podatkowym składanym za 2018 r.

W tym celu należy wskazać na treść art. 21 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są wypłaty:

c. środków zgromadzonych w grupowej formie ubezpieczenia na życie związanej z funduszem inwestycyjnym lub w innej formie grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla pracowników - do pracowniczego programu emerytalnego, zgodnie z przepisami o pracowniczych programach emerytalnych - z zastrzeżeniem ust. 33.

Z kolei przez pracownicze programy emerytalne - stosownie do art. 21 ust. 33 ww. ustawy - należy rozumieć pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 850, z późn. zm.), przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

Mając na uwadze powyższe, w analizowanej sprawie, w sytuacji gdy świadczenia zostały otrzymane przez Wnioskodawczynię - jako osobę uprawnioną po śmierci męża (uczestnika) - z pracowniczych programów emerytalnych utworzonych i działających w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Holandii, podlegają one zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do wykazania ww. dochodów w zeznaniu podatkowych składanym za 2018 r.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, że organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.